Het is redelijk mooi weer vandaag en Pieter heeft besloten te gaan wandelen. Op loopafstand van zijn huis is een prachtig natuurgebied.
In zijn rugzak heeft Pieter wat water en een paar boterhammen gestopt. Ook zijn fototoestel ontbreekt niet. Pieter houdt van foto’s maken die hij daarna op Facebook plaatst zodat ook zijn vrienden kunnen meegenieten. Pieter trekt de deur achter zich in het slot en gaat op weg…
Zo het voorjaar is begonnen! Dat betekent nieuwe acties, nieuwe producten en een nieuwe planning maken. Ik vind het voorjaar bij uitstek geschikt om wat ik in de wintermaanden bedenk, vorm te geven en uit te voeren. Loslaten wat niet werkt en schaven en bijstellen wat goed is. Heerlijk een nieuwe drukke periode breekt aan! Met nieuwe dingen ontwikkelen gaat er soms ook wel eens iets mis. Het eerste webinar op dinsdag 25 maart jl. is niet helemaal goed gegaan. Vanwege een technisch mankement kon ik niet iedereen zien wie er allemaal aanwezig waren en of dat er vragen gesteld waren. Reden dat we het opnieuw doen. En wel op dinsdag 29 april: http://tinyurl.com/nesvlhm. Eén van de vernieuwingen die we hebben gedaan heeft betrekking op onze digitale leeromgeving en mijn bestseller Ik ben GELUKKIG, u ook? Heeft u dat ook wel eens dat u een boek leest en dan graag wat meer informatie over het thema zou willen hebben? Of dat u de schrijver dingen zou willen vragen, of een discussie met hem/haar wilt voeren omdat u het er wel of niet mee eens bent? Of gewoon omdat u meer verdieping van de stof wilt? Dan heeft u nu uw kans! Op onze website http://tinyurl.com/oth7uju kunt u hierover alles lezen en u aanmelden! We starten op dinsdag 5 augustus.
Deze keer wil ik u wat vertellen uit mijn eigen leven om te laten zien dat succesvol en gelukkig zijn afdwingbaar is en u dit zelf in de hand heeft. Iedereen komt als een gelukkig mens op aarde, niemand is echter succesvol geboren in de definitie die volwassen vaak hanteren. Maar wanneer bent u gelukkig en wanneer bent u succesvol? Dit is voor iedereen verschillend. De definitie hiervan is mede afhankelijk van wat u voor ervaringen opgedaan heeft in uw leven. Nu ben ik mijn leven ruim vijftig jaar geleden hier op aarde begonnen met een heupafwijking. Ik kroop als baby op een rare manier en daardoor liep ik wat later dan gemiddeld. De kennis van de huisarts was toen anders dan nu en hij adviseerde mijn moeder om iedere dag minstens drie kilometer aaneen met mij te lopen om zo mijn been in de kom van de heup te dwingen. Hardlopen kan ik nog steeds niet maar ik heb er wel aan overgehouden dat ik nu nog steeds graag wandel.
Als kind en jong volwassene had ik ook heel vaak longontsteking en tot overmaat van ramp kreeg ik op zevenjarige leeftijd een hersenbloeding waardoor ik vier maanden niet naar school kon. Met twaalf jaar kon ik nog geen kan koffie tillen. Ondertussen moest ik wel leren om me staande te houden. Aan veel dingen kon ik niet meedoen en voor simpele dingen moest ik heel hard knokken. Door al die extra aandacht en verzorging die ik nodig had, trok mijn moeder het niet zo best en vond ze mij niet meer aardig.
Ik heb nog veel meer narigheid meegemaakt maar daar is dit artikel niet voor bedoeld. Ik had intussen wel geleerd dat knokken om te bestaan mij iets positiefs opleverde. De beloning was namelijk dat ik de situaties in mijn leven hierdoor een klein beetje kon verbeteren. Dit heb ik met vallen en opstaan geleerd en juist op het moment dat ik het erbij wilde laten zitten, gebeurde er iets waardoor ik toch weer boven Jan kwam. Ik leerde veerkracht op te bouwen. Ik leerde van mijn strijd, en wist steeds vaker die strijd te winnen.
Toch heb ik ook een aantal momenten gehad waarop ik wanhopig dacht: Mijn hemel nog aan toe. Waar dient dit allemaal voor? Waar heb ik dit aan verdiend? Houdt dit nooit op? Hoeveel nog? Waarom overkomt nu juist mij alle narigheid van de wereld? Ik voelde me verdrietig, eenzaam en alleen. En toch was er daar steeds een engeltje dat zachtjes fluisterde: Kom op meid, doorgaan, het komt goed. Eens breekt er ook een tijd voor jou aan dat je gelukkig zult zijn. En dan pakte ik het laatste restje moed bijeen en deed weer een verwoede poging om overeind te blijven.
Ik was in die periode ook behoorlijk koppig en dat zal ook zeker geholpen hebben. Wat anderen en mijzelf opviel was dat wat er mij ook gebeurde, het lukte me altijd om het licht aan het eind van de tunnel te zien. En iedere keer weer lukte het me om mijn goede en vrolijke humeur te behouden. Ik was best wel opstandig, verdrietig en boos maar was nooit chagrijnig. Ik leerde dat het inderdaad altijd goed komt en dat er altijd weer een periode van rust aanbreekt om bij te tanken.
Ik kreeg echter ook het gevoel dat de volgende zware periode al klaar stond zodra ik enigszins opgeknapt was. En toen… op een gegeven moment… stelde ik mezelf de vraag: Hoe komt het dat ik zoveel nare dingen meemaak? Wat is hiervan het nut? Hoe komt het dat anderen dit niet overkomt? Althans, sommige mensen maken twee, drie of vijf zware zaken mee maar geen zevenendertig! Toen ben ik op zoek gegaan. Op zoek naar het antwoord… en ik heb het antwoord gevonden!
De oplossing die ik gevonden had en door deze steeds vaker toe te passen in mijn leven, kon ik mijn ongelukkig leven inruilen voor een gelukkig leven! Met vallen en opstaan. Stapje voor stapje. En toen ik het eenmaal doorhad en het leuk begon te vinden, begreep hoe de wereld in elkaar zit en wat mijn rol en plaats hierin is, toen werd duidelijk waarvoor die narigheid allemaal gediend heeft. Ik was in staat om de vaardigheden, die mij al die jaren staande hielden, in te zetten om geluk en succes te bereiken. De eerste voorwaarde die ik hiervoor moest accepteren was: de strijd te staken en in te ruilen voor liefde.
Maar als je zoveel doorzettingsvermogen opgebouwd hebt om te overleven is het niet makkelijk om diezelfde doorzettingsvermogen los te laten om liefde toe te laten. Ik kwam erachter dat ik het maar even hoefde los te laten en diezelfde doorzettingsvermogen nu inruilen kon zodat de liefde voor mij ging werken. Ik moest aan DEDITIO doen. DEDITIO betekent overgave. Ik besefte dat ik me eerst moest overgeven en erkennen dat ik die strijd niet ging winnen, om me daarna vol overgave en mijn talenten zoals doorzettingsvermogen in te gaan zetten voor mijn persoonlijk geluk en succes!
x x x x x x x
Wilt u ondersteuning om weer lekker in uw vel te zitten of uw relatie te verbeteren? Kijk op www.deditio.nl hoe wij u daarbij kunnen helpen.
Bekijk ook onze nieuwe videoserie voor een gelukkig huwelijk of relatie. Deel 5
Een warme groet van, Henrice Kupper
Auteur van de #bestseller: Ik ben GELUKKIG, u ook? ISBN 9789081588515 Binnenkort ook in het Engels als boek en e-boek in meer dan 100 landen verkrijgbaar!
