Geraardsbergenaar Jim Cole heeft dinsdagavond 31 maart 2009 de cultuurprijs van de provincie Oost-Vlaanderen gewonnen. Coleman, die deze maand 30 wordt, ontving de prijs voor popmuziek. Dit naar aanleiding van zijn cd Soul in two. De jaarlijkse uitreiking van de cultuurprijzen is een initiatief van de provincie Oost-Vlaanderen.
(bron: Radio M.I.G.)
Beste Jim, schreef ik, uw stem & uw muziek ontroerde mij tijdens het duidingsprogramma 'De zevende dag' van 24 februari 2008 op VRT, enz...
Zon talent en zon bescheidenheid, dat kan niet misgaan dacht ik s anderendaags toen ik zijn antwoord las.
Veel succes, Jim!
*
Jimmy Colman of Jim Cole is afkomstig uit Geraardsbergen maar verliet sinds zijn studies de stad Gent niet meer. Jim dankt zijn talent grotendeels aan zijn Zuid-Amerikaanse vader, die hem er op jonge leeftijd toe aanspoorde aan de stedelijke muziekacademie zijn creativiteit te laten botvieren. Als jonge dreumes zat hij dan ook vaak tussen Latijns-Amerikaanse muzikanten en hield hij er een bepaalde liefde op na voor gitaar. Zijn jeugdjaren versleet hij achter de platenspeler van zijn Geraardsbergse moeder en putte uit haar collectie waaronder The Beatles, Stevie Wonder en Queen.
Onlangs verwees Uw Dienaar nog in een andere recensie naar een Belgische band die hij jaren geleden al eens als bij toeval had leren kennen. Dat er nu, zoveel jaren later, uiteindelijk een volwassen album onder zijn neus werd geschoven en dat hij daar niet meteen zwaar van onder de indruk was, dát schreef hij er ook nog bij.
Welnu: de blauwdruk van dat verhaal kan eigenlijk grotendeels worden toegepast op Jim Cole. Ook al Belgisch, ook jaren geleden al eens aangeklopt toen ondergetekende nog wat optredens organiseerde in een klein en bescheiden jeugdhuis. We hielden de boot toen af omdat het allemaal nog te pril en te onzeker klonk. En kijk nu: Jim Cole is gegroeid, ouder geworden en komt ook al met een volledig debuutalbum aandraven. Wat meer is: hier vertellen de mannen van het inlandse platenlabel Evil Penguin geen prietpraat als ze hun poulain omschrijven als 'bijzonder internationaal klinkend' en 'bulkend van de ambitie'. Laat dit debuut horen aan gelijk welke toevallige luisteraar en slechts weinigen zullen hier 'een kleine Vlaming' in horen.
Op 'Soul in 2' opent de mens uit Geraardsbergen bijvoorbeeld met 'Things', een kruising tussen Justin Timberlake en Pharell Williams. We kid you not! Weinig later krijgen we al 'Goodbye' tegen onze aambeien gekegeld en ook die single is er niet naast. Een volle poppy sound, goeie arrangementen, excellente stem, sterk uitgebalanceerd nummer: niks op aan te merken eigenlijk, en zo staan er nog wel enkele pareltjes op 'Soul in 2'. Denk aan Lenny Kravitz onder anderen, maar denk vooral ook heel vaak aan Ben Folds. Of als we het toch Vlaams moeten gaan zoeken: Soapstarter, Lalalover, that should do the trick.
Weinig debuutalbums staan van begin tot eind als een huis, en ook op de eerste worp van Jim Cole is dat niet anders. Alle songs klinken dan wel behoorlijk en in se gaan ze nérgens of nooit uit de bocht, maar toch missen we hier en daar wat kruiden op wat de man serveert. Af en toe mag het nog ietsje ruwer, ietsje steviger, ietsje meer gedurfd, ietsje catchier ook. Wie weet klinken alle tracks na twintig luisterbeurten wél allemaal herkenbaar in ons hoofd, maar een drietal songs die je al van bij de eerste keer bij het nekvel grijpen: dat zou niet te veel gevraagd mogen zijn. Als je dan toch de lyrics in het boekje toevoegt en als een volleerd tieneridool voor de foto poseert, kan je die bakvissen maar beter 'servicen' met een no-nonsensedansvloer-killah. Doe het voor de meisjes, Jim, voor ons hoeft het niet per se. En voor je pensioen!
