Veel leesplezier, voor evt uitgevers en bestellingen http://www.writehistory.be/?p=store Contact op franciscusborst@hotmail.nl
14-04-2008
De Nederlandse Leeuw huilt
Gehurkt verschuilt in het fronttumult na hardend wordende fluiten knallen die uit de hemel vallen rook gasmaskers gehoor weigeren, ricochettes de loop pronkt stoer blinkend een maagdelijk bajonet
gegil geschreeuw silhouetten duiken op en vallen neer van nationaliteit uniform is geen sprake meer salpeteren bloedspetters bijten in mijn ogen maakt de werkelijkheid nog erger bedrogen rookbommen stukken steen ketsen mijn helm
baadt zweet in schurend zand mijn M-Zestien stevig in mijn hand mijn legerkistjes lopen vol urine anders als de mess of kantine schiet ik op alles wat beweegt
raak in paniek spieren controleloos briefje "eigen vuur" een zesplanken doos werd mijn beste vriend thuis gebracht door vrouw en kinderen word ik veracht Tot ziens vriend
Nederlands' Leeuw beet in mijn reet en kop en steekt mijn nek nu in een strop
peyote kauwende droge tong bitterslikkend slaat hij zwetend achterover in een eeuwige drum geverfde vederdans een knetterend vuurwerk hij slaat zijn vleugels uit en stijgt op
laat zich meevoeren op warmdragende luchtlagen genietend zoekt hij naar een prooi dan landt hij op een nest en rust de volgende morgen wordt hij wakker
klautert met handen en voeten naar beneden en loopt acht kilometer terug naar zijn leraar
Gezeten op een gouden troon met een diamanten ring ben ik een Sultan en jij mijn Koningin omgeven door een duizendbloemenboog de bruidstaart vijf verdiepingen een meter hoog
op hun knietjes gezeten schuifelend naar voor, geheel traditïoneel voeden twee bruidsmeisjes ons om beurten, voor het geheel onder mijn troon staan heimelijk twee flessen koud bier anders ga ik dood, opgemeten binnenshuis, was het zeventig graden hier
zwetend en worstelend in het verre oosten voor jou dee ik alles, kwam door die trouwerij eenmaal thuis bekeek de foto's en D.V.D. op geen één moment lachtte jij naar mij
Een klap van de deur van de buren laat mij verschrikt in het donker turen leg op jouw welgevormde heup mijn hand misschien ben jij bang, zo ver van jouw land
al wat ik voel zijn wat dikke kreukels in mijn dekbed in mijn dromen zeker even niet goed op gelet zelfmiskennend boos één traan rollend uit mijn linkeroog één veels te veel, omdat jij mij voor een visa bedroog
Al weer een tijd lang een nieuw begrip kinderen schommelen of op de wip sommige kunnen echter niet kiezen zij zullen dankzij dokterdealers verliezen
concentratiegebrek en ietwat druk Relatine op recept uit handen gerukt ADHD rennend naar de apotheek eindelijk rust, zonder geschreeuw of preek
Kinderen behoren te zingen schreeuwen, gek doen of spelen in ieder geval de drukte met zijn ouders te delen de cijfers liegen er niet om in Engeland liggen tien van de dertig kinderen krom
met Relatine graag gegeven door paps of mam twee maal daags één pil, geen gegil of schram nu heel relexed naar het plafond te staren door hun billen te branden zonder blaren
Neen, de dokters konden het niet meer houden schuldgevoel ging hen toch iets benouden proefschriften vol getuigenissen over Relatine vergelijkbaar met Extacy hoofdbestand Cocaïne
Ouders op rozen, die voor dit middel kozen vergeet echter niet, het inhalend verdriet over een aantal jaar zit u of het gekkenhuis, opgescheept met uw kinderen in een Cokepsychose
Als leider opererend in een motorbende zweef ik langzaam door de bergen schoonheid op schoot langs vulkanen glijdend de nacht te gemoet een kampong vol ellende
Geschreeuw angstkreten en gillen doen ons motoren heimelijk stillen twee politieauto's zien wij staan het is weer zo ver om toe te slaan
Onder schot door een medeagent verkrachten zij kinderen en meisjes moeders bang voor hun leven weggerend The Black Harleys achttien man sterk tot de tanden gewapend staken hun werk
Nu zes agenten in tightrips en eigen boeien auto's branden rook aan de horizon sirenes loeien een opklaptafel vergaderd bij kippesoep verkrachters misbruikend macht gekneveld wachtend diep in de sawa's op een onbestaand beroep
Unaniem slurpen wij de doodstraf geen weg terug soep genietend klinken lepels op porcelein knallen kogels in zes nekken stortend van een brug Azïe kent geen mededogen in de morgenstond langs mijn kommetje vliegen rode tanden en ogen in het rond
dolfijnen flippen eigenwijs voor een boot walvissen verbazingwekkend een flat zo groot een zwarte panter met felblauwe ogen zijn kleur de natuur en prooi bedrogen
