Ik ben Guilmet Michel
Ik ben een man en woon in Glabbeek (België) en mijn beroep is Accountant.
Ik ben geboren op 29/06/1947 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zoals iedereen : lezen, genealogie, fietsen en wandelen en als het mogelijk is met vakantie gaan.
Dit schilderij heeft mijn zus Denise Guilmet van mij gemaakt voor mijn zestigste verjaardag in 2007
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
U kan mij vinden op blogplaats 203
26-07-2015
De zin van het leven
Leonard Cohen zingt over een oude man die hij is. Al zijn vrienden zijn overleden, hij is grijs geworden en alles doet pijn, maar hij kan ermee lachen.
Op het einde verklapt hij de zin van het leven : het is :"doe dam da doe da dam doe dam da......."
Een prachtig liedje van een prachtige man.
Vermits Cohen niet meer kan, dan maar Tom Jones, niet zo goed maar toch :
Dit was mijn eerste blog op seniorennet op 01/12/2008:
Een heel speciale man : Emile Bamps mijn grootvader
Ik heb hem alleen als gepensioneerde gekend, hij was toenik zes jaar oud was reeds 80 jaar, maar nog steeds zeer actief en bij de pinken. Ik herinner mij vooral de fantastische verhalen die hij vertelde, hij was een begenadigd verteller en ik ben hem dankbaar voor de interesses die ik dank zij hem op prille leeftijd heb meegekregen. Elke dag las hij de krant van a tot z en als hij niet bezig was luisterde hij naar de radio of las. Hij was heel handig en kon werkelijk alles. Bovendien was hij een economisch wonder en had een wereld opgebouwd die economisch volledig op zichzelf kon bestaan. De twee wereldoorlogen hadden hem de nodige lessen geleerd. Hij had een heel grote groentetuin die alle groenten voortbracht die nodig waren en een boomgaard met alle fruit. Hij had varkens voor het vlees en een koe voor de melk; kippen voor de eieren en duiven voor zijn plezier. In het veld huurde hij een stuk grond dat groot genoeg was om tarwe te kweken voor het meel om broodte bakken en bieten om de dieren te voederen. De bomen van de boomgaard en de weide die hij huurde om de koe te laten grazen leverden snoeihout om de oven te stoken en brood te bakken. Tabak voor zijn pijp, zout en suiker werden gekocht. Zijn echtgenote Maria Goossens was vroeg gestorven; in 1930, ik heb haar nooit gekend en na haar dood zetten de ongetrouwde dochters Madeleine en Emilie haar werk verder. Tant Lijn, zoals wij haar noemden, was kok, bakte brood en taart op de feestdagen, zij melkte ook de koe. Tant Emilie kon heel goed naaien en maakte alles voor de hele familie en nam er werk voor buren en kenissen bij. Zij onderhield het huis en de bloementuin en hielp in de tuin. Alles liep als een goed geoliede machiene en er was altijd genoeg van alles en wij die er naast woonden konden van alles meegenieten.
Ik kan mij niet herinneren dat deze mensen ooit kloegen dat zij niet gedaan kregen of gestresseerd waren, dat ging allemaal precies vanzelf en op zondag werd er gerust. Zij moesten nergens naartoe op zondag, buiten de mis natuurlijk en genoten echt van deze dag. Problemen werden door grootvader opgelost, hij had voor alles een afdoend antwoord of oplossing klaar.
Ik vergeet waarschijnlijk nog een hele hoop dingen die zij allemaal deden en ik idialiseer waarschijnlijk beelden uit mijn jeugd maar tegenwoordig zijn er toch hier en daar mensen die hetzelfde leven terug proberen op te bouwen.
Vijftig jaar geleden was achttien. Ik droeg de kleren van een jongenman,toen. Wat een tijd, en we beseften het niet!
In aanluiting bij het berichtje van gisteren : afwachten, uitstellen is niet altijd slecht. In deze resutaat gerichte maatschappij moet alles resultaat hebben en direct. Daarmee creeëren we zelf onze persoonlijke rollercoaster. We maken lijstjes met te doen en zijn doodongelukkig als we 's avonds niet alles gedaan hebben. Als we niets plannen zijn we 's avonds gelukkig dat we toch die verre neef bezocht hebben, zomaar omdat je er toevallig voorbijkwam op weg naar nergens. De mooiste plekjes en beste restaurants hebben we steeds toevallig gevonden zonder een lijstje van aanbevolen zaken "zeker te doen".
Dus wacht ik af of iets uit de lucht komt gevallen na 50 jaar...
Ik moet nog iets vertellen : zojuist reed ik achter een vrachtwagen met een container waarop stond : bulkvervoer granen. Je raadt het nooit de firma was BVBA Vandermolen. Echt waar.
In 2006 fusioneerde RWDM met de Zwarte Duivels Hulsbeek-Geetbets -Stamnummer 6011, dat in eerste provinciale speelde. RWDM kon hierdoor vanaf 2006/2007 aantreden in de hoogste provinciale reeks. In Geetbets en Hulsbeek ging een roemrijke club verloren, spijting voor het regionale voetbal. Ik zoek alles wat maar enig verband heeft (teksten, foto's, datums.......) en zou graag een soort herdenking(splaats) in Hulsbeek oprichten- houden. Het mag iets sober, het moet niet zoveel zijn.
De naam, Zwarte Duivels komt van de legendarische belgische brigade die bij de slag van de Zilveren Helmen in Velpen Halen, bij het begin van de eerste wereldoorlog de duitsers versloegen. Velpen ligt tegen Hulsbeek en heeft in Hulsbeek, Geetbets en omstreken heel wat weerklank gevonden en de voetbalploeg droeg stijdlust, overwinningsdrang en heldhaftig strijden hoog in het vaandel. De voetbalploeg streed tot het bittere einde en gaf zich nooit gewonnen. Het symboliseerde ook de ongelijke strijd van het kleine Belgie tegenover het machtige Duitsland, het onooglijk kleine Hulsbeek, gehucht van Geetbets, tegen giganten die de andere veel grotere clubs waren.
De "Schwarze Teufel" zoals de duitsers de cyclisten noemden, omdat ze zo beweeglijk waren en door hun geestdrift de schrik van de vijand waren. In Halen is nog een Zwarte Duivelstraat en een monument dat aan de dappere cyclisten gewijd is.
Ik ben Guilmet Michel
