Gelukkig zij, die me aanvaarden
ook al ben ik dan bejaard,
die me in m'n daaglijks leven
zorg en ongemak bespaart.

Gelukkig zij, die het beseffen,
dat 'k ze niet zo goed versta
die het gewoon negeren
als ik soms een fout bega.

Gelukkig zij, die mij vergeven
als ik hun naam niet meer ken,
die me heel goed laten merken,
dat ik nog onmisbaar ben.

Gelukkig zij, die voor me zorgen,
ook al duurt het jaren lang,
me vertroetelen en troosten
als ik eenzaam ben of bang.

Gelukkig zij, die van me houden,
ook al ben ik hen tot last
en die op me blijven passen
ook als 't hen eens niet past.

Gelukkig zij, die met mij samen
nog eens terug gaan in de tijd
en die met me blijven praten
ook al ben 'k de draad eens kwijt.

Gelukkig zij, die me als mens zien
met mijn vreugde en mijn pijn,
die me heel goed laten voelen,
dat 'k niet eenzaam hoef te zijn.