Een kind duurt eeuwig, schrijft Ann in één van haar teksten. Dat is het sterkte gedachtegoed dat ik las in 2009. Deze vier woorden zijn gedicht/een verhaal op zich.
Maar wat als een moeder haar zoon verliest. Dat drama overkwam Ann Tuypens van het ene moment op het andere.
Dit wekt vragen op rond zin en betekenis, schrijft Ann verder. Poëzie heelt, stemt tot nadenken en verdeelt de pijn. Ann en de tijd nemen je mee in onderstaande proza.
De tijd neemt me mee
De tijd neemt me mee. Ik leef de spankracht tussen de actieve en de beschouwende mens die ik ben.
Dit wekt vragen op rond zin en betekenis.Verwondering ook, alsof het wonder van het leven zich slechts laat bewonderen door kwetsbaarheid en enthousiasme heen.
Niet eenmalig zijn de dingen die me openbreken maar uniek en verschillend in hun herhaling.
Op momenten waarop ik dicht bij mijn innerlijke kracht ben, nestelt zich een tijdloze vreugde in mijn hart. Het lijkt wel of de pijn om de verslagenheid en het verdriet om het afscheid, alleen in mijn droombewustzijn bestaan.
Toch blijven de littekens van het gemis voelbaar.Ik draag symptomen van pijn in mijn lichaam. Er zijn kerven in mijn ziel, alsof ik door jouw dood ook slachtoffer werd van een ongeval. In een klap, werd mijn leven, een gelittekend bestaan.Ik ben drager van onzichtbare littekens, waarvan de draadjes van de hechtingen op de meest onverwachte momenten pijn doen.
Maar wat zijn hechtingen en wat betekent onzichtbaar?
Wat is de betekenis van tijd en wat is de inhoud van eeuwigheid?
En wat houdt één ogenblik in? Wat heb ik nodig om een kraal te rijgen die de draad van het tijdloze in zich draagt.
Meer dan ooit, wordt mijn leven een vragend en beschouwend bestaan.
Verbaasd, verdwaald, gegrepen
door nevels van verlangen
spreekt de tafel over tijd en eenzaamheid.
Gedachten zijn schaduwen,
die komen en gaan.
En tot slot een fragment uit zo dicht bij de grens, waaruit ik besluit dat Ann heel dicht bij Glenn stond.
Verslag 'Poorten van de avondzon - Pforten der Abendsonne
Literair Salon 12b en Docks (Dichkunst zur Zeit) - Antwerpen op 12 december 2009
POORTEN VAN DE AVONDZON
PFORTEN DER ABENDSONNE
De dichters Annmarie Sauer en Fred Schywek en moderator Roger Dupie zorgden voor een warm onthaal. Er heerste een rustige en gezellige sfeer tijdens de presentatie van het onafhankelijk literair vertaalproject in het kader van Ruhrgebied Culturele Hoofdstad van Europa 2010, nl. de trilogie Flußschiffahrt/Binnenvaart en de bloemlezing De liefde in Holland en Vlaanderen.
Annmarie Sauer en Fred Schywek zorgen voor een warm onthaal
Als spetterende entree bracht Peter Holvoet Hansen, de aanstormende en welverdiende Antwerpse stadsdichter 2010, gedichten naar eigen keuze. Job Degenaar, voorzitter van het Writers in Prison Committee PEN Nederland, stelde zijn pas verschenen boek Handkussen van de tijd voor.
Peter Holvoet Hansen
Onderstaande dichters werkten mee en waren te beluisteren:
Catharina Boer
Lief Vleugels
Marleen de Smet
Job Degenaar
Roger Nupie
Lucienne Stassaert
Rose Vandewalle
Hilde Pinnoo
Vervolgens werd een hommage gebracht met woord en muziek aan de Europese Belg Jacques Brel en aan de grandioze muzikant Pete Seeger, bij wie de vakbeweging en de vrede nauw aan het hart lagen.
