... en hij FIETST verder! Waar een wil is, is daarom nog geen weg, en vice versa.
20-04-2007
Het nieuwe Genesis verhaal.
'Lachen mag van God' was ooit een gevatte uitspraak door Annie M.G.Schmidt in de Willem - toen nog O' - Duys Show. Dat was buiten de later zichzelf (?) in het leven geroepen hebbende Creationisten gerekend natuurlijk. Nu, ge moet allemaal geen ruzie blijven maken, als het Genesis verhaal uit de Bijbel een kleine wijziging zou mogen ondergaan (ja, niet alleen de Koran zou aan het huidige tijdsgewricht moeten aangepast worden). Als volgt: Op de vijfde dag blies God leven in een eerste levenscel, en vervolgens creëerde Hij het Darwinisme. Op de zesde dag bedacht God de vijfdagenweek. Zo had Hij de rest van deze eerste zaterdag reeds vrij. De zevende dag rustte Hij uit van al dit puike denkwerk, en verbood Hij de eerste levenscel om op die dag reeds te beginnen evolueren.
Daar lagen ze, de stapels. Allemaal Derde Huwelijken van Lanoye. Bij De Slegte. Reeds weken voor Tommeke voor dit huwelijk een nominatie voor De Gouden Uil 2007 bekomen had. Of zullen we omgekeerd zeggen: nadat Het Derde Huwelijk weken lang te koop had gelegen bij De Slegte, werd de schrijver genomineerd voor De Gouden Uil 2007. Ja, dat klinkt beter. Nu moet ik toegeven dat ik niet tot het doelpubliek behoor. Van Lanoye welteverstaan. Van De Slegte, mogelijk. Niet omdat ik racist zou zijn. Maar ik heb nooit één enkele zin van Lanoye kunnen lezen (in de wetenschap dat die door hem geschreven was welteverstaan), zonder daar automatisch die abominaobele klaenke bij te horen, die we bij zijn regelmatig terugkerende presentaties tot ons moeten laten komen. Man, hoeveel meer boeken zou die vent wel niet verkocht hebben, als we hem nooit gehoord zouden hebben. Misschien wel zoveel als den Herman in dat geval. Daarom vind ik het zo'n schitterend initiatief van Lanoye, dat hij in het vervolg zijn geschriften gaat laten voorlezen door Wouter Van Bellingen, die toch ook van Sint-Niklaas is, maar tenminste een normale uitspraak heeft. En daarenboven krijgen Lanoye's romans die zich in Zuid-Afrika afspelen (...), nog een beetje couleur locale ook! Een prachtige vondst is dit, want nadat we gedurende enkele jaren Lanoye niet meer zullen hebben horen voorlezen, gaan stilaan 'die klaenke' uit het collectief geheugen verdwijnen. En dan gaat hij pas boeken verkopen. Ik haal er mij dan ook ene. Bij De Slegte natuurlijk.
"Bij mij Madame zijn de koeken schoon! Want ik gebruik de Lavécire, die kuischt en boent..."
Midden vorige eeuw - in de tijd toen pater Leopold Verhaegen nog in zwart/wit zijn plasticine eendjes boetseerde op de KRO, ondertussen er een stichtend verhaaltje bij vertellend - was dit een slogan die in de hoekvenstertjes van de stadstrams gekleefd zat, waardoor ge dan niet goed meer naar buiten kon kijken als ge wat groter werd. En al de klein mannen (waaronder ik toen) lazen 'koeken', omdat het in een slecht handschrift gedrukt stond. Soit, ik moet er nu alleen aan terugdenken in verband met wat ik ga zeggen.
Kent ge dat soort snollen? Als die buitenkomen uit den Aldi, en gij zijt juist afgestapt van uwe fiets met velozakken (ja, ik kom daar sporadisch ook omdat ge er soms interessante toestellen kunt vinden), en terwijl ze de achterste deur van hunne namaak Landrover open doen, dan kijken ze u efkens aan, en dan gaat direct hunnen blik naar beneden. Nee, helemaal naar beneden, en dan trekken hun neusvleugels en mondhoeken ook naar onder... Want veel vrouwen hebben iets met schoenen, als ze al geen schoenfetisjist zijn, en het voornaamste criterium waarmee ze een man beoordelen is: 'Zijn zijn schoenen wel proper, en zijn ze een beetje in de mode?' Pas op, dan draag ik nog echt leren schoenen hé, niet van die zweetvoetensloefkes die nu iedereen draagt. Maar dan weten ze niet dat ik ze al veel eerder zelf getaxeerd had, omdat ze hunne zonnebril uit snobisme bovenop hun haar dragen in plaats van voor hun ogen. PdW doet dat trouwens ook (allez, niet echt op zijn haar). Oneigenlijk vestimentair gebruik noem ik dat. En in gedachten zie ik die ladies zo in een chique restaurant zitten (waar de zon zeker niet schijnt), tegenover hun 'wederhelft' (want zo noemen ze die dan), die waarschijnlijk zijn duur pulloverke over zijn schouders heeft gedrapeerd, met de mouwen rond den hals geknoopt. En waarschijnlijk is hij nog manager ook, zo een jobhopper die zich in elk nieuw bedrijf waar hij zich binnenwringt, eerst door de oudst gedienden helemaal moet laten uitleggen hoe het fabriek eigenlijk draait ... om vervolgens diezelfde oudstgedienden zonder pardon, koekoeksgewijs eruit te manoeuvreren, weliswaar met 'een zeer gunstige (pre)pensioenregeling'. Dat soort.
Waarmee ik maar wil zeggen: mannen, als ge ooit eens naar den Aldi gaat, past toch op en poetst uw schoenen, of ge zijt direct getaxeerd!