tijger pakt een gemaskerde Hindhustaanse visser bij zijn kop leftover een vinger met gouden ring en safier erop
zeekrokodil stroomopwaarts kantelt een bootje éénhapcrackers draait hij in zijn dodenrol stuk voor stuk de vissers murw langs de bodem gesleten geen beet gehad vandaag toch lekker gevreten
olifanten in Sumatra lopen in een minuut een dorp plat verbaast versuft verarmt en berooid roken zij kretek in hurkzit op hun lendedoeken gat
witte of pittbullhaaien die in Afrikaanse baaien kaaien een romp op wieltjes in Kaapstad vloekt Godverdomme vierhonderdvijfentachtig stitches om mij dicht te naaien
een trap op een steenvis of een kwal één kubeke centimeter klein zijn tentakeltjes een enkele prik binnen tien minuten geen hulp bent u dodelijk gestikt
wij nietigen willen toch zo graag op hun lijken Deserteagles, Leopardtanks, Magnum Cobra's maar één keer op het verkeerde moment en de verkeerde plaats zullen wij in een fractie van een seconde onder hun bezwijken
In mijn kelder tussen spinneraggen onder op in een van de stapels boeken vond eindelijk ik de hulp om mij op te beroepen
Voodoo en andere Rituelen op de cover om mij heen kijkend of niemand iets gezien het boek vastklemmend tegen mijn hart misschien mijn reddende lover
onderweg naar boven bladerend zoekend lezend God en de Duivel niet vrezend vier etages naar boven gesneld eenmaal boven de aardselementen in een vijfpuntige ster met circel compleet met kaarsjes opgesteld
er zouden drie goede medicinale geesten zijn de sterkste van Afrika en Haïti zonder gein één dame en twee heren hun namen getekend gekruisigd die mijn lichaam en ziel reinigend zoubezweren
in het middelpunt van kaarsjes overhaast en een beetje benauwd maakte ik bij de symbolen een grove fout tekende electriciteit in plaats van ether en de goedaards knepen nu in mijn billen of mijn heupen elke afgelegde foute meter
als het ijs knetterend kraakte in mijn pijp werdt ik zo nu en dan een beetje lijp
bij iedere haal voelde ik hen al komen verstoorden Papa Legba, Nana Bouclou, en el Loco Attisso al mijn natte dromen
u wilt niet weten hoe wreed prikkend porrend in rug en billen een schop onder de bank stoel onder mijn reet of de tafel op deed tillen
mijn haren statisch omhoog metalen voorwerpen die naar mij sluipen ziet de visite echt dan niet die slangen in mijn broekspijpen naar boven kruipen
van paniek een stijve bek zwartwit gestreepte tarantula's op schouders en in mijn nek vastgeplakt aan de grond mijn armen spastisch bewegend
als een soort van imbeciele moonwalking Michael keek de visite met grote ogen opengesperd liever vertrekkend van wat is dat een eikel
drie negrolilliputters met flinke Ronaldhino grijnzende rotte tanden dunne armen en grote handen gekleed in gescheurde bruine vodden wat een lol zij hadden een sterfelijke te dollen
hoe het ook zij de eindstand naderbij Haïti vijfhonderd-Nederland nul hield ik de uitdaging nog twee jaar vol toen hadden zij mij eindelijk toch bij mijn lul
het was hun gelukt mij zo ver te krijgen bijna sprong ik door die ruit maar gaf mijzelf een mooi verjaarscadeau een nieuwe vriendin sloot het raam en drukte mijn pijpje uit
The night I was born: The moon turned on fire red I said: The night I was born the moon turned on fire red I'm a voodoo chile, voodoo chile Oh yes lord I'm a voodoo chile
Toen ik zo n twintig a een en twintig jaar was, en verlaten door mijn vriendin Claudia, zat ik verslaafd met de handen in het haar. Nee voor een junkie werdt en wordt het steeds moeilijker, om aan geld te kopen in verband met de electronische opkomst van camera's alarms noem maar op. Mits je je kontje wil verkopen, en ik en mijn maat Stephan deden daar niet aan mee. In ieder geval, zaten wij in de Sporthal Asterlo, onze buit eenmaal verkocht, twee straten verder (twee trainingspakken uit de kleedkamers van deze sporthal) te verdrinken nadat wij ons portie vergif op de wc opgerookt hadden, en niet meer ziek waren . Juist ja wij waren Heroineverslaafd. En baalden als een stekker, het was maart en het goot en vroor zelfs lichtjes. Hangend tegen de openbare telefoon in de benedenaula, borrelede er zachtjes een plan op. Waarom gaan wij ook niet naar Israël? Net als die Ger? Die ging er ook heen als Catweazle en kwam terug als Tarzan! Geld, Frans, geld dat is het probleem. Ach man zei ik wat maken wij nou wel niet elke dag....? Snel omgerekend wisten we dat we binnen een week konden vertrekken, als we echt wilden. Minder gebruiken en al het geld voor de tickets bewaren, na enige informatie wisten we dat het via België "Nieuw Havelte "het goedkoopst was al stond de vertrektijd dan niet vast....
