Mijn meer dan 50 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik meedelen en zelf nog bijleren. Doch de wereld is groter dan de tuin. Daar is eveneens veel te zien en te beleven.
18-08-2019
Museumtuin Gaasbeek
Museumtuin Gaasbeek
De Museumtuin is een tuin van topniveau, naar het voorbeeld van de kasteeltuinen uit de 18de en 19de eeuw; een sterk staaltje van levend, cultureel erfgoed met zowel (oude) groenten als een fenomenaal voorbeeld van leifruitvormen. De tuin is 2 hectare groot, met een schitterende ligging in het domein van Gaasbeek en een weidse blik op het Pajottenland en het Kasteel.
Marleen Vermassen, was onze gidse. Ze durfde het aan om onze groep te gidsen. Ze weet groenten te verwerken.
Eerst wandelen we door de groentetuin, waarin vooral oude rassen een plaats krijgen.
Dahlia's brengen fantastische kleuren in de tuin.
Ik had kritiek op een paar zaken: wat als suikermaïs moet doorgaan is een warboel van naast elkaar ‘gruisdik’ gezaaide gewone, sprietige maïs. Suikermïs kweek je voor de kolven aan voldoende van elkaar staande, forse planten. Binnen een paar weken zijn de kolven rijp; stomen, wat insmeren met boter en hierbij een sprankelende cava, (champagne mag ook).
Een sterk staaltje van leifruit is de constructie met de huwelijksgriffeling. De ‘waghen’ in de schilderij van Pieter Breugel de jongere vormde de inspiratie. Als je dan Johan Baecke er bij hebt, krijg je de beeldenste uitleg die maar kan! Je slaat eerst een nagel om de takken aan elkaar vast te spijkeren.
Het geheel is een indrukwekkend natuur-kunstwerk.
1. Kasteel
2. Tuin
3. Aardbeispinazie
4. Dahlia Spartacus
5. Idem
6. Burvenich
7. ‘Waghen’ , voorloper van het leifruit in het schilderij De Lente (1620-1630) vanPieter Breugel de Jongere.
8. Gidse Maeleen Vermassen, Eric De Bruyne en Ingolf Gjertsen
Met een select gezelschap fruitgeïnteresseerden (16/2019)
Een gedeelte van het 15 Ha grote domein wordt ingenomen door een fenomenale Rozentuin; een schoonheidsbeleving.
FOTO’S
1. Gracht
2. Het kasteel Hier vond in 1999 de derde editie van Europom plaats. Ik had toen het genoegen het echtpaar Howard en Elisabeth Stringer te begeleiden (Engelse pomologen van de Friends of Brogdale).
3. Kraanvogel bij de Japanse tuin.
4. In die tuin de Sweet Moon
5. Verblindend wit (Hatsukoi)
6. Oude beuken
7. Te oude beuk
8. Ontluikende roos (République de Genève)
9. Speciale stekels in tegenlicht (Rosa omeiensis pheracanta, een botanische roos).
In 1992 zag ik een annonce voor bramen in het Engels fruitteeltblad Fruit.
Derek Jennings, de grote onderzoeker van het Scottish Crop Research institute, nu herdoopt in het James Hutton Lmt, was na zijn pensionering verhuisd naar het dorpje Otham , deel uitmakend van Maidstone, de hoofdstad van Kent.
We passeerden er toen als we, zoals telkenjare, de zaden gingen halen bij Chase Organics in Groot Londen. We stopten er op de heenrit en werden er hartelijk ontvangen. Hij nam ons mee naar de farm waar hij zijn experimenten verder zette. Ik herinner mij vooral het enige productieveld met Taybes dat ik ooit zag. De nieuwe ranken waren samengebonden om die wanneer er serieuze vorst dreigde te laten zakken naar de bodem en te bedekken met stro. Want vanaf -10° C bevriezen de ranken en zijn er dat jaar geen vruchten. Het wortelgestel blijft wel intact. In vroegere jaren is de Taeybes bij mij meermalen bevroren. Ook mijn gestekelde bramen ondergingen hetzelfde lot. De Amerikaanse stekelloze rassen kunnen beduidend meer vorst verdragen. Zo herinner ik mij dat de Thornless Evergreen, de braam met het peterselievormig, ingesneden blad, slechts eenmaal bevroor in het jaar 1986. Toen was het -20°C geweest.
