... en hij FIETST verder! Waar een wil is, is daarom nog geen weg, en vice versa.
02-09-2010
Laat uw lijkrede schrijven
Beste medesenioren,
Schuif eens alle flauwekul opzij over het zogenaamde nut van de onnoemelijk populaire 'netwerksites' zoals daar zijn Facebook, Twitter en dies meer. Want wie interesseert het nu echt welk soort pizza ge vanavond zijt gaan halen en hoelang ge daarbij moest wachten. Om maar een voorbeeld te geven.
Maak u daar ten eerste geen lid van, en zo ge die stommiteit toch hebt begaan, doe daar dan iets nuttigs mee.
Zoals: laat eens door vriend en vijand - die ge daartoe uitnodigt - uw eigen lijkrede samenstellen! En die ge dan zelf redactioneel 'redigeert'.
Voordeel: ge gaat, nog (een beetje) bij leven zijnde, kunnen lezen wat ze allemaal over u dachten. Want, onder ons gezegd en gezwegen, ik acht de kans vrij klein dat ge daar anders, in uw kist liggend of in poedervorm in uw urne, veel van zult horen - alleen akoestisch is dat al een probleem. En omdat het een lijkrede betreft, gaan ze allemaal ook nog een beetje 'filteren' dwz de zaken positiever voorstellen dan ze geweest zijn. Dat streelt uw ego.
Nadeel: ge gaat toch dingen lezen over uzelve die ge liever niet gelezen had. Ontmoet deze personen niet langer. Zo maakt ge van dit nadeel ook een voordeel.
Besluit: er zijn eigenlijk helemaal geen nadelen aan dit werkelijk nuttig gebruik van zo'n 'sociaal' netwerk.
Denk hier maar eens over na! Goh, als ik nen Hollander was, ik zou hier nogal geld uitslaan ...
... en toen zei de koning - en dit was een uitspraak die bij zijn onderdanen diep ontzag verwekte: "Ik denk dat ik de prijs betaal voor het lijden van dit land...". En daarop vertrok hij naar een ver zuiders land, en niemand wist of hij van plan was om ooit nog terug te keren. Temidden de groep onderdanen die, na deze toespraak van de koning en zijn daaropvolgend vertrek, verweesd achterbleven, sprak toen de abt: "Kinderen, hier gaat eigenlijk een groot vorst van ons henen, want strekt het hem niet tot groote eer, dat hij het falen van zijn schatbewaarders, en het lijden van het land dat dit veroorzaken zal, ootmoedig helemaal op zich neemt? Welja, zijn schatbewaarders hadden niet goed opgelet en daardoor niet gezien dat de schatkist enen verhoogden valschen bodem had, waardoor het leek dat de kist nog tot aan den rand met goudstukken gevuld was. Echter bij het uitreiken van enkele giften aan begenadigde vrienden, daarbij wat dieper graaiend, had de vorst zijn kneukels gestompt ende bezeerd aan den verhoogden valschen bodem." "Kijk opnieuw!" had hij nog bevolen, en de hoofdschatbewaarder (die door jarenlang telwerk grijze haren gekregen had), zonk op zijn knieën bij de kist, en een jonge freule hielp hem bij het uitladen van alle goudstukken, maar toen ze den valschen bodem in de leeggemaakte kist optilden, bleken daar toch geen andere goudstukken meer onder te steken... Zoo was het onheil dus ontdekt, en bij een soort tribunaal dat de raadsleden daarop instelden, bleek dat velen onder hen de vorst afvielen en hem niet meer van hun steun wilden verzekeren. Daarop had hij besloten dat het beter was om het koninkrijk te laten voor wat het was, en het bewind ervan aan anderen over te laten. Maar dus niet nadat hij zo grootmoedig had gesteld dat het lijden van het land (dat ongetwijfeld volgen zou) enkel en alleen maar zijn schuld was, ende niet van de schatbewaarders. Hij was voorwaar een groot vorst geweest, in dat kleine koninkrijkje...
