Je kunt er niet naast kijken dat een niet gering aantal journalisten de N-VA nogal genegen is, om het zacht uit te drukken. Je vindt ze bij De Standaard, bij Knack, bij de openbare omroep. Ze doen hun uiterste best om de Vlaams-nationalisten permanent in het nieuws te houden, soms met het onbenulligste eerst.  Zo nu en dan trekken ze dan toch eens naar een politicus van een andere partij, voornamelijk om die te confronteren met de uitlatingen van de N-VA-leider en de zijnen. Deze week mag Alexander De Croo in Knack zijn zegje doen. Hij deelt de politici op in doeners en roepers. Uiteraard zijn degenen die nu de moed hebben om het land te besturen de doeners, en degenen die aan de kant blijven staan de roepers. Tot de laatste groep rekent hij de Vlaams-nationalisten. Terecht hekelt hij het gedrag van De Wever die ging lopen toen er tijdens de jongste federale regeringsonderhandelingen een akkoord gesloten moest worden. Voor hem (net als voor mij, maar dat doet er niet toe) is het zonneklaar: De Wever en de N-VA zijn slechts op de splitsing van het land uit. Het splitsen zit die partij in de genen zoals een schorpioen het steken niet kan laten. In de federale verkiezingen van 2014 zal het volgens De Croo om een keuze gaan tussen een partij die het land wil splitsen en een partij die het land wil hervormen. Hij stelt dat de pedagogen, waarmee hij de regeringspartijen bedoelt, nog twee jaar de tijd hebben om de bevolking duidelijk te maken waar het werkelijk om gaat, en het derhalve dan van de demagogen te winnen.