Dit schreef ik bijna 50 jaar geleden . De tekst mag ook wel eens op mijn blog komen als " uit de oude doos".
Het reddingsverhaal, met gelukkige afloop, van de speleoloog ( grotonderzoeker) Yves Peeters uit Leuven, heeft ons allen geboeid.Maar wie doet nu aan speleologie? Nochtans vinden wij ook in Kampenhout speleologen die reeds zeer gevaarlijke grotten hebben aangedurfd. Maar laten we eerst wat uitleg verstrekken over het geleerde woord " speleologie". Dit woord is een samenstelling van de griekse woorden ' spélaion' en ' logos', dit betekent grot en leer of grottenkunde. Een speleoloog is dan een grotverkenner en zo zijn er in Kampenhout heel wat te vinden. Om ze bij naam te noemen: Michel Janssens, Agnes Schoevaerts, Annie De Krem, Frieda De Krem, Geert Vanhoof, Margriet Costermans, Dirk Vanhoof, Maria Van Dessel, Mark Vanhoof, Odette Poedts, Marijke Vanhoof, Roland Poedts, Marie-José Paeps, Leonard Janssens, Guido Dekeyser en uit Steenokkerzeel Benny De Meersman en de befaamde gids Luc De Meersman.
Een grot , die bovengenoemde speleologen ( maar dan wel in afzonderlijke groepjes), eens hebben aangedurfd is de " Trou d'HAQUIN" in Lustin. Het loont zeker de moeite hierover wat meer bijzondere gegevens te verstrekken. Laten we even de ondergrondse tocht in de spelonk te Lustin meemaken. Lustin is een kleine plattelandsgemeente tussen Namen en Dinant. Na de grote baan tussen de beide steden te hebben verlaten, komt men langs heel wat kronkelpaadjes aan een boerderij. In deze boerderij vraagt men de toelating om door de landbouwgronden te mogen trekken en de schuur van de boerderij biedt tevens de gelegenheid om zich van aangepaste kledij te voorzien. Na een 500 tal meter door graanvelden te stappen, komt men in een totaal verlaten bos terecht.Een honderdtal meter verder in het bos treft men een beekje aan dat onder de grond verdwijnt in een opening van circa 0,50 diameter. Dat is de ingang van de fameuze ' Trou d'Haquin". De ingang bevindt zich ongeveer op 1.500 m van de Maas. Het water dat langs de ingang van de grot naar beneden stort heeft nochtans 84 uren ( dus méér dan drie dagen ) nodig om tot aan de Maas ter geraken. Wat aanduidt wat een enorme lange afstand het water in werkelijkheid moet afleggen.
De gids duidt de volgorde aan van de speleologen en er kan gestart worden nadat de carbidelampen, die men rond de helm draagt, zijn ontstoken. Eens dat men de ingang van de grot is binnengesukkeld begint de moeilijke karwei: onmiddellijk een 30 tal meters dalen langs natte glibberige rotsblokken in volkomen duisternis. Ieder op zijn beurt geeft de bevelen van de gids door aan wie volgt. Trouwens de gids raadt bijna iedere halve meter een andere houding van het lichaam aan. Ofwel op de buik kruipen, of op de rug verder glijden enz. Vele nauwe kruipgangen gangen zijn maar van 50cm op 50 cm. Natuurlijk is men drijfnat tot op het ondergoed. De grot zelf bereikt maar een diepte van circa 75 meter, daar de gangen en zalen eerder horizontaal naast mekaar liggen. Het verste punt van de ingang is slechts een 35 m, maar men heeft tot 3 uur nodig vooraleer dit punt kan bereikt worden. In de gangen en zalen treft men-in zover ze met de carbidelamp kunnen belicht worden- uiterst mooie ornamenten van druipsteen en stalachtieten aan. De stilte wordt enkel gebroken door de mooie melodie van het bruisende water. Op een bepaalde plaats moet men zich door zulk een nauwe opening laten glijden, "de brievenbus "genoemd, dat personen van méér dan 65 kg geen kans maken om erdoor te komen. De temperatuur in de grot schommelt er zowel in de winter als in de zomer rond de 14 graden. Luc De Meersman, de gids, bracht in deze grot zelfs als eens de nacht door.
Na 6 uren stappen, dalen, klimmen, kruipen, schuiven komen onze speleologen terug onder de blote hemel. Zij zijn nog amper herkenbaar. Zo slijkerig en kleverig is hun verschijning, maar ze zijn tevreden en fier over hun schone en leerrijke tocht onder de velden en bossen van Lustin.
Onlangs werd in dezelfde grot een tweede net van zalen ontdekt, die echter nog moeilijker te bereiken zijn,maar die onze Kampenhoutse grotverkenners aanlokken. Spreek onze Kampenhoutse speleologen er maar eens over aan, ze zullen trachten u te overtuigen eens mee te gaan. Dit alleen natuurlijk onder voorwaarde dat u niet boven de 65 kg weegt en geen vrees zou hebben om 6 uur lang in een donkere onbekende ondergrond rond te kruipen.
Guido Dekeyser ( wel bijna 5O jaar geleden. Maar de 'Trou d'Haquin' zal er nog wel zijn.)
