Ik ben greet
Ik ben een vrouw en woon in den haag (nederland) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 29/06/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tv.lezen,winkelen,vacantie.
ik wil eerst iets over mijzelf vertellen: ben geboren in schevenigen,mijn voorouders woonden in duindorp ik zelf woonden in de renbaanstraat met mijn ouders en mijn zusters heb niet zo fijne jeugd gehad,daar vader veel dronk met 17 jaar getrouwd en heb 5 kinderen 3 zoons en twee dochters na 40 jaar getrouwd te zijn ben ik gescheiden daar mijn ex al 25 jaar een verhouding had met een ander heb alles achter mij gelaten en ben uit huis gegaan en nu ben ik opnieuw mijn leven weer aan het oppakken ik wil daar mee zeggen het is nooit te laat daar voor
Mijn oudste dochter heeft deze ziekte,en ik wil er graag wat over vertellen. Misschien dat anderen er wat aan hebben. Ze is als een gezonde baby op de wereld gekomen, heeft een goede en gezonde jeugd gehad. en later had ze een hele goede baan Tot haar 25 ste en toen is het begonnen het is als het ware er in geslopen langzaam aan ze had een eigen huisje en zei op een keer mama ik hoor mensen praten als ik thuis ben,maar je staat er niet bij stil en ik zei joh dat zal de buren wel zijn Toen kwam ze op een dag naar mijn huis , ik zei nog joh moet je niet werken nee ma ik ben ziek ze ging op mijn bed legen en begon te gillen ma laten ze ophouden, ik zei wie er zitten kwade stemmen in mijn hoofd zei ze en die willen dat ik dingen doet die ik niet wil ik heb haar een paar maanden in mijn huis genomen en op een goede dag zei ze ma ik wil weer naar huis laten we het een weekje proberen kijken hoe dat gaat maar het ging helemaal mis ze is een week spoorloos geweesd toen de politie haar gevonden had,ze zei dat ze niet met mij naar huis wou omdat ik haar dood wil maken maar is uiteindelijk wel mee gegaan een week daarna ik woonde op 2 hoog zag mijn zoon dat ze het raam open deed hij pakte haar beet en zij liep naar de keuken en pakte een mes ik heb de politie en de riag gebeld die kwamen gelijk en toen is ze in rozenburg opgenomen na een jaar mocht ze er uit en kon ze bij mij wonen maar dat wilde ik niet ze moest begeleid wonen later als ik er niet meer ben moet zij verder en dan kan ik haar niet helpen we hebben samen geknokt met heel veel liefde en geduld en zij het meest nu heeft ze weer een eigen huisje ze leeft de hele dag met 13 stemmen in haar hoofd maar die heeft ze nu onder controle ze werk 3 ochtenden in de week op een kantoor daar krijg ze alleen haar vervoer voor terug maar ze is op haar manier weer gelukkig en het gaat goed ze is nu 43 jaar ze krijg 1 keer in de week contole dan gaan ze kijken of alles goed gaat en ik sta altijd voor haar klaar dat weet ze van de week zei ze ma ik ben je zo dankbaar dat je mij niet in huis heb genomen anders was ik niet zo ver hoe ik nu ben als iemand hier op wil reageren of er zijn mensen die ook zo iets hebben meegemaakt ik sta er voor open
Ik ben greet
