Een ex hebben is blijkbaar op heden geen probleem meer, zelfs niet voor een Franse president die er al twee heeft.
Het gebeurt ook wel eens dat men weer eens zijn "ex" gaat opzoeken. Verleden week hebben de ex-collega's van de ex-HBK-spaarbank mekaar weer eens na zoveel jaren ontmoet. Het was een gezellige bedoening om tijdens het bowlen en de lunch achteraf onze nieuwsgierigheid omtrent het wel en wee van onze ex-collega's de kost te geven.
Het zou ook wel kunnen dat men na vele jaren afscheid met zijn "ex" gaat flirten, ja zelfs hem of haar eens liefdevol op zijn schoot wil nemen. Dat overkwam mij deze week op onze klasreunie van de Rhetorica 1954 aan het college te Menen ( Zie op foto bovenaan). Wij hadden onze ex-professor van de poësis, nu 85 jaar ,en een van de nog drie overlevende professors, als eregast uitgenodigd die ons nog steeds verbaasde door zijn flinke memorie en taalvaardigheid. Na het schenken van de wijn las hij zelfs voor ons een merkwaardig pleidooi voor het behoud van het Latijn in onze cultuur.
Ziehier de tekst, weliswaar niet van hem maar van een onbekende schrijver:
Beste vrienden,
Een torenhoog talenprobleem stelt zich in de Europese unie. Voorlopig zijn er elf officiële talen maar er zitten er nog zeven in de wachtkamer. Europa Quo vadis ?
U ziet het die linguistieke pret kan niet op en loopt uit de hand. , vandaar mijn voorstel om het Latijn in ere te herstellen en te verheffen tot lingua franca in de Europese unie. Bewust of onbewust, maar let eens hoe onze taal doorspekt is met Latijn, wat zeg ik, wij spreken bijna iederéén Latijn. Iedereen is latinist!
Deze captatio benevolentiae moeten we nemen cum grano salis, hoewel, het is geen oratio pro domo !
Men moet geen primus inter pares zijn die summa cum laude promoveerde, men moet niet behoren tot de beati possidentes, om een admittatur te verlenen, een nihil obstat zeg maar,aan dit bona fide voorstel.
Het is toch geen conditio in terminis dat het geen sine qua non is om tabula rasa te maken met de eigen taal, die urbi et orbi tot persona non grata te verklaren, en stante pede, manu militari, over te schakelen op het Latijn, dat dan, als een deus ex machina, als hét enige communicatiemiddel in aeternum moet worden beschouwd.
Zeer weinigen,beste vrienden, rarinantes in gurgite vasto,vallen dit voorstel bij. Elk heeft zijn eigen mening daarover, quot capita, tot sententiae. Discussie is dus overbodig, de gustibus et coloribus,u weet wel,non disputatur.
De vox populi huldigt het, primum vivere,deinde philosophari. Het vulgum pecus prefereert het eigen land, ubi bene ibi patria, blijft horig aan zijn meesters, cujus regio, illius etreligio, en voor de rest is daar de televisie,het panem et circenses van de moderne tijd, o tempora o mores.
Alles blijft bij hetzelfde, nihil novi sub sole: de regeringen koesteren het perpetuum mobile van de verdeeldheid in partijen, divide et impera, en behouden ipso facto een status quo, al is het pro forma.
De verlatijnsing van Europa is niet voor morgen, het voorstel ad hoc is niet ad rem, het imago van Europa blijft de facto zoals het was: een toren van Babel sui generis, quod erat demonstrandum.
Deze gratis pro deo beschouwingen heb ik thuis intra muros neergeschreven, want verba volant, scripta manent. En bij een glas wijn, beste vrienden, want in vino veritas.
Waarheid of niet, errare humanum est, maar in medio virtus, geen venenum in cauda, wel deze wens: vivat crescat floreat collegium Menense !
Beste vrienden, carpe diem, sursum corda en ad multos annos !
Deo gratias.
Tot daar de tussenkomst van onze eminente professor.
Hij had onze harten weer, als zovele jaren terug, zo veroverd dat wij hem als blijvende schat op onze schoot zouden willen nemen.
Maar een ex blijft een ex en van deugden voldaan vertrok iedereen weer met het lijdend voorwerp van zijn zevende sacrament naar huis.
Met gehandicapten en zieken naar Lourdes. Voor een diareeks met muziek en 49 sfeerbeelden over "Lourdes, zijn symboliek en rituelen" klik op de foto 51 Mb en 21 min. downloadtijd.
