Inhoud blog
  • Open brief aan De Lijn ivm het vervoeer van Scootmobielen
  • Olifantendracht
  • langlaufen
  • Motsneeuw in Vlaanderen
  • Over kerstkaarten
    Zoeken in blog

    Over groene parkietjes
    Smoesjes
    24-10-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Open brief aan De Lijn ivm het vervoeer van Scootmobielen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De Lijn weigert sinds de lente van 2013 het vervoer van Scootmobielen op tram en bus, wegens veiligheidsredenen. Ik voel me gediscrimineerd en heb hierover het Centrum van gelijke rechten aangesproken. Hier onder de brief die ik naar de Lijn heb gestuurd. 

    "Mevrouw, Mijnheer,

    In het voorjaar heeft De Lijn beslist om geen Scootmobielen meer toe te laten op tram en bus.

    Ik ben zelf sinds kort gebruiker van een scootmobiel en voornamelijk op de kusttram en heb een kaart voor begeleider sinds een kleine 10 jaar, zonder bijstand geraak ik moeilijk op en af de tram of bus.

    Bij uw argumentering voor het verbod van de scootmobiel heb ik toch een paar opmerkingen.

    -Wat wordt er gedaan met de veiligheid van kinderwagens, buggy's, hondenbuggy's en andere kramakkelige vervoermiddelen zoals bolderkarren?

    Rolstoelgebruikers hebben meestal op drukke dagen geen plaats en moet de begeleider noodgedwongen de stoel opplooien en de mindervalide persoon neerdroppen op de klapstoelen als er tenminste iemand zo hoffelijk is om zijn zitplaats af te staan.

    -Valiezen, koffers allerhande worden neergezet en hinderen bij het in en uitstappen.

    -Normale fietsen worden ook toegelaten en worden ook niet vastgemaakt..

    Ik zie dus niet in waarom ik gediscrimineerd wordt, met mijn scooter rij ik voorwaarts op de tram om er nadien achterwaarts af te rijden, ik moet enkel rekenen op een beetje hoffelijkheid en geduld van de trambestuurder. Desnoods kan ik hem veilig vastmaken aan een van de voorziene bevestigingshaken en proberen een normale zitplaats te krijgen van een medereiziger.

    Ik heb nog een opmerking omtrent de “zogenaamde” voorbehouden plaatsen voor mindervaliden oorlogsinvaliden, die bevinden vooraan in de tram, waarom die niet voorzien aan de toegang met verlaagde vloer? De enige keer dat de buschauffeur mij de plaats deed vrijmaken was in 2001 in Brugge. Het gebeurde vaak dat ik vooraan op kusttram opklauterde, maar geen enkele keer deed de conducteur de moeite om mij een zitplaats te bezorgen.

    Ik veronderstel dat de verantwoordelijken van het opstellen van het nieuwe reglement nog nooit de kusttram genomen hebben in de vakantieperiodes en zich gewoon gebaseerd hebben op de Nederlandse reglementering. Maar in Nederland wordt de scootmobiel gebruikt door oudere personen die meestal nog mobiel zijn, ze vinden het gewoon leuk om zich op een gemakkelijke manier te verplaatsen in de stad, een beetje zoals de snobs in Knokke le Zoute, tot ergernis van de burgemeester omdat de gemeente geen parkeergeld kan innen.

    Minister Crevits heeft een tijdje geleden in het Vlaams Parlement laten weten dat De Lijn in 2014, een label zal uitwerken voor scootmobielen die wel zouden toegelaten worden, ik hoop dat dit geen ijdele belofte wordt of een of andere verkiezingsstunt!"


    24-10-2013 om 15:50 geschreven door Frederika  


    Tags:De Lijn scootmobiel vervoer discriminatie kusttram
    >> Reageer (0)
    24-11-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Olifantendracht
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op 13 juni 2010 trokken we met zijn allen naar de stembus, de thuisblijvers hadden groot gelijk.

    Nu meer dan 500 dagen later zitten 6 partijen nog altijd, met tussenpauzes en vakanties, aan het parabelen om een deftige regering op de been te brengen.

    Ik ben nog eens gaan kijken in de archieven des lands. Van de 6 partijen zit er maar een winnaar bij, met name de almachtige PS, de 5 andere gesprekspartners hebben zetels verloren, de Groenen hebben ze buiten gebonjourd en Beire heeft zijn veto gesteld tegen NVA. Dat noemt men democratie en dan zwijg ik nog over Vlaams Belang, een niet-democratische partij die moe getergd en met interne ruzies stilaan een Antwerpse partij is geworden.

