Het Gregoriaans Davidsfondskoor mocht op 5 november 2017, 2 opeenvolgende Eucharistievieringen verzorgen in het P.C.B : Het Penitentiair Complex te Brugge

Het is altijd een beetje vroeg opstaan op zondagmorgen, maar vermits er geen verkeer is mag je al een afslag missen, dan bent je nog tijdig aan de ingang om in groep binnen te gaan.

Je komt er zomaar niet binnen, ofwel heb je iets op je kerfstok, ofwel onder begeleiding via de scanner en op kousenvoeten.

Wij mogen niet langer dan een halve dag blijven, ons strafregister is nog te blank, behalve die keer dat we te rap reden en zonder gordel.

De supporters van Club rijden de andere richting en zingen wellicht: geen woorden maar daden.

Het thema van deze vieringen is anders : Doe wat je zegt !

De kapel is niet veranderd sedert onze 2de beurt in 2015, en door de beperkte lichtinval blijft deze bidplaats, stemmig en worden we aangezet tot stilte, tot luisteren naar de boodschap, de blijde boodschap.

Al voor de derde keer waren we gastkoor. Na de viering werd spontaan in de handen geklapt en we kregen symbolisch een 10 beurtenkaart van aalmoezenier Antoon. Hij noemde ons vertolkers van de eeuwenoude christelijke gezangen, het gregoriaans. Vooral door Paus Gregorius de Grote (540 – 604 ) ingevoerd en als erfgoed passend bij ons imago.

Voorganger Antoon Vandeputte spreekt de gevangenen toe in 3 talen met beelden, met teksten, met oneliners die blijven hangen, waardoor de toehoorders de nieuwe week weer verder kunnen leven en overleven.

Hoofdthema van de viering : hou uw woord of hou uw bek. Luister naar de Schriftgeleerden en Farizeeën maar handelt niet naar hun woorden. Alleen Jezus is uw Leraar en wij zijn allen broeders. Al wie zichzelf verheft zal vernederd worden….

Ons intredelied : Wij willen samen vieren de daden van de Heer… levensbron om op te beuren al wie trekt door de woestijn sluit daarbij goed aan.

En bij de gregoriaanse 8ste Mis waren er enkele PCB bewoners die meezongen. Deze gezangen zitten nog steeds vast in de jeugdherinneringen, in de harten en in het geheugen van vele mensen.

God is mijn Herder , niets zal mij ontbreken is een mooie psalm als Communielied het brood dat leven geeft. Ook al zwerf ik… de Heer is mij altijd nabij, zijn staf en stok ondersteunen mij.

Om te eindigen, ook in parochiekerken, richten mensen zich dikwijls tot Onze-Lieve-Vrouw, door een kaarsje te laten branden, door een simpel “ Wees gegroet “ of door het wereldwijd gekende Salve Regina, Wees gegroet, Koningin en Moeder van barmhartigheid… sla op ons uw barmhartige ogen… Dat is trouwens een beetje het lijflied van het Gregoriaans Davidsfondskoor.

Wij zijn vast van plan om ons 10 beurtenkaart vol te zingen.

Door de heerlijke soep (met afgedankte groenten, lees macedoine ) konden we de terugreis gemakkelijk overbruggen, voldaan en tevreden van onze 3de kans.

Priester Antoon is ervan overtuigd dat wij, thuis gekomen, overal zullen zeggen daar leven, overleven en hopen mensen op een nieuwe toekomst.