Dagboek van een Fietstocht langs de Friese Elfsteden
21-12-2013
01. Friesland Elfstedenroute 2013 Voorblad
Friesland Elfstedenroute 2013
Langs de Friese Elfsteden & Lauwersmeer- Fleussen- en Sneekermeerronde
Met de “Bende van Bob”
Dagboek van een fietstocht van 14/04 tot 20/04/2012
.
21-12-2013 om 09:58
geschreven door Via de la Plata
02 Friesland Elfstedenroute dag 1 Brugge - Heerenveen 14 april 2013
02 Dag 1 Brugge – Heerenveen 14 april 2013
Traditioneel is de eerste week na de Paasvakantie onze trainingsweek. Ook dit jaar hebben we het opnieuw zo kunnen houden. De te lange winterperiode met veel slecht weer is er de oorzaak van dat niemand van ons, veel kilometers op zijn tellertje heeft…..
Zoals zo velen, zijn ook wij in de vorstperiode een beetje in de ban geraakt van de “Tocht der tochten”. Spijtig is de Elfstedentocht deze winter alweer afgeblazen. Ons besluit staat echter al een tijdje vast “Wij doen de Elfstedentocht met de fiets “.
Dat we risico’s nemen met de weersomstandigheden, moet kunnen!
Een pijnlijke vergissing zal later blijken.
Al is het nog steeds heel fris, we vertrekken de zondagmorgen vroeg. Onze vriend Pol is chauffeur van dienst. Hij komt ons één voor één met de mobilhome ophalen. Bob is de eerste, in Male, vervolgens Hugo in Knokke en als laatste halen we Antoine op in Beveren-Waas. Vol enthousiasme rijden we naar Heerenveen in Friesland, zo’n 350km verder.
De Elfsteden Fietsroute is zo’n 230km en is helemaal bewegwijzerd….Maar we willen een week trainen, te weinig kilometers dus, we nemen er maar drie extra lussen bij. Zo komen we aan +/- 440km, goed voor 5 volle dagen fietsen…..De verplaatsingsdagen hebben we in ’t weekend gepland om fileleed te vermijden.
Rond 15h komen we zonder enig probleem aan op Camping “Woutersbergje” in Heerenveen. We krijgen onmiddellijk een mooi plaatsje op de betonbaan vlak bij het sanitaire blok. De camper mag hier blijven staan tot we onze tocht afgewerkt hebben! Onze Pol heeft een drankje verdiend…..hoog tijd voor een frisse Leffe en wij doen mee natuurlijk!
Nadat we ons wat opgefrist hebben komen onze fietsen aan de beurt, we staan te popelen om een tochtje te maken door de Oranjewoudbossen hier vlakbij.
Langs stijlvolle dreven met hier en daar een verborgen villa rijden we plots voorbij landgoed “Oranje”. Het zou blijkbaar een verblijfplaats van de koninklijke familie geweest zijn. Vandaar vermoedelijk de naam Oranje.
Het valt op hoe kalm en stil het hier is. We hebben echter geen enkele eet- of drankgelegenheid open gevonden. Bij onze terugkomst, verwijst onze camping madam ons door naar Heerenveen centrum, daar zullen we wel iets vinden beweert ze.
Heerenveen is verder dan gedacht zo’n 6km. Alles lijkt doods en verlaten, helemaal geen wandelaars in de winkelstraten. Na wat zoeken worden we doorverwezen naar de “Vleesmarkt” en wordt eetcafé “De Buurman” aangeraden. Goede tip, we moeten zelfs even wachten om een tafel te bemachtigen. Gelukkig kennen ze hier ons Belgisch bier. Met wat geduld geraken we aan een smakelijk souper met enkele frisse blonde Affligem’s.
Het is donker als we terug op de camping komen. Na een babbel met de uitbater, wordt het hoog tijd om de camper om te toveren in een gezellige slaapplaats. Toch vinden we het nog te vroeg en verlossen we de koelkast van enkele biertjes.
Na een lange humoristische babbel, met op ’t einde veel woorden gestruikel, kruipen we in onze slaapzakken.
Heel vlug dromen we van onze komende tocht, met de gebruikelijke bijhorende maar storende geluiden!
21-12-2013 om 10:12
geschreven door Via de la Plata
29-12-2013
03 Dag 2 Heerenveen - Stavoren 15 april 2013
03 Dag 2 Heerenveen - Stavoren 15 april 2013
’t Is heel fris in de camper, iedereen is gelijktijdig wakker. Wanneer we buiten kijken, blijkt het gevroren. De campingweide is wit en met rijm bedekt. Pol zet de verwarming op, we blijven nog wat genieten van onze warme slaapzak. Om 7h30 is het hoog tijd om de dag te beginnen. We rapen al onze moed samen en haasten ons bibberend naar de sanitaire blok.
Het opruimen van de slaapplaatsen in de mobilhome gaat vliegensvlug. Een halfuurtje later genieten we van ons ontbijt en we nemen ons dagschema door. Terwijl we onze fietsen beladen komen de campingeigenaars nog wat aanwijzingen geven….en rekenen af .We worden geestdriftig uitgewuifd door de schaarse groep camping bewoners.
Voilà, daar gaan we dan voor onze eerste tocht van 2013!