Niettemin geven we ruiterlijk toe dat dát al aardig richting detailkritiek gaat, net zoals het ook muggenziften is als we in de intro van 'Stop!' plots de geest van Axelle Red en 'Le monde tourne mal' horen ronddwalen. Op de keper beschouwd is 'Soul in 2' immers een bijzonder knap en soulvol debuut van een man die goeie muzikanten rond zich wist te scharen en na jaren in de schaduw klaar lijkt om voorgoed op het voorplan te treden. Vergeet Günther Neefs en diens krampachtige maar oubollige poging om Motown te klinken: Jim Cole is ook niet zwart, maar zo klinkt hij wel.
Je weet wel: zoals de klepperende kare kare kiet kiet
stijgend uit het wa-wa-waanzinnige riet, en
-verdomd, er hangt muziek in de lucht en in een poging te componeren krijg ik geen noot op papier, dus pingpong ik met de plingplong en dwing drip te kletsen tegen drop in een zwepende regenzucht vragend aan het venster of het binnensijpelen, laat staan alles wegschrobben mag want na regen komt regenachtig, vertelt Van Dale en dan is er nog het regengordijn dat een refrein woedt met woe-woorden als op woensdag klettert het woeste ouwe wijven-
zijn vingers lenigen haar onstuimige lenden.
Sterren verlichten en verdichten
laag tikkende takken tot een wiegend herfstbed.
Onder het defilé van wolkenrokken last hij een kus
'Klaprozen en Kamermuziek' & 'Poppies and Chamber Music'
Klaprozen en Kamermuziek
&
Poppies and Chamber Music
samengesteld door Hannie Rouweler en Thierry Deleu
Demer Uitgeverij / E Publisher
Tien dichters uit Vlaanderen (Westhoek, Antwerpen, Limburg) en Nederland (Zwolle) met nieuwe gedichten. Over de natuur, de zee, liefde, vergankelijkheid, afscheid, steden (reizen), de schone kunsten, taal, en nog meer.
De dichters (in alfabetische volgorde):
- Bert Bevers
- Jenny Dejager
- Thierry Deleu
- Floor Deroo
- Marleen De Smet
- Fernand Florizoone
- Paul Gellings
- Joris Iven
- Guy van Hoof
- Hannie Rouweler.
De voorstelling van de bundel gaat door op zaterdag 20 maart 2010 om 11.00 uur in de Kok-pit van het nieuwe gemeentehuis van Koksijde.
In november 2010 ziet wellicht Poppies en Chamber Music, een Engelstalige uitgave, vertaald door John Irons het daglicht.
Gino Franceus schrijft hit voor muzieklegende Merrill Osmond
Gino Franceus schrijft hit voor muzieklegende Merrill Osmond
Geraardsbergenaar componeert samen met Garry Hagger 'Hard to say goodbye'
De Amerikaanse band The Osmonds was in de jaren zeventig de absolute wereldtop. Gino Franceus van muziekshop Cam Cole heeft nu een song klaar voor Merril Osmond, de frontman van de groep.
Merrill Osmond is een van de oprichters van The Osmonds. In de jaren zeventig werd de groep erg populair met wereldhits als Crazy Horses en Down by the Lazy River. De band had een hoog knuffelbeergehalte door de inbreng van de jongere generatie Osmonds vertegenwoordigd door Jimmy, Donny en zus Marie. In hun smetteloze witte glitterpakjes en met hun hoge stemmetjes pakten ze de wereld in.
Intussen werd het heel wat stiller rond de Osmonds, maar de band treedt nog steeds op. Het zijn dan vooral de broers Wayne, Jay en frontman Merrill. Diezelfde Merrill pakt nu uit met een nieuwe song, geschreven door Gino Franceus. Gino 'Cam Cole' Franceus is een professioneel toetsenist, hij speelt piano, synthesizer en Hammondorgel. Gino Franceus schrijft zelf muziek en zorgt voor de arrangementen. Hij componeerde al liedjes voor Garry Hagger en de filmmuziek van 'Blinker'.
