Mensen die in hun dromen nóg kapellekes willen zien
moeten maar eens naar het groot begijnhof in Gent gaan
Boven, naast, of in de deur zie je aan bijna ieder huisje een nis met een heiligenbeeld

De straatjes zijn iets minder gezellig dan in Kortrijk of Oudenaarde
Maar je kan er toch wel een mooie wandeling doen

Ik heb niet alle nissen op de foto vastgelegd, vele staan nogal hoog
en dat kan je van mij niet zeggen, hihi 

De grote kapel waar ik jammer genoeg niet binnen kon

Allé kom, toch nog niet moe gekeken zeker
je krijgt er natuurlijk wel een pijnlijke nek van

sommige beeldjes zijn echt om te stelen, boven en onder zijn mijn 2 favorieten

elaba, zet terug of jullie mogen nog eens de toer doen
en overal een gebedje doen 

De hemel zij dank voor al die beeldekes óf voor het einde van dit log

23-11-2010 geschreven door fotorantje

20-11-2010 geschreven door fotorantje

Over kunst en smaak valt niet te twisten.
Ik oordeel niet maar neem alles aandachtig in me op.
De beste manier om kunst te bekijken.

Raveel is niet enkel schilder maar ook dichter.



Zoek
door mijn verrekijker
een wereld
van donker gefluister
waar ja en neen
in één-
klank
in je oren
sterft.

Moeder,
je wilde
je lijden
zin en betekenis
geven
om ons te helpen
toen geen
hoop
ons nog
bleef paaien
en de dood
steeds dichter kwam
en blij
begon te huilen.

Woorden
ontsnappen
en helpen
mensen denken.

Vormen
ontroeren
en brengen mensen
in vervoering
en droom.

Een mens
ten voeten uit
in vrijheid
gevangen
gevoelens
wiskundig betekend
krachtig
machteloos
rijk in schamelheid
tijdelijk
voor eeuwig geboren
roepend naar verzadiging
in de leegte

Er is natuurlijk nog veel meer te zien

17-11-2010 geschreven door fotorantje

Parasol paraplu.
Alle regen van de kleurenboog
uit de hemel hoog.
Boven het begijnhof
drijven boze buien.
Kakel, begijn, doe een mirakel.
Lok de zon uit haar hok.



Joris Denoo - Begijnhofdichter Kortrijk
(alle gedichten op de log zijn van zijn hand)

Het mirakel kwam gedeeltelijk
de zon kwam niet maar de regen bleef weg tijdens ons bezoek

Alle huisjes dateren van de 17e eeuw

Stilte breekt in volle hevigheid los
als op een akker in de zestiende eeuw.
Een vogel glijdt in een luchtplooi weg.
Tijd stippelt hem ongenadig uit.

Een kapje op een kopje
als een zonnepaneeltje.
Juweeltje in een prieeltje.
Pas op of hij steelt je.

juffrouw Marcella, het laatste Kortrijks begijntje
is momenteel 90 jaar en woont in een rusthuis

kapel O.-L.-Vrouw ter Sneeuw

In 1631 woonden er hier 137 begijnen
Als er een vorig leven bestaat dan was ik zeker eentje van de 137

10-11-2010 geschreven door fotorantje

De herfstzon bezorgde mij wat fotokopzorgen
en een gebedje hielp niet echt

Maar ik liet het niet aan mijn hart komen
en genoot van de knusse hoekjes in het begijnhof van Oudenaarde

Het moet er toch heerlijk wonen zijn
Dat zou echt wel iets voor mij zijn

Oorspronkelijk verbleven de Oudenaardse begijnen achter de Sint-Walburgakerk.
In 1449 kregen zij een nieuw onderkomen op de huidige plaats.
Het laatste begijntje stierf in 1960.

bron: oudenaarde.be

Geen begijntjes meer maar wel andere bewoners.

ik probeer ongemerkt dichterbij te komen want wil deze gezellige buurbabbel niet verstoren

nog een kapelleke

en dan de grote kapel

en nog een groterder kapel waar ik niet binnen kon

07-11-2010 geschreven door fotorantje

Memé overleed 5 jaar geleden op 98 jarige leeftijd

Grootouders spelen meestal een belangrijke rol in het leven van hun kleinkinderen.
En omgekeerd ook.
Ik luisterde graag naar hun verhalen van vroeger.
Verhalen uit een andere leven.

Ik heb het geluk gehad van één memé heel lang te mogen kennen. Het is ook de memé die mij het dierbaarst is omdat ik de kans kreeg haar écht te leren kennen. Als jonge vrouw 'op de buiten' die naar een stad kon verhuizen. Die in de oorlog de voeten verzorgde van de passerende vluchtelingen. Een moeder die twee kinderen verloor. Een vrouw die geen kwaad sprak maar over iedereen iets goed kon zeggen. Ik bezocht memé wekelijks en had altijd al het gevoel dat ik er bij zou zijn als ze overleed. Ik stond (samen met m'n broer) aan haar sterfbed met haar kinderen.    Ze leefde altijd met iedereen mee en was steeds    geïnteresseerd in doen en laten van haar nakomelingen. Ze heeft heel even mogen beleven dat ze  overovergrootmoeder werd Pepé overleed in 1984 toen hij 79 jaar was.

memé op haar 90e verjaardag

M'n andere memé overleed toen ik 19 jaar was. Ze was al meer dan 8 jaar dement en wist helemaal niet meer wie ik was ook haar zoon herkende ze niet meer Ze zat enkel nog voor zich uit te staren    en is stilletjes heengegaan op 82 jaar in 1981.    Pepé was er al niet meer toen ik m'n eerste communie deed, hij overleed op 69 jaar in 1968 Veel weet ik niet meer van hem Ik herinner mij wel nog dat hij mij  'antjeparantje' noemde

Broer en ik hadden een extra paar grootouders. Nu is dat gewoon door de nieuw samengestelde gezinnen. Ons derde grootouderpaar was een tante en nonkel van mijn mama De zus van de memé van 98 jaar. Dit koppel had zelf geen kinderen. Ze woonden in het toen heel verre Brussel. Iedere zomervakantie kwamen ze 1 of 2 weken logeren. Het was altijd feest als tantje en nonkel kwamen.  s Morgens als nonkel al op was kroop ik bij tantje in bed. Tantje overleed veel te vroeg op 67 jaar in 1969 Het was een schat van een warme vrouw Nonkel overleed in 1981 op 79 jaar

wat kijken we toch overal zo ernstig
je zou niet zeggen dat we het met z'n allen zo goed en gezellig hadden
Ik vermoed dat de volgende seconde een brede glimlach volgde

03-11-2010 geschreven door fotorantje

Een droevige dag
Veel droevige dagen
Dood
Niet enkel vandaag
Voor altijd
Enkel vol van leven in ons hart
Om nooit meer te vergeten

01-11-2010 geschreven door fotorantje