Zoals buiten de weergoden hun tranen in de vorm van regen laten vloeien zo voel ik de tranen in mijn ogen opkomen wanneer mijn gedachten naar ons broer gaan . Hij heeft het slechte nieuws gekregen dat er aan zijn ziekte niets meer te doen valt , veel heeft hij niet meer te verwachten van het leven en dat werd hem op een geen te subblieme manier meede gedeeld . Ik mag het misschien niet zo stellen maar toch vond ik het een onrechtvaardigheid wanneer een mens zulke pijnlijke ziekten moet krijgen . Zelf heb ik het er zeer moeilijk mee zodat ik er mijn slaap voor moet laten , het enige wat ik nog voor hem wil doen is er steeds voor hem daar zijn in deze moeilijke tijd .
