Dat woord 'critiseren' is te armelijk. Zou het in een zeldzaam geval eens volkomen duidelijk zijn, dat een predikant iets apert fouts zei, dan nóg mag er alleeen sprake zijn - evenals overigens altíjd- van een 'liefdevolle terechtwijzing'.
Hoor naar het volgene geval, beschreven in Galaten 2 vanaf vers 11:
Als er nu toch éen predikant was met een geweldige status, dan was het wel Petrus. En tóch maakte die Petrus eens een kanjer van een fout, hij beging een pastorale blunder van de ergste soort.
Hij at altijd gewoon met de 'Christenen uit de heidenen' mee, volgens die 'verrukkelijke wet van de vrijheid', door onze Heer Jezus Christus geïntroduceerd. Maar toen kwamen er Judaïsten op bezoek en at Petrus nadien alleen nog maar met de Joden, terugkerende van 'de wet van de vrijheid' tot die armelijke, versleten, Joodse riten, rijp voor de ondergang. Een groot grevaar vooor de zich pril ontwikkelende Christelijke kerk.
Maar Paulus zag dat gevaar en waarschuwde hem openlijk tegen dit verwerpelijke gedrag, dat zelfs Barnabas in de war bracht, ( 2 en 13).
Paulus handelde hier volgens 'het ambt van alle gelovingen', zoals wij dat bij' 'liefdevolle terechtwijzing' beschreven zien in Romeinen 15 v 14, Col 3 v 16 en 2 Thess 3 v 15.; een recht dat zonder onderscheid geldt ook ten aanzien van gezaghébbende gelovigen.
In het moeilijk denkbare geval, dat jij tegenover een ambstdrager zou staan met een terechte waarschuwing en je die blozend en hakkelend zou hebben uitgesproken, wat zal dan de houding van de ander zijn.
Je hebt alle kans, dat hij alsdan de woorden van Psalm 141 v 5 zal aanhalen: " Zou een rechtvaardige mij slaan, het was mij een weldaad, zou hij mij straffen, het was balsem op mijn hoofd".
Misschien zal hij er zelfs aan toevoegen:, (naar Spreuken 9 v 9): "Ëen wijze wordt nog wijzer als je hem berispt, een rechtvaardige vergroot zijn inzicht door wat je hem leert".
en - naar Spr 9 v 8 zullen jullie als nóg betere vrienden scheiden.
Ikzélf stond eens tegenover een vrolijk, kwiek meisje van - zeg- 19, die tegen mij zei: "Broer...u laat uw profetieën altijd voorafdgaan door enkele woorden in klanktaal, die u onvertaald laat. U doet dat om uzelf 'vrij te bidden'- ik weethet-. Maar 1 Korinthe 14 leert ons in verzen 27 en 28, dat ook díe woorden voor de gemeente vertaald moeten worden. Mag ik die vertáling voortaan óok van u horen".
En al die woorden uit Spreuken werden aan mij bewaarheid. Ik voelde mij zo opgefrist en heb er nadien altijd mij aan gehouden.
Wat is dat nou...maar 144.000 op die heilige berg - zo'n beetje- en dan ook nog eens allemaal uit Israel. Waar blijf ík dan.
Je vraag is ontleend aan Openbaring 7 v 4: "Toen hoorde ik het aantal van hen, die het zegel droegen, honderdvierenveertigduizend in totaal, afkomstig uit elke stam van Israel".
Maar w, Alles is toch nieuw geworden , toen Onze Heer Jezus Christus uitriep: "Het is volbracht". Er ging toen een nieuwe toekomst beginnen. Een bladzijde werd omgeslagen , het Oude Verbond was voorbij. We moeten echt niet proberen die bladzijde weer terug te slaan; dan kom je tot zulke rare ideeën.
Aan wie is de Openbaring van Jezus Christus geschreven: aan de zeven gemeenten. Dat is het adres. En over de Christelijke kerk, 'de gemeente' gáat het.
En tot die gemeente 'in ruimere zin' behoor ook jij, W.