Zang: Patricia Van Nunen
Annemarie Sauer en Fred Schywek brachten een reeks gedichten tegen de oorlog. De titel Duizend raketten in Antwerpen herinnerde aan de 567 mensen die 65 jaar geleden in Cinema Rex omkwamen en überhaupt aan de V1 en V2 raketaanvallen op Antwerpen door de Nazis.
Jan Van Raemdonck schrijft misdaadnovelle waarin het paneel 'Rechtvaardige Rechters' rol speelt
Geraardsbergse Deken wordt speurneus met de
Retour van de Rechtvaardige Rechters
De diefstal van 'De Rechtvaardige Rechters' inspireerde deken Jan Van Raemdonck tot het schrijven van een detectiveroman met aandacht voor autisme.
Deken Van Raemdonck schreef eerder al een politieroman, een theologisch werk en een studie over de invloed van de Franse missionaris Charles de Foucauld. Een veelzijdig auteur dus, die nu met Rechtvaardige Rechters in retour een ongewone politieroman schrijft.
Ongewoon omdat de hoofdfiguur een jongeman is die priester wil worden. De kerel is autistisch en de roeping gaat niet door. De jongen wil toch bewijzen dat hij, ondanks zijn handicap, best wel tot heel wat in staat is.
Hij is een begenadigd schilder. Door een samenloop van omstandigheden komt de man in het bezit van de in 1934 verdwenen Rechtvaardige Rechters, een zijpaneel van het Lam Gods. Hij slaagt erin om in de Sint-Baafskathedraal in Gent de kopie van het meesterwerk, daar geplaatst na de diefstal, te vervangen door het door hem teruggevonden origineel. Het begin van een speurtocht van agent Verplaetse naar de waarheid.
'Het boek is onder meer een aanklacht tegen het onbegrip tegenover een psychische handicap zoals autisme', legt de auteur uit. 'Maar het is ook wat autobiografisch: ik beschrijf er de leefwereld van het seminarie, zoals ik dat heb ervaren. En ik verwerk in het boek ook bestaande figuren.'
De deken is in de ban van het mysterie van de Rechtvaardige Rechters. Hij is geboeid door de weergaloze techniek waarmee de gebroeders Van Eyck het Lam Gods schilderden. 'En er is natuurlijk de diefstal van het befaamde paneel die mij, net als zoveel anderen, enorm boeit. Velen denken dat de waarheid over de diefstal bekend is maar dat men die bewust niet kenbaar wil maken.'
Met De Rechtvaardige Rechters in retour wil de deken niet de zoveelste poging wagen om de geheime bergplaats van het gestolen schilderij te situeren. Het gaat hem meer om de mystiek van de Rechtvaardige Rechters. Van Raemdonck denkt al aan een vervolg op deze roman. Intussen broedt hij nog op een ander schrijfproject. 'Ik plan een boek dat een dialoog wordt tussen Anne Frank, Rembrandt en Van Gogh. Dat zijn drie figuren die mij heel erg aanspreken en die ik nu in boekvorm wil samenbrengen.'
Te koop in de Standaard Boekhandel in Geraardsbergen en te bestellen in elke andere boekhandel.
Handboek burgerparticipatie door Eric Lancksweerdt
Erik Lancksweerdt biedt u een vernieuwend en opmerkelijk boek aan
Handboek burgerparticipatie
Beschrijving
Vernieuwend omdat in dit proefschrift voor het eerst een algemene theorievorming wordt uitgewerkt rond burgerparticipatie.
Opmerkelijk omdat participatie wordt onderzocht vanuit diverse invalshoeken. Enerzijds vanuit een juridische invalshoek, waarbij zowel een bestuursrechtelijke als een staatsrechtelijke analyse wordt gemaakt van participatie. Anderzijds een metajuridische invalshoek, waarbij de auteur via de analyse van de geschriften van een aantal rechtsfilosofen komt tot een heel persoonlijke visie op mens en maatschappij en aldus een draagvlak creëert voor zijn ideaal van het participatief burgerschap.
