'n dagje Westhoek - Zaterdag 12 mei 2018.

Het is een vaste activiteit van het Davidsondskoor om de 3 jaar,

deelnemen aan het Gregoriaans Festival te Watou.

We vertrokken in de vroege morgen, om kwart voor 8,

voor het bijwonen van de Terts en H.Mis.

Dat het een internationale Mis was wisten we ,

gezien de vele buitenlandse koren, uit Frankrijk Polen Estland, Korea, Australië,

Colombia, Vaticaanstad, Spanje, Japan, Hongarije.....en Pittem.

Dat het een pontificale Mis was met Mgr.Lode Aerts,

bisschop van Brugge wisten we niet op voorhand.

Dat het Davidsdondskoor uit Pittem er ook was wist de bisschop niet,

anders had hij buiten zijn welkom in vele talen ook 'n woordje Vlaams geklapt.

Als slot werden we met de woorden van Augustinus bedankt :

qui bene cantat, bis orat, zingen is tweemaal bidden.

Er zijn enkele gezangen die we in ons repertorium kunnen opnemen:

Ave maris stella , Dei mater.. Veni Virgo Virginum, veni lumen luminem,

sterk gelijkend op Veni Sancte Spiritus, sequentia van Pinksteren.

Deze deelname was onze beste beurt in al die jaren dat we het Festival volgen.

Maar vroeg opstaan en naar de vroegmis gaan geeft ook een lange voormiddag

en daarom weken we nog even uit naar Houtkerke, net in Frankrijk.

Tijd om terug te keren naar het Ovenhuis waar we op de middag

verwacht waren voor het middagmaal.

In colonne, zoals destijds de regimenten , kwamen we terug

langs mooie monumenten voor alle gesneuvelde soldaten

van heel verschillende en uiteenlopende nationaliteiten.

We zijn er al dikwijls voorbij gevlogen maar nu hielden we stop

te Pilkem - Langemark aan het Welsh Memorial Park,

waar vooral slachtoffers uit Wales herdacht worden.

Dan naar de Canadien , dicht bij Sint Juliaan,

waar 2000 Canadezen worden herdacht,

getroffen door de gasaanval in april en mei van 1915,

de 11 silhouetten in getorst cortenstaal op weg van het front naar Zonnebeke.

Dit gedenkteken werd ontworpen en uitgevoerd door

Roeselarenaar Bronsgieter Peter Berghman

en werd in 2016 ingehuldigd op de Frezenberg.

om uit eindelijk zoals de soldaten te eindigen in de tranchées

en kasteel van Zonnebeke.

Het museum geeft een goed beeld van wat de de soldaten hebben

meegemaakt,welke kledij zij droegen,

de attributen en verdedigingsmiddelen die er toen waren.

Het lopen door de loopgraven hebben we wat ingekort,

er was geen vijand meer te bespeuren .

Genoeg oorlog, we zoeken de vrede terug op, op het terras van de Gilde.

Watou, bij leven en welzijn, tot over 3 jaar

en in afwachting zingen we zelf

Laudate omnes gentes, laudate Dominum.