    Wanneer zijn de volgende parlementsverkiezingen?

    Hopelijk is de splitsing van BHV door het parlement geraakt tegen dan.

    24-11-2011 om 10:06 geschreven door Frederika  


    >> Reageer (0)
    23-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.langlaufen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Mijn eerste kennismaking met de skilatten.

     

    Vele jaren terug, het moet zeker 30 jaar geleden zijn, heb ik kennis kunnen maken met de langlaufsport, dit was eigenlijk de enige sport die mij bijzonder lag, ik heb er van bij het begin ten volle van genoten tot voor een kleine tien jaar, toen viel alles in de sneeuw.

    -Ik kreeg helaas af te rekenen met de “langdurige ziekte” maar ik ben er doorgesparteld dank zij mijn partner en mijn oncoloog-

    Het was de tijd dat Langlauf een modetrend werd. In alle boekjes sprak men over de nieuwe gezonde sport die overgewaaid was uit Scandinavië. Het moto was immers LLL, “langlaufer leben langer”. Dus stortten we ons, samen met een bevriend koppel, met veel enthousiasme op een gezonde sport.

    Er werd beslist om met de paasvakantie in de buurt van Matrei in Ost-Tirol een hotel te zoeken, er waren verschillende loipes en men kon er ski’s huren.

    -Op de ARD (Duitse Televisie) werden er in die periode lessen en tips gegeven ivm het langlaufen door Rosi Mittermayer en haar echtgenoot Christian Neureuther, twee Beierse medaillewinnaars in het Alpijns skiën van de Olympische winterspelen in Innsbrück.

    Elke week stonden we op post voor het televisiescherm om de eerste initiaties te volgen, zetels en tafel werden op de kant gezet om genoeg plaats te hebben voor de oefeningen.-

    De eerste dag gingen we ons materiaal halen, latten, sticks en schoenen, en zo vlug mogelijk op weg naar de piste.

    Wie zou er als eerste vallen, maar we hadden allemaal evenveel moeite om ons recht te houden, de ene na de andere maakten we kennis met de grond. Het bleek dus niet zo evident te zijn, nadien bleek het de fout te zijn van het waxen van de ski’s, de sneeuw was bevroren en de universele zilverwax bleek niet ideaal te zijn.

    S’Anderendaags ging het al een beetje vlotter en de doorbijters hebben na een week zelfs een zilveren médaille gekregen.

    Ik was zo enthousiast bij onze thuiskomst, dat we besloten hebben onze eigen schoenen, latten en sticks te gaan kopen in de Makrowinkel.

    Bij de eerste gelegenheid, toen kon het nog deftig sneeuwen in de winter, zijn we naar de Oostkantons getrokken, een collega had me een piste aanbevolen in de buurt van Eupen waar het rustig was, maar wat bleek, Vlamingen en Hollanders hadden de streek al overrompeld, misschien ook via een tip van een vriend of collega. Aangezien we toch al een beetje ervaring hadden opgedaan in Oostenrijk, bleken de eerste honderd meter geen problemen op te leveren, maar we waren te optimistisch, het werd een echte kermis, we waanden ons op de Kermis van Brussel of liever op de Sinksenfoor van Antwerpen, groot en klein deed namelijk aan “langvallen” terwijl de hond kwispelstaartend meegenoot van het schouwspel.

    Daar konden we niets gaan doen, dan maar terug naar de auto, die bijna een kilometer verder geparkeerd stond en we hebben dan maar onze knapzak aangesproken om ons een beetje te kunnen opwarmen.

    Bij het terugrijden naar de autobaan kwamen er nog altijd kandidaat-langlaufers voorbij gereden.

     

    Gelukkig, hebben in de jaren daarop, andere toestanden kunnen meemaken in de Oostenrijkse Alpen en de Dolomieten: prachtige pistes, soms vier en zelfs zes naast elkaar, glooiend in een prachtige natuur of naast een kabbelend beekje. In Dobbiaco werd je met Postbus richting Cortina ‘Ampezzo gebracht terwijl je onderweg kon uitstappen en terugkeren naar beneden, die ervaring was onbeschrijflijk, gewoonweg "geweldig" en die tijden komen helaas nooit meer terug.