'Helloo Belgiumm! What a nice country you have!'... waren de woorden van de leidster van de Japanse taiko drummers en drumsters, na hun eerste nummer op de Oude Markt. 'Mor madammeke, ge moet dat niet zeggen', zei een stem achter mij (of was het in mij, 'k wil het kwijt zijn), 'ge weet zeker niet dat wij het anti-chauvinistisch land zijn bij uitstek, we breken het kot nog liever af dan het te laten ophemelen. Dus ge zult uw individuele of collectieve bijval niet vergroten door zoiets uit te kramen. We zijn hier niet in Nationalistisch Japan'. Maar proficiat, de show was hoe dan ook knap, met al dat ritmisch en synchroon op en neer gewip tijdens het drummen. 't Viel mij daarbij op dat veel van die complexe (zogezegd Japanse oorlogs-) drumritmes ook te horen zijn bij de snaredrums van Schotse Drumbands, och alle genietbare ritmes zijn hoe dan ook gebaseerd op metrums van drie en vier tellen, hoe ge het ook draait of keert. Maar iets anders: in een recent geziene milieudocumentaire (van Amerikaans makelij, dus ge kunt erop vertrouwen) werd gesteld dat binnen 40 à 50 jaar AL het ijs van het Himalaya-gebergte zal gesmolten zijn, en normaal zorgt het smeltwater daarvan voor de irrigatie van een heleboel rijstvelden in o.a. China. Kunt ge het u voorstellen: gene rijst meer voor misschien miljoenen Chinezen! Patatten ook niet, ah nee. Daarom stel ik het volgende voor - want ze zullen hier allemaal staan hé: laat ons tijdig, en misschien is het verstandig om er al mee te beginnen, al onze toch nutteloze gazonnekes beginnen klaarmaken voor de rijstteelt. Want met heel die verschuiving van de klimaatgordels hebben we tegenwoordig bij ons toch af en toe wat regen, heb ik al gemerkt. Wat ligt al dat schoon kortgehouden gras daar immers te doen in onze hofkes, spelen wij allemaal golf misschien? Nee nee, we hebben het toch in ons (en het ligt in onze mogelijkheden ook) om heel de wereld te redden, dus laten we schoon beginnen met annoncekes te plaatsen (en te laten vertalen in 't Chinees, we vragen dat wel aan de uitgangen van onze universiteiten, of anders in de restaurants): 'Chinese volkstuin te huur'. Ben zeker dat ze daar in troskes op afkomen. Maar misschien willen ze er eerst koeien op zetten, want ze beginnen daar nu al massaal melk te drinken ook, heb ik gehoord. En wij vragen 'een tiende' van hunnen oogst. Da's nog wat anders hé, dan dat idee van dat zilverpapier...
Heel soms is er toch nog plaats voor stomme verbazing. Gisteren bracht ik bij mijn omzwervingen een bezoek aan 'Vliegclub Panamarenko'. Wat doen deze mensen. Ze hebben, naast een vervallen schuur, een vliegtuighangar nagebouwd met afvallig gebogen golfplatenmateriaal. In die 'hangar' staat welgeteld één zichtbaar afgedankt sportvliegtuigje met één schroef. Deze schroef hebben de bricoleurs veiligheidshalve vervangen door een pseudo model waarop geen zijwaartse torsie zit, er kan bijgevolg geen trekkracht mee uitgeoefend worden. Wat is daar in godsnaam de bedoeling van? Op hun reunies wordt het wrak met vereende krachten buitengesjouwd, maar ver kunnen ze er niet mee weg want de betonnen 'startbaan' die ze voor de hangar hebben gegoten is amper 10m lang, 3m breed. De witte middenstreep ontbreekt echter niet. Het oldtimer clublid wiens beurt het die dag is, kruipt vervolgens, via een naastgeplaatst laddertje, in de