We volgen de fietsnummertjes en komen voorbij Heerenveen, Engelenfaert, Rottum en St-Johannesga. We rijden door een waterrijk veengebied….Trouwens de naam Heerenveen is afkomstig van “Heeren van het Veen”.
Met de “Heeren” bedoelde men de eigenaars van de veenkolonie. Veen is een grondsoort van afgestorven vegetaties. Gedroogd veen krijgt de naam van turf en werd gebruikt als brandstof. De vele waterlopen zijn vroegere vervoersaders voor dit veen, door middel van platbodems...
In St-Johannesga komen we voorbij het Tjeukermeer en arriveren in Joure met felle regenvlagen. Regencapes aandoen a.u.b.!
Na Langsweer moeten we een pontje nemen over de Langsweerdervaart richting St-Nicolasga. Nu zijn we in Gaasterland een gebied gelegen tussen Sloten en het IJsselmeer.
Om 12h precies komen we in Sloten onze eerste Elfsteden stad. Sloten is de kleinste stad van de elf. Een heel mooi stadje, ons enkel bekend door de Fryslân schaatstocht.
Na wat rondtoeren in het pittoreske stadje krijgen we honger en dorst.
Maar we hebben geen geluk, de maandag is het algemene sluitingsdag. Bij de brug vinden we gelukkig een baankiosk open. ’t Is dat of niets, we happen toe en bestellen enkele broodjes ham.
De zon komt te voorschijn en het wordt aangenaam fietsen. Na Sloten komen we aan het Slotermeer en moeten door het Van Coehoorn Bosch naar Balk. Na dit stadje koersen we richting IJsselmeer door de boswachterij van Oudemirdum.
Het is zalig in de lentezon en we zien van ver het IJsselmeer. We krijgen dorst maar moeten doorrijden tot aan het water bij de Oudemirdumerklif. Het uitzicht op het IJsselmeer is echt onovertroffen magnifiek, wat een natuur, ’t lijkt wel een schilderij. Het licht hellend terrein doet ons vliegensvlug bij het strandpaviljoen ’t Klif belanden…..
Laat ons hopen dat het open is! We hebben geluk en kunnen zalig in ’t zonnetje genieten van enkele welgekomen biertjes. Vóór het terras is men het strand en de ligweide aan het verbeteren met zandaanvoer. Om 16h30 vertrekken we voor onze laatste 20km voor vandaag. Het wordt killer en de zon krijgt een sluier.
Wat we nu zien doet ons verwonderd halthouden. Een heel grote zwerfkei doet dienst als monument! Het opschrift “Leaver dea as slaef” (liever dood dan slaaf) kunnen we gelukkig vertalen en een stukje geschiedenis is af te lezen op de panelen bij de parking. In 1345 werd de Hollandse graaf Willem verslagen en gedood door een legertje Friezen. Hierdoor verviel de aansprakelijkheid van Holland op Friesland. Blijkbaar is deze plek nog steeds voor de Friese Beweging symbolisch.
Jaarlijks, eind september, is er een herdenking voor de Friese strijd voor een eigen taal en cultuur.
Iets voor 18h00 bereiken we ons einddoel voor vandaag Stavoren B&B “Slapen aan het IJsselmeer”. Groot is onze verwondering wanneer Loekie ons de slaap- en zitplaats laat zien….Dat er in zo’n, vanaf de straat, klein huis zoveel plaats en zo’n monumentaal zicht over het IJsselmeer is, hadden we nooit kunnen verhopen.
We nemen één na één een warme deugddoende douche en willen op verkenning.
Stavoren is de oudste Elfsteden stad en was vroeger een heel welvarende Hanzehaven. Nu…..zijn wij de enige wandelaars, de straten en steegjes liggen er verlaten bij. In de zomer is het een druk watersportcentrum maar nu is alles potdicht. We hebben grote dorst en vinden geen café….stel je voor!!!
Na lang zoeken vinden we enkel Hotel-Restaurant “De Vrouwe van Stavoren” open.
Veel keuze is er niet, we nemen wat er aangeboden wordt….het is zeker geen culinaire avond, maar onze honger en dorst zijn gestild.
We slenteren naar onze slaapgelegenheid. Gelukkig hebben we een koelkast met enkele biertjes. We kijken wat TV en kruipen, naar onze normen, heel vroeg onder de dekens…. Slaap wel mannen.
Weer: Fris, grijs regenvlagen in de namiddag een uurtje zon +/- 12°C
29-12-2013 om 14:55
geschreven door Via de la Plata
03-01-2014
04 Dag 3 Stavoren Harlingen 16 april 2013
04 Dag 3 Stavoren – Harlingen 16 april 2013
Loekie heeft het druk, de ontbijttafel is te klein om de variatie aan ontbijt een plaatsje te geven. We laten het ons smaken en genieten ondertussen van het weidse uitzicht op het IJsselmeer. Met aanwijzingen van onze gastvrouw zien we zelfs tot de afsluitdijk. Deze dijk of dam is er al sedert 1932 en scheidt de Zuiderzee (die sindsdien IJsselmeer wordt genoemd)van de Waddenzee. Het is een 30 km lange, directe verbinding tussen Noord-Holland en Friesland. De dam is hoofdzakelijk aangelegd om overstromingen te voorkomen en om land droog te leggen voor landbouw en bewoning.
