Een begeleidster bezorgde ons gisteren tijdens de ziekenzalving een attentie met o.a. volgende woorden:
Een nacht zonder licht wordt een heldere morgen. Leid ons, Maria, weer hoopvol naar Huis..
Het wordt een vroege dag. 0m 4 u. opstaan, naar het Accueil de bagage van de zieken en begeleiders opladen, naar het station brengen, de zieken op de trein helpen.
Om 7u vertrekt detrein met nog twee tussenstoppen van een uur. Bij het naderen van Tourcoing wordt het in de ziekenwagon druk: afscheid nemen en vaarwel wensen van begeleiders en zieken: handjes schudden, zoenen, adressen noteren en voor de begeleiders een datum afspreken om eens fotos te bekijken en herinneringen op te halen bij een hapje en een drankje. Het wordt na een stemming 18 juni. Tegen dan maak ik een power-point-reportage.
Omstreeks 17u zijn we in Tourcoing en om 19u. terug in Roeselare. Het werd weer een geslaagde en deugddoende bedevaart met de dire ingredienten die Mgr.Ropger Vangheluwe verwoordde: intens gebed, op stap gaan en vreugde zaaien.
De zondag was geen zonnedag maar een regendag. Geen zorgen, in de voormiddag zitten wij met misschien wel 25.000 aanwezigen in de ondergrondse basiliek voor de plechtige Internationale Mis. Wij hebben geluk, de hoofdtaal deze keer is het Nederlands en een Nederlandse bisschop gaat voor in de viering. Een gehandicapte van bij ons mag van in zijn rolstoel voorbidden.
Voor de middag,bij een glaasje op kosten van de bedevaartdirectie, wordt er verzameld om de organisatie van de afreis op dinsdag te bespreken.
In de namiddag bezoeken wij nog eens de Grot om dan nadien met de zieken in stad te winkelen, een terrasje te doen en eens te trakteren.
Te 18u wonen wij de inzegening bij van de tweede statie van de nieuwe Kruisweg voor zieken, niet alleen met wijwater maar ook met regenwater. Deze statie wordt geschonken door de Federatie van de bedevaarten van de Benelux waarvan ik Raadslid ben en in die hoedanigheid op de receptie was uitgenodigd. Doch wacht mij nog een ander traktaatafspraak. Wat kan het op sommige dagen toch vochtig zijn !
Maandag.
Het is de dag van de ziekenzalving. De begeleiders dienen mooi uitgedost te zijn. Zowel voor de zieken als de begeleiders is het een plechtige maar intieme gelegenheid en niet zonder emoties. Er wordt ook gedacht aan een viertal zieken die sedert mei van vorig jaar zijn overleden. Mijn gedachten gaan ook naar nog andere overleden
Bedevaarders die we hebben begeleid en er niet meer bij zijn .
Het is tevens de slotplechtigheid waarbij Jaak Houwen, bedevaartdirecteur en deken van Ieper dit weer op zijn spirituele manier opvrolijkt.
Vijf verdiepingen hoog op het terras houden wij met de zieken een gezellig samenzijn bij een drankje en een hapje.Er is muzikale begeleiding van een digitale piano waarbij de bedevaartdokter zijn ongekende muzikale talenten toont en Deken Jaak Houwen een nummertje opvoert waarbij het publiek hem moet helpen om zijn ei te leggen. Embiance verzekerd.
Zaterdag: Vandaag stappen wij mee op met de vlag .in de Eucharistische processie,samen op weg, zieken en gezonden, biddend en zingend.
De processie is als een bedevaart in de bedevaart, Het doet mij denken het thema van de Bedevaartexpo die wij op 15 januari te Roeselare hielden onder het motto De weg naar God ga je te voet .
In onze programmabrochure kon je onderstaande tekst lezen van wijlen Mgr. Eugeen Laridon, de grote bezieler van de Lourdesvrienden in het bisdom.
Gelukkig de mens
Die nog te voet wil gaan.