     

     

     

    23-12-2007 om 17:02 geschreven door Frederika  


    >> Reageer (0)
    20-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Motsneeuw in Vlaanderen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Daar het ontzettend moeilijk is om je foto’s te laten weergeven tijdens het weerpraatje van Frank en Sabine op “een”, krijg je er eentje cadeau in mijn blog.
    Deze foto werd genomen iets voor de middag in onze tuin, bij het vallen van de
    “motsneeuw”. Er ligt al bij al een laagje van een kleine centimeter.

     

    20-12-2007 om 15:34 geschreven door Frederika  


    >> Reageer (1)
    19-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over kerstkaarten
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Kerstwensen

    De periode is aangebroken om de kerstkaartjes te versturen, maar nu de Post altijd een Priorzegel verlangt, gaat alles veel vlugger (in principe) dan voorheen.

    Elk jaar opnieuw zijn het altijd dezelfde personen wier kaartje eerst in de bus ligt.

    Toevallig zijn het allemaal personen die we lang geleden hebben leren kennen op een vakantie.

    Frans, hebben we leren kennen tijdens een reis naar Portugal in de zestiger jaren, hij woont in Oost-Vlaanderen en zien we regelmatig nog eens terug.

    Günther en Hannelore, wonen in Ost-Friesland in het noorden van Duitsland, in Emden in de Rosenstrasse, we hebben ze ontmoet in 1974 in Sankt Johan in der Haide, in Steiermark-Oostenrijk, ze hadden twee zonen en zijn ondertussen al grootouder en overgrootouder geworden, we hebben ze nooit meer terug ontmoet maar wel eens met elkaar getelefoneerd.

    Norry, is een Schot die nu in Wales woont in een dorp waarin er amper 2 klinkers voorkomen, elke keer wordt de naam van de gemeente in hoofdletters geschreven, want klaarblijkelijk zijn de postnummers nog niet zou courant als bij ons.

    Maar Geert en Tamara zijn niet te kloppen, Sinterklaas is nog maar pas in Spanje aangekomen, of hun kaartje is al verstuurd, Geert is mijn jongste neef (kozijn).

    Langs deze weg mijn oprechte Kerstwensen en een gelukkig 2008, zonder al te veel kopzorgen, aan de toevallige lezer van dit berichtje.

    19-12-2007 om 15:37 geschreven door Frederika  


    >> Reageer (0)
    16-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Miss Belgique en zijn gevolgen

    Belgium go for president

     

     Moest men binnenkort, Albert, Filip of Astid op pensioen willen zetten en het koninkrijk België stilaan laten dood bloeden en een republiek opstarten, dan zitten we natuurlijk opgezadeld met de verkiezing van een president. Zal het een Waal, een Brusselaar, een Oost-kantonner of een Vlaming worden?

    Een Waal of een Brusselaar? Laat het dan maar over aan een televoting van RTL-TVI en VT4 kijkers.

    Onze nieuwe Miss Belgique, die maar weinig Nederlands begreep en verstond, werd desondanks verkozen, het kan niet anders, RTL heeft meer kijkers dan VT4.

    De tijd dat VTM de plak zwaaide bij een Miss België verkiezing is voorbij.

    Sympathieke mooie Vlaamse meisjes zullen het niet meer zo gemakkelijk halen in de volgende jaren, in zover België nog zal bestaan.

    16-12-2007 om 10:44 geschreven door Frederika  


    >> Reageer (0)
    13-12-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oh dierbaar vaderland
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    O, onleefbaar België,
    O, heilig land der Walen,
    Onze taal en ons geld zijn U gewijd.
    Aanvaard ons hart en ons bloed of kom het halen.
    Wees ons graf in arbeid en in strijd.
    Foei, o land in ezelsdracht te breken,
    Wees immer u zelf, verkracht de wet,
    Het woord getrouw, dat ge in het Frans moogt preken:
         Pour Didier, Elio et Laurette.
    Het woord getrouw, dat ge in het Frans moogt preken:
         Pour Didier, Elio et Laurette.
         Pour Didier, Elio et Laurette.
         Pour Didier, Elio et Laurette.

    13-12-2007 om 15:45 geschreven door Frederika  


    >> Reageer (0)
    25-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Miserie met een kleine Mercedes
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Mijn avonturen met een Mercedes A-klasse

     

    Het was altijd mijn droom geweest met een Mercedes te kunnen rijden toen ik 50 werd, je weet als je Abraham of Sarah eens gezien hebt begin je rare en domme kuren te doen.

    Ik moest me beperken tot het kleinere A-Model, daar mijn garage te smal was om er het klassieke model deftig binnen te krijgen.