Het is bijna 9h30, hoog tijd om onze 2° fietsdag te starten. We nemen afscheid van Loekie en maken zoals meestal nog vlug enkele foto’s samen met de gastvrouw.We verlaten Stavoren, het stadje is nog steeds even doods als gisterenavond. We zijn de enigen en hebben blijkbaar heel Friesland voor ons alleen.
We rijden langs de Koebrug voorbij het beeld van het “Vrouwtje van Stavoren”.Het verhaal van hoogmoed is niet zo fraai. Zij zou, volgens de legende, graan in de zee hebben laten storten, waardoor de haven verzand is!
We peddelen via de dijk voorbij Molkwerum en maken een ruime bocht naar Hindeloopen. Hylpen (Fries voor Hindeloopen) is onze volgende Elfstedenstad. Het stadje is even verlaten als Stavoren er is helemaal niets open, toch zijn er heel wat aanwijzingen naar Musea.
Het is een pittoresk stadje met enkele houten brugjes en typische geveltjes. We blijven wat rondtoeren en na enkele foto’s rijden we richting Koudum langs de Fluessen. Het merengebied lijkt wel een vogelparadijs. Wanneer we de Galadammen tunnel door zijn komen we in Kolderwolde.
We volgen rustige landbouwwegen met weinig hinderend verkeer. Links en rechts is er water en de talrijke watervogels trekken onze aandacht. Hugo kan ons elke keer uitleggen welke vogels er te zien zijn. We kunnen het niet voorstellen hoeveel verschillende soorten ganzen, eenden en zwanen hier de sloten en plassen bevolken.
Na Elahuizen en Indijk belanden we in Woudsend. Eindelijk een wat groter dorp met bij het kanaal een eetcafé. Grote dorst doet ons onmiddellijk en gelijktijdig afbuigen….wat zou het heerlijk zijn in de zon op het terras aan het water. We proberen het terras, maar na een poosje moeten we noodgedwongen binnen de warmte opzoeken. We maken er een lange rustpauze van en bestellen elk een uitsmijter met een groente variatie. We zijn heel verwonderd, wanneer we vertrekken zien we dat het al 13h30 is en nog minstens 50km voor de boeg hebben! We moeten over de brug van het Johan Frisokanaal dit is een van de drukste vaarwegen van Friesland. Noodgedwongen moeten we kilometerslang op een ventweg naast de heel drukke N354 rijden…..We zijn die drukte niet meer gewoon en zijn erg blij wanneer we in Heeg afbuigen naar Gaastmeer.
In Heideskip komen we voorbij een prachtige molen. We zijn in Workum. Ook Workum is een van de Elfsteden, maar van de eens zo welvarende handelsstad is er na de verzanding van de havenarm niet veel meer over.
Vanuit Workum volgen we de trekvaart en komen voorbij de scheepstimmerwerf “de Hoop” . We vinden ons ritme en zijn vlug Parrega en Tjerkwerd voorbij. Om 15h30 zoeken we de weg in Bolswaard een Elfstedenstad met veel grachten. We willen absoluut onze dorst lessen. We vleien ons neer op een van de terrassen en genieten van de fietsdrukte. De scholen zijn beëindigd en alle leerlingen gebruiken de fiets. Soms met veel luidruchtig gejoel, meestal worden de zwarte vehikels door 2 studenten tegelijk bemand…..maar ze rijden dan wel zoals dronken fietsers en hebben de gehele breedte van de baan nodig.
Na een bezoek aan het mooie stadhuis en de afgebrande Broerekerk moeten we nog zo’n 15km fietsen naar Harlingen….De gps brengt ons zonder enig probleem, ook al is het niet zo simpel, bij onze B&B “de Tobbedanser” in de industriezone van Harlingen. We worden met uitbundigheid ontvangen door gastvrouw Linda en moeten onmiddellijk een welkom biertje drinken in de living samen met de gastheer Albert.
Ons gastgezin runt een tegelzet- en sanitairbedrijf met toonzaal en stapelruimte. Op de 1°verdieping van de naastliggende woning beschikken ze over 2 heel ruime gastenkamers, het sanitair is uiteraard onberispelijk en schitterend!
Wanneer we naar beneden komen na ons douchemoment, hebben de slaapmaatjes Antoine en Hugo heel veel plezier. Op hun kamer is er geen vaste afscheiding tussen noch douche noch wc. Heel ongewoon vinden ze, ’t herinnert aan onze matrozen tijd meent Hugo, toen zaten we ook met 3 à 4 op een rijtje op ’t wc en was er een gezamenlijke douche. Best dat we elkaar goed kennen menen ze, maar ze zouden toch liever meer privacy gehad hebben…Linda en Albert moeten er hartelijk om lachen, ze vinden het niet ongewoon. Toch zullen ze hen een verplaatsbare afscheiding bezorgen….maar geluiden zullen nog altijd waarneembaar blijven jongens.
We staan te popelen om Harlingen te bezoeken en te souperen. Linda telefoneert naar het restaurant waar ze hun gasten steeds naar toe sturen, maar dat is gesloten. Ze stuurt ons dan maar naar “Noorderpoort” aan een van de kanalen. Harlingen (Harns in ’t Fries) ligt op zo’n 3-tal kilometer van onze B&B dus gaan we maar met de fiets….