Het is samen met Garry Hagger, die de tekst schreef, dat Gino het nummer Hard to say goodbye componeerde. Garry Hagger bracht het nummer in het voorprogramma van de Osmonds bij een optreden in Nederland. De song viel meteen in de smaak bij Merrill Osmond, die in de wolken was over tekst, muziek en arrangement. Merrill heeft het nummer nu al uitgebracht in de Verenigde Staten en brengt het uit op de nieuwe cd van de Osmonds. Die wordt in het najaar gelanceerd in Europa.
'Voor mij is het uiteraard een hele eer dat een muzieklegende als Merrill Osmond een nummer van mij overneemt', zegt Gino Franceus. 'Dit is een absoluut hoogtepunt in mijn muziekcarrière. Ik was al een fan van de Osmonds en nu ben ik dat nog meer. Ze spelen een muziekgenre dat mij goed ligt.'
Osmond en Franceus hebben elkaar duidelijk gevonden. 'We spraken meteen af dat ik nog andere nummers ga schrijven voor hem. Ik heb inspiratie genoeg en heb binnenkort een eigen studio. Zo maak ik een oude droom waar: liedjes componeren, inspelen en arrangeren in mijn eigen muziekstudio.'
Jan Lion
Bron: Jan Lion (Het Nieuwsblad regio Geraardsbergen)
De wereldburger van Geraardsbergen (auteur: Marc Van Trimpont)
De wereldburger van Geraardsbergen
Uit de merkwaardige geschiedenis van 550 jaar Manneken-Pis
Auteur: Marc Van Trimpont
Dit is de titel van het jubileumboek dat op vrijdag 5 juni 2009 door de Broederschap van het Geraardsbergse Manneken-Pis aan het publiek wordt voorgesteld om 20 uur op het Geraardsbergs stadhuis. Het boek is van de hand van Marc Van Trimpont, de voorzitter van Gerardimontium dit is de Geraardsbergse vereniging voor lokale geschiedenis.
Met dit boek wil de auteur vooral een beeld ophangen van wat links en rechts en in gespreide slagorde is verschenen in de pers en in andere publicaties; dit werk steunt met andere woorden in mindere mate, maar toch nog ook, op nieuw ontdekte en onuitgegeven bronnen.
Diegenen die niet vertrouwd zijn met het reilen en zeilen van het Geraardsbergse Manneken-Pis zullen er vernemen wat ze precies dienen te weten om zich met voldoende kennis van zaken een correct beeld te kunnen vormen van de leefwereld van het ventje zowel in lang vervlogen dagen als nu. En aan de ingewijden wil het een soort refreshment bieden. Zo zal worden uit de doeken gedaan wat zo allemaal verteld wordt en is over of in verband met de ontstaansgeschiedenis van het ventje inclusief de verhalen die de toets van de geschiedkundige kritiek (vooralsnog) niet hebben (kunnen) doorstaan. En vanzelfsprekend zal het koren worden gescheiden van het kaf door uitsluitend aan volstrekte zekerheden het label van geloofwaardigheid toe te kennen.
Eeuwelingen hebben tijdens hun lang leven heel wat meegemaakt, ruchtbare wederwaardigheden zowel als faits divers van minder belang en conflicten, ja zelfs ruzies met een of andere verwant; allemaal samen hebben deze belevenissen hun aards bestaan gevuld en getekend. Dit geldt ook voor het Geraardsbergse Manneken-Pis en dus komen al deze aspecten ter tafel.
Vanzelfsprekend mogen ook de pleegouders en de ijverige familieclan van het ventje niet worden over het hoofd gezien en evenmin mag worden voorbijgegaan aan het heiligdom, doorgaans museum genoemd waar het manneken honderden keren te pronk staat in een of ander pakje uit zijn indrukwekkende garderobe.
En indien Manneken-Pis heel wat dramatische gebeurtenissen heeft beleefd dan werd en wordt hij overladen met eerbetoon en blijken van genegenheid. Weinigen werden en worden tijdens hun leven geprezen en bezongen als hij. Dichterlijke ontboezemingen vormen derhalve het sluitstuk van dit boek.
