Reïncarnatie.

Met Allerzielen mijmeren velen wat over het hiernamaals. Niemand weet wat dat zal zijn. Sommigen geloven in een reïncarnatie. Zo zaten destijds Saten Bierbuyck en Dreeten Schinkelbeen in “Den Beiaard” na de Allerzielendienst nog een pint te pakken. Na de zesde pint zegt Dreeten “ Saten, veronderstel dat je in incarnatie gelooft, hoe zou je willen weerkeren : als een aap, een ezel of een kalf ?” – Saten denkt na, doet nog een slok aan zijn pint en zegt “ Als een ezel ”. “Maar Saten toch, zegt Dreeten, ge weet toch dat ge bij incarnatie nooit als dezelfden weerkeert ?”.

Maar incarnatie of niet, toch geloven wij in heiligen die ons na hun dood nog kunnen van dienst zijn. Zo ook de jagers en de echte dierenvrienden die met 3 november Sint Hubert aanroepen. Op het Sint Hubertusfeest zijn wij naar St.- Hubert geweest. In de grootse en mooie basiliek (je moet die zeker eens bezoeken!) namen we deel aan de plechtige “Jagersmis” met de zegening der dieren en de St.-Hubertusbroden. Jachthoonblazers in kleurrijke uniform en vergezeld van hun jachthonden luisterden de mis op.Het plein voor de basiliek stond vol met paarden, honden en katten en hun baasjes te wachten om gezegend te worden.Ik weet niet of die folklore echt veel met religie te maken heeft. Ik was meer getroffen door de zendingsboodschap van de bisschop van Luik die in het Frans, het Nederlands en het Duits een mooie homilie hield over de Kerk als minderheidskerk op vandaag met zijn houding tegenover de staat, het openbaar leven en de medemensen. Hij stelde dat wij niet meer in een tijd zijn van godsdienstoverheersing maar niettemin van godsdienstbeleving waarbij onze religie zonder pretentie maar eenvoudig mag vertoond en “aangeboden” worden aan andersdenkenden. Dit, als moderne missionering in het spoor van Sint Hubertus, de missionaris van Europa.

Een andere heilige die in de streek van Ieper concurrent is van Sinterklaas is Sint Maarten. Wij zagen hem in stoet op zijn paard met het muziek en de marionetten voorop, gevolgd door een schare kinderen met lantaarns. Voor de kinderen in die streek is deze heilige de geluksbrenger van snoep en speelgoed.
Ik herinner mijI dat in mijn kinderjaren te Geluw , met een lantaarn uit een uitgeholde biet gemaakt, van deur tot deur gingen aanbellen en bedeeld werden met snoep of wat zakgeld. Het was ook een avond waarop er pannenkoeken gebakken werd. Hij was symbolisch aanzien en vereerd als de weldoener der armen. Wij zongen;
Sinte Maarten’s avond
De torre gaat mee naar Gent
En als mijn moeder wafelkens bakt
Dan zitten wij er omtrent.
Waak vier, staak vier,
Sinte Maarten komt alhier
Met zijn bloten arme....

Want hij was de sint die zelfs zijn bisschopsmantel aan de armen wegschonk. Als kleermakerszoon herinner ik mij dat hij zo gepromoveerd werd als patroon van de kleermakers.

11.11.11. is ook de dag dat de deuren plat gelopen worden voor het goede doel.
In die dagen stop ik voor een paar dagen mijn ronde voor de lidkaarten van de “ Vrienden van Lourdes”. Als er vers geld bij mijn slachtoffers binnen gekomen is zet ik mijn ronde weer verder. Ik moet zo een 75 lidkaarten aan 4 euro aan huis ophalen. Dit vergt wel meer dan 100 bezoeken want het is geen sinecure om sommigen thuis te vinden. Met mij zijn er te Roeselare zo een 75 ijveraars de baan op om in het geheel een 3200 lidkaarten aan de man of de vrouw te brengen. Dus na Sint Maarten en voor Sint Niklaas is het weer vollen bak.

Zou de reïncarnatie misschien betekenen dat de geest van onze vereerde doden in ons herleeft ?

18-11-2005 om 00:00 geschreven door Germain Dierynck