Zelf kwam ik op de wereld in 1962 Na 16 jaar West-Vlaming te zijn werd ik Oost-Vlaming.
______________________________
de foto's vanaf 4/10/2011 zijn genomen met dit toestel
Sony DSC HX100V
de foto's t/m 3/10/2011 zijn genomen met dit toestel
Sony Cybershot DSC-T2
mijn ervaring kan je lezen onder 'blootgeven'
Zoeken in blog
hier kan je een titel ingeven van een postje die je terug wilt bekijken vb wil je alle 'goesting' postjes zien typ gewoon goesting' en dan krijg je ze allemaal onder elkaar
in de stilte voorbij je gedachten, vind je innerlijke rust
shri mataji nirmala devi
Vandaag is het geluk je deel en morgen vallen klappen oh er gebeurt zo veel zo veel waar wij geen barst van snappen.
Toon Hermans
De aarde brengt genoeg voort voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.
~Mahatma Gandhi~
Wat het is
Het is onzin zeg het verstand. Het is wat het is zegt de liefde. Het is tegenslag zegt de berekening. Het is alleen maar pijn zegt de angst. Het is uitzichtloos zegt het inzicht. Het is wat het is zegt de liefde. Het is belachelijk zegt de trots. Het is lichtzinnig zegt de voorzichtigheid. Het is onmogelijk zegt de ervaring. Het is wat het is zegt de liefde.
Erich Fried (1921-1988)
Niemand weet wat er de volgende vijf minuten gebeurt en toch gaan mensen verder.
Omdat ze vertrouwen, omdat ze geloven.
Uit: Brida. Paulo Coelho
Copyright
Niets van deze website mag worden overgenomen zonder uitdrukkelijke toestemming.
Indien mensen zich herkennen op foto's en liever niet op de blog staan kunnen die mij altijd kontakteren en dan wordt de bewuste foto verwijderd
Als je het hier leuk vond kan je op deze site stemmen door op volgende links te klikken waarvoor dank:
Dinsdag en woensdag aan zee, Knokke (Duinbergen) Het weer was wisselvallig maar overwegend droog en warm genoeg
Dit was de making off van bovenstaande foto's
Onze B&B
Het échte doel, naast het pootje baden, was het vuurwerk Wij zagen Polen aan het werk en dat was bijzonder indrukwekkend Ik vond het mooier dan vorig jaar Argentinië, alhoewel dat ook al heel mooi was Wel moeilijk weer te geven op foto
Sakkerlien en Fotorantje waren dus op zoek naar een wonder Maar alles wat ze te zien kregen aan zee waren al wonderen op zich, van wat aanspoelde tot de mooie vlaktes
tuurlijk moet je geen wonder verwachten in de echte zin van een wonder we hebben niet over water gelopen maar wel er in
en op ons hoofd kunnen we ook niet staan, dat zou pas een wonder zijn maar we wijken af van het verhaal die nu op z'n einde loopt
Plots ging bij Sakkerlien een lichtje branden
En het werd haar meteen duidelijk welke richting ze op moesten
Gewoon het spoor van de zeetijger volgen
Niet op het strand maar op het vroegere m'as-tu vu pleintje
daar moet je zelfs niet door een roze bril kijken om roze te zien
De fontein spuit roze water en tout le monde a vu
Sakkerlien en Fotorantje vonden het toch wel speciaal (oké geen wonder, maar ik had het nog nooit gezien) en klonken er op met een gelijkgekleurd drankje
Once upon a time zo begint een sprookje dikwijls wezen alle wegen en sporen éénzelfde richting uit
of toch bijna
Fotorantje was er twee dagen niet want ze had een missie en dus moest zij alle sporen zeker goed volgen want die konden haar de weg wijzen naar het wonder.
Ze wist dat ze op de juiste plaats was toen ze het licht zag net zoals ze bij Walter ooit 'verlicht' werd (weet je nog?)
Meteen wist ze ook bij wie ze moest zijn om de missie te helpen volbrengen. Walter was nog maar terug van zijn missie, en had het niet gevonden, Annemarie was zelfs van Oostenrijk overgekomen om het wonder in de lage landen te zoeken en fluwijn zocht het aan de andere kant van de grote plas.
Fotorantje deed zoals steeds beroep op the one and only
Sakkerlien, een vriendin om door een ringetje te halen. En die zou fotorantje zeker verder helpen.
Samen gingen ze op zoek naar het wonder Ze wisten alleen niet of die zich nog op zee bevondt of reeds was aangespoeld.