Je zult zeggen: "Waarom nu die rare woorden 'in ruimere zin' ". Maar lees eens goed; ben jij al 'aan je voorhoofd verzegeld' ?(3)..
Ik neem aan, dat jij, op jouw jeugdige leeftijd op de een of andere meeting kennis hebt gemaakt met de Heer Jezus. Je hebt in een eerste enthousiasme 'je hart aan hem gegeven'. Maar dat lijkt nú allemaal soms zo vér weg. Je zou meer van Jezus willen houden dan je doet. En dat kan , door met een toegewijd en goedgezind hart de bijbel te lezen. Dan gaat dat geloof van buiten, (je ziel), naar binnen, (je geest). Dan word je 'diep bekeerd', in je diepste innerlijk. En eigenlijk word je dan ook volgens 1 Petrus 1 v 23 'wedergeboren'.
En ben je dan verzegeld ? Eigenlijk nóg niet. Maar ergens hoor je vertellen over de doop in de heilige Geest. En er komt een verlangen in je om 'vervuld te zijn met Gods Geest'. En soms gaat dat zo, dat je door andere gelovigen je de handen op laat leggen, zoals dat in Handelingen 19 wordt verteld. En soms gebeurt dat zo, dat je opeens zo heel erg blij wordt, net als die Cornelius en zijn vrienden, waarvan in Handelingen 10 verteld wordt. En soms komt het nog weer anders, maar dan ben je eigenlijk 'verzegeld' en 'innerlijk' beschermd tegen elke geestelijke schade, die er is en die er nog aankomt, (v 3).
En bén je er dan. Ja , in beginsel wél. Maar het blijft altijd mogelijk om te zeggen: "Van mij hoeft die verzegeling niet meer hoor ". En dan gaat hij weg. Maar laten wij er maar niet aan denken, dat jij zo dom zou zijn.
En omdat in de nieuwe wereld het volk Israel er 'geestelijk niet meer toe doet', omdat volgens Hebr 8 v 13 het Oude Verbond verjaard is...., en de Isrelieten heel hartelijk welkom zijn in de nieuwe wereld, als zij maar Jezus als hun redder en verlosser aannemen....daarom behoor jij met die verzegeling aan je voorhoofd dán tot 'het Israel 'naar de geest', dat uit alle volken van de hele wereld is 'gerecruteerd'.
En er zullen wel eens verzegelden tussen zitten, waarvan jij zegt: "Waar kom jíj nu vandaan...ik kom uit Benjamin. Maar jij?: uit Zebulon ?...uit Simeon ?...uit Naftali ?....uit Ruben ? ..." Maar wanneer je dan nader kennis maakt, weet je het opeens: "Die ander en ik...toch éen...allebei verzegelden".
Die verzegeling met 'God de Heilige Geest' is : - goed...om helemaal bij God de Vader en God de Zoon, (Jezus) te gaan horen - nodig om tegen geestelijke schade beveiligd te zijn, wanneer straks en misschien ook nu al in iets beperkte zin, de 'schade toebrengende engelen' aan hun ernstige en moeilijke werk beginnen.
En dat er staat : 144.000; dat is 12 x 12 en tien maar tien maal tien, allemaal symbolische getallen.
Nee hoor, w; het is ruim genoeg voor 'een schare die niemand tellen kan', met jou daartussen, 'allemaal met witte gewaden en met palmtakken', (9).
C.schrijft, menende dat de vrede onder de volkeren afdwingbaar was door een supranationale macht en dat de bron van vrede alleen bij de mens lag.Toch sterven ieder jaar minstens een kwartmiljoen mensen in lokale oorlogen en zeker evenveel in persoolijke twisten.Vrede is geen afgedwongen toestand van geen oorlog maar een toestand van wederzijds vertrouwen en wederzijds respekt gesteund op algemene rechtvaardigheid en naastenliefde. We mogen dus gerust de vraag stellen :Moet de mens in het LICHT staan om zelf licht te worden?.