De auteur brengt een vlot leesbare, journalistiekgetinte tekst waarbij voetnoten bewust achterwege zijn gelaten. De bronnen die het draagvlak vormen voor het werk staan evenwel allemaal achteraan vermeld, wat het om het even wie mogelijk zal maken en dit zonder werkelijk al te veel moeite zijn of haar weg te vinden om desgewenst een of ander gegeven na te trekken
De wereldburger van Geraardsbergen. Uit de merkwaardge geschiedenis van 550 jaar Manneken-Pis is een boek dat ongetwijfeld een groot aantal Geraardsbergenaars al aanspreken maar beslist ook nieuwsgierigen van buiten de stadsgrenzen.
Het zal zowat 130 bladzijden (210 mm x 210 mm) tellen.
Het is te verkrijgen tegen de voordelige voorintekenprijs van 15 euro (vanaf 6 juni: 20 euro), te betalen op rekening 443-1630781-26 van Broederschap van het Geraardsbergse Manneken-Pis.
25 jaar Broederschap van het Geraardsbergse Manneken-Pis
17de kapitteldag
zondag 14 juni 2009
Markt Geraardsbergen
11.30uBeiaardrecital
14.30uOptocht van Stationsplein naar Brugstraat van de Broederschap van het Geraardsbergse Manneken-Pis, vzw Keizer Karel-Gent en bevriende confrérieën in vol ornaat
15.00uOfficiële opening met reconstructie van de Manneken-Pisfontein uit 1459 op de Markt
16.00uOpvoering middeleeuwse dansen door vzw Keizer Karel-Gent
16.30uOnthulling Manneken-Pis in 15de eeuwse kledij
17.00uGouden Manneken-Pisworp
Muziek en animatie door de Funkystreet Band en presentatie streekproducten
Kanselier secretaris: Marcel Nevraumont
Schepen-grootmeester: Eric Spitaels
Prince-protocolleider : Olav Geerts
i.s.m. stad Geraardsbergen en vzw Geraardsbergse Musea
Koenraad & Marie-Ange samen mijmerend op moederdag
Moeder, mère, mother, Mutter, madre, mater... moedertaal is de taal der liefde die met warmte en dankbaarheid heen en weer geworpen wordt in de ogen van een moeder voor haar kind, van een kind voor de moeder. Het besef groeit naarmate de tijd vordert, zo ook de impact van verlies en de leegte die het nalaat. Liefdevolle herinneringen bieden soelaas en zetten er ons toe aan om door te gaan.
MarLeen
Koenraad Rosier samen met echtgenote Marie-Ange Cornet en kleinkinderen
(Marie-Ange overleed op 6 april 2009)
Koenraad & Marie-Ange
samen
mijmerend op moederdag
Samen,
steeds samen, dat was onze levensstijl.
Samen kenden we mooie jaren.
Samen in de trein naar het werk.
Samen bij de ouders en de schoonouders op de boerderij in het mooie Pajottenland of op de Cocanne te Overboelare in de vallei tussen de Mark en de Dender waar kunst een beleving was.
Maar ook
samen in goede en slechte momenten tijdens de petroleumcrisis van 74 toen we aan ons huisje bouwden tot de huidige financiële crisis die nu vele mensen treft.
Steeds was dit een uitdaging om samen verder te gaan in eenvoud en het geluk om samen te zijn en dat verder uit te bouwen.
Geluk is als een vleugje wind, snel genomen door de tijd.
Samen in het veld en de bossen op een zelfgemaakte boot op de Dender of in de lucht met een ultralicht vliegtuigje. Daarin lag ons geluk.
Samen met de vrienden de lessen volgen over de kunst van het zwevenen het vliegen als een vrije vogel in de lucht.
Samen werden we lid van het jaarmarktcomité in 78. Voor Maria-Ange werd de taak weggelegd voor de opvang van de nieuwkomers en voor een bloemetje voor de zieke leden. Bij het ronselen van advertenties kreeg zij de stad Edingen toebedeeld, omdat de Franse taal haar vertrouwd was door haar studies als verpleegster in de stad Doornik.
Geluk is als een vleugje wind, snel genomen door de tijd.
Samen hebben we het lijden gedragen van haar moeder, vader en haarzelf.