Harlingen kan ons best bekoren met veel water en kanalen. De pakhuizen zijn heel fraai gerestaureerd en goed bewaard. We zouden er kunnen blijven rondrijden, maar honger en dorst doet ons afstappen bij de Noorderpoort. Een restaurant met een gezellig bruin café beide zaken lopen in elkaar. Het visstoofpotje is zeer lekker en na enkele biertjes voelen we ons stilaan loom worden. We vinden Harlingen tot nu toe, de mooiste stad van Friesland.
Wanneer we terug bij onze slaapplaats komen worden we opgewacht door het gastenpaar. Na nog wat drank en gebabbel wilt Albert ons zijn zaak tonen….Het echtpaar Bergsma mag fier zijn. Albert blijkt wel een perfectionist te zijn. Hij heeft al heel wat reuze zeilschepen voorzien van sanitair en betegeling. Harlingen is trouwens in de groot-zeilwereld bekend voor herstel en renovatie van zee kathedralen. Wat je allemaal te weet komt op een fietstocht. Na de lange gezellige babbel wordt het hoog tijd om onze bedstee op te zoeken.
03-01-2014 om 09:46
geschreven door Via de la Plata
05-01-2014
05 Dag 4 Harlingen Holwerd 17april 2013
.
05 Dag 4 Harlingen – Holwerd 17april 2013
Iedereen komt blijgezind naar beneden. Linda en Albert wachten ons op, bij een overvloedig gedekte eettafel. Ze willen samen met ons ontbijten. Wij vinden het uitstekend en verwachten dat elke keer in een B&B. Toch komt het spijtig genoeg niet zoveel voor. We houden ervan om gezellig keuvelend met het gastgezin aan tafel zitten.
Linda en Albert zijn verwonderd wanneer we vertellen waar we al gefietst hebben.We kunnen goed meepraten over heel wat plaatsen in Nederland. Het is trouwens al de 5° keer dat we met de Bende bij onze Noorderburen een volle week komen rondtoeren…..Wanneer we hen vertellen dat we de Noordzeeroute, van Vlaanderen naar Texel door de duinen nog steeds het mooist vinden, willen ze er alles over weten. Zullen we hier nog weggeraken ???
Gelukkig moeten we vandaag niet zoveel kilometers doen als gisteren. 9H30 hoog tijd om de fietsen te beladen en afscheid te nemen. Nog enkele foto’s en we nemen met veel uitbundigheid afscheid van deze uiterst sympathieke Harlingers. Toch willen we nog eens deze mooie Elfstedenstad doorfietsen.
Langs het spoor fietsen we voorbij het station naar de haven. Van hier kan je overzetten naar Vlieland en Terschelling. We blijven verwonderd een van de afvaarten volgen. Blijkbaar zijn de Waddeneilanden echte fietsparadijzen.
De buitenhaven is wel een echte zeehaven menen we. We moeten terugkeren en fietsen langs de Noorderhaven, de Zoutsloot en de Grote Brede Plaats naar het drukke winkelcentrum…..Antoine wil bij een apotheek iets halen voor zijn aanhoudende verkoudheid.
Het is wel zalig zo door een stad te fietsen met weinig of geen autoverkeer.Buiten Harlingen moeten we een eindje langs de zee om dan af te buigen naar Wijnaldum en Herbayum. We rijden door een landbouwgebied naar Franeker. Nog een van de Elfsteden maar wel heel wat kleiner dan Harlingen. We vinden het stadhuis prachtig, er is ook een “Planetarium” en een “Kaatsmuseum”. Kaatsen is voor ons West-Vlamingen, een onbekende sport, hier is het iets heiligs. Kaatsen is een sport waar wij helemaal niets van afweten. Feitelijk zouden we het museum moeten bezoeken om op de hoogte te geraken van het spel. We zijn echter geen musea bezoekers en vervolgen onze route.
Vanaf Dongjum blijven we 10km lang een wat breder water “de Riet” volgen tot Berlikum. Duidelijk een tuinbouwgebied met een eigenaardige koepelkerk op een terp.
Om het gemakkelijker te maken volgen we de fietsnummertjes van Sint-Jacobsparochie naar Vrouwenparochie tot Marrum. We zijn zo’n 50 km ver. Honger maar vooral dorst doet ons in dit dorp halt houden. We vinden een café met een Jupiler opschrift. Op hoop van zegen zetten we onze stalen rossen tegen de gevel en haasten ons naar binnen. Gelukkig kunnen we in een aangrenzende eetgelegenheid iets verorberen, onze dorstlessen en op temperatuur komen.
We wijken wat af van onze vooropgestelde route en volgen een weggetje recht naar zee. Voorbij Westernijkerk geraken we op een hoge dijk. We hebben een fenomenaal uitzicht op het Friese wad. Hier moeten we kost wat kost halt houden…..Wat een panorama en wat een natuur met duizenden watervogels. Het gebied wordt omschreven als een van de grootste broedplekken van Europa.
Er leven zo’n 35 soorten kustbroedvogels. Het is werkelijk een kolfje naar de hand van onze Hugo. Hij tracht zoveel mogelijk soorten te herkennen. Toch kunnen wij hem al een beetje helpen, we ontwaren heel wat soorten meeuwen, de kokmeeuw, de mantelmeeuw en de zilvermeeuw. We krijgen het wat moeilijker met de scholekster en de kluut, zelfs een stern en een lepelaar kunnen we opmerken.