Het grote nieuws! Een grote Amerikaanse uitgever heeft mij een contract aangeboden om mijn bestseller Ik ben GELUKKIG, u ook? in het Engels te vertalen en als boek en eboek in 100 landen uit te geven en te verkopen! Dit is een doorbraak naar een internationale carrière en we (mijn man en ik) zijn dus apetrots! Dit hebben we op gepaste wijze met vrienden en familie gevierd. Waar menigeen zijn hele leven van droomt is mij in drie jaar tijd gelukt! Consequent iedere dag, dag in en dag uit met een niet aflatende passie werken aan je doel. Vertrouwen in jezelf en het universum hebben dat alles in orde komt. Mijn doel is groter dan wat nu gebeurt en dit geeft mij weer voldoende power en energie om ook de rest van de weg af te leggen. Ik wil iedereen die mij op welke manier dan ook geholpen heeft, heel, heel hartelijk danken vanuit de grond van mijn hart. BEDANKT! Intussen is mijn manuscript aangeleverd zoals de uitgever het graag hebben wil. Nu wordt alles klaar gemaakt zodat de mensen op de afdeling vertaling aan het werk kunnen. Ik ben niet de enige die gevraagd is en zoals we dat van Amerika kennen, (alles werkt daar in het groot) komt mijn boek nu in de wachtrij te staan. Zodra ik aan de beurt ben laten ze me het weten. Ze werken zeer snel dus ik verwacht binnenkort meer goed nieuws te kunnen melden. Vanmorgen heb ik een workshop marketing gegeven voor collega ondernemers en de leuke deelnemers hebben effectieve handvatten gekregen om die klanten aan te trekken die ze ook graag willen. Ik geniet enorm van zulke bijeenkomsten en het is altijd fantastisch om prachtige feedback te krijgen: "Net thuis. Inderdaad een zeer goede workshop gehad! Wij gaan met de tips verder aan de slag. Mijn complimenten Henrice en bedankt! gr. Marieke" Op vrijdag 4 april gaan we een workshop Social Media voor ondernemers geven. Ik verheug me er nu al op. http://tinyurl.com/nnb3mnj
In de stoel schuin tegenover mij zit Daphne. Daphne is vierentwintig en zit zenuwachtig aan haar duim te frunniken. Ze is nog nooit bij een hulpverlener of counsellor geweest. Haar werkgever heeft een, op maat gemaakt, verzuimtraject voor haar medewerkers bij ons bureau afgenomen en de leidinggevende van Daphne heeft haar naar mij gestuurd. Daphne werkt als administratieve ondersteuning op de afdeling inkoop. Ze doet haar werk uitstekend. Ze is leergierig en heeft een opgeruimd humeur. Ze ligt goed bij haar collega’s en is altijd vriendelijk naar klanten. Haar werkgever wil haar graag behouden.
Wat is dan de reden dat de leidinggevende Daphne stuurt voor counselling? Daphne kan niet kiezen. Ze twijfelt veel en vaak. Bij iedere vraag die haar voorgelegd wordt, raakt Daphne een beetje in paniek. Het zweet breekt haar uit, ze wordt misselijk en draaierig. Tot nu toe weet ze vaak een smoes te bedenken om onder het nemen van een beslissing uit te komen. Haar collega’s en leidinggevende hebben veel geduld met haar omdat ze zo aardig is, maar langzamerhand beginnen ze het wel vervelend te vinden. Ze krijgen namelijk nooit geen duidelijk antwoord van Daphne. Ze weten niet waar ze aan toe zijn. Daphne verandert haar antwoord steevast op het laatste moment.
Bij het laatste beoordelingsgesprek heeft haar leidinggevende aangegeven dat het wellicht verstandig is dat Daphne aan haar probleem gaat werken. Niet alleen anderen hebben er last van, ook Daphne zelf vindt haar gedrag niet prettig. Haar twijfelgedrag komt steeds vaker voor en ze heeft het niet goed meer onder controle.
Eerst leg ik Daphne uit hoe we werken en stellen haar op haar gemak. Ze moet niets en we volgen haar tempo. We praten over koetjes en kalfjes en langzaam gaat gesprek over in meer verdieping. We staan stil bij een aantal punten en toetsen regelmatig of we elkaar begrijpen, of we op één lijn zitten. De jeugd van Daphne was normaal, ze komt uit een stabiel gezin en Daphne is niet overdreven beschermend opgevoed. Ze heeft van haar ouders ruimte gekregen om te ontdekken wie ze is en heeft altijd zelfstandig goede beslissingen genomen.
Ze heeft een redelijke vriendenkring en haar sociale ontwikkeling is ook prima. Wat maakt dan dat Daphne nu, over bijna iedere te nemen beslissing zo twijfelt?
Al pratende komen we erachter dat het een verzameling van opmerkingen en ervaringen waren die haar zelfvertrouwen zo ondermijnen. Ze heeft zichzelf hiermee een gedragspatroon aangeleerd die haar nu in de problemen brengen.
Op een moment in haar leven, in de pubertijd, toen ze niet zo lekker in haar vel zat, heeft een bekende die ze graag mocht een vervelende opmerking over haar gedrag gemaakt. Ze had een besluit genomen en iets gedaan wat niet goed uitpakte. Normaal gesproken zou niemand zich daar druk over maken en het voorval zich later niet eens meer kunnen herinneren. Maar voor Daphne kwam de opmerking op de verkeerde tijd en door de verkeerde persoon.
Ze zag op tegen de persoon en gaf veel gewicht aan zijn mening. Ze heeft de opmerking als kwetsend ervaren en deze ervaring had zich negatief in haar systeem verankerd. Iedere volgende situatie, die ook maar iets in de verte met deze beslissing van doen had of vergelijkbaar was, ondermijnde haar zelfvertrouwen. Ze ging vaker twijfelen en vroeg steeds vaker de mening en goedkeuring aan anderen. Dit ging over een tijdsbestek van jaren. En ging van kwaad naar erger.
In het begin twijfelde ze alleen als het grote beslissingen waren. Haar twijfel werd versterkt toen ze merkte dat haar twijfels bevestigd werden door negatieve resultaten. Daarna twijfelde ze ook bij minder grote beslissingen en nu dus bij bijna elke beslissing.
Door middel van RET, Mindfulness en oefeningen hebben we Daphne geleerd weer in zichzelf te geloven. Haar zelfvertrouwen vergroot en haar praktische handvatten gegeven hoe ze voorkomen kan dat ze in haar valkuil terecht komt. Met vallen en opstaan is het Daphne gelukt om, zonder overmatige twijfel, weer kordaat beslissingen te nemen en voor haar beslissingen te staan.
x x x x x x x
Wilt u ondersteuning om weer lekker in uw vel te zitten of uw relatie te verbeteren? Kijk op www.deditio.nl hoe wij u daarbij kunnen helpen.
Bekijk ook onze nieuwe videoserie voor een gelukkig huwelijk of relatie. Deel 5
Tijdens een van de pauzes vertelt een leerkracht over de spontane, maar ondoordachte, aanmelding van haar zoon om via school aan de fietsactie van Alpe d'Huez mee te doen. Haar zoon had ook niet nagedacht over de organisatie en financiering van het gehele traject. Maar… als hij zegt dat hij iets gaat doen, houdt hij zich er ook aan. Dus uw zoon heeft geen racefiets? Nee, hij denkt met zijn gewone fiets de berg te kunnen beklimmen (gelach). Nou dan kan ik u misschien wel helpen. Mijn man heeft op zolder een racefiets staan die hij toch niet meer gebruikt. Ik zal vragen of uw zoon hem mag hebben. En zo geschiede; a.s. zondag komen ze de fiets ophalen en kan die jongen zijn actie gaan waarmaken. We wensen hem en zijn klasgenoten veel succes. Soms moet ik ook om mezelf lachen. Ik ben vaak in een flow aan het werk en als ik dan ’s avonds laat naar huis wil gaan, loop ik al als vanzelfsprekend richting oosten naar mijn auto op de parkeerplaats. We moeten in Hardenberg overal betaald parkeren. Er zijn een paar plaatsen waar je vrij kan parkeren. Als je vroeg genoeg komt, heb je plaats en anders moet je naar een volgende vrije plek rijden. Nu was ik die dag wat later begonnen en had een nieuwe vrije plaats gevonden. Flink eind lopen maar vooruit. Niets vermoedend loop ik dus ’s avonds een flink stuk richting het oosten. Tot ik plotseling besefte dat ik de auto ergens anders geparkeerd had. Dankbaar dat er Google Maps is, heb ik mijn auto weer gevonden. Snel naar huis en lekker onder de warme dekens…
Michelle van 49 zit tegenover mij en staart een beetje somber voor haar uit. Michelle ziet er goed verzorgd uit en is een alleenstaande moeder. Ze heeft drie kinderen en werkt vier dagen per week als doktersassistente. Ze werkt hard en met veel plezier. Ze heeft het druk maar zal daarover niet mopperen. Waar ze wel vaak over moppert wordt duidelijk als ze wat meer over haarzelf en haar leven vertelt.
