Met pijn in het hart, tranen in de ogen en een krop in de keel
moeten wij u meedelen dat na ruim 20 jaar ons
Sammeke
verhuisd is van onze schoot naar de kattenhemel.
't Ging al een tijd niet goed met hem; zijn rug was stijf en zat wat klem; zijn pootjes trilden als een riet maar slapeloosheid had hij niet...
Al na een ochtendtoertje wat moe ging hij dan naar zijn mandje toe waar hij daarna de ganse dag in zijn nestje te slapen lag...
De rakker is nu heengegaan; zijn mandje blijft nu hier leeg staan; maar één ding weten wij gewis : dat hij nu in de hemel is...
Hij is daar vrolijk en nooit bang en hij slaapt daar nu dagen lang; heeft nooit meer pijn; nooit meer verdriet en slapeloosheid kent hij niet...
© Fons Wilms 08.08.2018
|