    Ik kocht hem bij een plaatselijke verdeler in de buurt, metaalgrijs, diesel 170cdi, automaat en in de uitvoering “Elegance”met de nieuwste snufjes van weleer en sportvelgen, wat bij mijn leeftijd hoegenaamd niet paste, maar het was begrepen in het pakket.

    Wat mijn droomwagen moest worden is ten slotte na 6 jaar bijna een nachtmerrie geworden.

    Het was een echte rammelkar, tot viermaal toe heeft men de bevestiging van de voorste remschijven moeten vervangen, ten lange laatste zijn ze met secondenlijm vastgezet.

    Bij een lichte aanrijding in Brugge, moest de auto weggesleept worden naar mijn garage, 100km verder, de stuurinrichting had het begeven en een wiel stond helemaal scheef getrokken.

    Telkens als er een kleine borduur werd geraakt, daverde de auto door elkaar, achteraf bleken de banden niet op de velgen te passen.

    Na 2 jaar was de achtervering aan de beurt: doorgeroest.

    Na 4 jaar moest de automatische versnellingsbak vervangen worden.

    De bouten voor de lichtmetalen velgen waren helemaal door roestvorming aangetast en blijken niet de originele te zijn, waarschijnlijk heeft de garagist ze verwisseld vóór de wagen is afgeleverd.
    Zelfs de banden zouden niet bij de velgen gepast hebben, volgens mijn autobandenleverancier.


    De laatste klucht hebben we in de zomer van dit jaar meegemaakt aan zee, de afstandsbediening werkte niet meer, dan maar met de sleutel het portier geopend, maar de manuele bediening binnen op het dashboard pruttelde ook tegen en na veel gefoefel kreeg mijn passagier het portier open.

    Ik heb Mercedes-Benz in Brussel schriftelijk op de hoogte gebracht van al mijn miserie en na 3 maanden kreeg ik een antwoord: ze hadden contact opgenomen met mijn garagist en ze beweerden in hun verslag dat ik telkens goed ben geholpen geweest en maar de helft heb moeten betalen voor de vervanging van de achtervering.

    Van einde goed, alles goed was dus geen sprake.

     

    Ik rij sinds 2 weken met een New Fabia van Skoda, niet het minste lawaai, zachte muziek, heerlijk warm en een vriendelijke dame vertelt me hoe ik op de gemakkelijkste manier naar huis kan rijden en de files kan vermijden.

    Adieu Moeder Miserie Mercedes.

    25-11-2007 om 20:21 geschreven door Frederika  


    >> Reageer (0)
    22-11-2007
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Des winters als het ....

    De winter staat voor de deur.

     

    Alles wijst er op dat de winter zijn intrede zal doen.

    Onze buur, den dikke, normaal zou hij Bernard kunnen heten, een Franstalige Brusselaar, die wel een beetje Vlaams kan praten, als hij iets nodig heeft tenminste, maar verder geen knik of teken van goedendag geeft, heeft zijn barbecue zijn winterkleren aangetrokken.

    Het grote witte monument, vlakbij de afsluiting, maar toch goed gecamoufleerd, in de zomer tenminste als de bladeren nog op de struiken staan, wordt elk jaar opnieuw in november in een blauw zeildoek gehuld, vroeger werd hij hierbij geholpen door zijn vrouw of dochter, wat telkens tot hevige woordenwisselingen leidde, nu knapt hij het karweitje alleen op met de nodige verwensingen en vloeken in het Frans Brussels tegen “zijn eigen”.

    De bloempotten aan de muur worden verwijderd en zorgvuldig gekuist, het terras wordt afgesproeid en is proper voor de kille wintermaanden.

    Gelukkig heeft hij geen groentetuin, anders had hij nog “winterbedjes” moeten leggen.

    We zijn voor een tijdje verlost van zijn telefoongesprekken die hij altijd voert van op zijn terras in short of zwembroek, zon of geen zon, met heel luide stem; iedereen in de buurt moet weten, naar welke resto hij zal gaan met de collega’s. We weten telkens wanneer hij naar “la mer” trekt en afspreekt met zijn vrienden aan het tankstation in Wetteren.

    Het wekelijkse ritueel waarbij hij op zondagnamiddag al de tapijten uitklopt met de hand zullen we mogen missen voor een paar maanden, nu zal hij zijn zondagse woede moeten koelen op zijn echtgenote en dochter.

    22-11-2007 om 09:07 geschreven door Frederika  


    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 21/10-27/10 2013
  • 21/11-27/11 2011
  • 17/12-23/12 2007
  • 10/12-16/12 2007
  • 19/11-25/11 2007

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!