Als de angst niet meer bestaat wie weet hoe het verder gaat Een aangetast hersenschors zit er soms een draadje los
De psyche controlerend beheersend woede onderdrukkend wederkerend Achterwaarts gaand door de hitte vecht mijn hart uit met het vurig witte
IJzer gehelmd en gemaskerd geheimen geprikkeld afgerasterd Uitend schrijvend met geslepen zwaard spinnen hersens bloedkolkend geaard
Bang om nutteloos te sterven aarde bedekkend en bederven Om eenmaal weg snel zijn vergeten ach. stamppot is toch niet te vreten
Alles geopend word nu gedicht de hoorn met nectar toch gezwicht
© juni 2008, Franciscus Borst, BasicPublishing.nl
|