Ik ben Guilmet Michel
Ik ben een man en woon in Glabbeek (België) en mijn beroep is Accountant.
Ik ben geboren op 29/06/1947 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zoals iedereen : lezen, genealogie, fietsen en wandelen en als het mogelijk is met vakantie gaan.
Dit schilderij heeft mijn zus Denise Guilmet van mij gemaakt voor mijn zestigste verjaardag in 2007
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
U kan mij vinden op blogplaats 203
07-11-2018
Herfst.
Schroeiplek
Niet huilen, maar schrijven, om wat voorbij is. Niet later, maar nu, die tijd in verzen vangen. De dingen niet dwingen, maar schikken en zingen. Niet zeggen: tijd heelt, maar toeslaan en dichten. Schrijven is pijn herverdelen, in achterklap van rijm. Niet ongeremd, niet ongerijmd, maar wonend in woorden. Doodgewoon wonend en wachtend op licht in het gedicht. Tijd wijst uit. Tijd wist weg.
Er was eens een jongen die betrokken raakte in een autoongeluk en hij kon niet naar school. Toen hij uiteindelijk terug naar school kwam was zijn haarkleur van de ene dag op de andere veranderd van zwart naar spierwit. Hij zei dat het kwam door de hevigheid van de botsing met de wagens. Mmm, mmm, mmm.
Waarom weet ik niet maar dit doet mij aan het Sint Jan Berchmanscollege in Diest denken, zo'n 60 jaar geleden.
Wat voorbij is is verloren, vergane tijd of blijft er wat van over? Waarom hebben wij zo een drang om herinnerd te worden, om iets blijvends achter te laten, al was het maar een herinnering bij je kleinkind. "Le temps perdu" in 't frans zegt het blijkbaar meer.
Mattheüs 25:35-36. ‘Want ik had honger, en gij hebt Mij te eten gegeven. Ik had dorst, en gij hebt Mij te drinken gegeven. Ik was een vreemdeling, en gij hebt Mij geherbergd. Ik was naakt, en gij hebt Mij gekleed.
Dit is 2.000 jaar oud, miljoenen keer gelezen, door iedereen begrepen en nog altijd niet toegepast. "Ik was vreemdeling..." nu gebruikt men als alibi andere benamingen :" transmigranten (wat een vreselijk woord), illegalen, asielzoekers ... allemaal dezelfde sukkelaars die wij weigeren te helpen. Ik word vreselijk misselijk als ik lees dat de pastoor van Zeebrugge bedreigd wordt omdat hij voedsel aan uitgehongerde vluchtelingen geeft, het zogenaamde aanzuigeffect... Jezus Christus hoe is het mogelijk voor zogezegd beschaafde mensen.
Dit is gevaarlijk want straks geloven we ook dat we deze mensen moeten vernietigen om ons te beschermen. Als er al niet ingegaan wordt tegen een gek die een muur in de Sahara wil bouwen dan begint het nationalisme en populisme terug zijn kop op te steken en krijg ik schrik. Ik ben bezorgd en krijg schrik als ik een gouverneur van West-Vlaanderen hoor te keer gaan. Want de aandacht afleiden naar een beweging als Schild en Vrienden en zelf de zelfde filosofie aanhouden... Is dat geen demagogie????
Demagogie : wikipedia:
Demagogie(> demagogisch; van het Grieks δημος= "volk" en αγ(ωγ)ειν = "(op)leiden") is een manier om de luisteraar van een onwaarheid te overtuigen door een beroep te doen op het "gezond verstand" en de "logica" van een persoon. Demagogie is iets anders dan het verkondigen van leugens. Iemand die demagogie bedrijft zal niet direct onwaarheden naar voren brengen. Men zal er wel naar streven de luisteraar die er niet op bedacht is zelf naar een bepaalde conclusie te leiden. Zo kan de demagoog diens publiek naar de hand zetten.
Een politicus of andere volksleider die, doorgaans met minder goede bedoelingen, door middel van retorische middelen, leugenachtige voorstellingen en valse leuzen en slogans de volksmassa opruit en in beweging brengt wordt ook wel een demagoog of volksmenner genoemd. Ter illustratie: Adolf Hitler wordt als demagoog gezien.
Iemand bedrijft ook demagogie wanneer men diens onware uitspraken niet met redelijke argumenten kan weerleggen.
