Mijn meer dan 50 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik meedelen en zelf nog bijleren. Doch de wereld is groter dan de tuin. Daar is eveneens veel te zien en te beleven.
03-05-2015
VERVOLG 2
VERVOLG 2
Edelsmeedkunst
Idem
Inkom Jan Van Gent
Lekkies
Als we binnenkomen staat de ketel al te koken. De brij wordt uitgegoten op twee koelplaten.
Na voldoende afkoelen wordt de brij opgehangen en uitgerokken en per gedeelten door een vorm gedraaid.
De lekkies zijn klaar. En we proeven.
Voor het 200jarig bestaan in 2012 creëerde men een eigen bier ‘Jan van Oudenaarde’. Niet te versmaden en om de zoetigheden door te spoelen.
Gisteren en vandaag voor de eerste maal op Vrieselhof te Oelegem.
VELT verzorgde de restauratie tegen het kasteel. We waren er met de moestuingroep van Velt Voorkempen. De algemene Veltstand en deze van Velt Schoten met de compoststand van Guy Augustijns lagen wat ongelukkig midden het plein, zonder aansluiting met de rondgang. Dit is op te lossen door de standen te verplaatsen met aansluiting tegen de rondgang en een nevenpad met nog enkele standen te creëren naar het kasteel.
In het kasteel animeerde op zijn formidale manier Johan Baecke de stand van de Nationale Boomgaardenstichting.
Foto’s
Ik schafte er een hoogsnoeier aan. Als je 80 bent moet je nog voorzichtiger zijn met ladders!
Verder ontdekte ik er de ‘Eulegoemse’, een bier ontwikkeld door een Oelegemse bieramateur. Een zeer geslaagd, hoppig bier. Wordt nu gebrouwen door de brouwerij Pirlot te Zandhoven.
In mijn eigen dorp heeft een kleinzoon van de verdwenen Halse brouwerij - naar een recept van grootvader brouwer- de ‘Tuimelaar’ nieuw leven ingeblazen. Die heb ik nog niet kunnen proeven.
Na doe-het-zelfzaak Hubo maakt ook AVEVE schaamteloos promotie voor gevaarlijke en krachtige onkruidbestrijders. ‘Onaanvaardbaar’, reageert Velt. ‘We vragen de onmiddellijke stopzetting van deze actie. Zeker na de recente studie van de Wereldgezondheidsorganisatie die glyfosaat als ‘potentieel kankerverwekkend’ beoordeelt.’
Je kan haast niet naast de promotie van AVEVE voor KB Weedol Super kijken. Op haar website en in haar folder prijst de keten van tuincentra de ‘totale onkruidbestrijder met zeer lange nawerking’ aan en biedt het een korting bij aankoop van twee stuks. ‘Onbegrijpelijk dat AVEVE haar klanten aanspoort om zulke producten te kopen’, vindt Velt. ‘Het bevat o.a. glyfosaat dat recent in een studie van de Wereldgezondheidsorganisatie als ‘potentieel kankerverwekkend’ werd beoordeeld.’
Gevaarlijk voor mens én milieu
KB Weedol Super bevat twee actieve stoffen – glyfosaat (250 g/l) en diflufenican (40 g/l) – en wordt door de Belgische overheid als ‘milieugevaarlijk’ bestempeld. Bovendien is het verboden om dit product te gebruiken op oppervlakten die op minder dan 10 meter liggen van oppervlaktewaters (zoals beken, sloten en vijvers) of riolen. En liggen de meeste opritten niet dicht bij de straat, langs de afwatering? Tegelijkertijd geldt sinds 1 januari 2015 het verbod in Vlaanderen – ook voor particulieren – om herbiciden te gebruiken op hun stoep.
‘Sla een voorraad in!’
AVEVE stelt: ‘Verlaat ons assortiment: op = op. Promotie vanaf 29 april t.e.m. 9 mei of zolang de voorraad strekt.’ De consument aansporen tot hamsteren met vergif is een bedenkelijke commerciële strategie. Tuincentra mogen dit product nog aanbieden aan particulieren tot 31 oktober 2015. Daarna is het gedaan: de officiële erkenning voor KB Weedol Super wordt niet meer verlengd.
Ze zouden hun klanten en het leefmilieu een dienst bewijzen door deze producten meteen uit de rekken te nemen, in plaats van er nog rap munt uit te slaan. Van AVEVE hadden we meer burgerzin verwacht! .
