Ik ben Guilmet Michel
Ik ben een man en woon in Glabbeek (België) en mijn beroep is Accountant.
Ik ben geboren op 29/06/1947 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zoals iedereen : lezen, genealogie, fietsen en wandelen en als het mogelijk is met vakantie gaan.
Dit schilderij heeft mijn zus Denise Guilmet van mij gemaakt voor mijn zestigste verjaardag in 2007
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
U kan mij vinden op blogplaats 203
09-01-2019
Mooi
Hallo kroket.
L'artiste travaille sans fillet.
Ah, ah, disait la princesse avec un accent Espangnol.
Well, well, and well, the story of the three wells...
't valt nogal mee. De balans had negatiever kunnen zijn. Ik ben blij dat ik in deze tijdzone leef, alhoewel er reden genoeg is om triest te zijn. We zijn net het 74 ste jaar zonder oorlog, grote hongersnoden en hierbij horende hoge sterftecijfers, natuurrampen, dodelijke epidemies, hoge kindersterftecijfers gebleven. Toch broeit er overal onrust, onderhuidse onvrede, stress, allerlei fobieën en voelen de mensen zich ongelukkig, zonder reden.
Denk niet aan wat allemaal mis zou kunnen gaan, maar focus op dit moment waar alles snor zit.
Maak je geen zorgen, denk niet aan alles slecht is, mensen doen en denken slechte dingen.
Lang geleden dat ij nog iets betsers in de groep gegooid heb, maar vooruit hier komt het, wie kent het en is het alleen in Bets gangbaar?
"een vlum"
Ik denk de betekenis te kennen en geef mijn mening hieronder mee.
Een vlum is een visgraat. Ook wel eens een vlim genoemd, komt vooral voor bij bakharing. Bakharing moet op een open vuur gebakken worden, deze traditie bestaat helaas niet meer, het was onze barbeque, alleen toen had het geen amerikaans tintje maar was het een feest voor de gewone man.
Het moet niet altijd zijn van:" 't Is moeilijk bescheiden te blijven, wanneer je zo goed bent als ik......." Zelfkennis is het begin van alle wijsheid !
"There are things known and there are things unknown and between are the doors of perception"
Aldous Huxley.
Perceptie is meer dan waarneming, het is hoe wij iets ervaren en dat verschilt van mens tot mens. Onze perceptie wordt gevormd door onze genen, opvoeding en diverse ervaringen. Ik zie de dingen anders dan jij.....
Ik dacht dat ik een konijn zag, maar het was een haas.
Niet huilen, maar schrijven, om wat voorbij is. Niet later, maar nu, die tijd in verzen vangen. De dingen niet dwingen, maar schikken en zingen. Niet zeggen: tijd heelt, maar toeslaan en dichten. Schrijven is pijn herverdelen, in achterklap van rijm. Niet ongeremd, niet ongerijmd, maar wonend in woorden. Doodgewoon wonend en wachtend op licht in het gedicht. Tijd wijst uit. Tijd wist weg.
Er was eens een jongen die betrokken raakte in een autoongeluk en hij kon niet naar school. Toen hij uiteindelijk terug naar school kwam was zijn haarkleur van de ene dag op de andere veranderd van zwart naar spierwit. Hij zei dat het kwam door de hevigheid van de botsing met de wagens. Mmm, mmm, mmm.
Waarom weet ik niet maar dit doet mij aan het Sint Jan Berchmanscollege in Diest denken, zo'n 60 jaar geleden.
Wat voorbij is is verloren, vergane tijd of blijft er wat van over? Waarom hebben wij zo een drang om herinnerd te worden, om iets blijvends achter te laten, al was het maar een herinnering bij je kleinkind. "Le temps perdu" in 't frans zegt het blijkbaar meer.
Ik ben Guilmet Michel