De theorieën ontwikkeld in dit werk zullen ongetwijfeld een leidraad en inspiratiebron zijn voor al wie begaan is met participatie: regelgevers, besturen, burgers, belangengroeperingen en juristen. Niets is immers zo praktisch als een goede theorie.
Beknopte inhoudstafel
DEEL 1. AFBAKENING, ONDERZOEKSVRAGEN, METHODIEK DEEL 2. BEGRIP PARTICIPATIE, KENMERKEN EN INDELINGEN DEEL 3. PARTICIPATIE GEKADERD IN EEN AANTAL GROTE EVOLUTIES DEEL 4.JURIDISCH-TECHNISCHE ANALYSE VAN DE REGELGEVING INZAKE PARTICIPATIE OP LOKAAL VLAK DEEL 5.NAAR EEN ALGEMENE JURIDISCHE THEORIEVORMING INZAKE PARTICIPATIE OP HET NIVEAU VAN DE LOKALE BESTUREN
DEEL 6. PARTICIPATIE STAATSRECHTELIJK BEKEKEN DEEL 7. NAAR ONTWIKKELINGSGERICHTE PARTICIPATIE DEEL 8. SLOTCONCLUSIES EN STELLINGEN
Geraardsbergenaar Jim Cole heeft dinsdagavond 31 maart 2009 de cultuurprijs van de provincie Oost-Vlaanderen gewonnen. Coleman, die deze maand 30 wordt, ontving de prijs voor popmuziek. Dit naar aanleiding van zijn cd Soul in two. De jaarlijkse uitreiking van de cultuurprijzen is een initiatief van de provincie Oost-Vlaanderen.
(bron: Radio M.I.G.)
Beste Jim, schreef ik, uw stem & uw muziek ontroerde mij tijdens het duidingsprogramma 'De zevende dag' van 24 februari 2008 op VRT, enz...
Zon talent en zon bescheidenheid, dat kan niet misgaan dacht ik s anderendaags toen ik zijn antwoord las.
Veel succes, Jim!
*
Jimmy Colman of Jim Cole is afkomstig uit Geraardsbergen maar verliet sinds zijn studies de stad Gent niet meer. Jim dankt zijn talent grotendeels aan zijn Zuid-Amerikaanse vader, die hem er op jonge leeftijd toe aanspoorde aan de stedelijke muziekacademie zijn creativiteit te laten botvieren. Als jonge dreumes zat hij dan ook vaak tussen Latijns-Amerikaanse muzikanten en hield hij er een bepaalde liefde op na voor gitaar. Zijn jeugdjaren versleet hij achter de platenspeler van zijn Geraardsbergse moeder en putte uit haar collectie waaronder The Beatles, Stevie Wonder en Queen.
Onlangs verwees Uw Dienaar nog in een andere recensie naar een Belgische band die hij jaren geleden al eens als bij toeval had leren kennen. Dat er nu, zoveel jaren later, uiteindelijk een volwassen album onder zijn neus werd geschoven en dat hij daar niet meteen zwaar van onder de indruk was, dát schreef hij er ook nog bij.
Welnu: de blauwdruk van dat verhaal kan eigenlijk grotendeels worden toegepast op Jim Cole. Ook al Belgisch, ook jaren geleden al eens aangeklopt toen ondergetekende nog wat optredens organiseerde in een klein en bescheiden jeugdhuis. We hielden de boot toen af omdat het allemaal nog te pril en te onzeker klonk. En kijk nu: Jim Cole is gegroeid, ouder geworden en komt ook al met een volledig debuutalbum aandraven. Wat meer is: hier vertellen de mannen van het inlandse platenlabel Evil Penguin geen prietpraat als ze hun poulain omschrijven als 'bijzonder internationaal klinkend' en 'bulkend van de ambitie'. Laat dit debuut horen aan gelijk welke toevallige luisteraar en slechts weinigen zullen hier 'een kleine Vlaming' in horen.