Een week later, allebei zeshondered gulden plus vijftig voor de airtax, gaven onze lieve moeders ons ook nog een zakcentje mee. Ik vijfhonderd, Stef tweehonderd. Broodmager gekleed in een leger jacket van de dump, Rayban op neus al goot het als de pest, waren wij in no time in Antwerpen. Nou was het van ons een traditie van ons vijftiende af: Waar je ook komt : Eerst de hoeren buurt verkennen... Twaalf uur 'snachts: Stef hield het niet meer , ik voel de bui al letterlijk hangen, maar wist het niet zekerwat het was. Hier hou jij mijn rugzak bij je laat ik mij even blazen, is goed zei ik, maar er kloptte iets niet, ik wist niet wat maar.... Ik zie Stefs silhouet zijn Levi 501 laten zakken, ik zie een, naar mijn zin een te groot hoofd richting Stefs snikkel gaan , hoor een harde schrikbrul van walging, en het silhouet van Stef geeft eerst een knietje en daarna een kopstoot op het vreemde vrouwtjes hoofd. In zijn blote kont naar buiten rennend schreeuwde hij:"Het is een vent!", " Het is een vent!", Ik zei: trek je broek aan en doe je rugzak om. Leeft het nog vroeg ik? Het antwoord was duidelijk, een geflikker van messen, dolken, en ander wapen tuig werdt zichtbaar door de stralen regen en straat lantaarns compleet met het geklak van de naaldhakken. Zaten er ineens zo n dertig veertig zwaarbewapende omgebouwden achter ons aan. Welcome to Antwerp schoot mij te binnen, rennend voor mijn leven, een rugzak van dertig kilo meesjouwend. Stef zijn laatste knopen sluitend. Na vier lange straten puften we uit op een hoe , de stilletto's niet meer horend. Zijn we safe? We dachten van wel. Laten we maar het vliegveld gaan zoeken. Lijkt me een beter plan.Stef tegensputterend er moet hier toch wat te neuken zijn? Vergeet jij dat nou maar met je plus vier ogen dadelijk sta je in de Dierentuin een Baviaan te kezen.
Taxi genomen naar Nieuw Havelte. De hele nacht vanaf één uur tot 'smorgens alles dicht zelfs de trekautomaten waren buiten dienst, en een honger een honger dat we hadden en koud daar binnen, en onze vlucht zou om elf uur gaan als er plaats voor ons was dan tenminste. Wij maar rondjes lopen tegen de kou, de afkick was inmiddels al begonnen, uren lang elke seconde wegtikkende een hel, we waren bevroren. Gelukkig kwamen wij er om zes uur 'smorgens achter dat er op de wc's van die warne handdrogers(blowers) waren voor na het wassen. Allebei de droger met wat kracht naar ons zelf gericht, met de afspraak ieder omste beurt op te staan om ze beiden aan te zetten begonnen wij te ontdooien, heerlijk was dat die warme lucht. Wij werden gewekt door een allochtone schoonmaker met een grote bek: "Wat doen jullie hier!". Doe je een beetje rustig aan mafkaan ! zei ik vertieft van de slechte nacht, wij moeten zo vliegen, hoe laat is het? Het was pas acht uur. Kunnen wij ergens koffie krijgen? Krijgen dat weet ik niet, maar kopen vast wel, zei de Marrokkaaanse Belg. Ik en Stef kijken elkaar verwonderd aan. Hij zei het echt serieus. Om negen uur gaat alles open. Wat is dit voor vliegveld. Het leek wel een graftombe, vooral 'snachts op de enkele winkels na, licht betralied met Gucci's, Rolexen daar achter gelaten helder verlicht. Tuurlijk hebben wij staan afwegen en frutselen, het bloed kruipt waar het niet gaan nietwaar? Maar we hadden al eerder zo n akkefietje gedaan en toen bleek alles nep in de etalage (verplicht v d verzekering) dus we namen het voor lief en Israël was ons doel en niet Indacel...Negen uur eindelijk een bak koffie die van ons bevroren bloed gesmolten lood maakte zo warm, een smerig broodje gevuld met gele snot gooiden wij halfbrakend terug naar de verkoper ervan Lands wijs. Lands eer. Maar dat goldt ook voor ons. Eindelijk even afwachten nog zouden wij horen of we mee mochten vandaag of weer een dag en nacht op "Nieuw Helvelte" Ja hoor we konden mee om één uur vijftien Gate vier, het was wel een ouwetje vertelde de lieve Stewardess ons, maar we hoefden niets te vrezen, het was zijn vijfhonderste vlucht en er was nog nooit iets gebeurt. Mooie dames met fouilleerapparaten langs mijn kruis deed mijn gevoelige lichaam wegdromen. Bent u al klaar? U mag nog wel een keer...In hun mantelblauwe pakjes.