Samen legden we onze lange lijdensweg af en bleven wij geloven in de genezing. We gaven elkaar moed. Maar ook stond zij andere zieken nabij met de nodige raad en moed bij het verwerken van de nietsontziende ziekte: kanker.
Tot de laatste maanden waar de pijn een kwelling de overhand nam bleef ze zorgen voor haar kleinkinderen en was geen natte broek te veel.
Ze was
de moeder voor haar kinderen en kleinkinderen.
Ze was
de toeverlaat voor vrienden in de club en tijdens de jaarmarkt.
Zelfs als het moeilijk werd kon men nog het geluk van haar gezicht aflezen zij bleef genieten van de vrienden en de genodigden als ze zich als een helpende hand nuttig voelde.
De strijd om te overleven droeg zij moedig en alleen, zonder klagen, zonder tranen noch vragen.
En toch droegen we in stilzwijgen in elkaar begrijpende blik alles samen.
Zo spaarde ze iedereen die ze liefhad. Zo een vrouw mocht geen droefheid noch pijn kennen.
Samen geloven wij in de wederopstanding van ons geluk en de kracht van het leven.
Wij hopen dat onze kinderen, schoondochters en hun kinderen onze wereld mochten ontdekken en de weg mogen bewandelen die we samen hadden uitgestippeld.
De vier maanden uitstel tot haar dood werden vier mooie en intense jaren. Wij waren altijd samen om dat beetje geluk te delen. Zelfs nu blijven wij in gedachten samen in de tuin van onze dromen, samen in den hof, samen wandelend met de kinderen en kleinkinderen of samen rond de tafel. Zo was ons leven en zo zal het blijven in gedachten.
Samen vouwen we nu de handen,
voor een gebed ter nagedachtenis van ons Ma, Oma en Vrouw.
Dat zij in vrede mag rusten.
Geluk is als een vleugje wind, snel genomen door de tijd.
Ann Dhaenens bezocht de tentoonstelling WielerSportCultuur
Beknopte fotoreportage van Ann Dhaenens
Ann Dhaenens bezocht de tentoonstelling WielerSportCultuur waar gedichten van enkele Geraardsbergse potloodbijters zijn te lezen. De tentoonstelling loopt nog tot 22 maart 2009 (openinguren: maandag tot vrijdag van 10 tot 17 uur en op zondag van 14 tot 17.30 uur)
in het huis van Kina, Sint-Pietersabdij Gent, Sint-Pietersplein 9, 9000 Gent en verhuist daarna naar Brugge (zie berichtgeving verder op de blog).
Ann is een kunstenares en documenteert haar werken met eigen gedichten. In 1986 vestigde ze zich te Geraardsbergen om uiteindelijk te verhuizen naar Lierde naar juist die straat die ik jaren terug verliet maar levenslang meedraag, naar juist dat huis waar ik als kind speelde met de kinderen des huize. Haar atelier dat het imago van Ann en haar echtgenoot Geert uitstraalt in het landelijke Lierde is het verlengde van haarzelf.
Zicht op Geraardsbergen (site van Steven De Schuiteneer & Chris De Nooze)
Site van Geraardsbergen
Klik op onderstaande foto voor een bezoek aan de interessante blog van André Vander Kelen met foto's van Désiré Declercq.
Klik op onderstaande foto voor een bezoek aan de interessante blog van André Vander Kelen met stereoscopische kaarten uit de collectie van Désiré Declercq, gevolgd door nog wat documentjes ivm Geraardsbergen.
Jan Lion blogt met Het Nieuwsblad over het reilen en zeilen van Geraardsbergen.
Mannekens Pis van Geraardsbergen, het enige echte en oudste Manneken van België.
De Geraardsbergse mattentaart.
Sofie Vander Heyden mezzosopraam
Muziektalent van Geraardsbergse bodem
William Souffreau
Jim Cole got soul.
… en Dean natuurlijk…
Isthar - divine love songs (Soetkin Baptist)
Breng een gezoekje aan de blog van Roland Bourgoignie, Galmaardse dorpsdichter 2007 (klik op onderstaande foto).
Chauffeurkes cursiefjes als mens achter de gewone mens
Geschied- en heemkundige kring Gerardimontium
Alles over Geraardsbergen via Geraardsbergen.2link.be. Voor meer info, klik op onderstaande foto.