Dag C. Het lijkt mij goed om te releveren, wat bij sommige Christenen als gedachte leeft over de toekomst
Allereerst zeg je, dat de vrede op aarde afdwingbaar is. Ik zie dat toch anders. Vele Chritenen, waaromder ik, menen, dat er na het huidig wereldbestel een nieuwe ordening komt die in de bijbel genoemd wordt: 'de duizend jaren '.
In die tijd zal als koning regeren Jezus Christus, die na zijn dood is opgestaan uit die dood en eeuwig leeft. Hij zal de vrede, die hij brengt niet afdwingen, maar die geleidelijk over de hele wereld uitbreiden door steeds meer mensen te overtuigen van de heilzaamheid van zijn regering met volledige macht, waarbij hij zich laat bijstaan door een uitgelezen schare van mede-heersers, die als enig doel eigenlijk hebben: van dienst zijn.
En dan zeg je dat de sleutel van eeuwige vrede bij de mens ligt. Maar volgens vele Christenen, waaronder ook ik, ligt de sleutel voor die eeuwige vrede alleen in de hand van God, die die vrede gaat bewerkstelligen door zijn Goddelijke Zoon, Jezus Christus.
Je spreekt er je verwondering over uit, dat er op dit ogenblik nog zp veel oorlogen en andere ellenden zijn over de hele wereld en dat niets er op wijst, dat deze vrede aan het naderbij komen is.
Vele Christenen echter menen, dat de rampspoed aangejaagd wordt door de duivel , die als voornaamste helpers heeft onze eigen , bedorven geest en ook de omstandigheden, die de duivel in de wereld heeft laten ontstaan. Daarom kan er in deze wereld geen vrede bestaan, zolang de grote bederver, de duivel, niet is uiitgeschakeld.. En dar gebeurt bij het binnengaan van de mensheid in 'de duizend jaren'. In 'de duizend jaar' is die duivel dus uitgeshakeld. Iedereen heeft dan volle vrijheid om voor het Goddelijke licht te kiezen.
N◙ die duizend jaar wordt de duivel nog even ontketend om de proef er op te nemen, dat inderdaad alle mensen nu voor Gods licht en voor Jezus gekozen hebben, in wier licht ze hebben gestaan, symbolisch duizenxd jaar lang.
Dan zullen er toch nog mensen blijken te zijn, die al die tijd maar gedaan hebben alsof, die veinzend Jezus als hun Heer aanvaard hebben. Zij zullen zich verraden, wanneer satan nog éen keer terug lijkt te komen. Maar daarna, na nog eenmaal strijd, is het dan toch bekeken, en gaan Gods beminden een eeuwige, stralende toekomst tegemloet.
Het leek mij dienstig om dit standpunt eens in deze kolommen te vermelden. Let wel; ik wil niemand overtuigen,. Dat is het werk van de Heilige Geest. Het werk van Gods beminden is alleen maar: getuigen.
Raak nu niet geprikkeld door deze posting. Ik houd van jullie allemaalL en wil niemand verdriet doen. Maar het is toch in ieder geval dienstig om eens van een afwijkend standpunt kennis te nemen.
Hier wordt gevraagd wat er mis is met het Christendom.
Naar mijn mening is er dit mis: tot op heden heeft men de schatkamers die Jezus met zijn werk op aarde ontsloot, nog niet voldoende, nog lang niet voldoende, doorvorst.
Wat zegt Jezus in Math 13: hij heeft goed zaad in de wereldakker gezaaid, maar 's nachts - toen de mensen sliepen- is de duivel langs gekomen en heeft slecht zaad door het goede gestrooid.
En wat is het goede zaad dat Jezus heeft gestrooid: - allereeerst natuurlijk : het overnemen van alle zonden van alle mensen van alle tijden.... - ook uw nog te verrichten zonden -....en ook de nog te verrichten zonden van de kleinkinderen van uw kleinkinderen ....en die uitboeten, zodat degenen die dat tot hun heil aannemen, met een schone lei tegenover God komen te staan, gerechtvaardigd door het bloed van Jezus. ......maar nog zoveel meer:
- mensen kunnen wedergeboren worden door het lezen van de bijbel met een ontvankelijk hart, ( 1 Petrus 1 v 23) - mensen kunnen verder gaan op de koninklijke heilsweg door gedoopt te worden met de Heilige Geest, zoals bijvoorbeeld omschreven in Hand 8, 10 en 19. - mensen kunnen zich oefenen in de gaven ( 1 Kor 12) en de vrucht ( Gal 5 v 22) van de Heilige geest - ....en dan komen er nog zovele heerlijke dingen.