Niet alleen Fotorantje en Sakkerlien waren op zoek
Boodschappen uit de hemel deden ook niet echt deuren open gaan
Sakkerlien en fotorantje stonden er alleen voor ze werden enkel gesponsord door
Zullen ze het wonder vinden? Is het wonder echt wel een wonder? Brengt het hen bij monsterkes zoals Anthony ons vaak laat zien Of zou het zo gek zijn net als Sakkerlien en Fotorantje zelf?
P.S. voor dieven die hier zouden langskomen en denken even af te zakken naar mijn adres, mijn bescheiden paleis wordt bewaakt door twee pitbulls, gggrrrrrr
Nog eens naar de tuin van het huis Van Thuyne, binnenkort wordt het huis omgetoverd tot hotel/restaurant de bedoeling is wel dat iedereen nog steeds via de tuin van de markt naar het Kaandelpark kan Ik hoop dat de oude poort en dergelijke wel blijven bestaan, zodat de charme van vroeger voelbaar blijft.
Deze zonnehoeden (Rudbeckia nititda 'Herbstsonne') stonden fleurig en elegant te wezen
zelfs een bloemenknuffel ontbrak niet
De vele regen van de laatste tijd zorgde ervoor dat het grasveld wel heel erg zoppig geworden was De kaandelbeek nam het grasveld in
Er stonden heel wat paddestoelen
De grond is verdorie laag hoor, niet gemakkelijk om me stil te houden
Op een dag had het nijlpaard er zo genoeg van dat hij grijs en log was, dat hij de sprinkhaan aansprak en vroeg of hij met hem wilde ruilen. 'Ja, dat is goed', zei de sprinkhaan. Het leek hem heerlijk om eens dik en tevreden te zijn en niet altijd op te hoeven letten of de wind je niet wegblies. En bovendien meende hij dat het nijlpaard veel meer taart, snoep en honing op kon dan hijzelf, en dat wilde hij graag eens meemaken. Dus ruilden zij.
Het was een mooie dag. De zon stond hoog aan de hemel en af en toe vloog er iemand voorbij, de reiger, de zwaan of de adelaar. 'Hé, wat heerlijk', zei het nijlpaard, terwijl hij zijn vleugels voorzichtig naar achteren vouwde en luchtig over het bospad danste. Wat gaat dat gemakkelijk, dacht hij. Hij nam een sprong en vloog zelfs over een struik heen. Toen ging hij in de zon zitten, onder een berk, spreidde zijn vleugels uit en liet de zon op zijn rug schijnen. Ik denk, dacht hij, dat ik voorlopig zo blijf.
Even later kwam de mier voorbij en zag hem daar zo zitten. 'Hallo sprinkhaan', zei de mier. 'Haha', zei het nijlpaard. 'Ja, ik begrijp je vergissing, mier. Daar kun jij niets aan doen. Maar ik ben de sprinkhaan niet, ik ben het nijlpaard'. De mier wreef zijn ogen uit, keek nog eens opnieuw, schraapte zijn keel en zei toen: 'O. Dus jij bent het nijlpaard...' 'Ja', zei het nijlpaard terwijl hij zijn voelsprieten introk en zijn groene jas probeerde dicht te knopen. 'De sprinkhaan en ik hebben namelijk met elkaar geruild'. 'O', zei de mier nogmaals. 'Het is echt zo!' tsjirpte het nijlpaard. 'je moet mij geloven mier'. De mier wist niet wat hij daarop zeggen moest en liep door.
En plotseling werd het nijlpaard bevangen door een grote somberheid. Alsof hij midden in een wolk stond. Ik ben echt een nijlpaard, dacht hij. Ik zie er wel uit als de sprinkhaan en misschien denk ik ook wel als de sprinkhaan, maar ik ben het nijlpaard. Trouwens, wat een jas is dit. Gaat niet eens goed dicht. En die voelsprieten, wat moet ik daar eigenlijk mee voelen? Lucht? Het nijlpaard stak zijn voelsprieten in de lucht. Lucht, dacht hij, inderdaad. Maar dat kan ik ook wel zien. En wat heb ik trouwens aan lucht?
Het duurde niet lang of hij begon luid mopperend in de richting van de rivier te vliegen. Aan de rand van het bos botste hij bijna tegen de sprinkhaan, die daar met lange tanden stond te grazen.
'Dat ik dit nou lekker vind', zei de sprinkhaan. 'Dat is toch verschrikkelijk.' 'Nou', zei het nijlpaard, 'het is mooi gras hoor. Het is dat ik nu geen trek heb...'
Ze stonden elkaar met scheve blikken aan te kijken. Het nijlpaard zocht naar knopen om zijn jas mee dicht te doen, en de sprinkhaan krabde aan zijn romp en had het gevoel dat er nergens een eind kwam aan zijn vel.
