FietsABC
Inhoud blog
  • fietsstalling
  • Kangoeroe.
  • x
  • Vitasaari
  • Palmyra.
  • Yper
  • Wombat
  • Tuintje
  • Syrie
  • Riga
  • Overnachten.
  • nevada city/ virginia city.
  • Miami
  • Lourdes
  • Klimmen.
  • Jarig
  • Israel
  • Hollander.
  • Gineysehir
  • Fietspad

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    03-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.fietsstalling
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Fietsstalling: deze Antwerpenaar heeft een veilige bergplaats voor zijn rijwiel gevonden!

    03-03-2016, 17:53 geschreven door florA

    Reageer (0)

    Categorie:fietsen
    01-02-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kangoeroe.

       In de namiddag van Vrijdag, 11 oktober 2002 "land" ik in Batemans Bay en vind gemakkelijk deweg naar Eddy's woonst. Ik word er hartelijk ontvangen en heb er een hele woonst tot mijn beschikking, achter het zijne, en enkel om er te slapen en te wassen, natuurlijk. Gisteren is hij voor de zesde maal grootvader geworden. Hij wordt door al zijn kleinkinderen bompa genoemd. Zo heeft hijzelf dat gewild, en het is het enige Nederlandse woord dat er nog gesproken wordt. Eddy is afkomstig van Merksem- "Maaarksum" en heeft drie kinderen, waarvan één nog thuis woont.
       Zaterdag trokken we met jeep naar de hoofdstad Canberra. Hij zette me voor twee uurtjes af aan het prachtige oorlogsmuseum en bezocht ondertussen zijn pasgeboren kleindochter. Daarna toerden we de hele stad door waar hijzelf jarenlang gewoond heeft en we gingen hier en daar binnen. Vroeger was Eddy wegenbouwer. Hij had tot 14 personeelsleden en heeft de hoofdstad van Australie voor een groot deel van straatklinkers voorzien. Nu is hij gestopt met dit werk. Hij is "binnen". Hij werkt nog als brandweerman en voert vissers de open zee op met zijn prachtige motorboot.
    "Ha, ge wilt kangoeroes zien", zegt hij. Wij dus 's zondags naar een nabijgelegen dorp waar de kangoeroes met tientallen tussen de huizen zitten en liggen en uit onze hand van de meegebrachte chocolade komen smullen. Na de middag terug naar huis. Zijn engelssprekende vrouw was de zoon en schoondochter gaan ophalen in Sydney. Zij kwamen terug van hun huwelijksreis want ze waren de week voordien getrouwd na tien jaar samenwonen. Ik was daar dus erg ongelegen aangekomen, maar besefte dit pas later en werd er toch zeer hartelijk ontvangen.
    Maandagmorgen liep mijn luilekker leventje er ten einde.

    01-02-2016, 00:00 geschreven door florA

    Reageer (0)

    15-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.x

    x

    In Stettin zag ik tegen een winkelgevel een fiets staan, bepakt en gezakt,;een collega dus. Die wou ik wel eens ontmoeten. Er komt iemand buiten, een Duitser, een fles wijn in zijn hand. Want hij ging pic-nic-en. Iedere dag kocht hij een fles.. "Die man is nogal wat slimmer dan ik; zachtjes aan en iedere dag zijn flesje!" dacht ik. ik heb er de hele volgende dag mee in mijn hoofd gezeten! "bij de volgende fietsreis: zachtjes aan en iedere dag een flesje. Geen gebeul meer"! Maar dat flesje, best 's avonds toch.

    15-04-2015, 00:00 geschreven door florA

    Reageer (0)

    Categorie:fietsen
    01-04-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vitasaari

    Vitasaari.

    Woensdag, 15 juni '94.

    Gisterenavond had ik aangenaam gezelschap in de plaatselijke jeugdherberg. Iemand  trakteerde me eerst op een koffie,"'t is maar Nescafe", zei hij.Daarna liet hij me gratis naar huis bellen met zijn gsm, toestel dat in die tijd bij ons nog niet was ingeburgerd, maar in Finland, voorloper op dat gebied, al meer te zien was. We gingen op tv naar het weerbericht kijken en dronken nog wat.

    Aan de sauna had ik al heel wat drukte gezien. "Iedere Finse camping heeft zijn sauna", zei hij. Ik zag er twee mannen uitkomen, gehuld in grote witte badhanddoeken."Niks voor mij met mijn klein bruin handdoekje", dacht ik. Ik zeg:" Ik ga daar seffens eens in loeren, want het is de eerste keer in mijn leven dat ik zo'n sauna van naderbij kan bekijken". Of ik misschien een sauna wil nemen, vraagt hij opeens. Ja, waarom niet? 10 Minuten later zitten we te dampen en te zweten in de kleine kabine. De grote kachel die binnen staat wordt langs buiten gestookt. Daarop wordt warm water gekletst zodat er geweldige damp ontstaat. Het water lekt overal af, vooral van ons lichaam. Maar het doet echt deugd. "We vergaten onze handdoeken", zegt Markku. Gelukkig maar. Daarna neemt men meestal een douche, maar die werkten hier niet. En als je het echt volgens de regels wilt doen moet ge elkaar met takjes "bewerken".Maar dat hebben we maar gelaten. Na een kwartierje waren we droog, gekleed om onder de mensen te komen en om te genieten van enkele kostbare biertjes.