Maar de omstandigheid, dat verreweg de meesten blijven dralen bij de eerste poort van de bekering leidt tot al die rare situaties, in het aanvangsartikel gereleveerd.
Jij merkt op: "Jij zegt, dat vrede een regel is. Maar ik wil in voorkomende gevallen 'terugvechten'.
A; we hebben het dan niet over hetzelfde. - Ik heb het over innerlijke vrede, die een Christen in zijn hart hoort te hebben. - Jij hebt het over iets heel anders: conflictueuze situaties, waarin je verzeilt. En dan wil je in zo'n toestand kunnen 'terugvechten'.
Het een sluit het ander niet uit. Wij Christenen geloven, dat wij een duidelijke tegenstander hebben, satan, vroeger 'Lichtdrager', een tegen God in opstand gekomen aartsengel.
En omdat die engel God haat, heeft hij ook een felle haat tegen 'Gods oogappel', de mensheid, waarmee God grote plannen heeft.
En dikwijls valt de duivel aan met verleidingen en verzoekingen en afleidingsmanoeuvres en rookgordijnen en wat niet al, om de mensen het zicht op God te ontnemen en God en de mensen uit elkaar te jagen.
En tegen die duivel hebben wij nu onze overwinnende strijd. Want sedert hij op beslissende wijze is verslagen door Onze Heer Jezus Christus, kunnen wij ons altijd op de naam van Jezus beroepen. Wanneer satan ons plaagt met een verleiding tot het verliezen van onze zelfbeheersing, kunnen wij terugvechten en zeggen: "Satan...in de naam van Jezus, wijk van mij met dat mij aanzetten tot een driftbui".
Maar dat is heel iets anders dan jij bedoelt: iemand roept krenkende dingen tegen jou en jij weet die ander met jouw weerbare tong van repliek te dienen.
-En dan dat begrip : vrede. Jij denkt, dat de vrede is verbroken, wanneer er een conflict gaande is. Maar een Christen vecht zijn geestelijke conflicten met satan uit en stelt zich vriendelijk-bescheiden tegen mensen op, want hij weet, dat satan de eigenlijke tegenstander is, die zich achter mensen verschuilt.
En terwijl jij, wanneer je je te weer stelt tegen hoon of anderszins, je adrenalinegehalte voelt stijgen en wanneer de ruzie achter de rug is, je behoorlijk ontregeld voelt en echt even op de een of andere manier tot rust moet komen, is het bij de Christen zo, dat hij zelfs in felle gevechten met satan en in de veel mindere voorkomende gevechten met mensen.... immers hij heeft geleerd de-escalerend te werk te gaan ....een innerlijke rust behoudt...een innerlijke vrede:immers, de Here Jezus heeft bij zijn afscheidrede gezegd, ( Johannes 14 v 27): "Vrede laat ik u...mijn vrede geef ik u...niet gelijk de wereld die geeft, geef ik hem u". In Israel was het een gewone groet bij het weggaan: "Vrede laat ik u". Maar Jezus geeft een verdieping aan de wereldse groet. Immers ; op dat eigenste moment is hij zich aan het voorbereiden op de grote eindstrijd, die over enkele uren gaat beginnen. In Gethsemane gaat hij de beker drinken met alle zonden van alle mensen van alle tijden. En wanneer hij die beker tot de bodem leeggedronken zal hebben, zogezegd tot op de laatste druppel.... mischien jouw druppel A...misschien mijn druppel ....en wanneer hij geroepen zal hebben : "Het is volbracht", heeft hij de wereld een bovenaardse vrede geschonken, die zich in de loop van vele eeuwen gaat tonen in zijn volheid.
