Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
de hort op
21-07-2017
fete nationale
Geert blijft in de ban van zijn linkervleugel. Nu en dan zie ik hem spastisch met zijn linkerarm trekken, het gezicht erbij spreekt boekdelen. Er komt ook een merkwaardig, hoog en scherp vogelgeluid uit zijn, nou ja, mond ter begeleiding van die fladdergymnastiek. Ik vrees dat het boelke ontstekingsvormen begint aan te nemen, zoek in mijn pillendoos iets ter bestrijding, maar vind alleen maar dafalgan 500mg. A priori is hij toch tegen pillengedraai, dus trek ik naar St Paul, de apotheker aldaar, om een pommade contre les entorses de dos. Voltaren dus. Het merkwaardige is dat wrijven en duwen pijnloos is, bewegen daarentegen....en als hij er te veel mee bezig is, wordt zelfs ademen een marteling.
We hopen beiden dat er beterschap in zit, want fietsen zit er niet echt meer in, temeer omdat er iets mis is met de versnellingen van zijn koersfiets. We zouden naar de fietshersteller moeten, maar die woont 35 km hier vandaan, niet om het hoekje dus.
We beperken ons tot wandelen bij het avondgloren, als de felle warmte wat weggetrokken is en overgaat in een zwoele, broeierige avond. Er is een mooie, niet al te lastige, vogelwandeling, die langs de Romeinse aquaduct vertrekt en een klein uurtje in beslag neemt. Het is ook daar dat we de dikke zwarte bramen en rode bessen geplukt hebben. De mensen van hier hebben er her en der hun persoonlijke potager, 'lochting' voor mijn schoonfamilie, en er zijn ook wijnvelden, waar de druiven bijna zichtbaar verkleuren van bleek groen naar vermiljoen en donkerblauw. Ik heb een schaar bij mij om wilde bloemen te knippen. In mijn verbeelding staat het wandelpad er vol van, het valt wat tegen. De okergele fenouil in overvloed, maar het is niet echt mijn favoriete bloem. Toch ook een schaarse paarse aar, mij onbekend, en een dahlia-achtige fuchsia bloem. Handvol bloemen, voldoende om mij blij te maken. Tot we aan het begin, of zo U wil het einde, van de weg komen en daar een bord met grote letters zien, heel recent neergepoot, 'cueillete de legumes, fruits et fleurs strictement interdit, chemin prive'. We schrikken, toen we enkele dagen geleden bessen plukten is een rode auto ons twee keer gepasseerd en toen we daarna ook handgrote vijgen wilde proeven, tevergeefs want ze waren geplukt, was die rode auto daar weer. De KGB van Ansignan en wij, de outlaw, de pikkedievende Belgen. Hou ze in de gaten, klaroen door het dorp, ze stelen als raven! Kijk maar, handen vol bloemen uit onze chemin prive. We besluiten om toch maar die bloemen niet weg te gooien, het zijn tenslotte wilde bloemen, niet uit de moestuinen getsjoept. Schuldbewust smokkelen we ze het dorp in. Ook de zilveren judaspenning, verdroogd en plukklaar, zit in het boeket. Wonderlijk mooi, maar door het plaatselijk verbod, plots smeedijzerheet in mijn handen. Ik twijfel om ze toch maar vlug weg te gooien. Geert moet er om lachen, hij neemt het niet zo nauw, misschien zijn er ook andere klampers op pad geweest, plukkers van courgettes en pompoenen en oleanderbloemen. Dat is ver van onze plannen, wat mensen hier met hart en ziel kweken gaan wij niet plukken.
Vandaag is het nationale feestdag in ons vaderland, en toevallig zie ik een affiche van het plaatselijk restaurant, pas terug heropend, dat ze een feest organiseren ter gelegenheid van dit fete nationale belge. Om acht uur, mosselen met frieten. Inschrijven vooraf. Dat kunnen we onmogelijk negeren, er zouden nogal wat Belgen in het dorp verblijven, alleen, moeilijk te zeggen waar. Vanavond zullen we dat misschien te weten komen, tussen pot en pint. Borden en bestek moeten we zelf meebrengen, frietjes bakken doen zij. Zouden ze dat goed doen ? Ik vraag het me af.
Ansignan ligt op enkele kilometers van een stuwmeer, de Agly wordt daar brutaal tegengehouden door een stuwdam. Mensenbemoeienissen in de natuur. Toch ben ik er niet kwaad op, want in mijn ogen is er niets zaliger dan op een hete zomerdag zwemmen in open lucht. In Caramany is er een plekje, beschut door wat bomen, waar je zonder problemen het stuwmeer in kunt. Er staat wel een bordje met baignade interdit, maar dat wordt straal genegeerd. Geert is met geen stokken in het water te krijgen, maar wil wel onder een boompje lezen. Zijn welwillendheid gaat er nog op vooruit als we op de aire de loisirs arriveren en er jonge halfblote meisjes rondlopen. Er horen jongens bij, maar die zijn niet bloot. Ze hebben hun tentjes daar opgesteld en lijken goed geinstalleerd. Alleen vraag ik me af, wat doen ze daar een godganse dag? Ik zie ze wat zitten, in kleermakerszit, best dat we niet op visite zijn bij hen want dat kan ik niet meer opbrengen, wat rondlopen, naar het water, hoofd afspoelen, terug naar de tent, hoofd afdrogen, sleuren, boomstam opheffen en wat verder smijten, takken verslepen. Het valt op (ik moet vooral niet beginnen staren, houd ik mezelf streng voor, maar ik ben in de ban) dat het vooral de vrouwtjes zijn die actief zijn, de mannetjes heb ik nog geen poot weten verzetten. Misschien komen die straks in actie als het wild moet gejaagd worden en het territorium verdedigd en de vrouwtjes besprongen. Allemaal te veel op dit uur van de dag. Ik kan ze geen ongelijk geven, het is een lome, zwoele zomerdag.
de hort op