Brede coalitie eist verbod op gebruik van glyfosaathoudende producten
Net vandaag overhandigden verschillende organisaties, waaronder Velt, een brief aan minister van Volksgezondheid, Maggie De Block, en aan minister van Landbouw, Willy Borsus, voor een verbod op het gebruik van glyfosaathoudende producten buiten de landbouw en om het gebruik in de landbouw te evalueren. Ook kreeg de retail een brief met de duidelijke vraag om stappen te ondernemen om het gebruik van glyfosaat door particulieren te ontmoedigen.
Jammer dat ook bij Aveve commercie voor milieu en een duurzame aarde gaat. Je zou anders verwachten van een organisatie die het moet hebben van een gezonde aarde. En nu maar weer hopen dat de burgers hun verantwoordelijkheid nemen, dat is tenslotte het standpunt van onze politiek.....het zal er eerder toe leiden dat deze burgers een voorraad inslaan, om dat het goedkoop is. Om hopeloos van te worden.
Door Paula Corsten (niet gecontroleerd) op do, 30/04/2015 - 13:32
Velt kritisch voor AVEVE: ‘Stop de promotie van gevaarlijke pesticiden’
Na doe-het-zelfzaak Hubo maakt ook AVEVE schaamteloos promotie voor gevaarlijke en krachtige onkruidbestrijders. ‘Onaanvaardbaar’, reageert Velt. ‘We vragen de onmiddellijke stopzetting van deze actie. Zeker na de recente studie van de Wereldgezondheidsorganisatie die glyfosaat als ‘potentieel kankerverwekkend’ beoordeelt.’
Je kan haast niet naast de promotie van AVEVE voor KB Weedol Super kijken. Op haar website en in haar folder prijst de keten van tuincentra de ‘totale onkruidbestrijder met zeer lange nawerking’ aan en biedt het een korting bij aankoop van twee stuks. ‘Onbegrijpelijk dat AVEVE haar klanten aanspoort om zulke producten te kopen’, vindt Velt. ‘Het bevat o.a. glyfosaat dat recent in een studie van de Wereldgezondheidsorganisatie als ‘potentieel kankerverwekkend’ werd beoordeeld.’
Nu zie je zeer duidelijk de kankertakjes: geen blaadjes.
Een geschikt moment, want anders kunnen ze verder kankersporen blijven uitstoten.
De meeste takjes knipte ik op de Ashmeads Kernel, een oud Engels ras, maar een van de best smakende en tot na de winter bewarende appels. Het ras is zeker niet al te kankergevoelig, zeker niet als je de kleine besmettingshaarden tijdig wegknipt.
Toen we hier 53 jaar terug kwamen wonen, groeide rond het huis geen sprietje gras. Als West-Vlaming leek voor mij zand in De Kempen een normale zaak. Eerst had ik niet door dat dit het gevolg was nan het gebruik van totale onkruidverdelgers. In de grond staken ook veel stenen van vroegere verbouwingen en ik plande al om deze eerst te verwijderen vooraleer gras te zaaien. Zover is het echter nooit gekomen.
Pioniersplanten verschenen en het gras kwam terug.
Toen we VELT vzw gesticht hadden en we hier vergaderden met Jozef Ratinckx, voorzitter en tuinarchitect verwonderde hij zich steeds over de kwaliteitsgrasmat. Nooit is er bemesting.
In het voorjaar verschijnen talrijke madeliefjes. Pas binnen een tweetal weken, wanneer het traaggroeiend gras de madeliefjes begint te overweldigen mag de grasmaaier zijn werk doen.
Voor het effenen van de geploegde grond heb ik weer gebruik gemaakt van de oude haak. Te Ichtegem noemde wij die ‘viertander’, met 4 tanden dus. Deze haak heeft er 7, een ‘zeventander’. Ik weet niet meer hoe ik die in bezit heb gekregen. Gisteren brak de steel. Voor een nieuwe ging ik naar de steeldraaier te Viersel, nog een echte vakman en wellicht vrij zeldzaam in zijn vak. De stielman vond het een degelijk gereedschap dat niet meer gemaakt wordt.
Ik hak er de resterende onkruiden mee los en met de haak omgekeerd klop ik er de aarde uit en verder de kluiten kapot. De zwaardere kop is hiervoor zeer geschikt. Het gereedschap is beslist niet zwaar. Je werkt er gemakkelijk mee.
Ook Carolina blijkt een vroege bloeier. Het is een gezond groeiend ras dat een tiental jaar terug vooral aangeplant werd door bio-telers in West-europa. H’et is een prachtig gekleurde, grote, lekkere appel, rijp begin september en bewaart enkele weken.
In een gezinstuin zal men er plezier aan beleven. Maar je kan niet alle gaven hebben. Ik heb vatbaarheid voor kanker vastgesteld. Dan is het zaak de aangetaste tak direct af te knippen en te verbranden.