cockpit. Een netsnoer 220V wordt hem nog nagereikt. Gestommel in de cockpit, want blijkbaar wordt daar één en ander electrisch aangesloten. De uitverkorene klapt uiteindelijk het nog nauwelijks doorzichtige dakpaneel dicht en wuift nog eens naar de achtergeblevenen. De leren helm inclusief vliegeniersbril wordt met bevende hand opgezet. Checklist. Knopjes worden bediend. De schroef begint warempel te draaien, zij het met een constante en niet te hoge draaisnelheid want waarschijnlijk met een electromotor aangedreven (het netsnoer!). Daarna komen er, ongeveer op de plaatsen waar de vleugels aan de romp (voorlopig nog) vastzitten, twee telescopische buizen, als poten uit het tuig geschoven, die het vehikel aan de voorkant langzaam optillen. De 'echte' wielen raken nu de grond niet meer, het wrak komt in een schuine stand te staan. Wat is de bedoeling van al deze manoeuvers: den bompa ziet vanaf nu de einder niet meer, en waant zich in de wolken. En hij voert een vlucht uit op een Microsoft Flightsimulator, op een PC monitor die in het dashboard ingewerkt werd. Stuurknuppel zal ook wel aanwezig zijn. De andere senior clubleden waren ondertussen al naar de vervallen schuur geschuifeld, waar hun als naar gewoonte een pintje en een geanimeerde discussie wacht. Veel later zal de piloot-van-de-dag weer uit zijn cockpit klauteren, het schijfje met zijn vluchtgegevens bij zich dragend. In het schuurtje staat eveneens een PC, waar dezelfde vliegsimulator op draait. De gemoederen laaien hoog op, de commentaren op de begane fouten zijn niet 'van de lucht'. Vliegclub Panamarenko. Een aanrader voor senioren die in het grote zwarte gat gezogen zijn en daar willen uitgeraken. Uit vliegen.
Aha, ge wist het nog niet. In Den Haeg natuurlijk! 's-Gravenhage. Zijn we er toch in geslaagd zeker, dank zij de laksheid van onze cultuurbeheerders, om het meest waardevolle Middelnederlandse boekwerk (met name het Gruuthuuse manuscript, waar het Egidiuslied maar een klein fragment van uitmaakt), aan den Hollander kwijt te spelen! De laatste privé eigenaar - inmiddels reeds overleden - vroeg er wel 2,5 miljoen voor (100 miljoen BEF voor ons); of de familie dit bedrag ook in de wacht heeft gesleept, weet ik niet, maar 't zal er allicht niet ver af geweest zijn. Maar den Belgischen Staat ... nee, was niet echt geïnteresseerd nee, dank u.
Hadden we het nu gekocht ... dan hadden we het tenminste kunnen voortverkopen ... en dan per jaar terughuren, bij voorbeeld. Of is dat ook al geen goed idee?
Ach, het doet me ook terugdenken aan de jaren zestig van de voorbije eeuw. In navolging van het buitenland had men in Antwerpen toch ook een aantal hippies rondlopen ('langharig werkschuw tuig'). En ze hielden zich op in voornamelijk drie cafés: De Muze, het Pannenhuis en de Groene Michel. De Muze, daar zat de Ferre. Ring ring enzovoort. Maar wat gebeurt er: komt daar nen buitenlander, nen Hollander, en die koopt De Muze toch wel op zeker ... een Aantwaarps hippiekot! Ik zie de Jan daar nog rondlopen in 't stad, in zijne 'afghaanse jas', met schapeNvacht aan de binnenkant ('mouton retourné' voor de Hollanders). En nu vraag ik me ineens af: zouden die jassen in Afghanistan toen voor de westerse hippies gemaakt zijn ... door vrouwen, meisjes, die later hun dochters hebben zien inpakken in boerka's ... kunt ge u dat voorstellen?
