Gedichten van Rik Van Dammexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De beuk

Een eeuwenoude bonte beuk

nog door een witte abt geplant,

werd plots te groot.te schoon

en beet genadeloos in het zand.

Zijn bloedrode blaren op de grond

vormen het krakend bed

waarop zijn gekliefd skelet,

zonder gebed werd neergelegd.

De herfst kleurt het palet,

de klokken kleppen over dood,

een trein wordt op de sporen gezet

Stokrozen

Een lichte bries wiegt onze stokrozen

In het grijze niemandsland

tussen  herfst en winter…

Een mistgordijn weeft een wazig deken

over de klamme huid van gele blaren

en gedempte geluiden in het rond.

Een boomklevertje vlucht weg,

nu er te veel merels komen…

De zon kijkt als bevroren

uit een zilveren bal,

lichtjaren ver geboren

uit de gouden snaren

van een fonkelend heelal.

Eksters

Twee eksters,duidelijk man en vrouw

dartelen behoedzaam onder de bomen;

om beurten rapen ze noten…,

vliegen er mee weg….

Ik hou ze in het oog,

vol bewondering kijkend

naar dit heroïsch gevecht

voor een brok dagelijks brood

en ergens een veilig warm nest..

De kerselaars kleuren rood,

bladeren trillen, vallen…,

meten mijn tijd…,

zonder genade of enig respijt.

Rik Van Damme