De natuur is in de lente zo verrukkelijk dat ik het zonde vind in deze overschone periode veel voor het blikbrein ( Zuid-Afrikaans voor PC) te zitten. Trouwens in de lente is er ook veel werk in de tuin . Niet alleen in mijn tuin ( Sint-Katelijne-Waver) heb ik heel wat te doen, maar in de tuin van mijn zoon ( Kessel-Lo) help ik een halve dag per week gras afrijden en in het tuintje van mijn dochter (Mechelen) help ik ook af en toe. Ik vind het gratis fitness en zo zien de kleinkinderen hun opa ook eens werken.
Maar mijn blog gaat over fatum, noodlot.O.m.welke wegen men aan kruispunten inslaat. Met die prachtige natuur in de lente en dat werken in de tuin denk ik dikwijls aan een gedicht dat voor mij in de top-tien staat : " De tuinman en de dood".
" Men ontmoet zijn lot vaak op wegen, die men ingeslagen had om het te vermijden" schreef Jean de la Fonteine. Het gedicht van P.N. van Eyck (1887-1954) is daar een prachtig voorbeeld van. Het is me, sinds ik het in de humaniora in " Zuid- en Noord" voor de eerste keer moest lezen i.v.m. rijmschema's, steeds blijven fascineren.
Als u in Google " De tuinman en de dood " intikt , zal u er méér over weten. Maar ik kan het niet laten, denkende aan wat Jean de la Fonteine zei , het hier nog eens over te pennen.
De tuinman en de dood
Een Perzisch Edelman:
Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik, Mijn woning in: " Heer, Heer, één ogenblik!
Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot , Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.
Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant, maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.
Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan, Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!"-
Van middag ( lang reeds was hij heengespoed) heb ik in 't cederpark de Dood ontmoet.
" Waarom," zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt, " Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?"
Glimlachend antwoordt hij: " Geen dreiging was 't, Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,
Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan, Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan."
P.N.van Eyck.
Is dit geen treffend voorbeeld van : " Men ontmoet zijn lot vaak op wegen, die men ingeslagen had om het te vermijden"? En nu maar verder genieten van de lente, dat de Dood nog maar wat wegblijft...
Guido
Reacties op bericht (1)
31-05-2005
tuinman
Prachtig gedicht vol wijsheid. Ik ken het ook al van in mijn schooltijd (en ik ben 78 jaar !)
Popilius
