Wilde Postelein

Met dit warme weer is dit een vervelend onkruid geworden. Als je het afhakt en laat liggen sterft dit in dit warme, droge weer niet af! Zelfs stukjes hergroeien.

In de flora Heimans en Thijsse spreken ze van een liggende ondersoort van de Portulaca, de Portulaca oleracea, Wilde postelein. Ik heb ook de forse, gele, - doch die lijkt nu veel groener- zomerpostelein staan, ooit gezaaid, maar die nu zichzelf uitzaait. Excellent in slaschotels met zijn vlezige beet.

Op een plaats is mijn tuin vergeven van de Wilde postelein. In het voorjaar had ik die met de rolhark afgehakt. Maar wat blijkt. Ondanks het warme, zeer droge weer drogen de meeste plantendelen niet uit, doch hergroeien. Ik ben die zorgvuldig aan het verwijderen.

In 1979 was ik bij mijn nicht op hun tuinbouwbedrijf op de 20 mile route (32 km) ten noorden van Detroit. Toen was de stad nog tot daar aan het uitbreiden. Er was net een Mall geopend: 4 groot warenhuizen bij elkaar, plus nog wat winkels, met grote parkings. Kort nadien verkochten ook zij hun bedrijf van 10 Ha en gingen op de 28 mile route wonen.

Hun ergste onkruid was ook een postelein, maar dan een uit de kluiten gewassen , rechtopgroeiende plant met zeer dikke, vlezige stengels. Ze voerden die af op een hoop en reden er met de trachtor over. Kleverig sap liep er uit, doch afsterven deden de planten niet, ondanks het hete, droge landklimaat.

FOTO’S

Eerst de wilde, dan de gekweekte postelein.