Jazzsaxofonist en -componist Jack Sels was, op enkele pianolessen na, een autodidact, met als belangrijkste leermeester de fenomenale platencollectie die hij in zijn jonge jaren had aangelegd. Het waren vooral de opnamen van Lester Young die de jonge Sels als tenorsaxofonist op weg hebben gezet. Daarnaast had ook het concert dat deDizzy Gillespie Big Bandop 18 februari 1948 speelde in de Cercle Royal Artistique in Antwerpen een enorme impact op de jonge Sels. Ook de legendarischeBirth of the Cool-sessies van het nonet van Miles Davis waren bepalend voor zijn verdere ontwikkeling. Die modellen verklaren waarom Sels aan het begin van zijn carrière grote ensembles oprichtte, zoals in 1949 deAll Stars Bop Orchestra, waar toen ook de jonge Toots Thielemans in meespeelde, en hetJack Sels Chamber Music Orchestra.In 1951 trok hij naar Duitsland om er voor de Amerikaanse troepen op te treden en na zijn terugkeer in Antwerpen trad hij op in kelderkroegen, danstenten en jazzclubs. In die jaren speelde hij ook met sterren als Nat King Cole en in 1959 kreeg hij de kans om in Brussel met zijn idool Lester Young te spelen. Ondertussen maakte hij voor de BRT, de openbare omroep, radioprogramma’s over jazz en maakte hij arrangementen voor de saxsectie van het BRT-jazzorkest, die dan optrad onder de naamSaxorama. Naarmate rockmuziek jazz naar de achtergrond verdrong, werden de optredens steeds minder, zodat hij vanaf 1963 noodgedwongen aan de slag moest als havenarbeider. Zijn laatste grote optreden speelde hij in 1966 op Jazz Bilzen, maar toen sukkelde hij al met zijn gezondheid. Op 21 maart 1970 zou hij plots overlijden aan een hartaanval, hij was pas 48 jaar.
Ondanks zijn grote talent zou hij niet in het buitenland doorbreken, in tegenstelling tot leeftijdsgenoten als saxofonist Bobby Jaspar, gitarist René Thomas of Toots Thielemans. Hij heeft heel wat arrangementen en composities nagelaten, voor kwartet, (kamer)orkest en bigband, waaronder dit bigbandwerkBay’s Drum.
Een groot deel van zijn composities en van zijn archief wordt bewaard in de bibliotheek van het Koninklijk Conservatorium Antwerpen.
e Everly Brothers hebben het al gezegd, waarom zouden we ons zorgen maken. De zon komt morgen vroeg weer op en gaat op tijd weer onder. Er zijn dingen die je niet kan veranderen, waarom je dan zorgen maken en de dingen die je kan veranderen. Er zijn dingen die wij verstaan en er is het onverklaarbare. Morgen wordt het rond 7 uur licht, de dagen worden korter en de nachten langer. De tijd is niet te vatten, te vangen in je hand. Je denkt de tijd vast te houden maar hij glipt door de vingers als droog fijn zand.
Spijtig dat we dit liedje alleen bij begrafenissen horen. Het is stil in de aula en dit liedje roept je op om stil te zijn, in jezelf gekeerd na te denken over de zin van het leven.
Ontspan je, laat je spieren slap worden, adem diep in door je neus en langzaam weer uit door de mond. Goed zo!
Neen, niet mijn motorfiets maar mijn spreuk, zoals de ridders in de middeleeuwen "voor God en Vaderland" hadden, heb ik : hoezee voor al de prutsers.
Tot de patroonheilige der prutsers hebben wij met eensgezindheid Tijl van Limburg verkozen, die aan alle voorwaarden voldoet. Er was eerst nog discussie om Jonathan Legaer te nemen, maar wat die deed oversteeg wel de term gepruts, dat was eerder op weg naar het echte werk, gepruts blijft meestal met een poging in dezelfde richting, en lukt meestal niet. Legaer deed het perfect en helemaal afgewerkt. Nog in aanmerking kwam Gnohéré, neen niet omwille van zijn naam, maar deze speler van Charleroi presteerde het om bij een 0-3 achterstand van zijn ploeg een penalty op de meest lullig mogelijke manier te missen. Wie haalt het in zijn hoofd om op achterstand bij een penalty de bal zachtjes over doel te tillen, een "panenka" voor de kenners, perfect gemist. Ik had ook nog aan Bart De Wever gedacht maar die is weggevallen in het zicht van de verkiezingen.
Een uitbarsting van dagenlange opgekropte woede en frustratie mondde uit in een welgemikte vuistslag, knal op het linkeroog. Een kanjer van een blauw oog was het gevolg en bezorgde de dader een paar kletsen om de oren en nablijven na de schooltijd
Met een gevoel van trots en met een glimlach op de lippen werd deze onrechtvaardige straf ondergaan. Die zou hem niet meer plagen, en indien toch had hij nog een oog om dicht te timmeren, de straf woog niet op tegen het gevoel dat rechtvaardigheid was geschied. Die zou hem nooit nog rosse noemen en plagen totdat zijn bloed kookte.
Ik spreek een betovering over u uit, omdat je van mij bent !!!
Onze kat is verdwenen, en ik had nochtans de melk bij de kat gezet. En als de kat van huis is dansen de muizen op tafel, waar gaat dat eindigen als men de kat de bel heeft aangebonden.
Een onrustbarende verdwijning van Mona, vijftien jaar oud, ik vrees het ergste.
Ik ben Guilmet Michel