Naast Loch Ness, de thans commercieel de meest geproduceerde braam, door hem ontwikkeld, kocht ik, naast ook Waldo –die wel lekker is, doch met slechts enkele bessen, en zeker niet de moeite loont – ook zijn purperen framboos Glen Coe. Sinds een paar jaar, na afdekking van de belendende strook met worteldoek om de netels te onderdrukken en de nieuwe Kornoeljebessen (Cornus mas) van Zoetewei te kunnen planten, kwam de Glen Coe aan de rand weer tot volle wasdom. Voordien had die een zeer kommervol bestaan geleid en had ik die jarenlang niet geproefd. Tot een maand terug waren er weer veel, zij het kleinere, paarse frambozen. De stengels zijn intussen afgestorven en bruin verkleurd. De nieuwe zijn forse, lange ranken, gedeeltelijk rechtopstaand.
Voor een paar dagen zag ik opeens grote, paarse bessen aan een nieuwe tak, tussen de vele andere, die zoals de zomerframbozen pas volgend jaar zullen dragen.
Hier heeft zich een mutatie voorgedaan. Het is een primocaine geworden of herfstframboos. Herfstframbozen bloeien en geven vruchten hetzelfde jaar dat ze groeien. Als je het gedeelte dat gedragen heeft afknipt, komen aan dezelfde tak hetvolgend jaar weer zomerframbozen, waarna de tak afsterft.
De laatste jaren zijn vooral doordragende rassen ontwikkeld en die vervangen nu reeds dikwijls de zomerframbozen.
Die ene tak maakt deel uit van het kluster takken. Glen Coe groeit in een cluster vanuit een cetraal punt net als bramen of braambozen, niet verspreid als de wortels van frambozen die op uitlopers staan.
Mijn fruitvriend Louis Eelen, de man die ent met de bijtel, kwam op bezoek en proefde de vrucht: een uitstekende, intense smaak.
Ik veronderstel dat die mutatie-tak stekbaar is?
Ik denk ook aan afleggen van de top? Bij Taybes is mij de vermeerdering al gelukt door het inleggen van de top van een nieuwe scheut. Maar hoe zit het in dit geval?
Het topgedeelte dat gedragen heeft wordt afgeknipt.
Wellicht zijn ook stekken te nemen van het resterende gedeelte? Taybes kan je vermenigvuldigen door stekken. Ik heb ooit iemand wel stekken laten nemen. Wellicht kan dit ook van de resterende rank? Een dergelijke stek zal wellicht op een speciale manier moeten behandeld worden? Ik zie mijzelf dat niet direct doen.
Kan ik beroep doen op specialisten terzake?
Op het eerste zicht denk ik dat het een waardevolle mutatie is.
In 2007 werd door de tuin door Fluxys een aardgasleiding gelegd.
Na het ploegen in het voorjaar dit jaar, had ik op die plaats nog sporen gezien van het gele zand, en dat na 12 jaar en het telkenjare aanbrengen van supplementaire compost.
Op 21-4-2009 schreef ik een blog Zandtuin (de eerste blog Fruit) met foto’s. Dat er na 12 jaar hier nog sporen van te merken zouden zijn – ondanks de bijkomende verzorging - is nauwelijks te geloven.
Dat ook de groeikracht op die plaats nog duidelijk verminderd is had ik evenmin verwacht! De foto’s maken dit duidelijk.
FOITO'S
Op de laatste foto is dit ook te bemerken in de wei van mijn buur.
Het was al warm die dag, doch nog niet zo warm als op wo. En zeker niet als op do, de warmste dag ooit.
We rijden met ‘De Stille Kempen’ en chauffeur Marc. Voor mij een plezier om met hem te rijden. Steeds geeft hij commentaar en uitleg over wat te zien is in het voorbijrijden. Sommigen vonden dit te veel van het goede; ik beslist niet! Theo Verhoeven, de zaakvoerder heeft zijn volk de weg gewezen. Veruit de interessantste busmaatschappij ‘om te leren en te keren met veel plezier’.
De eerste stop voor koffie en gebak was op de afdamming van de Vesder (In het Duits Weser) bij Eupen. Tijdens de Paasvacantie van 1956 wandelden we met de Volksdansgroep De Kegelaar vanuit Eupen tot daar met Jan Hardeman, klas genoot in Torhout en Liliane Union van Hansbeke. Benieuwd wat van haar geworden is? Begonnen in 1935 geraakte de dam pas helemaal voltooid in 1949.
Vandaar naar het mooie, toeristische stadje Monschau.