En naar die regel: 'de door onze Heer Jezus Christus verworven vrede' leven de Christenen in gelovig uitzien naar het volkomen worden van die innerlijke vrede, waarna wij worden toegeleid door 'God de Heilige Geest'.
C. Hij meende dat de vrede onder de volkeren afdwingbaar was door een supranationale macht en dat de bron van vrede alleen bij de mens lag.Toch sterven ieder jaar minstens een kwartmiljoen mensen in lokale oorlogen en zeker evenveel in persoolijke twisten.Vrede is geen afgedwongen toestand van geen oorlog maar een toestand van wederzijds vertrouwen en wederzijds respekt gesteund op algemene rechtvaardigheid en naastenliefde. We mogen dus gerust de vraag stellen :Moet de mens in het LICHT staan om zelf licht te worden?.
Dag C.
Het lijkt mij goed om te releveren, wat bij sommige Christenen als gedachte leeft over de toekomst
Allereerst zeg je, dat de vrede op aarde afdwingbaar is. Ik zie dat toch anders. Vele Chritenen, waaromder ik, menen, dat er na het huidg wereldbestel een nieuwe ordening komt die in de bijbel genoemd wordt: 'de duizend jaren '.
In die tijd zal als koning regeren Jezus Christus, die na zijn dood is opgestaan uit die dood en eeuwig leeft. Hij zal de vrede, die hij brengt niet afdwingen, maar die geleidelijk over de hele wereld uitbreiden door steeds meer mensen te overtuigen van de heilzaamheid van zijn regering met volledige macht, waarbij hij zich laat bijstaan door een uitgelezen schare van mede-heersers, die als enig doel eigenlijk hebben: van dienst zijn.
En dan zeg je dat de sleutel van eeuwige vrede bij de mens ligt. Maar volgens vele Christenen, waaronder ook ik, ligt de sleutel voor die eeuwige vrede alleen in de hand van God, die die vrede gaat bewerkstelligen door zijn Goddelijke Zoon, Jezus Christus.
Je spreekt er je verwondering over uit, dat er op dit ogenblik nog zp veel oorlogen en andere ellenden zijn over de hele wereld en dat niets er op wijst, dat deze vrede aan het naderbij komen is.
Vele Christenen echter menen, dat de rampspoed aangejaagd wordt door de duivel , die als voornaamste helpers heeft onze eigen , bedorven geest en ook de omstandigheden, die de duivel in de wereld heeft laten ontstaan. Daarom kan er in deze wereld geen vrede bestaan, zolang de grote bederver, de duivel, niet is uiitgeschakeld.. En dar gebeurt bij het binnengaan van de mensheid in 'de duizend jaren'. In 'de duizend jaar' is die duivel dus uitgeshakeld. Iedereen heeft dan volle vrijheid om voor het Goddelijke licht te kiezen.
N◙ die duizend jaar wordt de duivel nog even ontketend om de proef er op te nemen, dat inderdaad alle mensen nu voor Gods licht en voor Jezus gekozen hebben, in wier licht ze hebben gestaan, symbolisch duizend jaar lang.
Dan zullen er toch nog mensen blijken te zijn, die al die tijd maar gedaan hebben alsof, die veinzend Jezus als hun Heer aanvaard hebben. Zij zullen zich verraden, wanneer satan nog éen keer terug lijkt te komen. Maar daarna, na nog eenmaal strijd, is het dan toch bekeken, en gaan Gods beminden een eeuwige, stralende toekomst tegemoet.
Het leek mij dienstig om dit standpunt eens in deze kolommen te vermelden. Let wel; ik wil niemand overtuigen,. Dat is het werk van de Heilige Geest. Het werk van Gods beminden is alleen maar: getuigen.
Raak nu niet geprikkeld door deze posting. Ik houd van jullie allemaalL en wil niemand verdriet doen. Maar het is toch in ieder geval dienstig om eens van een afwijkend standpunt kennis te nemen. Daag Ger
In mijn leven heb ik vaak periodes, dat ik het gevoel heb dat God niet bij mij is, dat ik Hem niet kan "bereiken".
Dit maakt mij aan het wankelen en twijfelen.
