Ik heb elke dag me taske vol me koffie En goei boter op m'n beschuit Een koppel zelf gelegde eitjes En vitamienekes me fruit Ik heb ook 'n hofke vol me bloemekes Met een vogeltje da fluit En een vijver vol me viskes En een fonteineke da spuit Maar zolang ik hier alleen zit Haalt dat allemaal niet veel uit, want het is de ..... Tekst Urbanus
Ik praat elke dag meest tegen mezelf, maar nog meer tegen een klein wezendje dat hier "denk ik tevreden rondloopt" want hij geeft me likjes en kwispelt met z'n staartje en zo lang als het " baasje" bij hem is dan is hij ook tevreden voor hem mag" baasje" nooit weg gaan. Wat gedaan zonder dat kleine ding van 5kg. Dat kleine ding moet ook weten dat ik moet eten kopen voor hem en voor mezelf. Ben ik nu gek aan het worden, waarom schrijf ik dit?
Het is midden in de nacht, nee het is vroeg in de morgen. Kan niet slapen er is vandaag, nee gisteren, al te veel gebeurt, zie het niet meer zitten en wil graag slapen liefst zo lang mogelijk. Zou liefst niet meer wakker worden. Kent er iemand dat gevoel? Ik leef hier naast mijn ouders, vader is niet meer zo gezond en ik moet hem dikwijls naar het ziekenhuis of dokter brengen, doe dat graag, mag met zijn auto rijden omdat hij het niet meer kan en zo kom ik zelf ook nog een buiten. Maar als je slachtoffer wordt van hun ruzies en die in de familie dan weet ik het niet meer. Verder hier over schrijven kan ik niet omdat ik niet zo'n goed schrijver ben en anders zou het een half boek worden.
Wat doe je als je eenzaam bent, maar ook geen geld hebt. Ik vraag helemaal niemand om financiele steun, want geld maakt niet gelukkig maar is wel gemakkelijk. Mijn vraag is zijn er ergens VZW's of andere mensen die zich met zulke dingen bezig houden, zelf zou ik graag willen meewerken. Ik heb wel een auto maar rijden zit er niet meer veel in, gelukkig heb ik nog internet maar dat kost ook veel geld. Ik kan niet altijd beroep doen op teleonthaal 106 er moet ergens een andere oplossing zijn maar ik weet niet waar, en kom niet af met het OCMW of het CAW, wat niet wil zeggen dat die mensen hun best niet doen maar ze hebben geen middelen. Is er iemand die het weet?
Door m'n financiele problemen zie ik m'n waalse vrienden niet meer. Ze wonen in Souvry tegen de de Franse grens, ook zij zijn niet rijk en het enige kontackt dat wij nu nog hebben is internet. Nu de vraag " Wie heeft er nu problemen met taal" . Zij niet ik niet, zij spreken geen Nederlands ik spreek geen Frans en toch begrijpen we elkaar, tegen mij proberen ze Vlaamse woorden over te nemen ik probeer het Frans. Eigelijk spreek ik Frans tegen hen en zij andersom. Het probleem met de Walen en de Vlamingen ligt alleen maar bij de politiekers en de media en de gene die denken dat ze iets meer zijn dan iemand anders. Als ik naar Spanje of welk ander land ga naar een winkel bestel ik toch ook niet in het Vlaams. Domme mensen denk eens aan mensen die proberen hebben in het leven
De dag vandaag, problemen met mijn ouders. Ik zit er zelf onderdoor, bel naar m'n huisdokter, leg het probleem uit en hij verweest mij naar de huisdokter van mijn ouders. Heb een afspraak en het enige wat ik er van opgestoken heb is dat dit 21,50 heeft gekost. Met dank.
Hoe kan je sociaal zijn, door onder de mensen te komen. Dan vraag ik me af hoe moet je dat doen, op cafe gaan, je aansluiten bij een club, op reis gaan, naar het centrum voor volwassenonderwijs gaan, naar een winkel gaan....... Maar hoe doe je dat wanneer je geen geld hebt en op het laatst van de de maand nog juist een brood kan kopen en dan nog voor je ouders moet of mag zorgen, niet financiaal natuurlijk, maar wat moet je aanvangen met twee mensen die elkaar niet kunnen missen en toch altijd ruzie maken. Ooit heeft iemand gezegd je moet een leven lang leren, wel ik ben een werkloze, ben WIGW en vanaf nu moet al mijn cursussen zelf betalen, tot vorig jaar waren de belastingen op huisvuil goedkoper nu niet meer, een cursus kost rond de 60 per simester, de belastingen ongeveer 22, ik hoef niet meer uitkeringen maar pak ons toch niet zulke dingen af, het leven is al veel te duur.
