Weekend Engelse Tuinen  12-13 september

Voor de 43 medereizeigers en mij werd het weer een heugelijk evenement. Iedereen was perfect tijdig op de afspraak. We hebben getracht te Calais de P&O boot van 8u40 te halen, doch dit lukte net niet.

Om Wisley te bereiken hadden we wel een beetje tegenslag. We hebben nogal moeten aanschuiven omdat er een ongeval gebeurd was op de M25, de grote ringweg rond groot londen, net voorbij afrit 10 waar we moetsen afslaan.

Te Wisley Garden , de hoofdtuin van de Royal Horticultural Society was het heel druk met de Flower Show. Gelukkig hadden ze voor onze bus nog een plaatsje naast de vele andere.  Ik zag dat er geen plaats meer was voor auto’s, niettegenstaande de zeer grote parkings.

Ik nam een deel van de medereizigers op sleeptouw voor een verkenningstocht. Johan Baecke  nam de Nederlandse pomologen Ger Van Santvoort en Marcel Tros  direct mee naar de fruitaanplantingen.

Anderen repten zich naar de tientallen bloemenstanden.

Wij klommen door de grote rotstuin naar de moestuin, doorkruisten en stuk van de rozentuin naar de fruitdemonstratietuin.

Vandaar gingen we naar de grote allee die bergop leidt naar de Trial grounds, de proefvelden. Je komt er wel dicht tegen de autoweg met zijn storend geluid. Via de kant met oude dennen/sparren en de Sequoa’s giganteum-  Ik zie nog altijd de jongste deelnemer ooit er tegen boksen!- ging het naar de wijngaard en de fruitaanplantingen, waar we enkele appels proefden. Dan haastte men zich naar de vele kramen van de Flowershow. Enkelen hadden ook oog voor het beeldenpad.

Zelf beklom ik met Ger en Marcel de motte met een leuk overzicht van een gedeelte van het fruitgedeelte. Zij gingen naar de grote serre. Zelf  wou ik nog de shop zien en vooral het Garden center. De speciale zaden van de zoete suikermaïs heb ik alvast op te kop kunnen tikken voor volgend jaar. Tussen haakjes vandaag 22 september heb ik met dochter Leen de allerlaatste van dit jaar –een zeer laat jaar – gesavoureerd met een glaasje cava!

Op de universiteit van Kent kwamen we terecht in de vernieuwde kamers, met nu een hoog dubbelbed van wat we eerder een conferentieoord zouden noemen. Na het uitgebreid diner daalde ik met de geïnteresseerden naar de stad.  De kronkelende paadjes tussen veel begroeiïng van vroeger zijn vervangen door een rechtlijnig voet- en fietspad. Beneden heb je enkel de weg naar rechts te volgen en je komt uit op het verlengde van de hoofdstraat door Canterbury.

We wandelden tot aan de kathedraal. En we hadden geluk. Het toegangshek, dat vroeger afgesloten was, stond nu open, zodat we van dichtbij de prachtig verlichte bouw konden bewonderen.

Dan werd het uitkijken naar een niet te luidruchtige pub waar we met een grote groep binnen konden. De temperatuur was nog goed om het buitengedeelte in beslag te nemen. En dan te bedenken dat het op de thuisbasis van in de namiddag danig aan het gieten was, en dat wij konden genieten van zalig herstweer!

Op zondagmorgen, goed uitgeslapen om 8u –onze tijd 9u- een stevige full English breakfast, spek en eieren met al of niet bonen in tomatensaus.

We rijden naar de oude stad Rochester aan de Medwaystroom, waarnaast we parkeren. Via een stijgend straatje komen we naast de slottoren, met 33 m de hoogste van Engeland, op de grote burchtplaats, wandelen onder de jubelende klokketonen naar de kerk. Een dienst gaat beginnen en slechts enkelen geraken binnen. Een mooie, oude kerk, beneden nog ronde, Romaanse bogen, daarboven Gotiek.

We genieten nog van een wandeling  tussen de oude gebouwen van de High Street.

Dan naar Faversham. Brogdale is niet te bereiken over de normale weg wegens werken aan de brug over de autoweg. Dan maar een andere toegangsweg genomen. Chauffeur Philippe had al gezegd dat hij hield van nauwe weggetjes, doch het werd wel heel nauw, bijzonder aan het enige huis. Daar had men nog een haag gezet pal naast de weg. De bus moest zich letterlijk tussen de begroeiïngen doorwringen! Voor de terugkeer was er gelukkig  een normale weg.

In de tussentijd dat we moesten wachten op de lunch hield fruitgids Jonathan Fryer een boeiende inleiding over Brogdale. Daarna was hij de gids in de collectie voor een gedeelte van de groep. Bij onze aankomst was het stilletjes gaan regenen; regen die ophield tijdens de verkenning van de appels. De andere groep had mijn oude kennis, Ted Hobday als begeleider. Wij proefden, na de appels, vooral van de late pruimen. Er was achteraf nog nauwelijks plaats voor de scone, het typisch Engelse gebakje, met boter, jam en room.

Een eindje na het buitenrijden lag een das als verkeersslachtoffer. Op de wandeling had Jonathan nog gewezen op een groot gat naast de haag: “van een vos of een das”. Dassen zijn verlekkerd op fruit en worden dan ook aangetrokken door boomgaarden.

We geraakten net niet tijdig tot aan de boot, alhoewel, hadden we onmiddellijk –zoals gesuggereerd- naar de ladende, vertrekkende boot gereden, dan waren wij mee. Nu was een Poolse bus ons net voor en werd er afgesloten.

Al bij al hadden we een prachtig weekend.

Misschien tot volgend jaar, als ik nog gezond ben van lijf en leden!?

FOTO’S

door kleindochter Jasmien Dhondt. Spijtig alleen te Wisley, want daarna was de batterij leeg. Ik kreeg van Lucienne laenen een foto van de verlichte Canterbury Cathedral. Waarvoor dank.

Wie meer wil lezen en zien van vorige bezoeken te Brogdale verwijs ik naar mijn vorige blog  http://blog.seniorennet.be/fruit

En vul bij ZOEKEN (links boven) in Brogdale.

Het begint al met een foto van haar moeder, mijn jongste dochter Tinneke.

Hertfststijloos-Moeder naakten.

In de moestuin

Idem

De groep

Mijn jongste twee dochters: Mieke en Tinneke

Naast de oude bomen die niet bezweken onder de zeer zware storm van 1987.  Er sneuvelden toen tientallen oude bomen, ruimte creërend voor andere zaken.

Jasmien

Op de brede Allee.