Gelukkig de mens,
Die Gods wegen wil gaan
De weg die leidt naar het leven
En niemand doodt
De smalle weg
Nooit een snelweg,
Een makkelijke baan,
De rechte weg
Nooit een listig kronkelpad
Gods wegen
Die zelden de onze zijn.
Gods wegen, bergopwaarts
Waar veel bagage de stap verzwaart
Bij deze laatste woorden denk ik aan de biechtviering in de voormiddag. Wij kregen daar de gelegenheid om wat bagage van ons af te leggen. Zieken en gehandicapten die tot bij de priester werden gevoerd konden wellicht hun specifieke bagage kwijt, misschien hun vragen over het waarom van hun kruis. Een vrouw zoende haar zwaar gehandicapte echtgenoot na zijn ontmoeting met de priester. Ik slikte even dit ontroerend moment weg.
De weg naar God is niet voor iedereen dezelfde weg.
Na de groepsfoto werd bij een traktaat van een Roeselaarnaar aan enkele vrienden de emotie weggespoeld.
Onze eerste dag te Lourdes begint met een mis aan de Grot,steeds een intieme gebeurtenis.
Twee weken per jaar ben ik er dag in dag uit aanwezig als verantwoordelijke voor de ordedienst. Het is alsof je er thuis komt.
Voor de mis zorg ik dat minder mobile mensen er een voorbehouden plaatsje krijgen.
Na de mis komt Kan.P. Depuydt uit Brugge voor de zieken en conferentie geven over het jaarthema te Lourdes Komt allen tot Mij die belast en beladen zijt. Een deel van die conferentie had hij al gegeven in februari te Roeselare ,op de trekking van de Lourdesbeurzen.De kanunnik, zo pas erekapelaan van Lourdes benoemd om zijn bedevaartverdiensten is een uitzonderlijke kenner en verteller van het Lourdesgebeuren.
s Namiddags organiseerde aalmoezenier Guid Debonnet de Kruisweg voor zieken en begeleiders. Voor mensen in de ziekendienst is de 5e statie een zinvol gegeven: Simon van Cyrene helpt Jezus Kruis dragen.
Zo luidt de tekst: Helpen doe je nietalleen met je handen. Het begint bij ziende ogen en horende oren. Een kruis draag je niet alleen. Je hebt partners nodig, medemensen die schragen wat je hart en je schouders bezwaart. Samen met al wie uitziet naar onze hulp en rekent op onze nabijheid, bidden wij.
Om 9u.vertrok onze TGV uit Tourcoing om tegen 17 u in Lourdes aan te komen. Het was een hartelijk weerzien van collegas uit de Ziekendienst, verpleegkundigen, helpsters, brancardiers en zieken. Op doorpassage in de trein ontmoette ik kennissen uit Geluwe, het dorp van mijn roots, mensen die ik 40 jaar geleden niet meer gesproken had.
Zij waren mee met de CRM ( club of christelijkerustende middenstanders). Hierbij was mijn NCMV-voorzitter uit de jaren 60-65. Ik was er secretaris was van het plaatselijk NCMV, uitgever van ons plaatselijk reclamebladje Het Gaperke en inrichter van de middenstandsacties. Een moment om oude herinnering boven te halen. Ik verhuisde om beroepshalve te Roeselare secretaris te zijn van de NCMV-mutualiteit.Via deze mutualiteit en Ziekenzorg ben ik dan ook in contact gekomen met de ziekenbedevaarten naar Lourdes.
Ja, Lourdes met zijn massa mensen , van alle rassen en talen is een plaats van ontmoeting met zieken, met vrienden, met leden van de hospitaliteit die je jaarlijks terugziet met geloofsgenoten en de believers van Maria.
Met gehandicapten en zieken naar Lourdes. Voor een diareeks met muziek en 49 sfeerbeelden over "Lourdes, zijn symboliek en rituelen" klik op de foto 51 Mb en 21 min. downloadtijd.