    01-04-2015, 00:00 geschreven door florA

    Reageer (0)

    Categorie:fietsen
    15-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Palmyra.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Palmyra.

    Op weg naar Jerusalem fiets ik een zestal dagen door Syrie (8/8/98-13/8/98), het land dat nu zoveel leed te verwerken krijgt. Ik ontmoet de meest vriendelijke mensen ooit. Na mijn middagrust van 10.30 tot 16.00 u geraak ik niet meer vooruit van honger en dorst. 'k Zie een vrachtwagen, volgeladen met levende kippen, midden op de weg in panne staan. de chauffeur doet me teken: drinken? -5 minuten later zit ik naast hem op de baan, langs de verkeerde kant van de weg: druiven, eieren, brood, kaas, komkommer, water... alles tovert hij uit een klein koelkastje dat opzij aan zijn truc hangt.

    En 's avonds moet ik warempel 2x mijn briefje laten zien:"bed/kamer". Achter een brommer rijd ik een dorpje binnen: We drinken koffie en thee; mijn kleren gaan in de "automatic". Of ik nog voor een tweetal uren mee wil naar vrienden? We rijden er met een jeep naartoe, om te kaarten! De terugreis doen we met drieen op den brommer, terug "naar huis" We eten lekker, o.a. vissenkoppen. "No in Belgica?"?" zijn de enige woorden die ik echt verstaan heb. Daarna natuurlijk slapen op het dak.

    's Anderendaags is er toch een broer die wat Engels spreekt en zo trekken we gedrieen naar Palmyra, midden in de woestijn. Eerst weer met drie op een brommer, dan met vijf in een vrachtwagenkabien, met een klein busje en van in Homs  ongeveer 150 km met de bus de woestijn in.

    's Avonds, als we terugekeerd zijn bezoeken we heel wat geburen en telkens wordt er cay (thee) gedronken uit kleine glaasjes en water, ieder uit hetzelfde groot glas. Telkens opnieuw moet ik uitleggen over "madam en de kinderen"...

    Hoe zouden al die mensen het nu stellen? ..Als ze nog leven...

    15-03-2015, 00:00 geschreven door florA

    Reageer (0)

    01-03-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Yper

    Yper.

    Alles uit uw lijf pompen. Het zweet stroomt in uw ogen. Vervelende vliegen. Op 't kleinste verzetje en met het langzaamste trapje. Brommende auto's jagen hun uitlaat ongewild in uw gezicht. Dat is de "Chief Joseph Pass"(7264 ft=2179m.) Maar de aanloop was moeilijker dan de pas zelf, misschien door de hitte. Want het is prachtig weer. Eigenlijk te warm om er door te boren. Van 's morgens al werd de vallei smaller. Eerst volgde ik de Bitterroot river, daarna kwamen de "creek"-en. voor de rest alleen naaldbomen en de weg. Op de top geeft een bord de waterscheidingslijn tussen de Pacific en de Atlantic aan. (Continental Divide). Na de pas moet er maar weinig gedaald worden. Gelukkig maar, want er komennog serieuze pieken.

    Na enkele mijlen rijden bezoek ik het "Big Hole National Battlefield's Visitor Center". Ik zit gans alleen in een prachtige zaal, de gordijnen worden automatisch gesloten, licht uit endaar vertelt een film hoe in 1877 de US-infanterie de Nez Perces indianen verslaat. Wanneer ik tegen een vriendelijke militaire gids eventles over dat vele bloedvergieten begin antwoordt hij me:"Maar jullie in Belgie hebben toch ook Yper gekend!"

    01-03-2015, 00:00 geschreven door florA

    Reageer (0)

    Categorie:fietsen
    12-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wombat

    Wombat.

    't Is zondag, 6 okt 2002. Het regent en ik heb kou. 't Doet hier pijn en ik voel daar wat. 'k Sliep slecht en zit flink in de put.

    Maar de zon komt er al vlug door en na ongeveer 60 km door een natuurpark kom ik een biker tegen die me goede raad geeft en flink wat opmontert met zijn gepraat. Ik ben voor de eerste maal in korte broek vertrokken en nu loopt alles op wieltjes. Zo vlug is mijn stemming veranderd. In Cape Conran zet ik mijn tentje op midden in de natuur. Het is nog een prachtige dag geworden. Maar midden in de nacht word ik wakker van een geschreeuw alsof er een varken gekeeld wordt. Natuurlijk durf ik mijn tent niet uit en laat alleen een resem Vlaamse vloeken horen. Lange tijd erna val ik dan terug in slaap.