Op een bepaald moment stallen we onze fietsen en wandelen het gebied in. We doen de ganzen opschrikken. Hugo meent dat het rotganzen zijn, wij kunnen hem onmogelijk tegenspreken. We blijven op de dijk en moeten tussen honderden schapen onze weg verder zetten. Heel wat keren is het hekjes openen en dichtmaken tot we plots niet verder kunnen.
Bij de weg naar het veer is de dijk afgesloten, het is met wat kunst en vliegwerk de fietsen over de prikkeldraden heffen. We zijn in Holwerd aangekomen en volgen de weg naar het dorp. De kerk is van ver te zien en staat op een terp. We zijn trouwens in het terpengebied. Een terp is een kunstmatige heuvel. Gebouwd met kleizoden, mest en afval. Het is een bescherming tegen overstromingen….vele kerkjes met er rond begraafplaatsen staan op zo’n heuvel.
De fietstoegang tot de camping “de Dobbe” loopt over de terp tussen begroeiing en bomen. Plots staan we bij het sanitair- en secretariaatsgebouwtje en worden hartelijk ontvangen door de heer en mevrouw de Graaf. Blijkbaar zijn we de enige aanwezigen op de camping. We krijgen na wat uitleg, de sleutel en kunnen onmiddellijk een trekkershut in.
Wanneer we de campingbaas vragen waar we kunnen eten en drinken deze avond…..krijgen we niet direct een antwoord. Hij wil ons niet ontgoochelen. Toch tracht hij ons duidelijk te maken, dat de enige plaats en dan moet je nog veel geluk hebben, het restaurant op de pier bij de overzet is. Er is in het dorp nog een beperkte zelfbedieningszaak waar we morgenvroeg aan brood kunnen geraken! Wanneer we na onze sanitaire pauze, het dorpje binnenwandelen, moeten we de ampingbeheerder wel geloven. Telkens we een vroegere café of restaurant tegenkomen zijn deze ofwel te huur, te koop of over te nemen.
Wanneer we aan een toevallige dorpsbewoner naar een café vragen, moet hij ons teleurstellen, hij kink van neen. Het is inderdaad een dood dorp, zoals we er al heel wat doorgefietst hebben vandaag. We kunnen het enigszins begrijpen, we hebben nog geen enkele industriële kern of industriezone tegengekomen. Blijkbaar leeft men hier enkel met de landbouw en in de zomermaanden met het toerisme. De jongeren kunnen heel zeker niet anders dan naar de grote steden vertrekken.
We slenteren terug naar de camping, springen op de fiets en begeven ons naar de veerhaven. We hebben groot geluk dat we hier zijn vóór de laatste afvaart. De keuken is nog niet gesloten en we nemen wat er aangeboden wordt. Toch mogen we niet klagen, het heeft gesmaakt. Na enkele slaapmutsjes rijden we terug en opnieuw kruipen we naar onze normen veel tevroeg in de slaapzakken…
.
Weer: Fris, af en toe zon +/- 10°C & +/-3BF
Afstand : 66km
Verblijf: Trekkershut op Camping “de Dobbe” Holwerd
05-01-2014 om 09:38
geschreven door Via de la Plata
07-01-2014
06 dag 5 Holwerd - Leeuwarden 18-04-2013
.
06 Dag 5 Holwerd – Leeuwarden 18april 2013
Onze eerste nacht in een trekkershut dit jaar, hebben we met veel gedruis verteerd. Opkomende wind heeft ons heel vroeg wakker gemaakt. Maar ’t heeft geen zin om zo vroeg op te staan, de winkel waar we inkopen kunnen doen is toch maar om 8h00 open. Pol en Bob gaan brood en beleg halen terwijl Hugo en Antoine opruimen en koffie zetten.
Het waait meer dan dat we dachten, moeten we toegeven, bij onze terugkomst. We besluiten dan maar onze rit voor vandaag kort te houden. Moeilijk is het gelukkig niet…..
We laten de Lauwersmeersronde weg uit het parcours. We besluiten tot Dokkum te fietsen, met zijwind en dan pal in de wind naar Leeuwarden, onze schatting is zo’n 40 km. Wanneer we gaan afrekenen, zijn de camping eigenaars niet zo optimistisch, de baas beweert dat de wind nog zal aanwakkeren en dat we een westerstorm van 7 à 8 BF mogen verwachten. Allé merci dan staan we er goed voor zeg!
Vol goede moed vertrekken we vanuit het bijna doods en verlaten dorp Holwerd. De wind komt van rechts ’t heeft niet veel zin om op een rijtje te fietsen, iedereen krijgt evenveel wind. We vorderen goed ’t is ten slotte slechts 10km naar Dokkum. We blijven evenwijdig met de N356 en fietsen voorbij de dorpen Brantgum, Foudgum en Bornwird. Een zeer laag liggend gebied met veel watervogels. Na een half uur staan we aan de rand van Dokkum, de meest noordelijke Elfstedenstad. Een heel goed bewaarde stad met oude panden en veel kanalen. We rijden rond de stad door groene parkzones en tussen typische kleine huisjes. We slenteren langs het water op de voet- en fietspaden bij de Zuidergracht.
