Goede vrienden
Zopas verneem ik het overlijden van
Dirk Foubert die, ondanks zware gezondheidsproblemen, regelmatig gedichten
schreef.
Voor hem was poëzie vaak een
therapie, een vluchtweg uit zijn wereld die door gezondheidsproblemen soms
ingestort leek.
Uiteindelijk is hij bezweken, na een
jarenlange heroïsche strijd.
Ook zijn echtgenote bleef er niet
gespaard van gezondheidsproblemen. Dirk heeft -ondanks zijn eigen zwakke
gezondheid- alles gedaan om haar het leven draaglijker te maken.
Hieronder een treffend gedicht
dat hij anderhalf jaar geleden schreef.
Een goede echtgenoot, een lieve vader
en een fijn man met poëtisch talent ging van ons heen.
Albert Schrever
Een ziekte die sloopt
En niet kijkt
naar een persoon
Van wat hij of
zij gedaan heeft
Nee het overkomt
je gewoon
Hoe moeilijk was
het niet
Om die dierbare
te moeten verliezen
Met pijn in mijn
hart
Het waren jongen
mensen
Eigenlijk nog
maar net gestart
Na wat tijd om
te denken
Heb ik gemeend
te moeten schrijven
Het leven zal
nooit blijven
Het leven is
rationeel
Het leven is
gevoel
Maar met wat
voor een doel
Elke dag maar
genieten
En plukken als
het kan
Als het geen
kanker is wat dan
Velen schrikken
van het woord
Dat zoveel leed
berokkent
Bij de gevelde
Maar ook hun
naaste lief
Kanker is een
mensendief
Zo zijn er vele
soorten
Van long tot aan
de huid
Kanker is een
rotzak
Maar we krijgen
hem er niet uit
Gelukkig zijn er
ook goeden
Voor wie God een
oogje toeknijpt
Hij roept dan
blijkbaar
Voor jou is het
nog geen tijd
En soms denken
we wel eens
Waarom nou hij
en niet zij?
Waarom zij en
niet hij?
Zo krom kan
kanker wezen
Maar hij
maakt niemand blij
Nu wat ouder en
geleerd
Het hoort bij
het leven
Das gewoon
geobjectiveerd
Het zwaarste van
kanker
Is niet de pijn
van de verdaagde
Maar van de
achterblijvers
Die er niet
om vroegen.
Dirk,
Geraardsbergen, 15/12/2011
|