Nu, correctie, de Jan, da's nog van de slechtsten niet. Om te beginnen was Jan van vlak over de grens, Tilburg of zo, dus nen echten Hollander was 't al niet. En ten tweede heeft hij het toch mogelijk gemaakt dat daar, tot heden ten dage zelfs, een jazz podium gecreëerd werd, bij nacht en ontij in stand gehouden door 'de Mike'. Och, de Mike, och arme, hij moest in den beginne zijne eerste (maar tweedehandse) altsax doen marcheren met behulp van enkele toegevoegde elastiekjes, anders gingen sommige kleppen niet meer dicht. Ook groot geworden ondertussen, de Zinzen ... allez, alle proporties in acht genomen.
Wat wou ik nu eigenlijk zeggen, want ge denkt misschien dat ik aan 't uitweiden ben. Wel, gezien den Hollander toch zo geen slecht beheerder schijnt te zijn: mogelijk is het wel met groot inzicht - en achterbakse bedoeling - dat ons Ministerie van Cultuur opzettelijk dat Gruuthuuse Manuscript in handen van den argelozen, naïeven Hollander heeft gespeeld! Want nu zit het tenminste niet meer achter slot en grendel van een privé kasteel, maar bevindt het zich in de Koninklijke Bibliotheek te Den Haag. En het is zelfs reeds op internet te raadplegen. Had ge dat bij ons voor mogelijk gehouden ... de eerstvolgende vijftig jaar? En wie zit er nu met de kostelijke veiligheidsvoorzieningen voor dat boekske, denkt ge? Zij toch!
Dus: slim gedaan, jongens! Ik heb altijd geweten dat jullie clever waren...
(mensen, 't is maar om te lachen hé ... groen eigenlijk)
'Lachen mag van God' was ooit een gevatte uitspraak door Annie M.G.Schmidt in de Willem - toen nog O' - Duys Show. Dat was buiten de later zichzelf (?) in het leven geroepen hebbende Creationisten gerekend natuurlijk. Nu, ge moet allemaal geen ruzie blijven maken, als het Genesis verhaal uit de Bijbel een kleine wijziging zou mogen ondergaan (ja, niet alleen de Koran zou aan het huidige tijdsgewricht moeten aangepast worden). Als volgt: Op de vijfde dag blies God leven in een eerste levenscel, en vervolgens creëerde Hij het Darwinisme. Op de zesde dag bedacht God de vijfdagenweek. Zo had Hij de rest van deze eerste zaterdag reeds vrij. De zevende dag rustte Hij uit van al dit puike denkwerk, en verbood Hij de eerste levenscel om op die dag reeds te beginnen evolueren.
Daar lagen ze, de stapels. Allemaal Derde Huwelijken van Lanoye. Bij De Slegte. Reeds weken voor Tommeke voor dit huwelijk een nominatie voor De Gouden Uil 2007 bekomen had. Of zullen we omgekeerd zeggen: nadat Het Derde Huwelijk weken lang te koop had gelegen bij De Slegte, werd de schrijver genomineerd voor De Gouden Uil 2007. Ja, dat klinkt beter. Nu moet ik toegeven dat ik niet tot het doelpubliek behoor. Van Lanoye welteverstaan. Van De Slegte, mogelijk. Niet omdat ik racist zou zijn. Maar ik heb nooit één enkele zin van Lanoye kunnen lezen (in de wetenschap dat die door hem geschreven was welteverstaan), zonder daar automatisch die abominaobele klaenke bij te horen, die we bij zijn regelmatig terugkerende presentaties tot ons moeten laten komen. Man, hoeveel meer boeken zou die vent wel niet verkocht hebben, als we hem nooit gehoord zouden hebben. Misschien wel zoveel als den Herman in dat geval. Daarom vind ik het zo'n schitterend initiatief van Lanoye, dat hij in het vervolg zijn geschriften gaat laten voorlezen door Wouter Van Bellingen, die toch ook van Sint-Niklaas is, maar tenminste een normale uitspraak heeft. En daarenboven krijgen Lanoye's romans die zich in Zuid-Afrika afspelen (...), nog een beetje couleur locale ook! Een prachtige vondst is dit, want nadat we gedurende enkele jaren Lanoye niet meer zullen hebben horen voorlezen, gaan stilaan 'die klaenke' uit het collectief geheugen verdwijnen. En dan gaat hij pas boeken verkopen. Ik haal er mij dan ook ene. Bij De Slegte natuurlijk.