Herkent iemand dit?
Dag E,
Kan ik je misschien van dienst zijn met een gedeelte uit de bijbel. Ik zou je mee willen nemen naar Lucas 18 v 1 t.m.8.
Het begin t.m.6 is erg onaangenaam, maar ik moet je toch verzoeken, het eens nauwkeurig te lezen.
Maar het gaat miij om vers 7 en 8 en dáar zit voor jou troost in, dacht ik toch wel.
"Zal God dan niet zéker recht verschaffen aan zijn uitverkorenen, die dag en nacht tot hem roepen ? Of laat hij hen wachten ? Ik ( Jezus) zeg jullie, dat hij hun spoedig recht zal verschaffen. ...... Maar als de mensenzoon komt, zal hij dan geloof vinden op aarde ? "
Wat een volstrekte tegenstelling: - die lompe, onverschilligre, goddeloze , aardse rechter, die uiteindelijk toch recht doet. - de Heer God, die goed is en liefde.
En dan de zekerheid: de Heer doet zeker recht.
Jij, mijn lieve E, roept ook al zo lang tot de Heer. En hij lijkt wel een beetje op die onrechtvaardige rechter. Hij luistert ook niet. Maar hij doet dat om heel andere redenen. Soms heeft het er de schijn van of God zich niets van jou aantrekt, of hij je lijden en je vertwijfeling en je twijfel niet ziet, of hij je gebeden niet hoort en niet de geringste aanstalten maakt om ze te vérhoren. Heus...God vergeet je niet. Je zou kunnen zeggen: "Wat in het vat zit, verzuurt niet".
Hij gaat je verhoren en hij gaat nú al, in dit leven, die tranen van je ogen afwissen.
In zijn grote plan, zijn masterplan, 'moet' God wel eens prioriteiten aanbrengen. Maar wanneer jij in zijn plan even niet helemaal aan je trekken lijkt te komen...heus...hij komt bij je terug. met haast werkt hij er aan om jouw verdrietelijkheden weg te nemen.
Kop op....E. Even volhouden.
En dan komt ik bij die laatste tekst. Er zullen er velen zijn, juist wanneer de tijden moeilijker gaan worden, die zeggen: "Nou...ik heb me zeker vergist. Ik houd maar op met verwachten."
Niet met die anderen meedoen E. Je moet misschien nog lang wachten. Maar je gaat merken, wanneer je volhardend en vasthoudend blijft bidden, dat je eigenlijk geluk en geloofszekerheid aan dat gebed gaat ontlenen.
Alles loopt niet 'volgens het boekje', maar als het maar loopt
Lieve allemaal,
In theologische termen wordt hier gesproken over bekering, wedergeboorte en doop ín en vervulling mét de Heilige Geest.
Ik kan het niet allemaal bevatten, maar geef hier mijn eigen bevindingen, want ik ben een 'bevindelijk mens'.
Jarenlang was ik een kerkganger zonder mee. O zeker: ik was lid geweest van de knapen- en jongelingsvereniging, later van de mannenvereniging, maar het was allemaal traditie. Toch was er niet alleen doodsheid in mijn hart. Ik weet nog, dat ik in 1957 een artikel schreef, waarin de felle geïnteresseerdheid in de onzienlijke wereld duidelijk tot uiting kwam. En ik weet nog, dat ik in 1948 deel nam aan een huis-aan-huis- evangelisatiecampagne van - n.b.- de gereformeerde kerk synodaal. Ja zelfs weet ik van een ' heenwijzend' gesprek, dat ik in 1944 voerde met een 'zoeker'. En mijn- mede tegenwoordig- meisje, later- 1945- tot heden mijn vrouw, wist het toen opeens: "Deze jongen wil ik. Hij is ook van Jezus".
Maar later kwamen, naar het woord van Matt 13 v 7 en 13 v 22 zoveel dorens en distels op, dat het in 1959 wel leek of ´het goede zaad verstikt was´.
