Een bloem die zich ontsluit maakt geen gerucht. Schoonheid, echt geluk en waarlijk heldendom gaan op zachte kousevoeten. Alles wat in deze woelige rumoerige wereld, vol van onecht heldendom,schijngeluk en valse schoonheid, van duurzame waarde is , komt ongemerkt.
In de avond van het leven worden de grote belangrijke ervaringen helderder, zoals in het landschap de lijnen zich duidelijker aftekenen. Ons oordeel wordt betrouw- baarder en rechtvaardiger en ook milder. Milder ook wordt de droefheid om het diepe besef dat wij moeten ophouden mens te zijn juist op het ogenblik waarin wij op het punt staan het te worden.
Niets is pijnlijker dan krenking van de menselijke waardigheid, niets vernederender dan slavernij. Menselijke waardigheid en vrijheid zijn ons van nature aangeboren. Laat ons die dan verdedigen of met waardigheid sterven.
Toon je van gevaren omringd, standvastig en onversaagd. Maar als je de wind mee hebt, verzuim dan niet, voorzichtigheidshalve, het bolle zeil te reven!
Waarom zit ik te kijken naar de Tour? Is het veel soeps wat ons geboden wordt? tweehonderd mannen doen aan wielersport op een verbasterd middel van vervoer.
Op een vooraf per dag bepaald parcours wint heden Deze, en schiet Die tekort. Aan heel dit grote-mensen-ganzenbord wordt zin gegeven met geouwehoer.
Het leven gaat als een etappekoers. De Tour de France verfijnt de symboliek met uitgekiende nevenklassementen.
Al draait de wielerwereld om de centen wij zijn betoverd door de heroïek en spiegelen wat af met al die Tours
leven dat is zien met je ogen open leven is zien dat je voeten lopen leven dat is zien, leven dat is horen weten dat je niet voor spek en bonen bent geboren.
Als 's avonds laat de zonne rood, doodmoe in zee verzinkt, en 't golvend water t' allenkant van goud en zilver blinkt, dan daalt uit 't weif'lend deemsteren een stille diepe rust, die met haar heimelijke kracht, mijn hart en ziele kust. Dan stap ik eenzaam over 't zand dat warmte van de dag nog draagt. Geen kind nog schreit geen meeuw meer schreeuwt geen klank mijn rust belaagt. Als mantel van de nacht dan, met kleur van laget, het zand en het water in duisternis zet, dan fluistert de branding de zeebries in 't oor: "Kom laten wij prijzen de Schepper in koor." Dan nijg ik het hoofd, in mijn eenvoud zo klein, en preis mij gelukkig geschapen te zijn.
lezen was mijn afleiding en genoegen, mijn troost mijn zelfgekozen verslaving lezen voor de lol, voor de schitterende stilte die je omringt als je de woorden van de schrijver hoort weerklinken in je hoofd. Paul Auster Brooklyn dwaasheid
Een boekenkast zonder boeken is als een lichaam zonder ziel.
Cicero 106-43 v. Chr.
de dingen waar van we houden, vertellen ons wie we zijn.
Thomas Moore
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