Dan naar Rurberg , eerst een uitvoerige broodmaaltijd en aan de overkant instappen voor een vaart van drie kwartier op de Rursee tot Schammenauwel. De Duitsers hebben het over ‘See’ als wij zeggen ‘Meer’. Net het omgekeerde als in het Nederlands. ‘Meer’ betekent bij hen onze ‘Zee’!
Ik had een plaatsje gezocht op de kleine voorplecht, goed warm in de zon zonder pet , doch het beste uitzicht.
We stappen uit en rijden wat verder tot Heimbach voor verpozing. Er is een bedevaartskerk met een knap Antwerps retabel.
Nog tijd voor een goede pint van een halve liter. Een Weizen is mijn lievelingsbier in Duitsland.
Smakelijk avondmaal te Vaals op het drielandenpunt, de hoogste ligging in Nederland: 322,5m.
FOTO’S
1. Afdamming Vesder
2. In Monschau
3. Idem
4. Idem
5. Opstappen te Rurberg
6. Te Heimbach Antwerps reatabel
7. De Eifel Weizen smaakte.
8. Uitzicht vanop het drielandenpunt te Vaals
9. Glimp op de Benediktijnerabdij van Mamelis, gemeente Vaals.
Het viel mij op dat mijn oudste bomen er allemaal bijstaan met een erg geel bladerdak.
Het zijn bomen op M7 onderstam en minstens 55 jaar oud.
De droge periode (tot 27 juli was hier in de julimaand slechts 11,5 mm regen gevallen) en de erge hitte (tot 39,8° vorige week) geven al een zekere verklaring.
Wellicht ligt de hoofdoorzaak echter in de hitte en droogte van vorig jaar. Toen is het wortelgestel in de zandgrond danig verzwakt. Met opnieuw hitte en droogte staan de bomen er nu ver versleten bij.
De jongere bomen integendeel staan gezond in het groen.
FOTO’S
1. Mutsu, de meest versleten boom (Onder de boom ligt een pak gevallen blad).
2. Jonagold aan de voorkant
3. Aan de zijkant (zelfde boom) staat een winterrambour ? of grijze Reinette? die dit jaar als nooit tevoren draagt en die veel beter oogt.
4. Schone van Boskoop
5. Een andere Boskoop is zwaar beleden en oogt ook beter
6. Rabau
7. Nog een Schone van Boskoop
8. De Stark Earliest al ten einde vruchtdracht, had een goede zetting en lijkt duidelijk minder versleten
9. En als contrast de jongere (22j) Ecolette op MM 111. Net als de vorige jaren is die weer goed bezet.
wij : Alma, Akiko en Stijn geven een open tuin weekend, dit op 21 en 22juli. Je bent van harte uitgenodigd. Inkom is gratis. Telkens van 9u tot het donker is. Je kan dus afkomen en vertrekken wanneer je wil. Er zijn rondleidingen in de tuin en in het JUNGLEHILL voedselbos door Stijn (mij). Op een kleine 2 hectare leer je de bekende en minder gekende voedselplanten in de mix met de inheemse fauna en flora kennen. Je kan er ook besjes proeven,...
Er zijn drankjes, hapjes en plantjes van eigen kweek te koop (... chili-paprika-physalis-honing en bijenplanten-vijg-olijfwilg-Decaisnea-bamboe-Peperbomen-pawpaw- enz enz...
WAAR: Pironche 49, 7911 Buissenal (ligt op 10km ten zuiden van Ronse) in Henegouwen, en dit is 4km van de snelweg Brussel-Doornik. telefoon 069/353596 en 0472/313698
Voor mij een uitstekende gelegenheid om de evolutie te zien na 7 jaar. Blog Fruit op 29-4-2012.
Wij met ons drieën: Paul Hendrickx, met een passie om groenteteelt en kleinfruit met agroforestry te combineren, Vincent , eminente fruitkenner op alle gebied en ik.
Twee jaar terug heeft Stijn de woning aan het begin van de weg naar zijn voedselberg kunnen kopen. Op de 3000 m2 heeft hij 2 tunnelserres en overal staan potten met planten, een enorme verzameling. Momenteel is hij nog onvoldoende bekend en woont hij in een afgelegen, doch prachtige natuur. Echte liefhebbers zullen hem wel weten te vinden. Als Veltlid zit hij ver van een adfdeling. Voor een veltafdeling kan een bezoek wel erg leerrijk zijn in verband met permacultuur en voedselbos . Stijn heeft een grote plantenkennis.