De vogel stond klaar. Belga Air op de zijkant, was dat geen kauwgommerk, vroegen wij ons af allebei te gelijk. Ja toch die van Kuifje of TinTin noemen ze hem hier geloof ik, die grijze waren het lekkerst daar waren we het over eens, lekker belangrijk. Als dat krakkemikkige ding het nou maar haalt. En dat was in de periode vierentachtig, vijfentachtig en toen werdt er nog wel eens een vliegtuig de lucht uit geschoten door de P.L.O. en nu zitten wij in een vliegtuig vol met Rabbi's richting Israël. Half hallucinerend van het afkicken zagen wij de Scud raketten al ons plane doorboren net boven de Middelandse zee tussen Kreta en Libanon in. Dat ga je allemaal in je hoofd halen. Zover waren we nog niet.De vogel steeg op en bleek een kreupele albatros te zijn, hij kraakfte, lektte, siste zodat alle Rabbi,s begonnen te mompelen bidden en met hun hoofd te slaan tegen de leuning voor hun. Er waren er bij dij schopten zelfs de stoel voor hun . Vreemd ritueel...Wij wisten één ding zeker: Wij zijn er geweest en vlogen net pas twee minuten. Ik zei als hij dadelijk op hoogte zit, schei die herrie er wel mee uit , dat komt door het klimmen van hoogte , even kreeg Stef een beetje kleur terug, totdat ik zei: "elfduizend voet hoger gaan ze niet", en het kolereding kraakte, siste en maakte nog steeds scheuerende geluiden. Nu zagen we beiden wit en groen van angst en we moesten nog zes uur vliegen. Zouden we het halen? En dan nog voorbij voorbij Kreta...Libanon. Oh My God! En die Rabbies wistten het ook, waren bang en bleven nonstop zes uur doorbidden en wij midden in een hallucinerende afkicktrip. Wat gebeurt er allemaal? Is dit het einde? Sterven in een Belga vliegtuig?Hadden we ons heel anders voorgesteld...
Donkerbruine koeienogen op sterk water porseleinen in een poppekop luguber starend in het niets mooi in zijde geklede lijkjes
Dan jouw grote ogen iets heel anders een deinende zee met zwarte golven geven een zware storm van erotiek op komst
verdrinkend in jouw veranderende iris geef ik me machteloos gelukzalig over
het weeë gezapige gevoel van het samensmelten tijdens het houden van in elkaar uit elkaar
Aangetrokken wederzijds starend neus tegen neus in ons eigen anders blauw de mijne fel grijsblauw met een eeuwige ster als pupil
De diamanten ster die ons brak mij eenzaam achterlatend nog steeds zwemmende probeer ik niet te verdrinken zwemmend in jouw roze golven nymfomane herinneringen
Diepblauw en vlinderrood zacht vlees ballerinalichaam en engel van geest een wereld van desillusie want de gedoofde sterren in mijn ogen helpen niet meer
Stof en zand stuift op langzaam maar zeker wordt een horde wilde Mustangs langzaam maar zeker zichtbaar
wit grijs vale huiden met zwarte vlekken zand blonde manen dreigend in de wind vertrappen zij mij niets ontziend ontvelde botten gebroken hoefafdrukken op mijn lichaam en gezicht
kleding gerafeld in roodgele slierten van etter en bloed kruip ik naar mij Winchester gebroken index richtend het vizier
zout bijt in mijn oog druk ik langzaam adem uitblazend de haan naar achter en schiet ik hen doeltreffend één voor één af
met mijn laatste kracht naar het hinnikkende en klagende massagraf een laatst genade schot gevende zo nodig
Een stervende merrie baart een witte Pony mijn loop tegen de slaap van de pas geborenene in het vlies klanken huilen om melk
ik zeg sorry je eist te veel jij neemt mij alles af het is nu jij of ik een schot galmt na tot ver in mijn toekomst