Ja, weet u, de kinderen, en dan met name de oudste is laatst flink tekeer gegaan tegen mij. Ik denk niet dat ze het verkeerd bedoelde maar het kwam wel aan. Ergens denk ik ook wel dat ze gelijk heeft maar ik vind het moeilijk… Wat vindt u moeilijk? Nou, eh… weet u, ik schaam me er ook wel een beetje voor hoor, maar ik kan het niet helpen, ik voel het echt zo… (stilte). Ik mopper de laatste tijd wel veel, daar heeft Lilian (dochter) ook wel gelijk in. Ik ben steeds vaker ontevreden en ik zie er als een berg tegenop… en uiteindelijk ben ik dan maar naar u gekomen. Ik hoop dat u me kunt helpen… Ik wordt over vier maanden vijftig en dat vind ik zo erg…
Zo, het hoge woord is eruit en vragend kijkt Michelle mij aan. De tranen wellen in haar op en ze krimpt ineen. Verwachtende dat hoon en spot haar ten deel zal vallen. Maar in plaats daarvan stellen we haar gerust dat inderdaad niet iedereen het fijn vindt om ouder te worden en dat we samen met haar zullen gaan bekijken of we haar angst voor ouder worden beheersbaar kunnen maken zodat ze er in ieder geval niet meer onder lijdt.
We vragen door en laten Michelle een aantal voorbeelden uit haar leven benoemen om te ontdekken waarop haar angst gebaseerd is. Michelle heeft een aantal familieleden gehad die op vrij jonge leeftijd aan hartfalen gestorven zijn. Anderen hebben hartfalen of beroertes overleefd maar zijn nu erg beperkt in hun functioneren door de complicaties die bij hen zijn opgetreden. Daarnaast ziet Michelle op haar werk meer zieke dan gezonde mensen. Ook de tv reclames hebben bij Michelle een tweestrijd doen losbarsten. En ze heeft het gevoel nu al in de overgang te zijn.
Als we deze zaken nog eens benoemen en op papier zetten, zien we de opluchting bij Michelle. Alles bij elkaar maakt dat Michelle zich een beeld heeft gevormd dat ouder worden alleen maar pijn en ellende met zich meebrengt. Dat je veel geld moet spenderen aan allerlei producten om een beetje gezond te blijven. En dat als je oud en gebrekkig wordt je erg afhankelijk wordt van anderen.
Dat dit beeld niet in de juiste verhouding staat, leert Michelle door op te schrijven en te benoemen hoeveel gezonde mensen ze van vijftig jaar en ouder kent. Wat die mensen allemaal nog kunnen en doen. Dat er bij haar in de straat bijvoorbeeld 20 mensen van boven de vijftig wonen en er maar drie mensen zijn die niet zo goed meer kunnen en zeventien mensen gezond zijn. We laten haar bijvoorbeeld ook opzoeken hoeveel mensen van vijfennegentig jaar en ouder er in ons land leven om te laten zien dat mensen ook steeds ouder worden. En dat de voorzieningen ook steeds beter worden.
Daarnaast geven we Michelle voorlichting over wat ouder worden lichamelijk en geestelijk betekent. Dat ouder worden niet alleen maar nadelen maar ook veel voordelen kent. Dat Michelle zelf bepaald of ze haar verouderingsproces wil versnellen of vertragen. Ook oefeningen vanuit Mindfulness helpen Michelle om beter met de druk op het werk om te gaan. Ze kan zich hierdoor beter concentreren en maakt minder vergissingen. Ook leert ze meer naar haar gevoel te luisteren waardoor ze vaker pauzes inlast.
Na een aantal consulten nemen we afscheid van Michelle. Een Michelle die vol goede moed en met trots binnenkort haar vijftigste verjaardag gaat vieren.
x x x x x x x
Wilt u ondersteuning om weer lekker in uw vel te zitten of uw relatie te verbeteren? Kijk op www.deditio.nl hoe wij u daarbij kunnen helpen.
Bekijk ook onze nieuwe videoserie voor een gelukkig huwelijk of relatie. Deel 5
Eindelijk werkt de telefoon zoals hij hoort te werken. Het heeft wat voeten in aarde gehad maar het werkt nu. Ik heb niks tegen mobiele telefoons maar voor langdurige gesprekken gebruik ik liever mijn headset. We zijn intussen aardig ingeburgerd en het eten uit de kantine smaakt heerlijk. Lekker vers en met liefde bereidt! We werken ook ’s avonds en dan is het fijn als je in huis ook een warme maaltijd kunt nuttigen. Vorige week stak er ’s avonds op weg naar huis een hertje de weg over. Het was al donker. Normaal steken ze met schemer over maar deze moest waarschijnlijk ook overwerken. Het LOC+ is een groot gebouw met verschillende scholengemeenschappen, instanties en organisaties. In totaal zijn er ruim 2.000 leerlingen en valt er veel te horen en te beleven. Zo ook een meisje op krukken: Wat heb jij aan je voet gedaan? Ik ben aangevallen door een koe. Zie je wel, ik wist wel dat koeien gevaarlijk zijn! En er ontstond een leuke gesprek. Of: Wat heb jij van het weekend gedaan? Oh, ik ben naar een weekend- workshop geweest. Oh, dan heb je ook seks gehad? De relatie ontgaat me, maar goed, heerlijk die puberpraat! In februari gaan we op verzoek ook Nederlandse les geven aan een mevrouw uit Brazilië. Ze werkte hier als vervangster van de vaste schoonmaakmedewerkster. Ze spreekt redelijk Nederlands maar wil de zinsopbouw verbeteren. Geen probleem, lijkt me een leuke uitdaging. Ik heb vroeger vaker voor de klas gestaan dus zal ik het vast nog niet verleerd zijn.
Niet weten wat u met uw leven wilt is een veel voorkomende vraag in onze praktijk. Het betreft mensen van alle leeftijden. Mannen en vrouwen. In de basis komt het erop neer dat ons niet geleerd is om over ons leven na te denken. We leven ons leven en dat is het. Mensen doen vaak wat anderen in hun omgeving ook doen. Kinderen gaan naar die ene school omdat vader of moeder daar ook naar toe gegaan is. Ze kiezen het beroep van vader of moeder omdat dat hen als voorbeeld dient.
Op zich niks mee als u zich daar happy bij voelt. Het kan veel voldoening geven als u dezelfde talenten kunt en wilt gebruiken die genetisch sterk ontwikkeld zijn in uw familie. Maar u kent ook vast wel mensen van twaalf ambachten en dertien ongelukken, die aan vele studies begonnen zijn, maar niets afgemaakt hebben. Er zijn mensen die het eerste het beste wat ze tegenkomen kiezen uit gemakzucht. Iedereen heeft zijn eigen redenen om te kiezen wat ze gekozen hebben. Wat vaak niet bekend is, is dat men later problemen krijgt als men niet leert eerst goed na te denken over wat men wil.
We leren door te doen. Door vallen en opstaan. Dit vormt onze ervaringen die we op allerhande gebieden inzetten en ons veel voordeel opleveren als we hiermee bewust omgaan. Mensen in het westen leven veel in hun hoofd, maar is dat wel zo? Dit zou betekenen dat we mogen verwachten dat we dan toch weten wat we doen. Maar is dat zo? En als we in ons hoofd leven hoe komt het dan dat we niet weten wat we willen? Of u nu op uw gevoel leeft, of u leeft in uw hoofd, als u zich hier niet bewust van bent en bewust mee omgaat, gebruikt u alle wegen die naar Rome leiden om uw doel te bereiken. Of u dwaalt af en loopt het risico nooit in Rome aan te komen.
Mensen die snel naar hun doel willen en efficiënt met hun tijd om willen gaan hebben systemen uitgevonden. Een systeem is een plan van aanpak. Structuur aanbrengen in de gegevens. Mindmappen is bijvoorbeeld zo’n systeem. Of een A4 papier met daarop alle gegevens netje geordend in mate van belangrijkheid. Als ik van A naar B wil, dan moet ik eerst stap 1 doen, daarna stap 2, enzovoort. Een systeem helpt dus om overzicht te krijgen en doelen te bereiken.
Eén van de hulpmiddelen om te achterhalen wat u met uw leven wilt is een rustige plek opzoeken waar u ongestoord kunt nadenken. Pen en papier bij de hand. U doet uw ogen dicht en stelt u in gedachten uzelf als een tachtigjarige voor. U heeft uw leven geleefd en kijkt terug op uw leven. U begint bij uw eerste kind herinneringen, uw basisschooltijd, uw vrienden, vriendinnen, leerkrachten, de tijd die u in verenigingen doorgebracht heeft, de vakantieperioden, uw pubertijd, uw eerste vakantie baan, enzovoort. U laat alles de revue passeren tot u bij uw tachtig jaar aankomt.