Hij is reeds jarenlang verbonden aan Meise, alle dagen een serieuze verplaatsing.
Destijds leerde Aleide Stijn kennen op een reis met Wervel naar Bretangne en nodigde hem uit met zijn planten op het Afrikaans Tuinfeest. Laatst was Stijn er ook, zij het op het laatste nippertje. Over 2 jaar hopen we hem beter te kunnen aankondigen?
Via Stijn leerden we Hans Perneel kennen. Samen met Hans Verbeke had hij een perceel in dezelfde streek als Stijn waarop zij volop experimenteerden met roodvlezige appels. Zij zouden intussen aan 280 variëteiten zitten, met al hun eigen zaailingen inbegrepen!
Bij Stijn vonden ze overvloedige aanplant- gelegenheid en vermeerderingsdeskundigheid, zodat de kennisopbopuw zich nu voornamelijk daar afspeelt. Dit jaar is de zetting op hun oud veld zeer gering.
Hans Verbeke begeleidde ons mee op de berg van Stijn. Ik heb enkele rassen opgemerkt. Zie foto’s. Er zijn nog enkele jaren beoordeling nodig.
Het was voor mij een moeilijke, vaak stijle verkenning, naar de vele planten op zijn berg. Aanleg van enkele paadjes voor aanvoer en afvoer van materiaal zou nuttig kunnen zijn.
Al bij al stond ik verwonderd te kijken naar de massa planten die er zich in die zeven jaar ontwikkeld hebben en de dichte begroeiïng. Maar je hebt gelukkig nog geen machete nodig in zijn jungle.
FOTO’S
1. Stijn, Vincent, paul
2. Tomatillo (Physalis philadelphica,synoniem: Physalis ixocarpa). Jaren geleden kreeg ik enkele plantjes van Jules Reyniers. Er zijn altijd bessen die op de grond vallen en die spontaan ontkiemen het jaar daarop.
3. Paul, Vincent en Stijn
4.Klimspinazie (Basella rubra). De bladeren en jonge stengels worden gebruikt zoals spinazie. Zaaien begin april. Kan buiten op een beschutte plaats 2 m worden. Oogsten vanaf juni.
5.Roodvruchtige appel
6. Boerenwormkruid met de ronde hoofdjes. In de omgeving hier staat enkel veel Jacobskruiskruid, met spitse bloemblaadjes rond het hoofdje.
In 1986-1987 was Iselin onze AFS dochter. Ik weet nog zij zei “Hier niet zo’n zware winter als in Noorwegen”. Het draaide anders uit. Erge vrieskou. Ik zag op een morgen - 22° op de thermometer. Nooit heb ik die lager gezien!
We bezoeken Antwerpen. De wagens geparkeerd op de Makro en met tram 5 tot De Groenplaats met een gezellig marktje. Een kilo lekkere, dikke, donkere Kordia kersen voor €5..
Voorde kathedraal zien we het beeld van Nello en Patrache en Japanners die dit komen zien. We bezoeken de machtige O.L.Vrouw kathedraal. Wandelen verder naar de Grote Markt met de illustere gildehuizen. De Brabofontein staat droog en het Stadhuis erachter is knap ingepakt voor de restauratie. Naar het Steen. Wandeling op het terras tot aan de voetgangerstunnel St Anna. We dalen af met de blijkbaar nog originele roltappen van 1933.
In de Hoogstraat bezoeken we de galerij De Zwarte Panter. Momenteel loopt er de dubeltentoonstelling Herr Seele-Kamagurka. Iets verder rusten we uit op het terras van een Grieks restaurantje.
Daarna staat de wandeling naar het MAS op het programma. We komen door de straat van ‘Cartoons’, waar we destijds meerdere knappe films zagen; door de stijlvol herbouwde wijk met het Vleeshuis en verder naar de Veemarkt met Sint Paulus, na 17u, net te laat voor een bezoek, door een gedeelte van het rode kwartier tot pal voor het Mas. Het is er dtuk met veel politie en een broertje van het Tomorrowland festival.
Boven op het Mas heb je een uitstekend panoramisch zicht op Antwerpen.
We wandelen terug en in de Lange Gasthuisstraat voorbij het Museum Mayer Van den Bergh. Een bezoek aan de gerestaureerde Dulle Griet van Pieter Breugel zal voor een andere keer zijn.