En toen kwam er een revival op mijn weg en ik werd opeens geconfronteerd met Geestesgaven en Geestesvrucht, strijd in de hemelse gewesten..... och; jullie kennen dat allemaal, in ieder geval van horen zeggen. ... en kwam er nieuw leven
Dit was nu juist wat ik zocht. Ik had een pre-gedisponeerdheid voor de onzienlijke wereld en had het idee, dat ik thuiskwam.
In 1959, met mijn 37 ste , in aanraking gekomen met het nieuwe....en dat terwijl distels en dorens nog steeds bezig waren om het zaad van het evangelie te verstikken.
In de vijftig jaar, die volgden, liep alles door elkaar. Ik moest me eigenlijk nog bekeren, ik moest nog 'diep bekeerd' worden, ik moest nog wedergeboren worden door de toegewijde lezing van Gods boek, ( 1 Petrus 1 v 23), ik was nog niet gereed voor de vervulling met Gods Geest en tóch overkwamen mij de ´Geestesgaven´.
In die halve eeuw kwam alles zo wat tot rust en vond zijn plaats, maar nog steeds- tot nu toe- kan ik van mijn leven zeggen: - 'under construction´.
Je begrijpt: zo´n ´ongeregelde´ontwikkeling: - aan de opbouw beginnen, terwijl het fundament er nog niet eens ligt - nieuwe ideeën horen, terwijl je het al voorhandene nog niet eens hebt doorgedacht is niet eenvoudig.
Maar ik heb ontdekt, dat alle levens zich eigenlijk ontwikkelen 'buiten het boekje om'.
Dat verdraagt zich eigenlijk helemaal niet met rustige theologische beschouwingen: eerst het een en dan het ander.
In ieder geval: ik heb met Jezus een heel interessant leven gekregen. Op vele netten ben ik actief, in Amerika zelfs met een eigen column, 'Vraag het Ger', - 'Ask Ger'.
Een mens heef nodig: - besef van eigen strafwaardigheid -....en: bekering. - ...en diepe bekering, (Lucas 22 v 32). - ...en wedergeboorte - ...en doop in de Heilige Geest - ...en Geestesgaven en Geestevrucht, om tot heilig- en heerlijkmaking te komen.
En wanneer het allemaal een beetje door elkaar heen loopt, dan voegt God het ineen tot een bouwwerk voor de eeuwigheid.
Hoe ontstaat faalangst, vanwaar komt en wat doet dit met het menselijk gedrag?
Faalangst kan door vele oorzaken ontstaan. En in de diverse antwoorden zijn ook al vele van die oorzaken benoemd.
Maar het is belangrijk om de grondoorzaak aan te geven, omdat we dan ook op zoek kunnen gaan naar dit antwoord: "Faalangst...hoe kom je er af ?".
God schiep de mens naar zijn evenbeeld, naar zijn gelijkenis. En ik heb nooit iemand horen beweren, dat er bij God faalangst zou zijn.
Maar iedereen weet het: Gods tegenstander, de duivel is gekomen en heeft het eerste mensenpaar tot ongehoorzaamheid aan God gebracht.
En toen was de weg voor hem vrij om vanuit zijn gunstige, onzichtbare positie al zijn kwalijke gedachtegangen bij de mens in te brengen.
Satan hoefde niet eens altijd maar door te gaan met gif te spuiten. Dat gif vrat ook zélf door. Naast directe beïnvloeding door satan was er ook een indirecte beïnvloeding door het autonoom doorwerkende gif.
En zo is, naast alle andere narigheid, ook de faalangst in de samenleving geslopen.
Altijd heeft God ons wegen geboden om van al die doemscenario's af te komen. En in onze gelukkige tijden doet hij dat met grote kracht door ons te wijzen op zijn Goddelijke Zoon, bij ons bekend geworden als 'onze Heer Jezus Christus'. Voor allen, die in Jezus geloven als hun redder, verlosser, genezer en bevrijder, heeft Jezus het gif uit de samenleving weggedronken, toen hij op Golgotha riep: "Volbracht".
En God de Heilige Geest voltooit het werk. Jezus herstelde het contact van de Vader met ons en de heilige Geest leidt ons naar de Vader toe.