Alles wat een glimlach op uw gezicht toverde, alles wat u leuk vond, schrijft u op. Nu zult u zeggen: van mijn huidige leeftijd tot tachtig jaar was blanco. Dat kan, het hoeft niet. Sluit nogmaals de ogen en probeer het opnieuw met de leuke herinneringen in uw gedachte. Dan stelt u zichzelf de vraag: Als ik tachtig ben, wat wil ik dan allemaal gedaan hebben? Waar wil ik later beslist geen spijt van hebben, dat ik dat niet gedaan heb? Het hoeft niet groots te zijn. U hoeft geen wereldreis op te schrijven als u niet van reizen houdt.
Het kan zijn dat u bijvoorbeeld het contact met iemand, waar u nu ruzie mee heeft, wilt herstellen. Dat u later tegen uzelf kunt zeggen: Goed dat ik dat gedaan heb toentertijd. We hebben nog fijne jaren gehad. Of eigenlijk wilde ik dat en dat gaan doen, maar het is er nooit van gekomen. Welke dromen heeft u? Wat lijkt u leuk om te doen? Het hoeft helemaal niet nu in uw bereik te liggen. Het mag ook zijn dat u iets voor uw vijftigste of zestigste gedaan wilt hebben.
Droom, fantaseer, laat uw diepste verlangens bovenkomen. Alles mag en kan. Schrijf alles op wat in u opkomt. U kunt deze oefeningen meerdere keren doen tot u helemaal niets meer kunt bedenken. Dan bekijkt u uw lijst en benoemt alles hardop wat er op uw lijst staat. Leg de lijst weg en na een dag of twee neemt u uw lijst voor u en gaat prioriteiten stellen. Wat moet u van uzelf beslist gedaan hebben? Zet dat bovenaan. Het minst belangrijke onderaan. Ook datgene wat niet realistisch lijkt.
Als u de onderwerpen in volgorde van belangrijkheid hebt gezet, begint u onderaan. Om te oefenen. U schrijft op wat u hiervoor moet doen. U gaat een plan van aanpak maken. U kiest voor uzelf een beloning uit en u schrijft een datum op wanneer u uw doel behaalt moet hebben. En dan aan de slag! Niet uitstellen, nu vandaag doen. Heeft u uw doel bereikt, gebruik deze ervaring en ga naar uw volgende doel. Laat u door niets en niemand tegenhouden! Zolang u uzelf, niets en niemand schade toebrengt is alles geoorloofd.
x x x x x x x
Wilt u ondersteuning om weer lekker in uw vel te zitten of uw relatie te verbeteren? Kijk op www.deditio.nl hoe wij u daarbij kunnen helpen.
Bekijk ook onze nieuwe videoserie voor een gelukkig huwelijk of relatie. Deel 5
Zo, verhuisd! Zeg ik met een diepe zucht. De verhuizing is mede dank zijn mijn collega-ondernemer Frank en de mensen in het LOC ontzettend soepel verlopen. Het enige waar ik me een beetje op verkeken heb is dat het inruimen en settelen langer duurde dan ik dacht en de techniek werkt niet mee. Internet was geen probleem maar de telefoon wel. Er wordt hard gewerkt om het weer te krijgen zoals het hoort. Als u mij nu belt wordt u automatisch doorgeschakeld naar mijn mobiel zodat niemand iets hoeft te missen. Vanavond nog twee cliënten behandelen en dan is het ook voor mij een welverdiend weekend. Lekker uitslapen en even helemaal niets doen. Lekker mijn tijd verlummelen. De aanvragen voor consulten en andere projecten komen als vanouds binnen en ik heb mezelf beloofd, omdat het weer druk wordt, dat ik a.s. maandag eerst mijn collega’s ga berichten over de intervisies. Dit heb ik een beetje op de lange baan geschoven. U kent dat vast ook wel: u weet dat u iets moet doen, maar het komt er steeds niet van. Vanuit deze plek wil ik ook iedereen bedanken voor al die morele ondersteuning van hen die vol belangstelling onze verhuizing gevolgd hebben. Het beurt je ’s avonds echt op als je doodmoe in de stoel die lieve berichtjes leest.
Klaas , een man van 46, woont samen met zijn vrouw Mirjam (43) op een boerderij aan de Vecht. Ze hebben geen kinderen maar heel veel verschillende dieren. Als hobby, want Klaas en Mirjam hebben naast de boerderij allebei een baan. Klaas heeft een volledige baan als medewerker schuldhulp op de afdeling Sociale Zaken bij de gemeente en Mirjam is parttime verkoopster in een boetiek. Klaas en Mirjam kennen elkaar van de lagere school en zijn inmiddels ruim twintig jaar getrouwd. Hun huwelijk is redelijk. Af en toe hebben ze flinke ruzie maar vóór ze gaan slapen, maken ze het weer goed met elkaar.
Door de week verzorgt Mirjam de dieren en in het weekend helpt Klaas mee. Dit deed hij altijd graag maar de laatste tijd vindt hij het minder leuk. Mirjam is steeds vaker op hem aan het vitten. Als hij het zo doet is het niet goed, doet hij het anders, is het ook niet goed. Ook krijgt hij het verwijt dat hij de dingen niet afmaakt en slordig is. Klaas begrijpt er niets van. Klaas vindt ruziemaken niet fijn dus meestal zegt hij niks en probeert het Mirjam naar haar zin te maken. Klaas wordt ook steeds stiller. Mirjam vindt dat alles per se alles op haar manier moet gebeuren. Vroeger had hij hier niet zo’n moeite mee en liet het maar gelaten over zich heen komen.
Maar nu voelt hij zich niet prettig in de situatie en ligt er ’s nacht soms wakker van. Dan denkt hij ook na over zijn werk, zijn huwelijk, zijn leven en komt dan steeds tot de conclusie dat zijn leven eigenlijk niks voorstelt. Hij heeft geen hoge positie in het werk, hij heeft geen kinderen, veel vrienden heeft hij ook niet en ook zijn huwelijk vindt hij saai. Mirjam en hij gaan nog maar af en toe uit en meestal dan ook alleen naar dingen die Mirjam leuk vindt. Nee, als hij zijn leven overdenkt is het niet bijzonder spannend.
Klaas heeft een advertentie gezien en heeft een afspraak gemaakt. We praten over van alles en nog wat en ik vraag Klaas of weet wat hij met zijn leven wil. Nou, nee. Dat is mijn punt zegt Klaas. Mirjam is een lieve meid, de boerderij en de dieren vindt ik leuk, maar het is steeds hetzelfde. Zo voorspelbaar. Er zit geen uitdaging in. Ik moet er niet aan denken dat ik dit leven nog zo’n veertig jaar moet leven!
Wat zou je dan willen Klaas? Nou, dat is best moeilijk en ik wil vragen of u me daarmee helpen kunt. Ik heb geen idee waar ik moet beginnen en hoe ik er achter kom wat ik nu eigenlijk wil!
We maken verdere afspraken en Klaas krijgt flink wat huiswerk mee. We vragen door, brainstormen, zetten de zaken op rij, werken weerstanden weg en maken een plan van aanpak om zijn nieuwe doelen te bereiken. We houden steeds een vinger aan de pols en na een paar weken zien we Klaas zijn houding veranderen. Hij loopt weer rechtop, maakt grapjes en is vol goede moed. Klaas heeft intussen ook een paar dingen in zijn leven verandert en heeft nu meer tijd voor zichzelf en Mirjam. Na vijf consulten is Klaas er klaar voor om het roer over te nemen en nemen we afscheid van elkaar.
x x x x x x x
Wilt u ondersteuning om weer lekker in uw vel te zitten of uw relatie te verbeteren? Kijk op www.deditio.nl hoe wij u daarbij kunnen helpen.
Bekijk ook onze nieuwe videoserie voor een gelukkig huwelijk of relatie. Deel 5
Als u zich hier inschrijft voor onze nieuwsbrief, met tips voor persoonlijke ontwikkeling en relaties, ontvangt u als dank ons gratis e-boek: Tien tips voor een gelukkig huwelijk.
