Heimweexml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ben heel vaak dwalend geweest
in de donkerste hoeken van mijn geest
zoekend naar erkenning
van hoe het ooit is geweest.
Wachtend op de glimp van een kind
voortdurende stemmen de stilte overtreffend
als het geblaat van een lam
de vooravond van de slacht.
Langs paden
omsingeld met herinneringen
bergen met eeuwige sneeuw
wit, wollig en zacht.
Maar binnen klinkt een schreeuw
meegevoerd door de wind
een gebed in de nacht
de roep
van een verloren kind.
© Dirk (12.09.2010)
|