"Bij mij Madame zijn de koeken schoon! Want ik gebruik de Lavécire, die kuischt en boent..."
Midden vorige eeuw - in de tijd toen pater Leopold Verhaegen nog in zwart/wit zijn plasticine eendjes boetseerde op de KRO, ondertussen er een stichtend verhaaltje bij vertellend - was dit een slogan die in de hoekvenstertjes van de stadstrams gekleefd zat, waardoor ge dan niet goed meer naar buiten kon kijken als ge wat groter werd. En al de klein mannen (waaronder ik toen) lazen 'koeken', omdat het in een slecht handschrift gedrukt stond. Soit, ik moet er nu alleen aan terugdenken in verband met wat ik ga zeggen.
Kent ge dat soort snollen? Als die buitenkomen uit den Aldi, en gij zijt juist afgestapt van uwe fiets met velozakken (ja, ik kom daar sporadisch ook omdat ge er soms interessante toestellen kunt vinden), en terwijl ze de achterste deur van hunne namaak Landrover open doen, dan kijken ze u efkens aan, en dan gaat direct hunnen blik naar beneden. Nee, helemaal naar beneden, en dan trekken hun neusvleugels en mondhoeken ook naar onder... Want veel vrouwen hebben iets met schoenen, als ze al geen schoenfetisjist zijn, en het voornaamste criterium waarmee ze een man beoordelen is: 'Zijn zijn schoenen wel proper, en zijn ze een beetje in de mode?' Pas op, dan draag ik nog echt leren schoenen hé, niet van die zweetvoetensloefkes die nu iedereen draagt. Maar dan weten ze niet dat ik ze al veel eerder zelf getaxeerd had, omdat ze hunne zonnebril uit snobisme bovenop hun haar dragen in plaats van voor hun ogen. PdW doet dat trouwens ook (allez, niet echt op zijn haar). Oneigenlijk vestimentair gebruik noem ik dat. En in gedachten zie ik die ladies zo in een chique restaurant zitten (waar de zon zeker niet schijnt), tegenover hun 'wederhelft' (want zo noemen ze die dan), die waarschijnlijk zijn duur pulloverke over zijn schouders heeft gedrapeerd, met de mouwen rond den hals geknoopt. En waarschijnlijk is hij nog manager ook, zo een jobhopper die zich in elk nieuw bedrijf waar hij zich binnenwringt, eerst door de oudst gedienden helemaal moet laten uitleggen hoe het fabriek eigenlijk draait ... om vervolgens diezelfde oudstgedienden zonder pardon, koekoeksgewijs eruit te manoeuvreren, weliswaar met 'een zeer gunstige (pre)pensioenregeling'. Dat soort.
Waarmee ik maar wil zeggen: mannen, als ge ooit eens naar den Aldi gaat, past toch op en poetst uw schoenen, of ge zijt direct getaxeerd!
Hebt ge u al eens afgevraagd waarom zoveel sites, blogs, of nog andere verschijningsvormen van de ongelooflijk interessante inhoud die ge op het internet kunt deponeren, soms zo lang onaangeroerd blijft, of zelfs nooit meer verandert? Nee? Het antwoord is: omdat de maker allang dood is, natuurlijk, haha! Al die webspace, die gratis aangeboden wordt, en die meticuleus opgevuld wordt door mensen in hun betrachting om toch maar iets te betekenen te hebben ... wie maakt die ook weer vrij, als den auteur is komen te gaan? Niemand hé, want de providers hebben van dat feit gene weet! Probeert dat maar eens, maakt eens een site op Geocities of zo, en kijkt daar eens jaren niet naar om: dat blijft daar gewoon staan!
Ja, dit is warempel een vorm van eeuwig leven.