Het is zonnig maar de strakke wind doet het heel fris aanvoelen. Aan de kaai ligt de grote zeil-tweemaster de “Mars”. Er is heel wat volk op de boot en we worden spontaan uitgenodigd op de koffie! Dat moeten ze geen tweemaal vragen. Wanneer we het ruim binnenstappen kunnen we onze ogen niet geloven. In het salon zijn heel wat meevarenden, enkelen zitten zelfs te schilderen en te knutselen.
Schipper Jan Velthuis vertelt ons dat hij het schip verhuurd voor allerhande groeps accommodaties. Nu is hij voor een 5-tal dagen met schilders en fotograven aan het varen. Ze willen net als wij deze avond in Leeuwarden aankomen, maar voor het ogenblik houdt de storm hen aan de kaai. Ze moeten op motor voorbij een reeks bruggen en dat is op gevaar af van zijwindstoten onmogelijk met deze grote boot. Het tuig vangt heel veel wind. Alles kan beschadigd worden en is gevaarlijk voor de passagiers….. www.zeilschipmars.nl
Dokkum is de centrumplaats van Noord-oost-Friesland en er zijn enkele winkelstraten, waar wij ons bevoorraden. Bij de rand van de stad rijden we nog voorbij de molen “Zeldenrust” en komen terug op de Elfstedenroute.
De ellende begint, met de wind pal op kop op het jaagpad van de Dokkumer Ee. Dit is, een brede vaart, welke we nog 25km moeten volgen! Er is een smal pad waar we op een rijtje dicht in elkaars wiel blijven. Soms is het slechts aan 6-7km/h met moeite recht blijven. Hugo en Bob wisselen elkaar af want zowel Antoine als Pol hebben moeite met hun versnellingsapparaat. Na een 5-tal kilometers moeten we stoppen, Pol zijn ketting breekt, en kan niet meer verder. Geen paniek, gelukkig heeft Antoine een kettingpons bij, we kunnen, na het verwijderen van twee schakels de ketting herstellen. Het duurt even eer we opnieuw ons ritme hebben….Het gevecht tegen de stormwind wordt zwaar, iedereen zit op zijn tandvlees. Tot overmaat van ramp is het eenzaam er is niets anders te zien dan een weidse vlakte en schuimend golvend water, ’t begint tegen te steken. Duwen maar….telkens ik van Hugo overneem zing ik bij mezelf het liedje “Jimmy” van Boudewijn De Groot en dit wel 100 keer.
Hoe sterk is de eenzame fietser, die kromgebogen over z’n stuur tegen de wind zichzelf een weg baant…..maar liever dat nog dan een bord voor z’n kop van een zakenman, want daar wordt ie alleen maar slechter van!
Wanneer we, Hugo en ikzelf aan de brug bij het dorp Budaard bij de molen “De Zwaluw” halt houden merken we dat we alleen zij. Antoine en Pol zijn, zonder dat wij het ook maar opgemerkt hebben achter gebleven….Wanneer we terugkeren zien we beiden in de verte naast hun fiets op een evenwijdige weg stappen. We herinneren ons dat we langs werkzaamheden afgeweken zijn en veronderstellen dat zij beiden de verbodstekens genegeerd hebben en nu even zijn moeten afstappen bij die werken. Na een poosje verliezen we ze uit het oog en het wachten duurt naar onze menig veel te lang, ze hadden al bij ons moeten zijn!
Ik blijf terplaatse bij de brug, Hugo gaat opzoek. Na een poos komt Hugo wat aangeslagen terug…..Antoine zijn versnellingsapparaat is stuk hij kan onmogelijk verder. We vinden onze vrienden in een hangar waar motoren hersteld worden. De patroon probeert Antoine uit de nood te helpen maar moet hem teleurstellen. Hij stelt voor Antoine en zijn fiets enkele dorpen verder bij een vriend fietsenmaker te voeren met zijn bestelwagen. Ik geef onze vriend alle gegevens en plannetjes waar hij ons deze avond zal vinden. We zullen regelmatig met elkaar telefonisch contact houden. We keren nu met drie, terug langs de molen “de Zwaluw”. Dit is trouwens een houtzaag- en korenmolen welke nog in bedrijf is. Langs het kanaal vervolgen we onze weg.
Wanneer we opnieuw in ons ritme geraken en opboksen tegen de wind, moeten we het ene bruggetje na het andere over. We zijn echt helemaal alleen langs het water enkel de watervogels hebben last van ons. Toch willen we absoluut langs Bartlehiem. Dit gehucht met slechts een handvol inwoners, is een van de bekendste plaatsen van Nederland. Beroemd om zijn keerpunt op de schaatstocht. Hier moeten de schaatsers voorbij op weg naar Dokkum en wanneer ze voor de 2° maal passeren weten ze dat de Elfstedentocht binnen is. Als ze de 2° maal niet meer voorbij mogen hebben ze het evenwel niet gehaald, ze zouden toch buiten tijd toekomen in Leeuwarden. Dit veroorzaakt soms hartverscheurende toestanden bij de rijders!
