De oude Germanen vierden de wederopstanding van de natuur op de dag van de lente-evening, waarop de dag even lang duurde als de nacht. Ze noemden het feest Ostara, naar de godin van het licht, de dageraad en de liefde. Vruchtbaarheids-symbolen zoals roodgeverfde eieren en heilige hazen speelden daarbij een grote rol. Toen de Germanen bekeerd werden tot het christendom in de late zevende eeuw, werd het lentefeest vervangen door het paasfeest. Het gebruik om eieren te versieren en te verstoppen komt dus van de Germanen.
Politiek zonder principe, genot zonder geweten, weelde zonder werken, kennis zonder karakter, zaken doen zonder moraal, wetenschap zonder menselijkheid, godsdienst zonder offer.
Voorjaar, ten lange leste onverslagen, hoe heerlijk is uw intocht, nu de zon na gramme kou en maartse hagelvlagen het triomfantelijk van de nachtvorst won.
Het dak ontwaakt, de muren krijgen oren, de windvaan weet de tekenen te verstaan. De liefste zag de liefste lang niet aan: nu hebben beiden hun gelijk verloren
en strakjes zal het op een lachen gaan. Schud, hoeve, af uw laatste sneeuwen last: de grendels weg: er is een hoge gast
dien hier een ongezegelijk tweetal vast wel met een blozend welkom mag bekoren. Voor wie het kransje in de deurpost past.
De pijn is inherent aan de liefde. Iemand die getroffen was door de vlugheid waarmee de momenten van liefdevol samen zijn voorbijgingen drukte het als volgt uit;
Hoe komt het toch, dat soms de dagen voorbijgaan als een vlugge gril, zo speels, zo zonder mij te vragen of ik niet nog wat toeven wil?
Of is is dat soms de milde pijn van liefde die wil blijven leven, de pijn van machteloos te zijn om stille eeuwigheid te weven?
Het is lente, de dakpannen drogen in de zon we hebben lang gewacht terwijl we in de auto zaten en de regen hoorden op het dak (ook dat was tijd die wij genomen hebben)
het is lente, in het bos ontkrullen zich de varens als de halzen van violen en aan de palen hngen groene druppels isolatieglas te glinsteren
het is goed om nu te wachten te kijken en te luisteren
en te weten dat er dingen zijn om het zonlicht op te vangen zij deden dat al voor wij hier verschenen, en ook als wij er niet meer zijn, het licht zal niet verloren gaan
lezen was mijn afleiding en genoegen, mijn troost mijn zelfgekozen verslaving lezen voor de lol, voor de schitterende stilte die je omringt als je de woorden van de schrijver hoort weerklinken in je hoofd. Paul Auster Brooklyn dwaasheid
Een boekenkast zonder boeken is als een lichaam zonder ziel.
Cicero 106-43 v. Chr.
de dingen waar van we houden, vertellen ons wie we zijn.
Thomas Moore
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