Waar wil ik hiermee nu naartoe: het aantal mensen van respectabele leeftijd, die dus niks anders meer te doen hebben dan iets op het internet te zetten ... dat aantal wordt dus schromelijk overschat, want een groot deel is er misschien al niet meer. Want waarvoor dienen deze 'diensten', die gratis weblogs? Wie sponsort dat? Antwoord: degenen die ons willen registreren, natuurlijk. Ze willen ons aantal kennen, en zoveel mogelijk van onze gegevens, want dat is de hetze: 'Ze zijn met te veel, we kunnen ze niet blijven onderhouden enz ...'
Dus, mensen: past toch op met u overal te presenteren, want ze manipuleren daarmee hun statistieken! En laat in uw testament zetten, dat ze uwen internetbrol achter u opkuisen ...
Dat wou ik vandaag maar efkens zeggen. Over mijne naam en de ergernis die zijn uitspraak door sommigen bij mij opwekt, een volgende keer. Salut en merci. (zoals nonkel Gerard zei, en hij sloeg de poort van de kerk achter hem dicht). Maar dat is een ander verhaal.
Ja, lap! Dat moest mij nog overkomen, ik die van bij de eerste internet gebruikers was te lande... ... daarvoor nog het BBS systeem toegepast, daarna ging alle verkeer langs internet verlopen, we wilden dat nog wel eens zien. Heb nog gesurft met Mosaic, nog voor dat er sprake was van Netscape, ondertussen door Buffalo Bill ook al geliquideerd, vrije markteconomie noemen ze dat. Maar goed, dat zegt al degenen die nu, na hun 'actieve' leven, voor 't eerst een computer onder ogen kregen en daarvoor bij ik weet niet welk klein bedrijfje werkte dat zich gedurende al die jaren geen computers kon permitteren, niks natuurlijk. Einde cursieve bedenking.
Dus, wat had ik, vlak na mijn registratie, voor: geen schijn van kans om iets te publiceren, laat staan van dat welkomstbericht dat bijna iedereen laat staan, weg te krijgen .. ja, natuurlijk, 't is weer zo een site die per se koekskes moet plaatsen! Wat mijn vermoeden van vorige keer bevestigt: ze zijn ons doen en laten aan 't volgen! Mensen past hier dus toch mee op! En dan moet ik mijn ander vermoeden van vorige keer aanpassen: Mogelijkis niet iedereen die dat welkomstbericht laat staan, 'overgegaan', maar zijn het mensen die gewoon niet weten wat koekskes zijn.
Over mijne naam nu: die wordt dus uitgesproken 'djzef'. Ja, ik kan er ook niet aan doen dat mijn vader Engelsman is (was), den Alex ook niet, maar die moet er dan op de scène staan over selfkicken. Kent ge die nog, 'Johnny de Selfkicker', 'Straaalend als een straaalende zon!!' ? Waarschijnlijk niet, te jong natuurlijk.
Afaain. Elken theater en elke 'kunst'school (dwz geen echte?) heeft wel een 'Café des ratés' in zijn omgeving, een kroeg waar de pseudo elke nacht zijn hoogst persoonlijke expressie van zijn hoogst persoonlijke emotie kan tonen. Ja, ik ga de echte namen van die cafés niet noemen want ik moet daar ook nog mijn bollekes kunnen gaan drinken. Probeert daar zo nen Hollander te 'socializen' door mij aan te spreken (hij had mijne naam op een petitielijst gelezen): - 'Nou, Ché-jof...' - Ik zeg 'Cheops is 't eigenlijk' - '? ... ? Nou .. naa .. nou neej, dat maak je me niet wijs. Ik bedoel, Ché-jof, hoe is het met je, ik zag dat je ook de petietsie getekend heb' ... enzovoort enzoverder.
Dan heb ik toch goesting om zijn nog volle pint in een cola glaasje over te gieten en de rest zelf uit te drinken.
Mijne naam wordt dus uitgesproken 'djzef', het is de Engelse vorm van 'onze' 'Jef'. Dat wou ik maar efkens zeggen: mensen past toch op als ge mijne naam uitspreekt... En denkt aan de koekskes - maar niet te lang laten opstaan!