Iets verder houden we een stop om iets te eten, te drinken en op adem te komen. De wind blijft maar aanhouden er zijn zelfs meer en hardere stoten bij waardoor we soms helemaal dreigen stil te vallen. We denken dat we in Wyns iets zullen kunnen drinken. verkeerd gedacht, het dorp met drankgelegenheden ligt op de andere oever en het veer vaart slechts in ’t weekend en in de zomermaanden. Gelukkig moeten we maar enkele kilometers meer, we zijn die rotwind echt beu! Na Wyns volgen we nog een poosje de Dokkumer Ee, om ter hoogte van het dorp Miedum , via de fietsknooppuntjes op Camping Taniaburg te geraken.
Fel bezweet en rood aanlopend staan we te trillen op onze benen. Van de Campingbaas Feenstra, krijgen we onmiddellijk de trekkershut sleutel en kunnen we gebruik maken van een deugddoende douche. Ondertussen heb ik Antoine gehoord ,zijn fiets is hersteld, hij is op weg naar Leeuwarden. Binnen een uur spreken we af waar we elkaar ontmoeten. De camping ligt midden in een natuurgebied en het secretariaat en sanitaire gedeelten zijn in een kop-hals-romp boerderij. (Kop is het woonhuis, romp meestal stallingen of stapelruimte en hals is een korte verbinding tussen beiden). Zo zien de meeste grote boerderijen eruit hier in Friesland!
Verder is het natuurgebied omgeven door waterpartijen, weiland en bos. Na onze was en plasbeurt wandelen we langs verzorgde wandelpaden naar het nabijgelegen winkelcentrum op hoop van zegen daar onze dorst te kunnen lessen. Na enkele honderden meters komen we in het dorp Bilgaard waar we onmiddellijk in het grote winkelcentrum een wat bizarre café vinden en onze dorst kunnen lessen.
Ondertussen is Antoine ook op weg naar het winkelcentrum, er is hier een Chinees en daar willen we deze avond het souper nemen. Rond 19h00 komt Antoine toe. Iedereen heeft grote honger en we begeven ons naar het Chinees Indisch restaurant “Mei Wah”. We genieten van een onbeperkte buffet. De diverse soepjes, hapjes warm- & wokbuffet en ijsdessert is een voltreffer….lang geleden dat we zo’n smakelijke Chinese avond meegemaakt hebben en dan nog aan een heel democratische prijs.
Met een bol buikje wandelen we voldaan terug naar onze slaapplaats en kruipen zoals bij de vorige dagen veel tevroeg in de slaapzakken. En toch, we zijn moe en vallen bijna onmiddellijk in slaap.
Weer: Fris, af en toe zon +/- 10° à 12°C
Westerstorm 7 à 8BF
Afstand : 36km
Verblijf: Trekkershut op Camping Taniaburg Leeuwarden
07-01-2014 om 10:56
geschreven door Via de la Plata
09-01-2014
07 Dag 6 Leeuwarden Heerenveen 19april 2013
.
07 Dag 6 Leeuwarden – Heerenveen 19april 2013
Onze laatste fietsdag kondigt zich wat triest en druilerig aan. Het ochtendritueel, opfrissen, sanitair en fietsenbelading wordt een klusje welke van langsom vlugger gaat. Wanneer we willen vertrekken en afrekenen moeten we de campingbaas zoeken. Uiteindelijk vinden we hem in de reuzengrote romp van de boerderij. Hij toont ons fier wat hier allemaal te beleven valt. Camping Taniaburg is een veelzijdig vakantiebedrijf, met ook andere overnachtingsmogelijkheden…..er zijn ook enkele appartementen en er is een B&B met eetmogelijkheid. Hij heeft nog heel wat werk om tegen het seizoen klaar te geraken; Johan heeft het te druk om ons uit te wuiven, met een “droge” goede reis nemen we afscheid.
Na ons ontbijt in het winkelcentrum van Bilgaard, willen we de hoofdstad van Friesland bezoeken. Leeuwarden heeft een prachtige historische binnenstad. Er komen heel wat vaarroutes en fietslussen samen. Er zijn ook veel winkelstraten en heel wat horeca. Het is duidelijk een administratieve centrum-stad met vele hoge kantoorgebouwen. De moderne hoogbouw mag gezien worden, soms met gedurfde architectuur en veel glas.
Het hart van de stad met grachten doet middeleeuws aan, de oude gebouwen zijn prachtig gerestaureerd. Alles voelt heel gezellig en laat ons aan ons eigen Brugge denken. We rijden voorbij de monumentale Waag naar de scheve “Oldenhove” toren.
Deze mastodont trekt onze aandacht. De toren is slechts 40m hoog en staat zeker 2m uit het lood. Het bouwwerk begon al te verzakken toen het nog maar 10m hoog was. De toren is niet alleen scheef maar ook nog krom en vergt regelmatig herstellingswerken. Blijkbaar is de toren gebouwd zijn op een onstabiele terp! We hebben op onze Frieslandtour al meerdere scheve torens opgemerkt. Op het grote plein liggen veel grote natuurstenen blokken met inschriften. We veronderstellen dat dit plein ooit een begraafplaats was! Leeuwarden is voor de schaatsers begin en eindpunt van de tocht. Wij moeten nog twee van de Elfsteden aandoen…..
Laat ons vertrekken jongens, het is al 10H00. Gelukkig is het vandaag kalmer, we schatten dat er slechts 3Beaufort aan wind is. Toch vermoeden we dat we straks regen krijgen want het wordt donkerder. We volgen de fietsnummertjes op weg naar Wirdum en Wijtgaard. We volgen een kanaaltje “de Zwette” tot Sneek. We maken eerst een grote bocht om de voorlaatste Elfstedenstad IJlst aan te doen. Dit stadje heeft de grote van een dorp, maar heeft wel stadsrechten. Het ligt langs de Geeuw, een door watersporters druk bevaren water op weg naar Sneek.