Dan is dit de slotsom: baart de faalangst je leed......:zeg het aan Jezus, net als al het andere. En Jezus geeft oplossingen voor alles.
Je vraagt je af: - soms erger ik mij aan mensen, die beweren, dat de duivel niet bestaat - soms erger ik mij ook aan mensen, die zeggen, dat elk gevoel, dat zo maar eens bij je opkomt, van God komt - soms erger ik mij, wanneer mensen over allerlei dingen die in de bijbel als verkeerd worden aangemerkt, zeggen, dat ze goed zijn - soms erger ik mij, wanneer ik zo weinig vuur van de Heilige geest bespeur in allerlei beweringen om mij heen - soms erger ik mij, wanneer ik het 'vuur van de Heilige Geest' ook niet bespeur op HQ. Ben ik nu 'raar'???
Jongen Niem, wat erger jij je veel. Maar dat is de jonkheid. Je hebt dat als jonge, vurige Christen zo gauw, dat je je wild ergert, wanneer de mensen aan dingen, die jou zo mateloos gelukkig maken, voorbijgaan met een lusteloos; "Gunst...geloof jij dát....nou geluk er mee....iedereen heeft zijn eigen waarheid: ik de mijne, jij de jouwe". Zelfs Jezus moet dat gevoel-van-jou wel eens gehad hebben. Op zeker moment staat van hem opgetekend dat hij zegt: "Wat zíjn jullie toch een ongelovig en dwars volk, hoe lang moet ik nog bij jullie blijven? Hoelang moet ik jullie nog verdrágen?!" (Matth 17 v 17).
Jezus komt hier net van 'de verheerlijking op de berg' vandaan en ziet de ongelovigheid en het 'buigen voor de duivel' nu in zijn meest ontluisterende vorm. Groter tegenstelling tussen 'wat net was' en 'wat nu is' is welhaast niet denkbaar.
Even wil hij wel weg van 'dit alles'. Maar dan neemt hij toch maar weer dapper zijn kruis op.
Ik heb jouw verontwaardiging ook wel eens gezien bij Christenen van zo 35 jaar. En eigenlijk hadden zij niet zo jeugdig moeten reageren als zij deden. Zo iemand riep eens woedend: "Lees dan toch dwarskop!!! Hier stáat het toch !!".
Dit is natuurl;ijk volkomen afkeurenswaardig, hoewel toch ook weer begrijpelijk. Hijzelf was zo blij met het nieuw-gevondene en iemand zat hem maar te 'zuigen'.
Maar ook jij moet oppassen met je lichte geërgerdheid.
Breng het bij Jezus: -vertel hem maar van het gevaar, waarin zij verkeren, die de duivel niet willen zien in vele zaken - schreeuw het maar bij hem uit, dat mensen zo oncritisch kunnen zijn ten aanzien van hun gevoelens - vertrouw aan hem je zorg maar toe over dat lichtvaardig 'goed kwaad en kwaad goed noemen' - bid maar aan God, dat de Heilige Geest meer zal worden toegelaten in harten en ook op HQ.
Spreek meer met God over de mensen dan met de mensen over God.
En....wees maar gerust 'raar'. De dingen van God waren altijd voor de Joden een ergernis en voor de Grieken een dwaasheid, ( 1 Cor 1 v 23). Het was dus 'raar' voor hen. Maar door het woord van het kruis, een dwaasheid voor de wereld, ( v 1, voor de wereld niet te verstaan, (2 v 14), voor de wereld met haar wijsheid, die dwaasheid is in Gods ogen, (3 v 19).....door de dwaasheid van die prediking wil God de wereld redden, (1 v 21).
Blijf de Heer vertrouwen, rare.....gezegende rare...( hoofdstad van Zimbabwe)....Ik zeg het kameraadschappelijk tegen je, zoals ze het tegen mij zeiden, toen ik naar Zimbabwe ging.... ha rare...
, voor de wereld niet te verstaan, (2 v 14), voor de wereld met haar wijsheid, die dwaasheid is in Gods ogen, (3 v 19).....door de dwaasheid van die prediking wil God de wereld redden, (1 v 21). 