'Eh...' zei het nijlpaard. 'Zullen we maar weer...' 'Ja, dat is goed', zei de sprinkhaan. Zij begrepen wat zij bedoelden, ruilden vliegensvlug weer om en schudden elkaar toen uitvoerig de hand. 'Dank je wel hoor'. 'Dank je wel'. Toen vloog de sprinkhaan weg en dook het nijlpaard met een tevreden duik in de rivier.
Woensdag naar de zoo van Antwerpen geweest Dat was zeker al van m'n tienerjaren geleden dat ik er nog was Mooi weer, mooi park, dus genieten
Humboldtpinguïn
Wel niet zo gemakkelijk om m'n compactsonietje los te laten op de dieren. Meestal zaten ze te veraf, dan weer achter tralies of glas en dan had sonietje er weer eens genoeg van en begon het beeld te daveren. Hij geraakt echt aan het einde van z'n krachten. Dus veel dierenfoto's zijn er niet. Dan maar een beetje op fotorantjes wijze
Helmhokko
Bij sommige dieren had ik het wel moeilijk toen ik hun beperkte ruimte zag Gelukkig zijn ze volop bezig om daar verandering in te brengen o.a. de leeuwen en tijgers zullen binnenkort mogen verhuizen
Als ik het goed begrepen heb dan zou dit hun nieuwe verblijf worden, hier zie je maar een klein deel. Toch heel wat beter dan dat stukje waar de leeuw zich nu ligt te vervelen
Kroeskoppelikaan
Ook bij deze knuffelige loebas had ik het moeilijk wat ziet die er ongelukkig uit
En deze zat mensjes te kijken
En dan was er eentje die genoeg had van al die pottekijkers en zich parmantig omdraaide
Een bezoekje met gemengde gevoelens maar toch wil ik nog terug, omdat ik graag beestjes zie maar vooral ook om te zien hoe ze toch steeds verder werken om het voor de dieren aangenaam te maken Toch ook niet altijd gemakkelijk als je weet dat de zoo in de stad ligt
Echt wel uitnodigend zo'n open deur aan een verlaten schuurtje
weinig te zien binnen
aan de overkant, het huisje
onmogelijk binnen te geraken, of ik zou moeten door het gebroken raam kruipen en dat vind ik toch net iets overdreven
tja zoveel geluk als curieuzeneuzemosterdpot heb ik niet, zij vindt de boeiendste verlaten gebouwen én kan er binnen, je moet maar eens kijken bij haar, zo'n lokaties wil ik ook ontdekken
PS: sorry dat ik vandaag (woensdag) bij jullie niet langskwam, ik was een dagje weg ik probeer nog enkele bezoekjes deze avond en anders zal het tot morgen zijn
"Stop met vechten, geef je over aan het nu en zie hoe zaken zich vanzelf en moeiteloos manifesteren. Een probleem bestaat nooit in het heden, maar heeft alles met toekomst en verleden te maken en beiden bestaan alleen in onze geest. Als ik mijzelf mentaal in de volgende twee weken projecteer, word ik meteen gespannen al die lezingen die ik moet geven, en wat zullen de mensen ervan denken?
Maar verleden en toekomst bestaan eigenlijk niet. Heb je het verleden ooit ervaren? Nee, want alles wat je ervaart, is altijd in het heden. Ga je ooit iets ervaren dat niet in het hier en nu is? Onmogelijk. Verleden en toekomst bestaan niet en toch denken de meeste mensen dat dat wel het geval is."
Eckhart Tolle
"Vrijwel iedereen ontleent zijn identiteit aan mentale concepten over wie hij of zij denkt te zijn. Vrijwel iedereen identificeert zich met zijn gedachten. Als je mensen vraagt wie ze zijn, krijg je hun levensverhaal te horen. Maar dat is niet wie ze zijn. Dat verhaal beschrijft slechts een aantal voorvallen uit hun leven. Je kunt jezelf niet leren kennen door erover na te denken. Je kunt jezelf alleen leren kennen door je geest stil te maken en te luisteren door echt aanwezig te zijn voor wat zich in het heden aandient."
Eckhart Tolle
Voor nu is dat genoeg stof zeker om over na te denken ;-)
Zondag is nogal dikwijls familiebezoekdag en meestal combineer ik dat met een wandeling Niet ver van tante Klien (Jacqueline) in Waregem ligt een mooi gebied
de Mei- en Gaverbeekse meersen
Er loopt een aangenaam wandel/fietspad
Er is vanalles en nog wat te zien. Een heerlijk wandeling!
