Wij waren weer eens een weekje in het Odenwald (Dtsl), reeds meer dan dertig jaar keren wij er jaarlijks terug, naar dezelfde streek, dezelfde plaats, dezelfde mensen. Nog steeds vinden wij het een rustige mooie streek als eenovergangvan onze Ardennen, de Luxemburgse streek en het Zwarte Woud. Nog steeds zijn we begeesterd niet alleen door zijn lieftallige dorpjes en vakwerkhuizen in de steden maar ook door zijn religieuze pleisterplaatsen, mooie barokke kerken en restanten van vroegere kloosters, nog drukbezochte bedevaartkerken zoals Walldürn met de verering van het Heilig Bloed en het Franciscanenklooster Engelberg.
Op zondag rijden wij naar Engelberg. Daar zijn drie Eucharistievieringen met bomvolle kerk. Het gebeurt dat mensen daar in rij wachten om te biechten.Daar komen mensen nog met een dikke missaal naar de kerk. Tijdens de misviering zingen de Duitsers nog uit volle borst hun liturgische gezangen.
Wij maakten er een rondrit langs de vele Bildstocks met een kruisbeeld en het insigne van de H.Bloedviering in Walldürn of een Piëta in een nis of een muurschilderij met een Madonna en een religieuze tekst naar een of andere bedevaartplaats in het verre verleden.. Bij ons zou men zeggen toeren tussen torens. In dit deel van Duitsland toch kan men ervaren dat Waar men gaat langs Duitse wegen, komt men Maria tegen.
Thuis gekomen voelt men zich een beetje in het religieus arm geworden Vlaanderen. Of is het zo dat wanneer men een minderheidskerk geworden is de restanten vuriger en levendiger zijn ? Dan is er nog hoop op een kerk met Geest-drift. Klik op foto voor méér.
Met gehandicapten en zieken naar Lourdes. Voor een diareeks met muziek en 49 sfeerbeelden over "Lourdes, zijn symboliek en rituelen" klik op de foto 51 Mb en 21 min. downloadtijd.