Gisteravond weer een nuttige intervisie met mijn collega’s uit de regio Hengelo gehad. De volgende morgen om 5.30 uur opstaan om samen met andere ondernemers deel te nemen aan een wandelontbijt door het Reestdal in Oud-Avereest. Een andere start aan je dag is wel eens fijn omdat het je uit je patronen haalt en de dag met een frisse neus beginnen doet een mens altijd goed. We hadden prachtig weer en de temperatuur was aangenaam. Het ontbijt in de opstal was goed verzorgd en smaakte heerlijk. Ontbijten in de natuur… voor herhaling vatbaar. Deze week staat ook in het teken van bijzondere vraagstukken van mijn cliënten. Vraagstukken die nog niet eerder aan de orde geweest zijn. Prachtige uitdagingen om op te lossen. Langzaamaan begint de verhuizing vorm te krijgen en het begint te kriebelen nu een aantal zaken realiteit worden. In de nieuwe locatie werd ik uiterst vriendelijk en warm ontvangen en men doet er alles aan om het mij naar mijn zin te maken. Petje af! In het LOC weten ze wat klantvriendelijkheid inhoudt! Meedenken, overleggen, aanpassen en uitvoeren. Geweldig. Vanmorgen stond er bij binnenkomst een uitnodigend stuk appeltaart op mij te wachten. Een collega-ondernemer had zijn Golf Vaardigheid Bewijs gehaald en een goede order binnengehaald. Wat is het toch heerlijk om ondernemer te zijn…
Annet is een vrouw van middelbare leeftijd en woont samen met haar man Gerrit aan de rand van een klein dorp in de provincie Gelderland. Gerrit is arbeidsongeschikt, maar vermaakt zich prima met zijn vogeltjes en zijn tuin. Hij is graag buiten. Annet zorgt met ziel en zaligheid voor het huishouden. Ze schrobt en boent dat het een lieve lust is. Binnen en buiten ziet het er dan ook altijd pico bello uit. Soms als Annet wat last van haar rug heeft, vraagt ze Gerrit of hij een keer wil stofzuigen. Gerrit heeft hij hier geen problemen mee en doet dit graag voor zijn Annet.
Hun kinderen, Anouk en Harrie, zijn al een aantal jaren het huis uit en Gerrit en Annet passen regelmatig op hun zes kleinkinderen. Vooral tijdens de vakanties. Kinderopvang is duur en de kleinkinderen vinden het heerlijk bij opa en oma. Zo is iedereen is tevreden. Naast haar huishouden is Annet heel actief met allerlei hobby’s en is ze lid van diverse verenigingen. Ze mag graag van alles op de hoogte zijn en heeft altijd tijd voor een praatje. Ze is best wel druk vindt ze, soms wel eens te druk.
’s Middags aan tafel heeft ze het er wel eens met haar man over. Die dan heel nuchter zegt: Dan doe je toch wat minder? Anderen kunnen best wel eens wachten of zelf de handen uit de mouwen steken. Waarop Annet een beetje geïrriteerd reageert. Als Gerrit doorgaat en haar confronteert met het feit dat ze het zichzelf ook moeilijk maakt, door alles zelf te willen doen en niet tevreden is als anderen het doen, raakt hij een gevoelige snaar en krijgt Annet tranen in haar ogen. Ze wendt haar hoofd af en begint snel over de kleinkinderen te praten.
Alles gaat zijn gangetje tot Annet op een morgen wakker wordt en merkt dat twee vingers aan haar rechterhand erg dik en stijf zijn. Het doet niet echt pijn maar ze gaat voor de zekerheid toch even naar de huisarts. Deze stuurt haar door naar het ziekenhuis en binnen een paar weken is Annet geopereerd aan haar vingers. Nu mag ze zes weken niets doen. Gerrit helpt haar waar hij kan maar Annet’s humeur wordt steeds slechter. Wat hij ook doet, niets is goed meer.
Laatst bijvoorbeeld vraagt Annet of hij de was wil strijken. Natuurlijk lief, geen probleem! Nu is strijken niet zijn dagelijks werk maar Gerrit doet erg zijn best. Annet geeft hem aanwijzingen maar hoe vaak Gerrit ook probeert, Annet is niet tevreden. Ze begint te mopperen en begint steeds harder te praten. Ho, ho zegt Gerrit, zo doen we dat niet Annet. Ik doe mijn best en weet dat het niet zo goed is als dat jij het doet maar ik vind het niet nodig dat je zo moppert! Annet biedt haar excuses aan en accepteert voor het moment dat de was niet zo netjes gestreken is.
Als haar dochter Anouk een paar dagen later op bezoek komt, kan ze haar ogen niet geloven! Staat ma daar de was te strijken! Hee, mam. Wat doe jij nou? Dat kan pa toch doen? Jij moet rust houden van de arts. Dan ga je toch niet strijken? Ga zitten, dan strijk ik wel even! En een beetje boos pakt Anouk de strijkbout over. Nou, zegt Annet. Je vader heeft het wel geprobeerd maar het lukt hem niet zo goed. Als hij aan de ene zijde begint, heeft hij aan de andere zijde kreukels. Het lukt hem niet om netjes te strijken. Dan kan ik het beter zelf doen, dan gaat het ook sneller en is het tenminste zonder kreukels.
Oh, zegt Gerrit die in de deuropening staat. En dat is erg als er een kreukeltje inzit? Weet je Annet? Ik heb het helemaal gehad met je gezeur. Zoek het toch uit! Anderen willen graag helpen, maar niemand mag jou helpen! En het is nooit goed. Altijd commentaar. Is het nou werkelijk zo belangrijk dat die overhemden kreukvrij zijn. Weet je wat? Doe het dan vooral maar lekker zelf! Ik heb er genoeg van! En met een knal gooit Gerrit de deur dicht en vertrekt. Een met stomheid geslagen en in verwarring achtergelaten Annet begint te huilen…
Tja, zegt Annet tegen mij. Gerrit heeft natuurlijk wel gelijk maar ik vind het zo moeilijk. Wat vind je moeilijk Annet? Nou, dat iemand anders mijn werk doet. Ze doen het nooit zo goed zoals je het zelf zou doen en als ik het zelf doe gaat het ook veel sneller. Dat geloof ik graag Annet. Maar, als je anderen geen kans geeft, zal het ook nooit goed genoeg worden. Jij hebt het ook moeten leren en de eerste keren ging het ook niet perfect, toch? En nu weet ik wel dat we van onszelf denken dat alleen wij het perfect kunnen, maar moet alles gaan zoals jij dat wilt? Kun je met iets minder resultaat ook tevreden zijn?
We leren Annet met het RET-schema te werken en ze krijgt oefeningen mee zodat haar gedachten over de gebeurtenissen weer in het juiste perspectief komen. Ook haar angst en gevoelens omtrent het nutteloos voelen als je tijdelijk niet volwaardig mee kunt draaien, komen aan de orde. Annet werkt hard en na een aantal consulten zien we Annet opfleuren. Ze heeft haar plan om meer rust in te bouwen en wat taken af te stoten met Gerrit doorgesproken en gaat de zaken vanaf nu anders aanpakken!
x x x x x x x
Wilt u ondersteuning om weer lekker in uw vel te zitten of uw relatie te verbeteren? Kijk op www.deditio.nl hoe wij u daarbij kunnen helpen.
Bekijk ook onze nieuwe videoserie voor een gelukkig huwelijk of relatie. Deel 5
Als u zich hier inschrijft voor onze nieuwsbrief, met tips voor persoonlijke ontwikkeling en relaties, ontvangt u als dank ons gratis e-boek: Tien tips voor een gelukkig huwelijk.
Er loopt van alles in- en door elkaar. Nieuwe mensen leren kennen, nieuwe netwerkvereniging, nieuwe cliënten, nieuwe zakelijke klanten, nieuwe blog, verhuizing, beursbezoeken, enzovoort. Het leuke aan dit alles is dat het me zoveel energie geeft dat ik de tijd in een flow ervaar. Zoveel inspiratie en nieuwe dingen. Geweldig! In een flow zitten betekent ook je heel goed kunnen focussen op de taken. Door eerst de zaken te structureren en dan aan te pakken en op tijd voor ontspanning te zorgen kun je lengte van de flow verlengen. Begin vorige week was mijn hoofd helemaal vol door al die verschillende zaken die op mijn pad kwamen. Ik heb toen spontaan besloten om twee dagen aaneen alleen maar leuke, ontspannende dingen te gaan doen die niets met mijn werk te maken hebben. Zogezegd een korte blitsvakantie. Een compleet andere omgeving opgezocht en heel veel gelachen. Dit zijn voor mij de ingrediënten om in een flow te geraken. Alles gaat dan vanzelf en de tijd vliegt. Ik kan dan duizend en één zaken aanpakken. Alles lukt, niets is te gek en het geeft een boost energie! Ik kan het iedereen aanbevelen. Zo, en nu weer met beide benen op de grond en in het verlengde hiervan weer heerlijk werken met cliënten en klanten. Nieuwe blogs schrijven en de administratie bijwerken. Morgen ga ik meubels uitkiezen voor mijn nieuw kantoor. In gedachten ben ik de ruimte al aan het inrichten. Ik ben er nog niet helemaal uit hoe ik de wandbekleding zal aanpakken. Komt wel goed…, ik heb nog een paar maanden.