En toen, toen zag ik wat ik nog nooit zag en al zolang zocht Echt waar, mijn hart sprong bijna uit mijn keel Diegene die mij al een beetje kennen kunnen het misschien al raden en voor de anderen tara! dat is 'em
de rode paddestoel met witte stippen, vliegenzwam, hét kabouterhuisje, wel de soort met 'plat dak'
Eindelijk! Nu weet ik waar ik ze kan bewonderen. De kabouterkes waren niet thuis, jammer
En dan zie ik de spoorweg opduiken en komt een wagonnetje aangehobbeld
Toch wel een wandeling van ongeveer 1.45 u., foto's nemen inbegrepen ;-)
waterzuiveringsstation
En toen kon ik naar tante waar een drankje en een snoepje op me wachtten
Natuurlijk heeft iedereen van die dagen, beetje verlept, beetje zielig, beetje aanhankelijk, knuffel nodig hebbend, zoiets ongeveer, je herkent het hé
Momenteel ben ik helemaal niet zielig hoor, maar die knuffel mag altijd ;-)
Maar al ben je al eens zielig altijd komt er een lichtpunt op een of andere manier.
Je ziet iets moois, iemand zegt een vriendelijk woord, je hoort een lachend kind, je leest een leuk boek, je hoort je lievelingsmuziek,... en ja daar komen de lichtpuntjes die je ogen weer doen stralen.
buiten komen helpt ook goed, ja zelfs met regenweer, je komt met een beter gevoel weer thuis.
Gewoon even de benen strekken aan de Mandelvijver te Wakken en dan een terrasje doen
Ideaal om te relaxen hihi, ja, k weet het ik doe precies niks anders Van de nood een deugd maken en deugd doet het zeker
En kijk wie er ook al volop aanwezig zijn
Kanjers van libellen zag ik langs het water maar die konden niet op de foto wat een speedy's waren dat, die waren al weer weg voor je kon knipperen met je ogen
Tijd om even iemand te helpen En als jullie willen kan je dat ook jammer genoeg enkel als je op facebook bent Ik weet het er zijn veel anti-facebookers En als er te kiezen valt, gaat mijn voorkeur ook nog naar het bloggen maar kijk, als je nu eens enkel om de volgende reden zou inloggen, en je hoeft zelfs maar één vriend te maken...
Ik probeer het kort en bondig uit te leggen Een rasechte Gentenaar die sinds kort in Italië woont is bezig met daar een memorial Route 108 op te starten voor de overleden renner Wouter Weylandt Een route van 108 km door de mooie streek van Cavola Deze eerste memorial gaat door op 1 en 2 oktober, fietsliefhebbers en andere sympathisanten zijn er van harte welkom. Ter plaatse kan je op 2 oktober deelnemen aan een verloting van drie appartementen voor een week in Toano, deelname 1 euro Ook zijn er al enkele bussen voor de fietsliefhebbers voorzien, inclusief (weekend)verblijf Natuurlijk zijn sponsors ook meer dan welkom, want alles is vrijwilligerswerk
Alle uitgebreide info kan je krijgen via Gianni Gaudo, enkel vriend worden met hem op facebook
Voor de fotografen is er ook een jobke weggelegd. Maak op fb op je profiel bij je foto's een map aan met 'Flowers for Wouter' en plaats daar je mooiste bloemenfoto's in, 'tag' Gianni Gaudo en dan brengt die een bezoekje aan je album Hij kiest de mooiste foto's om er een tentoonstelling van te maken in Italië pasfoto, p-tersfotos, Amazony zijn al enkele van de deelnemers Als je zin hebt om hem te helpen met foto's kiezen of nog andere voorstellen hebt dan kan je dat ook aan hem melden. Help Gianni om dit alles tot een succes te maken, hij is er al enkele maanden bijna dag en nacht mee bezig!
Alvast bedankt, ook in naam van Gianni en de familie van Wouter Weylandt die achter dit initiatief staan.
Iedere nationaliteit is welkom!
Natuurlijk alle begrip als je er niet op in gaat Ik wou het gewoon even in het daglicht brengen zodat niemand achteraf moet zeggen, 'ik wist er niks van'
If someone has a problem with you it's their problem not yours
-onbekend-
Tuurlijk keek ik ook op toen ik 'prinses barbie' zag (voor alle duidelijkheid: de dame in het wit) Een dame die zo genoemd wordt omwille van haar outfit blijkbaar al sinds kindsaf. Ik was nog verbaasder toen ze zich omdraaide en ik zag dat de dame toch al wel een bejaarde leeftijd heeft
Maar ze doet er niemand kwaad mee hé dus waarom zou ze zo niet mogen rondlopen, als zij zich daar nu goed bij voelt. En het vrolijkt het saaie straatbeeld zeker op!