Op 'Soul in 2' opent de mens uit Geraardsbergen bijvoorbeeld met 'Things', een kruising tussen Justin Timberlake en Pharell Williams. We kid you not! Weinig later krijgen we al 'Goodbye' tegen onze aambeien gekegeld en ook die single is er niet naast. Een volle poppy sound, goeie arrangementen, excellente stem, sterk uitgebalanceerd nummer: niks op aan te merken eigenlijk, en zo staan er nog wel enkele pareltjes op 'Soul in 2'. Denk aan Lenny Kravitz onder anderen, maar denk vooral ook heel vaak aan Ben Folds. Of als we het toch Vlaams moeten gaan zoeken: Soapstarter, Lalalover, that should do the trick.
Weinig debuutalbums staan van begin tot eind als een huis, en ook op de eerste worp van Jim Cole is dat niet anders. Alle songs klinken dan wel behoorlijk en in se gaan ze nérgens of nooit uit de bocht, maar toch missen we hier en daar wat kruiden op wat de man serveert. Af en toe mag het nog ietsje ruwer, ietsje steviger, ietsje meer gedurfd, ietsje catchier ook. Wie weet klinken alle tracks na twintig luisterbeurten wél allemaal herkenbaar in ons hoofd, maar een drietal songs die je al van bij de eerste keer bij het nekvel grijpen: dat zou niet te veel gevraagd mogen zijn. Als je dan toch de lyrics in het boekje toevoegt en als een volleerd tieneridool voor de foto poseert, kan je die bakvissen maar beter 'servicen' met een no-nonsensedansvloer-killah. Doe het voor de meisjes, Jim, voor ons hoeft het niet per se. En voor je pensioen!
Niettemin geven we ruiterlijk toe dat dát al aardig richting detailkritiek gaat, net zoals het ook muggenziften is als we in de intro van 'Stop!' plots de geest van Axelle Red en 'Le monde tourne mal' horen ronddwalen. Op de keper beschouwd is 'Soul in 2' immers een bijzonder knap en soulvol debuut van een man die goeie muzikanten rond zich wist te scharen en na jaren in de schaduw klaar lijkt om voorgoed op het voorplan te treden. Vergeet Günther Neefs en diens krampachtige maar oubollige poging om Motown te klinken: Jim Cole is ook niet zwart, maar zo klinkt hij wel.
Je weet wel: zoals de klepperende kare kare kiet kiet
stijgend uit het wa-wa-waanzinnige riet, en
-verdomd, er hangt muziek in de lucht en in een poging te componeren krijg ik geen noot op papier, dus pingpong ik met de plingplong en dwing drip te kletsen tegen drop in een zwepende regenzucht vragend aan het venster of het binnensijpelen, laat staan alles wegschrobben mag want na regen komt regenachtig, vertelt Van Dale en dan is er nog het regengordijn dat een refrein woedt met woe-woorden als op woensdag klettert het woeste ouwe wijven-
zijn vingers lenigen haar onstuimige lenden.
Sterren verlichten en verdichten
laag tikkende takken tot een wiegend herfstbed.
Onder het defilé van wolkenrokken last hij een kus
'Klaprozen en Kamermuziek' & 'Poppies and Chamber Music'
Klaprozen en Kamermuziek
&
Poppies and Chamber Music
samengesteld door Hannie Rouweler en Thierry Deleu
Demer Uitgeverij / E Publisher
Tien dichters uit Vlaanderen (Westhoek, Antwerpen, Limburg) en Nederland (Zwolle) met nieuwe gedichten. Over de natuur, de zee, liefde, vergankelijkheid, afscheid, steden (reizen), de schone kunsten, taal, en nog meer.
De dichters (in alfabetische volgorde):
- Bert Bevers
- Jenny Dejager
- Thierry Deleu
- Floor Deroo
- Marleen De Smet
- Fernand Florizoone
- Paul Gellings
- Joris Iven
- Guy van Hoof
- Hannie Rouweler.
De voorstelling van de bundel gaat door op zaterdag 20 maart 2010 om 11.00 uur in de Kok-pit van het nieuwe gemeentehuis van Koksijde.