Pieter (32) is vrijgezel en woont bij zijn ouders in een klein dorp, op de boerderij. Pieter werkt als storingsmonteur bij een groot weg- en waterbouwbedrijf. Hij werkt in een team van dertig mensen, heeft onregelmatige diensten en is met regelmaat een paar dagen op locatie. Pieter houdt van zijn werk en is er ook goed in. Met de meeste collega’s kan hij wel goed overweg. Een paar collega’s in de ploeg vindt hij niet zo aardig. Gelukkig kan hij ze meestal op tijd ontlopen, maar het lukt niet altijd.
Pieter is een rustige, stille en verlegen man die nooit op de voorgrond zal treden. Werkvergaderingen vindt hij maar niks, dus doet hij hier zijn mond niet open ondanks dat hij soms goede ideeën heeft. Hij vindt dat doodeng. Hij wil het liefst zo snel mogelijk weer aan het werk. Zeg wat hij moet doen en laat hem verder maar met rust. Als het werk klaar is, rijdt hij naar huis en verheugt zich op het lekkere eten wat zijn moeder klaargemaakt heeft. Af en toe gaat hij naar zijn vrienden toe en de rest van de week is hij aan het knutselen in de schuur.
Met zijn vader kan hij goed overweg en als ze samen gaan vissen hebben ze ook goede en soms stevige ‘mannengesprekken’. Behalve die laatste keer, toen vond Pieter het gesprek met zijn vader minder leuk. Zijn vader sneed het onderwerp aan wat Pieter graag uit de weg gaat. Vader vroeg aan Pieter hoe zijn toekomstplannen eruit zien. Of Pieter nog niet op zoek was naar een vaste relatie en of hij niet op zichzelf wilde gaan wonen? Pieter kreeg het benauwd en probeerde het gesprek een andere wending te geven.
Tot nu toe was hem dit aardig gelukt, als zijn vader over dit soort zaken begon, maar deze keer was het anders. Zijn vader gaf nu niet zo snel op en bleef er eigenlijk een beetje over doorzeuren. Soms probeerde Pieter een ander onderwerp aan te snijden maar deze keer bleef zijn vader vasthoudend. Pieter wist niet zo goed te antwoorden en uiteindelijk zweeg hij maar. Zoals gebruikelijk. De resterende tijd duurde lang en hij was opgelucht toen het tijd werd om naar huis te gaan.
Thuis aangekomen gaat Pieter na het avondeten snel naar de schuur, om zijn vader te ontlopen en om na te denken. Vader had natuurlijk wel een punt. Hij is 32 jaar en al zijn vrienden hebben verkering of zijn getrouwd. Zijn vrienden gaan ook niet meer zo vaak uit en steeds vaker zeggen ze af vanwege hun vrouw of vriendin. Ze hebben een partner gevonden waar ze ook leuke dingen mee doen en hebben Pieter niet zo zeer meer nodig. Ook zomaar een weekendje weg naar Italië bijvoorbeeld en de boel daar op stelten zetten is er niet meer bij. Nee, de tijden zijn veranderd.
Nu heeft hij wel eens verkering gehad. En het is niet zo dat hij afstotelijk is of zo. Nee, hij ziet er juist goed uit, hij verzorgt zichzelf goed, heeft een sportief lichaam en een vriendelijke uitstraling. Maar de verkering duurt nooit lang. Terwijl hij echt zijn best doet om zijn vriendin het naar de zin te maken, maar om de een of andere reden is het na twee, drie soms vier maanden over. Ook op het werk komen de plagerijen en pesterijen steeds vaker voor en Pieter vindt het ook steeds moeilijker om ze ontlopen. Hij laat het maar gelaten over zich heen komen.
Het doet hem pijn en de laatste tijd is hij er ook verdrietig onder. Nu begint zijn vader ook nog te vragen of hij niet op zichzelf wil gaan wonen. Het gaat toch goed thuis? Waarom willen ze hem weg hebben? Verdikke nog aan toe, waarom laten ze me niet met rust? Ik heb ze toch niks misdaan? Pieter slaapt steeds slechter en uiteindelijk gaat hij naar de huisarts. Wat wil je Pieter? vraagt de huisarts. Pieter kijkt een beetje voor zich uit en haalt zijn schouders op. Lichamelijk ben je niet ziek, wil je over hetgeen je dwars zit met iemand praten? Ja, dat is goed, hoort Pieter zichzelf zeggen…
Uit onze gesprekken blijkt dat Pieter niet echt nagedacht heeft over wat hij nu eigenlijk met zijn leven wil. Hij wil hetzelfde doen wat zijn vrienden ook doen: huisje boompje, beestje. Hoe? Daar heeft hij geen flauw benul van. Wil hij wel huisje, boompje, beestje of wil hij misschien iets heel anders? Waar wordt hij gelukkig van? Wat maakt dat hij niet of nauwelijks veranderen wil? Hij vindt het wel makkelijk zo! Alles wordt voor hem geregeld, zijn eten en drinken wordt hem aangereikt, hij wordt thuis verzorgd en verwend door zijn lieve moeder. Hij heeft werk, vrienden. Hij kan gaan en staan waar hij wil. Eigenlijk wil hij dat alles zo blijft.
Maar zijn vader en moeder hebben niet het eeuwig leven. Zijn vader en moeder willen dat hij zelfstandig wordt, dat hij zijn eigen leven gaat leiden. Dat hij volwassen wordt. Nu bepalen andere mensen het leven van Pieter. Dat heeft voordelen maar ook nadelen. En die nadelen ondervindt Pieter nu. Pieter wil wel, maar hij weet eigenlijk niet goed hoe. Alleen zijn is niet gezellig volgens hem. Als hij op zichzelf woont en van zijn werk komt, moet hij nog van alles doen, zoals eten koken, alleen eten, alleen tv kijken, enzovoort. Maar alleen zijn hoeft niet ongezellig te zijn. Alleen zijn biedt ook kansen en mogelijkheden en die gaat Pieter nu ontdekken…
x x x x x x x
Wilt u ondersteuning om weer lekker in uw vel te zitten of uw relatie te verbeteren? Kijk op www.deditio.nl hoe wij u daarbij kunnen helpen.
Bekijk ook onze nieuwe videoserie voor een gelukkig huwelijk of relatie. Deel 5
Als u zich hier inschrijft voor onze nieuwsbrief, met tips voor persoonlijke ontwikkeling en relaties, ontvangt u als dank ons gratis e-boek: Tien tips voor een gelukkig huwelijk.
Na vijf jaar en ruim tweehonderdvijftig artikelen, raakt de inspiratie om artikelen, in de huidige vorm, te schrijven een beetje op. Reden dat ik op zoek gegaan ben naar een oplossing. De oplossing heb ik, voorlopig, gevonden door de artikelen in een andere vorm te gaan schrijven. Een meer verhalende vorm waarvan ik hoop dat u zich daarin ook kunt herkennen. Er zullen namen en personages gebruikt worden die altijd, fictief zijn. Soms zullen namen meerdere malen voorkomen maar zal de setting anders zijn. Het accent van de nieuwe serie artikelen zal liggen op relaties uit ons dagelijks leven en wat ons daarin bezighoudt: gehuwden, samenwonenden, (man-vrouw, vrouw-vrouw, man-man relaties), maar ook vrienden en vriendinnen relaties, werkgever en werknemer relaties bijvoorbeeld. Er zullen onderwerpen worden aangesneden die in het dagelijks leven van u en mij voorkomen. Ik hoop dat u hiervan net zo zult genieten en geïnspireerd zult raken zoals in het verleden en ik hoor graag van u wat u van de nieuwe opzet vindt. De naam van de nieuwsbrief: Tips Gelukkig Zijn, zal niet veranderen. Dit vanwege de grote naamsbekendheid die door de jaren heen is opgebouwd. Wat echter wel veranderd is dat de nieuwsbrief nu om de week zal verschijnen, in de even weken. We hebben het druk in onze praktijk en het ontbreekt me echt aan tijd om wekelijks te schrijven. U bent er ook niet bij gebaat als u minderwaardige artikelen krijgt en goed werk heeft nu eenmaal tijd nodig. We hopen dat u ook in de nieuwe vorm de artikelen en onderwerpen interessant genoeg vindt om ze aan anderen door te sturen of mensen naar onze website www.deditio.nl door te verwijzen. Als mensen zich inschrijven krijgen ze als bonus een e-boek met tien tips voor een gelukkig huwelijk en/of relatie. Rest mij u veel leesplezier te wensen met de nieuwsbrief, nieuwe vorm.