Onze laatste Elfstedenstad Sneek is een handelsstad met een oud centrum, met veel grachten en wallen. Een van de bekendste oude bouwwerken op de gordel rond het stadshart is de “Waterpoort”. Dit bouwwerk is niet alleen een poort maar ook een brug met torens en verbindt verschillende vaarroutes door en langs de stad. Het is hét symbool voor Sneek.
De Sneker zeilmakerij Gaastra heeft met het symbool van de Waterpoort, Sneek wereldberoemd gemaakt. Douwe Gaastra startte zijn zeilmakerij onder de Waterpoort in 1897. De zeilen van deze zeilmaker domineerden wereldwijd bijna alle grote zeilwedstrijden. Ook de beroemde Skûtsjesilers zeilden oorspronkelijk met Gaastra Sails. Nu is het zelfs een sportkleding merk.
Wanneer we de stad verlaten moeten we even zoeken naar de wegwijzertjes van de Sneekermeerronde. Tussen water, boerderijen en campings komen we in Offengawier. Verder rijden we op de Grienedyk voorbij de jachthaven “De Potten”. Het wordt nog grijzer en de wind steekt op. Over het meer zien we wat zwarte wolken in onze richting schuiven.
Bij het paviljoen “Meer van Lenten” in Ter Herne is het zover. We stoppen en vliegen de grote gelagzaal binnen….Terwijl het buiten iets harder begint te regenen, genieten we binnen van enkele “Hertog Jan” een blond gerstebiertje uit Venlo. We profiteren van onze rustpauze en eten een boerenomelet.
We wachten tot de vlaag overwaait en genieten van een wat wazig maar toch weids uitzicht over het enorme meer. Plots duiken er een reeks zeiltjes uit de regenvlaag. Met veel gejoel en geroep leggen er een vijftal bootjes aan bij de steiger. Een groep ouderdomsgenoten komt doornat binnen en willen allemaal warme drank. De rust is gebroken en we besluiten om maar te vertrekken. Het is zoeken naar de regencapes die we sedert onze eerste fietsdag niet meer nodig hadden.
We volgen een smal schelpenpaadje tegen de waterrand een afwijking van de Sneekermeerronde…..Volgens de gps moeten we enkele bochten maken op en door waterboerderijen. We moeten hekjes openen en rijden langs gegraven kanaalarmen waar platte boten liggen met veel stro op. We veronderstellen dat de boeren hun koeien naar de hier recht tegenover liggende eilanden vervoeren op deze schuiten…. Wanneer we op een van de boerderijen halt houden komen er enkele honden vlug duidelijk maken dat wij niet gewenst zijn.
In Goingarijp willen we de klokkenstoel zien. We vinden hem niet tot hij plots vanachter de kerk toch te voorschijn komt.
We volgen de fietsnummertjes, we ontwijken Joure en zijn plots aan de rand van Heerenveen. De gps brengt ons door een bosrijk gebied op de camping. Ons tellertje van de gps staat op 350km cumul. Pol heeft gelukkig nog enkele grote flessen Hommelbier in de koelkast van zijn camper.. ‘t Doet ons deugd.Een voor een willen we ons wat verfrissen en een douche nemen. We zullen tot Heerenveen rijden en daar ons laatste avondmaal van deze tocht nemen. Zoeken doen we niet we stappen eetcafé de Buurman binnen, dat we kennen van vorige zondag. Het is wachten geblazen om een plaatsje te krijgen….Maar dat deert ons niet, er kan altijd een frisse Affligem bij. Na een lekkere maaltijd met veel gebabbel en een verlangend vooruitzicht op onze nakende Donautocht, fietsen we in het donker terug naar Wautersbergje.
’s Anderdaags brengt Pol ons zonder enig probleem een voor een veilig thuis.
Weer: Fris, af en toe motregen tot felle regen +/- 10° à 12°C
Afstand : 6km
Verblijf: Met de mobilhome op Camping Wautersbergje Heerenveen.
Epiloog
Het was fietsend genieten van de prachtige Friese natuur. De gastronomie was iets mindere dan gewoonlijk! De B&B verblijven in Stavoren en Harlingen waren subliem. De trekkershutten op de campings daarentegen waren eerder matig.
De ontvolking van de plattelandsdorpen in het noorden is opvallend.
Toch waren het de weersomstandigheden die ons het meest parten speelden.
Een grote troost, Friesland zonder wind en of storm daarvoor moet je meer dan geluk hebben….Nu weten we tenminste hoe het er echt aan toe kan gaan op de Schaats-Elfstedentocht. Stel je voor….storm, sneeuw en harde vorst!
De onbekende steden en dorpen waren telkens een verrassing. Toch zou alles veel mooier geweest zijn met zon en warmte.
Maar dat was er het gehele voorjaar 2013 niet!
We dromen al van onze volgende grote rit van Budapest naar Regensburg
langs de Donau.
Bedankt vrienden van de bende, het was heerlijk.
.
09-01-2014 om 11:21
geschreven door Via de la Plata
.