    's Morgens zie ik dat miijn voorraad brood uit mijn fietstas verdwenen is; de plastiekzak vind ik enkele tientallen meter verder terug; leeg natuurlijk.

    Dagen later: Ik vertel aan mensen wat mij overkomen is en zij beginnen ijverig op hun pc te zoeken. Een wombat bleek mij een bezoek gebracht te hebben. ("Wombats zijn nachtdieren en hebben een buidel. Zij worden tot 90 cm lang en het zijn de grootste dieren ter wereld die een hol graven.")

    Ik lees ook dat prinses Diana een van haar prinsenkinderen "my darling wombat" noemde. Zou die ook zo gekeeld hebben?

    12-02-2015, 00:00 geschreven door florA

    Reageer (0)

    Categorie:fietsen
    01-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tuintje

    Tuintje.

    Zo'n 30/40 eerste km als die van zondag 26 juli '98 wil ik nooit meer meemaken:ongelooflijk druk. Turken toeteren altijd: voor of achter, naast je, uit de tegengestelde richting, altijd. Daarbij heb ik nog zeer slechte weg, in herstelling. En dat op zondag; 'k zou liever achter een lekker pintje zitten.

     Daarom stop ik rond 11 uur, zet me bij een in de hitte suffende bompa in de schaduw. Hij verstaat mij natuurlijk niet en roept er een Engelslerend winkelmeisje bij. Zo blijf ik bij die mensen zitten tot 3 uur. Gratis eten en drinken inbegrepen.

     Na Bursa-300.000 inwoners, dat zuigt verkeer aan, bijna buiten de stad, zie ik naast een vleesrestuarant een mooi tuintje. Ik stop en vraag of ik er mijn tentje mag opslaan voor de nacht. Kamperen gaat nu niet omwille van de klanten. Maar men  helpt mij, zoekt en belt, terwijl ik altijd maar blijf doordrammen over dat mooi tuintje. Om halftwaalf zal ik er mijn tent mogen zetten, zegt men. En wie kent men hier als Belg? -Luis Oliveira! (voetballer).Er wordt een doorschijnend plastiekje op tafel gelegd en daarop "kapt" men een echte portie lekker vlees. Daarna volgt ijskreem en natuurlijk thee. De vriendelijke uitbater laat me ook nog twee volle telefoonkaarten opbellen en trekt met mij de stad rond. Hij doet het avondgebed mee in een prachtige moskee (1389). We drinken nog wat appelthee, eten weer vlees ( met geitenkaas). Daarna toont hij mij zijn gebedskamertje, priveemoskee. De spreuken aan de muur worden met doeken bedekt, de fiets mag op 't tapijt,  de schoenen niet. En daar zal ik lekker slapen!

    Bijlagen:
    tiuntje.jpg (661.4 KB)   
    tuintje 2.jpg (639.9 KB)   

    01-01-2015, 00:00 geschreven door florA

    Reageer (0)

    Categorie:fietsen
    01-12-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Syrie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Syrie

    Op zondag, 9 augustus 1998 fiets ik met een flinke vaart Aleppo uit, de tweede stad van Syrie. 2x2 rijvakken tussen de twee grootsteden van het land. Textielindustrie alom, gefinancieerd door Japans geld. 'k Koop water aan een kraampje en blijf twee uur zitten in de schaduw, weg uit de brandende zon. Iemand truggelt me mee naar huis, voor duche en eten.'n Ganse familie van tandartsen. Onmiddellijk moeten mijn schoenen en kousen uit; de voeten in een koud bad en een ventilator wordt bovengehaald en recht op mij gericht. (Zo doe ik de tweede verkoudheid tijdens deze reis op.) Moeder steekt kousen en schoenen in een bad, en ik gooi er nog wat kleren bij. Zuur soep en brood worden mij voorgeschoteld. Daarna rukken koud en warm water aan. Iedereen buiten! kommandeert de moeder; ik moet me wassen. Daarna zullen we tv-kijken. De sateliet wordt afgezocht, maar een Belgische post? Neen hoor. Daarna moet ik liggen; rusten.

    Blijf toch hier slapen tot morgen!

    Om 16.30 u rijd ik verder.Aan een restaurant laat ik mijn kaartje zien waarop iemand "bed/kamer" in Syrisch geschreven heeft. Oké, no problem. 'k Krijg weeral gratis eten;ook lekkere druiven en raki. De patron begint erbij te zingen.Aan klanten heeft hij de hele avond niets verkocht, aan mij gegeven! Op 't terras leggen we ons op een mat. Slaapwel!