In november 2010 ziet wellicht Poppies en Chamber Music, een Engelstalige uitgave, vertaald door John Irons het daglicht.
Gino Franceus schrijft hit voor muzieklegende Merrill Osmond
Gino Franceus schrijft hit voor muzieklegende Merrill Osmond
Geraardsbergenaar componeert samen met Garry Hagger 'Hard to say goodbye'
De Amerikaanse band The Osmonds was in de jaren zeventig de absolute wereldtop. Gino Franceus van muziekshop Cam Cole heeft nu een song klaar voor Merril Osmond, de frontman van de groep.
Merrill Osmond is een van de oprichters van The Osmonds. In de jaren zeventig werd de groep erg populair met wereldhits als Crazy Horses en Down by the Lazy River. De band had een hoog knuffelbeergehalte door de inbreng van de jongere generatie Osmonds vertegenwoordigd door Jimmy, Donny en zus Marie. In hun smetteloze witte glitterpakjes en met hun hoge stemmetjes pakten ze de wereld in.
Intussen werd het heel wat stiller rond de Osmonds, maar de band treedt nog steeds op. Het zijn dan vooral de broers Wayne, Jay en frontman Merrill. Diezelfde Merrill pakt nu uit met een nieuwe song, geschreven door Gino Franceus. Gino 'Cam Cole' Franceus is een professioneel toetsenist, hij speelt piano, synthesizer en Hammondorgel. Gino Franceus schrijft zelf muziek en zorgt voor de arrangementen. Hij componeerde al liedjes voor Garry Hagger en de filmmuziek van 'Blinker'.
Het is samen met Garry Hagger, die de tekst schreef, dat Gino het nummer Hard to say goodbye componeerde. Garry Hagger bracht het nummer in het voorprogramma van de Osmonds bij een optreden in Nederland. De song viel meteen in de smaak bij Merrill Osmond, die in de wolken was over tekst, muziek en arrangement. Merrill heeft het nummer nu al uitgebracht in de Verenigde Staten en brengt het uit op de nieuwe cd van de Osmonds. Die wordt in het najaar gelanceerd in Europa.
'Voor mij is het uiteraard een hele eer dat een muzieklegende als Merrill Osmond een nummer van mij overneemt', zegt Gino Franceus. 'Dit is een absoluut hoogtepunt in mijn muziekcarrière. Ik was al een fan van de Osmonds en nu ben ik dat nog meer. Ze spelen een muziekgenre dat mij goed ligt.'
Osmond en Franceus hebben elkaar duidelijk gevonden. 'We spraken meteen af dat ik nog andere nummers ga schrijven voor hem. Ik heb inspiratie genoeg en heb binnenkort een eigen studio. Zo maak ik een oude droom waar: liedjes componeren, inspelen en arrangeren in mijn eigen muziekstudio.'
Jan Lion
Bron: Jan Lion (Het Nieuwsblad regio Geraardsbergen)
De wereldburger van Geraardsbergen (auteur: Marc Van Trimpont)
De wereldburger van Geraardsbergen
Uit de merkwaardige geschiedenis van 550 jaar Manneken-Pis
Auteur: Marc Van Trimpont
Dit is de titel van het jubileumboek dat op vrijdag 5 juni 2009 door de Broederschap van het Geraardsbergse Manneken-Pis aan het publiek wordt voorgesteld om 20 uur op het Geraardsbergs stadhuis. Het boek is van de hand van Marc Van Trimpont, de voorzitter van Gerardimontium dit is de Geraardsbergse vereniging voor lokale geschiedenis.
Met dit boek wil de auteur vooral een beeld ophangen van wat links en rechts en in gespreide slagorde is verschenen in de pers en in andere publicaties; dit werk steunt met andere woorden in mindere mate, maar toch nog ook, op nieuw ontdekte en onuitgegeven bronnen.