Om 19 u worden we verwacht in het restaurant Lifeisart, Sint-Jorispoort. Kael doet er momenteel studentenjob. Samen bellen we zijn jarige moeder Leen op in Kaele, het stadje naast Going in het hoge Noorden van Kameroen.
We genoten van enkele gedeelde voorgerechten, voor mij is dat in eerste instantie inktvis en daarna een Bouillabaisse met veel vis. En dat besproeid met een heerlijk, fruitige Portugese wijn Quinta Espiritu Sancto van plaatselijke rassen in de regio Lisboa.
FOTO’S
Het verhaal van Nello en Patrasche gaat over een weesjongen en zijn hond, een klassieker van formaat uit de negentiende eeuw. Het is een boek vol armoede, ongeluk en sociale misstanden en Nello sterft uiteindelijk van kou en ontbering nadat hij eindelijk de schilderijen van Rubens in de Antwerpse kathedraal heeft gezien.
Nello en Patrasche zijn vooral cultfiguren in Japan. Het verhaal sluit immers naadloos aan bij de Japanse waarden van trouw aan de meester en eervol sterven. Daar werd zelfs in 1975 een animatiefilm gemaakt over de twee figuurtjes. Veel toeristen komen dan ook van Azië naar hier om het bier van Nello en Patrasche te drinken en nu kunnen ze ook een nieuw standbeeld komen bekijken.
Vereeuwigd in steen
1. Het wit marmeren beeld is 1,10 meter hoog en 1,80 meter breed en is van de hand van de 35-jarige ontwerper Gentenaar Batist Vermeulen. Het beeld staat sinds dec 2016 voor de kathedraal.
2. De kruisiging van Rubens
De kruisafneming
4. Koor
Gewelf
6. Voetgangerstunnel
7. Idem
“
9. Vive la Sociale naar James Ensor Herr Seele / Kamagurka ?
Wat een feest gisteren ! En wat een volk was er aanwezig ! Een waar succes ! ’n Dikke proficiat aan alle mensen die hieraan hebben meegewerkt, jezelf en je dochters Leen en Tinneke op kop ! Het project in Going zal hier zeker wel bij varen !
Hartelijk dank voor alles: de rondleiding, het lekker eten, de gezellige sfeer, en alles erop en eraan.
Op 23-6-2019 werd die officieel ingehuldigd, gevolgd door een culinaire rondrit.
De fietslus door de 3 deelgemeenten Zoersel, St. Antonius en Halle, 31km, staat in het teken van Landbouw, Natuur en Zorg. Op 5 plaatsen (Einhoven, De Buurt, Bethanië, Sint Teunis Joostens en de Bunthoek). werd een bord met veel info geplaatst. Men fietst van knooppunt naar knooppunt. Je kan overal starten.
Mij verraste het dat wij nog zoveel natuur hebben.
Bij de inhuldiging bij de kerststal op Einhoven kon je korte filmjes bekijken van Vincent Ost.
Voor de Bunthoek had hij ook bij mij op de Velthoeve gefimd met een drone. Op het infobord Bunthoek staat o.a. het ontstaan van de Vereniging Ecologisch Leven en Tuinieren vzw vermeld, die nu 17.000 leden telt.
FOTO’S
1. De Landbouwlus
2. Nudisten
3. Fons Christiaensen van de Landelijke Gilde Halle-St. Antonius, een van de initiatiefnemers
4. Geschiedenis Einhoven
5. Bord Einhoven
6. Fotograaf Vincent Ost en Liesbeth Verstreken, burgemeester
7. Lazndschap op Einhoven
8. Zoersel kerk op infobord de Buurt
9.Middagmaal in de kapel van Brthanië, gemeentehuis
16. Jan Vorsselmans, jarenlang journalist voor het gemeentenieuws (GVA), nu secretaris van de fietsersbond. Rechts Johan Truyen, de ontwerper van de info-borden.
17. Het echtpaar Vorsselmans en Katrien Schrijvers, oud burgemeester
Voor de maaltijd dient vooraf betaald te worden op rekening BE87 9793 3726 8294 van COZOEGO ‘Comité Zoersel Going). Keuze tussen gegrilde Tilapia (BBC), Veggie of Kip op Kameroense wijze €20
Going is een dorp in het hoge, droge Noorden van Kameroen.
Het project werd gestart in 2002 door mijn overleden echtgenote Aleide Lagrou. Zij kreeg posthum de eretitel "Moeder van Velt". Daags nadien is zij 5 jaar overleden.