    01-12-2014, 00:00 geschreven door florA

    Reageer (0)

    Categorie:fietsen
    01-04-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Riga
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Riga

    Rond 9 uur was ik op dinsdag 21 juni '94 aan de grens  Estland/Letland, waar de weg van naam verandert; N1 wordt A1, maar niet verbetert. Arme boertjes met 1 of 2 koetjes,15 auto's de laatste 8 km. Ik wissel het overschot van mijn overschot, zie voor de laatste maal de Botnische Golf. Ooievaars zijn hier wel genoeg.

    Wacht, zei de schildwacht aan de grens met Letland. Hij wil eerst zijn uniform rechttrekken vooraleer ik een foto neem.

    Voor Riga kom ik wel een bijzondere langeafstandsfietser tegen: met één arm. Hij rijdt van Ulm (D) naar St Petersburg!

     In Riga, op een druk verkeersvrij plein in't centrum van de stad, vraag ik naar een klein hotelletje. Niet te vinden, zegt de vriendelijke man  die duidelijk blij is Duits te kunnen spreken. Hij heeft thuis nog  twee plaatsen  en biedt er mij een aan. Maar eerst aan de vrouw vragen! We stappen naar haar werk, 2 km dwars door de Letse  hoofdstad. Natuurlijk, en neem de netzak maar al mee. Daarna 5 km terug, naar zijn woning. De fiets mag zeker niet buiten blijven, veel te gevaarlijk. Die wordt dus in 't midden van de woonkamer gezet, tegen de tafel. Daarna moet ik een bad nemen; ik zal wel moe zijn. De vrouw komt thuis, we eten en ondertussen praat hij maar door. Z'n vader was een Duitser, soldaat en vermist in de wereldoorlog. Maar nu kan hij nog eens Duits praten.En dat doet hij dan zonder ophouden. Zoveel jaren heeft hij dat niet gedurfd.Ongeveer middernacht, slaaptijd. Ik verwacht dat hij me een van de drie plaatsen zal tonen, maar neen. De zetel wordt uitgetrokken, dekens van boven op de kast getrokken en daar staat mijn bed. Hijzelf slaapt op een tweepersoonszit en ondanks mijn protesten schuift zijn vrouw 2 zetels tegen elkaar en zal daar haar nacht doorbrengen.

    's Anderendaags:'t Regent, en ik wil mijn charmante gastheer niet de ganse dag door weer en wind jagen. Maar niks aan te doen. Voor hem geen probleem. Hij doet niets liever. Dus om 10.30 u: wij op weg. Eerst met de trolleybus. En in 't centrum de ene kunstgallerie in en de andere uit.Musea, kerken, de markt ( 3 stekjes rabarber te koop) en de academie. 'k Heb honger, wil een etentje aanbieden, 'n broodje, Nee, nee, veel te duur! Naar westerse normen is het spotgoedkoop, maar neen, niets aan te doen. We gaan dus naar huis... Aja, dat moeten we nog zien, en hier gaan we ook eens binnen.

    Wanneer we eindelijk op de bus zitten zegt hij: We rijden nog eens door naar mijn garten! En hij heeft een mooie groententuin, een eindje buiten de stad. Een van de vele volkstuintjes rondom Riga. Er zijn er onnoemelijk veel. Ze houden heel wat gezinnen recht. Hij neemt zijn spade, want moet even gaan waar de keizer gaat. Als we thuis komen rond 19 uur staat het middageten klaar op tafel: soep met vlees, komkommer natuurlijk, aardappelen en griesmeelpap met bessen. Bananen, nescafé en melk. En zonder ophouden praat hij voort. Maar het blijft aangenaam. Tot we gaan slapen. Eerst tanden poetsen met mineraalwater, kraantjeswater is onbetrouwbaar... Daarna bed in,en snurkt hij, ik waarschijnlijk ook.

    We hebben heerlijk en overvloedig gegeten en stappen op. Edvin wil mee om me de weg te wijzen. Rasma gaat mee. En ik ben zo ongeduldig om verder te fietsen na drie dagen.Maar gelukkig blijft hij bij mij. Ik moet eerlijk bekennen: alleen was ik nog aan 't zoeken. En hij zou niet kunnen slapen vooraleer hij wist of zijn goede vriend de juiste uitweg uit de stad gevonden had; ik moest zeker bellen, wat ik ook gedaan heb. Zijn vrouw steekt nog enkele uit de kant geplukte takjes op mijn stuur, 't is de middernachtsevening, we nemen afscheid en ik sta er terug alleen voor.                                  

    01-04-2014, 00:00 geschreven door florA

    Reageer (0)

    Categorie:fietsen
    Archief per maand
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 04-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012

    Zoeken in blog




    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!