Provinciale Pomologische Vereniging O-VL vzw

Studiedaguitstap in Limburg

28/07

Fruithandel Kris Wouters te Rummen

We reden eerst de kant in tussen de vrachtwagens die naar de zaak kwamen. Dit gaf direct al een idee van de schaal van dit bedrijf. We moesten aan de andere kant zijn waar we onthaald werden op koffie en gebak, ijverig bediend door mevrouw en beide, bijdehandse, jonge tienerdochters.

Het bedrijf telt een 20 Ha appel en 40 Ha peren  De peren liggen voor de helft bij het bedrijf waarop al 100 jaar fruit geteeld wordt. Soms kan bodemmoeheid een rol spelen, alsook het feit dat het lager gelegen is dan andere percelen. Het is een voortdurend zoeken naar de beste bedrijfsvoering. Je merkt hoe Kris daar voortdurend mee bezig is en hoe hij tracht rekening te houden met alle (natuurlijke) factoren als bv. waar zijn oorwormen de beste helpers? Wat zijn onze beste rassen voor de verschillende markten? Met conference kan men op sommige, interessante markten niet terecht. Je moet ook politiek actief zijn, want de Europese afzet is het eerste slachtoffer van de (Amerikaanse) sancties tegen Rusland. Hij gaat de zaak bepleiten bij de regering.

Tussen de gebakjes lag ook de Celina peer te proeven. Deze peer heeft een rode blos, die nog beter kleurt in Spanje. Ook de hier geteelde zag er aantrekkelijk uit. Kris heeft de rechten voor dit clubras verworven en houdt de touwtjes in handen van (toekomstige) productie en afzet. Met deze peer (die bewaart tot december) kan men terecht op nieuwe markten in het (midden)oosten waar Conference niet gewild wordt.

Hij heeft zijn eigen proefpercelen waar een 100 tal van de nieuwste rassen uitgetest worden. Dit is een van zijn interessepunten. Deze moeten aan zeer strenge eisen voldoen en het is zaak de nieuwe vrucht te vinden die zo goed als aan alle vereisten voldoet, waarvan smaak, vaak in tegenstelling met vroeger, een van de voornaamste criteria is. Rode Conference of Durondeau zullen het niet halen.

Het is zoeken naar de beste teeltomstandigheden op de verschillende percelen. Welke onderstam is hier het best geschikt? En dit na verloop van tijd? Pas dan kan bv onverenigbaarheid blijken. Zelf kweekt men met  tussenstam. Om te behandelen hou je rekening met verschillende omstandigheden en gevoeligheden, gebaseerd op nauwkeurige waarneming. Hij wees bijvoorbeeld op door oorwormen licht aangewreten nieuw blad, eenn teken van hun aanwezigheid. Er moet heel wat ondervinding opgedaan worden. Bij bemesting en bladvoeding hou je rekening met de kostprijs en effectiviteit van de producten. Er was bv discussie over nog betere bladvoeding, maar die is dan weer te duur.

In de oude serre kweekt hij tot zijn tevredenheid nog aardbeien en rode bes.

Een boeiend bezoek.

Voor het middagmaal werd andermaal het Kapittel in Borgloon opgezocht in een machtig stal-schuurinterieur.

Vervolgens reden we naar het grote kleinfruitbedrijf van Eric Jansen-Drossin te Bommershoven, wel heel speciaal omdat men hier, als zelfstandige, werkt met het Amerikaanse clubmateriaal van Discroll’s.

Discroll’s is een Amerikaans familiebedrijf uit Californië, opgericht in 1904, zeer groot geworden en nu wereldwijd actief. Naast klassieke teelt zijn ze ook pioniers in de bioteelt (organic).

Eric teelt zoveel mogelijk met de natuur mee, hierbij geholpen door een goede voorlichting. We vingen even een glimp op van Fanny Pitsioudis, destijds belangrijke onderzoeker op het verdwenen proefstation te Tongeren. Nu is hij internationale consultant.

Men teelt ook nog appels en peren.