Carolina is een appel van de Bio-dynamische fruitteler Marc Vanderwal uit Nederlands Limburg. Ik heb hem nog bloesem met stuifmeel van Reinette Hernaut bezorgd. Toen we hem bezochten in 2006 had hij een nieuwe appel in ontwikkeling, doch ik heb er verder niets meer over gehoord.
Foto’s (eveneens 22/4)
Carolina
Rode Gravenstein; was niet zogoed te zienop de blog gisteren.
Deze week terug thuis na mijn laatste taalvacantie Spaans te Salamanca. Tot mijn genoegen gezien dat Marcel vorige week de tuin had geploegd. Ik kan verder zaaien en planten. Tussen haakjes: Bij permacultuur kan en mag men niet ploegen. Toen we 40 jaar geleden de Velt startten was de bodem niet te diep bewerken al een basisprincipe. Ik heb daartegen gezondigd en nooit enig nadeel ondervonden. In een grote tuin bespaart dit veel tijd en zandgrond herstelt zich blijkbaar zeer vlug.
De voorbije maand was er dikwijls vorst aan de grond in de Voorkempen, doch het heeft blijkbaar nooit iets meer gevroren. Dit maakt wel dat we een laat seizoen beleven. Ik hoor mijn moeder nog zeggen dat in het Houtland van West-Vlaanderen de koeien op 15 april in de wei kunnen. Ik veronderstel dat er dit jaar nog te weinig gras was.
Vorig jaar hadden we een vroege uitkom, met heel weinig vorst en toch. Mijn pas uitlopende aanplant van kiwibessen bezweek tijdens een lichte nachtvordt. Kiwibessen hebben geen last van wintervorst, doch als de blaadjes nog zeer klein zijn zijn ze uiterst gevoelig. Beregening is dan noopdzakelijk. Gevolg voor mij: geen vruchten. Intussen heb ik gelezen dat er rassen zijn die toch nog wat oogst geven, doch die zijn hier nog niet te verkrijgen.
Vroege bloeiers onder appels als Gravenstein, Stark Earliest, Schone van Boskoop, Topaz... tonen hun bloesempracht.
Ik ben in blijde verwachting. Zonder vriestemperaturen –maar je weet nooit- verwacht ik dit jaar een grote oogst. Mijn bomen namen vorig jaar een jaartje rust, ook rassen die normaal elk jaar dragen. Zeker een gevolg van de zware dracht in 2013. Ik liet toen 3000kg appelen persen. Vorig jaar was dit maar 150 kg en ook maar van één ras: Ontario, zoals de naam zegt een Canadese een winterappel die tot maart bewaart. Ontario is een sterk beurtjaar gevoelig ras en toch had die ook in 2013 gedragen.
Het zou kunnen dat vorst ook een verklaring was voor de praktische nuldracht. Zeker waren er heel veel rupjes van de kleine wintervlinder en konden de meesjes die niet de baas. Anderzijds waren er eveneens zeer veel bloesemknopkevers. In een knop wordt één eitje gelegd. Het larfje eet de bloemknop uit. De bloemknop opent zich niet en je ziet de bruine kappertjes. Bij het openen tref je nog de larve of al de verpopping aan.
De beer niet verkopen voor die geschoten is, doch hier zijn er geen beren meer.
Vanmorgen, even voor 8u was de koekoek volop aan het roepen in Zoersel. We beleven de eerste warme lentedagen: voor vandaag (10/4) voorspelt weerman Debosere 22°, gisteren 20°. Overdag dartelden af en toe citroenvlinders voorbij. Die zijn er trouwens al een tijdje.
Daarstraks werd mijn aandacht getrokken door een witte plek op de grond: allemaal pluimen en pluimjes van een geslachte houtduif. Er was nog een tweede plek met minder, maar vooral enkele grotere pluimen. Ik merkte er iets geel op. ‘k Dacht een knikker, doch het was een eierdooier van de duif. Noot: door de dichtbij-opname lijkt de eierdooier groter.Verder geen resten aangetroffen. Toch een beetje vreemd?
Was de duif het slachtoffer van een havik? Een sperwer? Of ?
Zat die nog te slapen in de met klimop begroeide boom er dichtbij? Soms stoot ik een paar duiven op als ik ’s avonds laat in de buurt kom.
Ik was mijn braambozen aan ‘t verzorgen en kwam tot een onaangename ontdekking. De Obsidian is verloren. Een bos korte, dicht bijeen opschietende takjes. De enkele lange ranken tonen misvormde bladeren. De oorzaak van deze ziekte is een mycoplasma dat door twee soorten cicaden (spuwbeestjes) Macropsis facula enTyphocyba species verspreid wordt. De eitjes van de cycaden overwinteren onder de schoers. Naast bramen en braambozen worden ook frambozen aangetast. Bij frambozen heb ik het maar een keer gezien. Aangetaste planten verbranden.