Annelies (52) is docent aan het basisonderwijs in een dorp met zon 6.000 inwoners. De groepen zijn gecombineerd. Annelies heeft 24 kinderen in de leeftijd van 8 tot 10 jaar onder haar hoede. Een zestal kinderen in haar combinatie hebben een rugzakje. Annelies doet haar werk met veel plezier en is docent in hart en nieren. Tot voor kort ging Annelies fluitend en vrolijk naar school.
De laatste tijd vindt ze het steeds moeilijker om voldoende gemotiveerd naar haar school te gaan. De kinderen zijn nog steeds even leuk en aardig, daar ligt het niet aan. Nee, ze vindt dat ze steeds minder vaak mag beslissen hoe ze haar lessen vormgeeft. Er wordt iedere keer wat nieuws ingevoerd of ze moet cursussen volgen. Er is het laatste half jaar steeds minder tijd om les te geven, om er voor de kinderen te zijn. Ze vindt dat ze haar tijd verdoet met nutteloze formulieren invullen en het maken van rapporten waar toch niets mee gedaan wordt.
De onderwijsinspectie heeft de school bezocht en onderzocht en is tot de conclusie gekomen dat de school van Annelies niet meer voldoet aan de kwalificatie voldoende en heeft de school nu als zwak bestempeld. Dit betekent heel veel extra werk voor de docenten. De hoeveelheid tijd die ze ter beschikking heeft, reikt bij lange na niet en zo komt het dat Annelies iedere dag, in haar vrije tijd, minimaal nog drie uur extra, voor school aan het werk is.
Annelies is boos, verdrietig en vermoeid. Ze heeft bij de schoolleiding verschillende keren aangekaart dat zij het op deze manier niet trekt. Ze vindt dat ze te weinig ondersteuning van de directie krijgt. De inspectie bepaalt de regels en het is aan haar om hieraan te voldoen. Ook haar collegas staan onder druk, twee van hen hebben zich al ziek gemeld. Hun werk moet nu door de anderen erbij gedaan worden. Het groeit Annelies boven haar hoofd, maar ze wil haar kinderen niet in de steek laten en dus vecht ze dapper door. Tegen beter weten in.
Annelies vraagt advies aan haar collegas, maar die weten het ook niet. We doen wat we kunnen, meer kunnen we niet doen. Ja, maar dat betekent dat de inspectie nog meer papierwerk gaat geven en hoe moet het dan met onze leerlingen? Ze krijgen nu al niet voldoende aandacht meer. Dit is toch een heilloze weg? Haar collegas halen hun schouders op en gaan snel naar hun groep. Annelies blijft als verdoofd achter.
s Nachts ligt ze te woelen en te draaien in bed en ze kan de slaap maar niet pakken. s Morgens staat ze geradbraakt op. Ze voelt zich misselijk en beroerd en na een paar weken besluit Annelies om het radicaal anders te gaan doen. Ze gaat hulp zoeken! Ze beseft dat ze een oplossing voor haarzelf moet zoeken, wil ze niet, net als haar twee collegas, eraan onderdoor gaan. Ze heeft voor zichzelf besloten dat het anders moet.
Ze zou het ook prettig vinden als ze haar plezier in het lesgeven weer terug kan vinden. Lekker weer met haar kinderen aan het werk. Dat de school weer een voldoende krijgt en dat alles weer als vanouds is. En als de directie haar hierin niet wil ondersteunen dan doet ze het wel in haar eentje! Ze laat zich er niet onder krijgen, dat ze zal wel eens laten zien! En zelfbewust, vol goede moed pakt Annelies de telefoon
Eerst brengen we in kaart welke knelpunten Annelies het eerst kan aanpakken. Te veel papierwerk, steeds gestoord worden tijdens het lesgeven, geen prioriteiten stellen, werk niet afmaken, geen nee zeggen, alles tegelijk willen doen. De verantwoordelijkheid daar leggen waar die thuishoort, en wat dat allemaal met haar doet. Daarna leren we Annelies anders tegen zaken aan te kijken en haar eigen gezondheid voorop te stellen.
We maken een plan van aanpak en Annelies leert prioriteiten te stellen, taken te delegeren, haar tijd beter in te delen en wat ook belangrijk voor Annelies was: accepteren dat je niet alles kunt en hoeft. En dat op tijd nee zeggen, belangrijk is.
Na een aantal weken ziet Annelies vooruitgang en ervaart ze meer rust. Ze heeft nu meer tijd voor leuke dingen en is niet meer iedere avond met haar werk bezig. Doordat ze nu meer ontspannen is vindt ze haar werk met de kinderen weer leuk. Ze beseft dat ze steeds waakzaam zal moeten zijn, dat ze niet opnieuw in haar valkuilen trapt, totdat de nieuwe gewoontes automatismen geworden zijn. Annelies beloont zichzelf met iedere vooruitgang en vindt nu ook tijd om, heerlijk samen met haar vriendinnen, af en toe een dagje te shoppen.
x x x x x x x
Wilt u ondersteuning om weer lekker in uw vel te zitten of uw relatie te verbeteren? Kijk op www.deditio.nl hoe wij u daarbij kunnen helpen.
Bekijk ook onze nieuwe videoserie voor een gelukkig huwelijk of relatie. Deel 4
Als u zich hier inschrijft voor onze nieuwsbrief, met tips voor persoonlijke ontwikkeling en relaties, ontvangt u als dank ons gratis e-boek: Tien tips voor een gelukkig huwelijk.
Tips Gelukkig Zijn/ Het huwelijk van Frans en Irene.
Yes! Hoera! Het is gelukt! We zijn al een tijdje uit onze jas gegroeid maar we hebben nu een geweldige nieuwe locatie gevonden waar wij onze cliënten nog beter van dienst kunnen zijn. We gaan half december verhuizen. Waar gaan we naar toe? Naar het LOC in Hardenberg! In het centrum van Hardenberg. LOC staat voor Lokaal Opleidingen Centrum. Bezoekadres wordt: Parkweg 1, 7772 XP te Hardenberg. Ons telefoonnummer: 0523-760082 verandert niet. Het is een prachtig gebouw met vele en moderne faciliteiten. Volgende week gaan we een draaiboek maken, zodat alles op rolletjes gaat verlopen en wij u steeds op een klantvriendelijk manier kunnen blijven ontvangen. Intussen lopen de andere werkzaamheden gewoon door en gisteren waren we bijvoorbeeld in Amersfoort voor een studiemiddag Juridische Aspecten van het Werk van de Vertrouwenspersoon. Deze studiedagen zijn nodig voor het behouden van de certificering en we hebben er zeer veel van opgestoken. De wetgeving verandert nog al eens en het is noodzakelijk, en in het belang van onze cliënten, om goed op de hoogte te zijn. Als specialist wordt er veel van je verwacht en wij gaan die uitdagingen altijd graag aan. Het houdt ons scherp en het zorgt ook voor veel werkplezier als je weet dat je rugzak goed gevuld is.
Irene (36) is net thuis van haar werk en is thee aan het zetten voor haar en haar kinderen Tim(8) en Annet(12), die ze net van de opvang heeft opgehaald. Irene werkt drie dagen als verkoopster in een kledingzaak. Haar man Frans(39) werkt als internationaal vrachtwagenchauffeur en komt pas over twee weken thuis. Irene staat een beetje stil voor zich uit te staren. Tim vraagt haar of hij bij zijn vriend Max mag gaan spelen. Irene knikt en weg is Tim.
Plotseling hoort Annet haar moeder schreeuwen en ze rent naar de keuken om te zien wat er gebeurd is. Daar ziet ze haar moeder met haar hand onder de kraan. De hand van Irene is flink rood en de eerste blaasjes zijn al zichtbaar. (Irene heeft, zonder acht te slaan op waar ze mee bezig was, het kokende theewater over haar hand gegoten in plaats van in de theekop. Door de hevige pijn schrikt Irene wakker, ziet wat er gebeurd is en houdt snel haar hand onder de kraan).
Annet schrikt van wat ze ziet en trekt wit onder haar neus weg. Annet, zegt Irene. Wil jij de huisarts bellen en vragen of hij tijd heeft? Annet rent naar de kamer en belt de huisarts. Die is tot opluchting van Irene aanwezig en vraagt Irene naar de praktijk te komen. Gelukkig woont de huisarts niet ver. Annet blijft in de wachtkamer en Irene wordt door de huisarts naar binnen geroepen.
Zo, dat ziet er niet zo goed uit. Heb je je hand onder de kraan gehouden? Ja, dat heb ik. Zon tien minuten. Loop maar even mee, naar de ruimte hiernaast, dan zullen we je hand behandelen. Terwijl de huisarts de hand van Irene behandelt, valt het hem op dat Irene erg afwezig is en hij vraagt: Ik zie dat je er met je gedachten niet bij bent. Is er iets dat je dwars zit? Nou, nee, maar ik ben zo moe, de laatste tijd. Ik slaap ook niet meer zo goed. Ik lig vaak te piekeren. En, waarover pieker je dan zoal? vraagt de huisarts.
