Gevaarlijke hond

Deze voormiddag zat ik de krant ter lezen en werd ik opgeschrikt door angstkreten van een kip aan de zuidkant van het huis.

Ik naar buiten en zag de hond, wit en met een paar vlekken achteraan, kleiner formaat en loddervet, verdwijnen. De kip had zich gelukkig achter een karton weten te verschuilen. Ik was er ook direct bij.

Als ik later in de tuin kwam zag ik pas goed de ravage: op twee plaatsen een hoop pluimen. Direct vielen mij de pluimen op van de haan; een klein rasbeest dat zich wellicht gesteld had. Ook mij heeft hij al durven aanvallen.

Een eind verder weer pluimen en ook hier zijn de hanenveren te herkennen. Voorlopig geen spoor meer van de haan. Vanavond was hij niet naar het kot teruggekeerd. Wellicht ligt hij ergens doodgebloed. De kippen zag ik daarna weer bij elkaar, dacht ik toch, want vanavond in het kot ontbreekt een witte kip.

Toen we hier 53 jaar geleden kwamen heb ik al ervaring opgedaan met een gevaarlijke hond. We kregen de hond, een scheper, van een familielid, want het beest had kippen bij een buur doodgebeten. Ik had het beest vastgelegd doch blijkbaar niet goed. Direct hield hij razzia onder mijn kippen.

We hadden in de tijd (eind zestigerjaren) een verre buurvrouw op de landweg met tientallen honden. Ook toen moest ik mij kippen goed afschermen.

In de loop van de vele jaren is er verschillende keren wel een hond op het erf gekomen; gelukkig zonder veel erg.

Wat ik nu meemaak is echter een stuk erger. Deze gevaarlijke hond dient opgespoord te worden  en naar de dierenhemel te worden gezonden; zoniet blijft dat beest te gevaarlijk voor kippen.

In bijlage foto’s

Plaats bij het huis waar de kip die ik hoorde gebeten werd.

Plaats 2 bij de tunnelserre. Hier veel pluimen

Detail van de hanenveren hier, compact bij elkaar.

Plaats 3, 20m verder

Detail van de hanenveren daar.