We bezochten enkel de bramen en frambozen. Ze worden gekweekt in grote potten (10 l?) onder koepels. Daarnaast zijn er nog aardbeien en blauwe bessen.

Men teelt zoveel mogelijk met doordragende frambozen met een eerste oogst tot eind oktober. Het bovenste deel dat gedragen heeft wordt afgeknipt en in het volgende voorjaar-zomer geeft het onderste deel een rijke oogst. Intussen zijn nieuwe stengels gegroeid. De pas afgesnoeide, oude stengels liggen nog in de tussengangen. Aldus zit men goed voor 4 jaar en moet men zich niet bezighouden met meerdere inplantingen.

De Victoria bramen van Discroll’s zijn groot en smakelijk. (Spijtig door liefhebbers niet aan te geraken). We zagen een afkapping met planten waarvan men volop oogste, een kap die binnen enkele dagen rijpe vruchten geeft. Mij viel op dat nog niet geheel rijpe vruchten reeds smaken en een derde blok dat pas bloeit. Ook bij de bramen tracht men door inknippen van draagtakken, nieuwe takken te bekomen. De concurentie met de zuiderse landen, die over een gunstiger klimaat beschikken, Portugal, Marokko, Spanje neemt voortdurend toe. Daar de bramen in potten staan moet men tijdens felle vorst (vanaf -10°) maatregelen nemen om bevriezen van potten en ranken te vermijden.

Wat aardbeien betreft is er het feit dat Spanje er nog steeds niet in slaagt met smakelijker rassen te gaan telen.

De afzet verloopt over BelOrta, de veiling van Borgloon. In het bedrijf werken 9 vaste krachten en in het hoogseizoen tot over de 100 plukkers, Polen, Slovaken en Roemenen voor periodes van 65d, 10 weken. Eric legt de nadruk op goede afspraken en werkomstandigheden tot wederzijdse tevredenheid. Hij werkt met meer dan 70 % terugkomers. We bezoeken  het nieuwe, grote reftergebouw met open keuken waarin 3 werknemers tewerkgesteld zijn. Dit is een grote vooruitgang voor de plukkers die zelf niet meer moeten koken.

Als laatste bezoek staat de brouwerij-stokerij te Wilderen op het programma. Het oude complex dat sinds 1939 niet meer werkte, werd in 2007 van de eigenares, mevrouw Nicolay overgekocht en gerestaureerd. Vanaf 2011 trad het nieuwe bedrijf in werking. Met gids bezoeken we eerst de compacte stokerij. Uit een een brouwsel van 2000l bekomt men 100l pure alcohol van 90°. Deze wordt versneden en gemengd met andere producten, tot graanjenever, gin, wisky en rum. De brouwerij is van Italiaanse makelij in inox en sterk geautomatiseerd. Vervolgens klimmen we naar de niet ontmantelde oude stokerij over verschillende verdiepingen. We bewonderen de oude distileerkolom van 9 m die alcohol tot 96° kon voortbrengen. Er zijn nog heel wat katrollen bewaard. Alles werd aangedreven door de stoommachine beneden. Nu begrijp je beter wat het betekent: ‘de riem afleggen’, geen drijfriem, geen werking.

Na het bezoek kunnen we ons met het goede weer buiten installeren voor een goede pint. Zelf proefde ik hun tripel Kanunnik 9°, gebrouwen met 4 granen en een eigen smaak, die mij meeviel.

Het etablissement wordt druk bezocht, een nieuwe, toeristische trekpleister voor Sint-Truiden.

Voorzitter Rino De Wilde was tevreden. Spijtig dat West-Vlaanderen deze keer niet meekon voor het bezoek aan deze twee topbedrijven.

FOTO’S

Bedijf Wouters-Vermoesen

Herman Van Bastelaere, Rino De Wilde en Romain Wouters

Celina (Spanje)

Celina (eigen teelt)

De commerciële naam

Bomen Celina

Oorwormenwraat

t Kapittel Restaurant Taverne