Gewoon, over van alles. Over het werk, mijn huwelijk, de kinderen. Ik moet altijd alles alleen doen omdat Frans vaak van huis is, vanwege zijn werk, maar ik vind het de laatste tijd steeds lastiger om alles te regelen. Vroeger ging het allemaal vanzelf en bruiste ik van de energie. Tegenwoordig kom ik steeds energie en tijd tekort. Ik ben altijd zo moe.
En wat zegt je man Frans hiervan? Die zegt dat ik eens met iemand moet gaan praten. Maar ik weet niet met wie. Ik wil mijn moeder hier niet mee lastig vallen, die heeft al genoeg aan haarzelf
En zo zit Irene binnen een week in mijn spreekkamer:
We praten eerst over ditjes en datjes, schenken wat te drinken in en laten Irene haar verhaal vertellen. Ik stel Irene vragen, ik wil ook weten wat Irene graag bereiken wil, ik geef haar wat tips en leg in grote lijnen uit wat de oorzaak van haar problemen zijn. Dan leg ik uit, hoe ik haar vraagstukken ga aanpakken en wat er van Irene verwacht wordt en wat Irene van ons verwachten mag. Als alles duidelijk is en Irene gaat akkoord, wordt de eerste afspraak voor de behandeling gemaakt of Irene denkt er eerst nog over na en belt of mailt later voor een afspraak.
Voor Irene waren er meerdere zaken die niet goed liepen en dat heeft er mee te maken dat zaken zich stapelen en het een, een gevolg van het ander is. Het moe zijn, is bij Irene bijvoorbeeld, een gevolg van steeds energie spenderen aan het proberen oplossen van haar problemen, zaken m.b.t. de kinderen, het werk en huishouden regelen. Vergeten hulp in te roepen en teveel hooi op haar vork nemen. Haar man Frans is vaak afwezig en hierdoor is Irene het vanzelfsprekend gaan vinden dat zij alles regelt en doet. Ook als Frans thuis is.
Frans daarentegen raakt op den duur geïrriteerd omdat hij zich steeds vaker buitenspel gezet voelt. Er wordt niets meer aan hem gevraagd en hij denkt: Nou, doe het dan ook maar allemaal zelf. Ik ga wel biljarten met mijn vrienden. En zo gaat het van kwaad naar erger. Irene heeft zichzelf iets aangeleerd dat haar niet helpt en hiervan heeft ze nu flink last.
We gaan met Irene naar de oorzaak en geven haar handvatten hoe ze het een en ander veranderen kan. We geven haar opdrachten mee en we leren haar hoe ze haar gedachten, gevoelens en gedrag in het juiste perspectief kan zetten. Na een aantal consulten zien we een heel andere en vrolijke Irene in de spreekkamer. Ze heeft haar kracht herwonnen en kan nu ook zaken loslaten. Zaken die haar niet gelukkig maken en die haar niet helpen haar doel te bereiken. Ook Frans ziet de veranderingen en reageert hier positief op. Het is nu een stuk gezelliger in huis en Frans vindt het weer fijn om thuis te komen.
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
Wilt u ondersteuning om weer lekker in uw vel te zitten of uw relatie te verbeteren? Kijk op www.deditio.nl hoe wij u daarbij kunnen helpen.
Bekijk ook onze nieuwe videoserie voor een gelukkig huwelijk of relatie. Deel 4
Als u zich hier inschrijft voor onze nieuwsbrief, met tips voor persoonlijke ontwikkeling en relaties, ontvangt u als dank ons gratis e-boek: Tien tips voor een gelukkig huwelijk.
Ik ben Kupper / Henrice
Ik ben een vrouw en woon in Hardenberg (Nederland) en mijn beroep is Counsellor en coach.
Ik ben geboren op 28/12/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Henrice biedt u praktische oplossingen als u vastloopt in uw relationele of persoonlijke problemen zodat u weer gelukkig bent!
Zo het voorjaar is begonnen! Dat betekent nieuwe acties, nieuwe producten en een nieuwe planning maken. Ik vind het voorjaar bij uitstek geschikt om wat ik in de wintermaanden bedenk, vorm te geven en uit te voeren. Loslaten wat niet werkt en schaven en bijstellen wat goed is. Heerlijk een nieuwe drukke periode breekt aan!
Deze keer wil ik u wat vertellen uit mijn eigen leven om te laten zien dat succesvol en gelukkig zijn afdwingbaar is en u dit zelf in de hand heeft. Iedereen komt als een gelukkig mens op aarde, niemand is echter succesvol geboren in de definitie die volwassen vaak hanteren. Maar wanneer bent u gelukkig en wanneer bent u succesvol? Dit is voor iedereen verschillend. De definitie hiervan is mede afhankelijk van wat u voor ervaringen opgedaan heeft in uw leven.
In de stoel schuin tegenover mij zit Daphne. Daphne is vierentwintig en zit zenuwachtig aan haar duim te frunniken. Ze is nog nooit bij een hulpverlener of counsellor geweest. Haar werkgever heeft een, op maat gemaakt, verzuimtraject voor haar medewerkers bij ons bureau afgenomen en de leidinggevende van Daphne heeft haar naar mij gestuurd. Daphne werkt als administratieve ondersteuning op de afdeling inkoop. Ze doet haar werk uitstekend. Ze is leergierig en heeft een opgeruimd humeur. Ze ligt goed bij haar collega’s en is altijd vriendelijk naar klanten. Haar werkgever wil haar graag behouden.
Michelle van 49 zit tegenover mij en staart een beetje somber voor haar uit. Michelle ziet er goed verzorgd uit en is een alleenstaande moeder. Ze heeft drie kinderen en werkt vier dagen per week als doktersassistente. Ze werkt hard en met veel plezier. Ze heeft het druk maar zal daarover niet mopperen. Waar ze wel vaak over moppert wordt duidelijk als ze wat meer over haarzelf en haar leven vertelt.
Niet weten wat u met uw leven wilt is een veel voorkomende vraag in onze praktijk. Het betreft mensen van alle leeftijden. Mannen en vrouwen. In de basis komt het erop neer dat ons niet geleerd is om over ons leven na te denken. We leven ons leven en dat is het. Mensen doen vaak wat anderen in hun omgeving ook doen. Kinderen gaan naar die ene school omdat vader of moeder daar ook naar toe gegaan is. Ze kiezen het beroep van vader of moeder omdat dat hen als voorbeeld dient.
Klaas , een man van 46, woont samen met zijn vrouw Mirjam (43) op een boerderij aan de Vecht. Ze hebben geen kinderen maar heel veel verschillende dieren. Als hobby, want Klaas en Mirjam hebben naast de boerderij allebei een baan. Klaas heeft een volledige baan als medewerker schuldhulp op de afdeling Sociale Zaken bij de gemeente en Mirjam is parttime verkoopster in een boetiek. Klaas en Mirjam kennen elkaar van de lagere school en zijn inmiddels ruim twintig jaar getrouwd. Hun huwelijk is redelijk. Af en toe hebben ze flinke ruzie maar vóór ze gaan slapen, maken ze het weer goed met elkaar.
Annet is een vrouw van middelbare leeftijd en woont samen met haar man Gerrit aan de rand van een klein dorp in de provincie Gelderland. Gerrit is arbeidsongeschikt, maar vermaakt zich prima met zijn vogeltjes en zijn tuin. Hij is graag buiten. Annet zorgt met ziel en zaligheid voor het huishouden. Ze schrobt en boent dat het een lieve lust is. Binnen en buiten ziet het er dan ook altijd pico bello uit. Soms als Annet wat last van haar rug heeft, vraagt ze Gerrit of hij een keer wil stofzuigen. Gerrit heeft hij hier geen problemen mee en doet dit graag voor zijn Annet.
Pieter (32) is vrijgezel en woont bij zijn ouders in een klein dorp, op de boerderij. Pieter werkt als storingsmonteur bij een groot weg- en waterbouwbedrijf. Hij werkt in een team van dertig mensen, heeft onregelmatige diensten en is met regelmaat een paar dagen op locatie. Pieter houdt van zijn werk en is er ook goed in. Met de meeste collega’s kan hij wel goed overweg. Een paar collega’s in de ploeg vindt hij niet zo aardig. Gelukkig kan hij ze meestal op tijd ontlopen, maar het lukt niet altijd.
Ik ben Kupper / Henrice