Deze zomer konden we nog volop genieten van de grote, lekkere vruchten. Tidens de drie daarop voorafgaande, serieuze winters bevroren telkens de ranken. Een goede -10° wordt hen fataal.
In de rij ernaast en op dezelfde hoogte viel vorig jaar de Kotata uit wegens heksenbezemziekte. Het was de eerste maal dat Kotata, eveneens een braamboos (half braam, half framboos) in de loop van 25 jaar aangetast werd.
Deze ziekte komt gelukkig niet veel voor. Ik heb ze leren kennen bij dij de braam Thornles Evergreen, het ras met de peterselie bladeren. Dit is intussen 30 jaar geleden. Toen zag ik ook op een ander aangetaste planten.
We logeren in Dar Zemrane niet ver van de Doukala moskee. We wandelen de Medina (oude stad) uit door een van de vele poorten in de muur die de ganse Medina omsluit. De Majorelle tuin ligt niet zover in de nieuwe stad. Jacques Majorelle, een Franse schilder begon met deze tuin in 1924. Yves Saint Laurent, Parijse modekoming en Pierre Bergé kochten de tuin in 1980. Na het overlijden werd de asse van Saint Laurent hier uitgestrooid. Er is een herdenkingsmomument.
We gaan er de dag na aankomst (13/3) in de voormiddag naar toe, want deze plaats wordt erg bezocht. Het was nog niet zeer druk. We betaalden eveneens voor het zeer fijne Berbermuseum. Je mag er wel niet fotograferen. Schilders waren bezig om de muren van de gebouwen van een nieuwe laag diepblauwe verf te voorzien.
De tuin doet in onze ogen exotisch aan met de vele castussen en aanverwante, de bamboes en de palmen, mooi vormgegeven, o.a. met waterkanaaltjes. Overal heeft men de planten water gegeven. Alles is tot in de puntjes verzorgd en opgeharkt.
We gaan wat uitrusten in de cafetaria. Bij een Venetiaanse koffie krijgen we er elk een flesje water bij. Naast ons bloeit een oranjeappel met eenoverweldigende geur!
Dankzij deze vereniging maakte ik de vorige keer kennis met het enige museum elektriciteit te Pulderbos (op de vorige blog http://blog.seniorennet.be/fruit klik in de rechter marge op 8/12-14/12 of vul bij zoeken links Pulderbos in)
Ik kende voordien geen van beide.
De Augustijns waren vroeger wagenmakers. Jan (°1931) besefte dat de stiel achterhaald werd door de technische vooruitgang. Daarom schakelde hij in 1954 over op schrijnwerkerij en werd de stichter van de keukens en aanverwante Augustijns, een bloeiend bedrijf met 70 werknmers met zijn zoon Jef aan het hoofd.
Hijzelf ligt aan de basis van het volkskundemuseum en is onze enthoesiaste gids. De basis vormde het eigen materiaal van vroeger.
Dit sprak mij aan want mijn grootvader was de smid van het gehucht De Reiger te Ichtegem. Naast hem woonde zijn broer en deze was de wagenmaker. Beiden stierven met 3 weken verschil in 1898. Mijn vader als oudste van 4 was toen pas 9 jaar oud. De weduwe van mijn grootnonkel trok met haar 8 kinderen (7 dochters en 1 zoon) naar Ontario in Canada. Alle contact ging verloren tot mijn dochter Veerle in Vancouver een mailtje kreeg van Chhristine Willaeys uit London, Ontario: ‘Zijn wij familie’ ? Jan toonde ons hoe vroeger de wielen gemaakt werden: in de dom waardoor de as stak kwamen de spaken van het wiel. Rond dit wiel kwam de ijzeren band. We zien de toestellen waarmee deze bewerkt en geplooid werd.
Voordien had hij al de aandacht gevestigd op een autentieke vrachtwagen met vervoerstoelating.
De machtige woonwagen, precies pikslinternieuw, was ooit de wagen waarin Jean-Marie Pfaff tijdens zijn kinderjaren woonde!
Er is heel veel te zien.
FOTO’S
1. Volkskundemuseum
2. Augustijns
3. Jan Augustijns
4. Wij luisteren
5. Hoek met volksdevotie
6. Wagen
7. Keuringsplaat voor de wagen
8. Melkkar naar en van de melkerij
9. Hoek met zitruimte. Let op de ronde tafels met plaat in het midden. Die zag Jan in China. Daar komen veel schotels op de plaat die men draait om zich te bedienen.