Diegenen die niet vertrouwd zijn met het reilen en zeilen van het Geraardsbergse Manneken-Pis zullen er vernemen wat ze precies dienen te weten om zich met voldoende kennis van zaken een correct beeld te kunnen vormen van de leefwereld van het ventje zowel in lang vervlogen dagen als nu. En aan de ingewijden wil het een soort refreshment bieden. Zo zal worden uit de doeken gedaan wat zo allemaal verteld wordt en is over of in verband met de ontstaansgeschiedenis van het ventje inclusief de verhalen die de toets van de geschiedkundige kritiek (vooralsnog) niet hebben (kunnen) doorstaan. En vanzelfsprekend zal het koren worden gescheiden van het kaf door uitsluitend aan volstrekte zekerheden het label van geloofwaardigheid toe te kennen.
Eeuwelingen hebben tijdens hun lang leven heel wat meegemaakt, ruchtbare wederwaardigheden zowel als faits divers van minder belang en conflicten, ja zelfs ruzies met een of andere verwant; allemaal samen hebben deze belevenissen hun aards bestaan gevuld en getekend. Dit geldt ook voor het Geraardsbergse Manneken-Pis en dus komen al deze aspecten ter tafel.
Vanzelfsprekend mogen ook de pleegouders en de ijverige familieclan van het ventje niet worden over het hoofd gezien en evenmin mag worden voorbijgegaan aan het heiligdom, doorgaans museum genoemd waar het manneken honderden keren te pronk staat in een of ander pakje uit zijn indrukwekkende garderobe.
En indien Manneken-Pis heel wat dramatische gebeurtenissen heeft beleefd dan werd en wordt hij overladen met eerbetoon en blijken van genegenheid. Weinigen werden en worden tijdens hun leven geprezen en bezongen als hij. Dichterlijke ontboezemingen vormen derhalve het sluitstuk van dit boek.
De auteur brengt een vlot leesbare, journalistiekgetinte tekst waarbij voetnoten bewust achterwege zijn gelaten. De bronnen die het draagvlak vormen voor het werk staan evenwel allemaal achteraan vermeld, wat het om het even wie mogelijk zal maken en dit zonder werkelijk al te veel moeite zijn of haar weg te vinden om desgewenst een of ander gegeven na te trekken
De wereldburger van Geraardsbergen. Uit de merkwaardge geschiedenis van 550 jaar Manneken-Pis is een boek dat ongetwijfeld een groot aantal Geraardsbergenaars al aanspreken maar beslist ook nieuwsgierigen van buiten de stadsgrenzen.
Het zal zowat 130 bladzijden (210 mm x 210 mm) tellen.
Het is te verkrijgen tegen de voordelige voorintekenprijs van 15 euro (vanaf 6 juni: 20 euro), te betalen op rekening 443-1630781-26 van Broederschap van het Geraardsbergse Manneken-Pis.
Zicht op Geraardsbergen (site van Steven De Schuiteneer & Chris De Nooze)
Site van Geraardsbergen
Klik op onderstaande foto voor een bezoek aan de interessante blog van André Vander Kelen met foto's van Désiré Declercq.
Klik op onderstaande foto voor een bezoek aan de interessante blog van André Vander Kelen met stereoscopische kaarten uit de collectie van Désiré Declercq, gevolgd door nog wat documentjes ivm Geraardsbergen.
Jan Lion blogt met Het Nieuwsblad over het reilen en zeilen van Geraardsbergen.
Mannekens Pis van Geraardsbergen, het enige echte en oudste Manneken van België.
De Geraardsbergse mattentaart.
Sofie Vander Heyden mezzosopraam
Muziektalent van Geraardsbergse bodem
William Souffreau
Jim Cole got soul.
… en Dean natuurlijk…
Isthar - divine love songs (Soetkin Baptist)
Breng een gezoekje aan de blog van Roland Bourgoignie, Galmaardse dorpsdichter 2007 (klik op onderstaande foto).
Chauffeurkes cursiefjes als mens achter de gewone mens
Geschied- en heemkundige kring Gerardimontium
Alles over Geraardsbergen via Geraardsbergen.2link.be. Voor meer info, klik op onderstaande foto.
