Hoe vinden jullie mijn kinderen,
Ze zijn al heel wat jaartjes bij ons de oudste Tommie ( Zwart Witte poes) is al aan zijn pensioen toe.
Die maakt me wat overal plassen geloof me als ik niet zoveel van dat mormel hield had ik hem allang laten inslapen.
Nu is het een echt oud heertje, kan niet goed meer ergens opspringen  daarmee moet  ik hem vaak helpen.
Een enkele keer vergist hij zich  zit dan verloren te kijken en miauwt alles bij elkaar, zolang dat ik hem weer ga pakken.
Hij is zo,n lieve aanhankelijke kat , ik kan hem niet wegbrengen, al ben ik wel bang  dat het er ooit van komt.
Ik vraag aan iedereen die binnenkomt  ruiken jullie wat, eerlijk zeggen hoor!
Dus ik dweil me wat af bijna dagelijks , ik hoop maar dat het niet verergert .
Die beslissing nemen , weet je een mens breng je ook zomaar niet weg als hij dement wordt.
Ze horen toch bij ons ook als het wat minder gaat.
Toch zit ik vaak  met argusogen te kijken of hij mijn gordijnen met rust heeft gelaten want ja kinderen dat gebeurt  ook al,  dan plof ik.
 Hoe vaak ik ze al heb gewassen.
Ik weet hij kan er ook niets aan doen, worden katten ook dement je zou het haast denken.
Voor de rest genieten we nog van onze katten ze zijn heel slim de oudste is een goedzak, de jonste is een slijmerd geraffineerd maar alletwee zijn ze heel lief.
De jongste kat heeft zijn plasje een keer in de toiletpot gedaan ik wist niet wat ik zag en hoorde.
Zij bleef lekker zitten toen ik de w c deur verder opduwde , daar moet je een foto van  maken  zou je zeggen maar toen ik van mijn verbazing was bekomen sprong zij  van de wc af!
Hun karakters zijn net als bij kinderen heel verschillend.
Ben ik weggeweest en kom thuis dan zitten ze met hun tweeën op de trap  te wachten het geluid van mijn auto kennen ze prachtig he.
Ook lopen ze tree voor tree met mij de trap op, zoiets kun je toch niet missen he?