Niets is zo breekbaar als de waarderig die je van anderen krijgt. "Jij bent fantastisch" en later "je valt me erg tegen". Hoe hoger je door anderen op een schavotje wordt gezet hoe dieper je kunt afgaan. Het schavotje van waardering wordt het schavotje van veroordeling en afkeer. Glimlach als je een waardering krijgt en denk "ik zie wel". De enige waardering met waarde is de waardering die ik voor mezelf heb en voel. Eigenwaarde gaat niet zo maar voorbij. En het is nodig dat wij waarderend over onszelf gaan denken en ons goed voelen in wat wij doen en denken. Wat en ander over ons denkt is eigenlijk bijkomstig en van relatief belang.
Zeggen: ik heb geen tijd is een smoesje voorschotelen. Geen tijd hebben betekent bijna altijd: geen tijd hebben daarvoor. Beter dus: daarvoor heb ik geen tijd, daaraan wil ik geen tijd spenderen, daar steek ik mijn tijd niet in. Het is inderdaad niet belangrijk genoeg. Waarvoor ik interesse heb, wat mij boeit, wat aangenaam en plezierig is, wat de moeite waard is ... daarvoor heb ik wel tijd. En al ik daarvoor geen tijd heb dan maak ikw el tijd.
Hoe waardeloos is de uitdrukking: had ik dat geweten ... dan had ik dit niet gedaan, dan was dit niet gebeurd. Het is toen en nu dooreenhaspelen. Ik heb iets gedaan met de kennis van toen, wat ik nu weet bestond toen nog niet. Wat ik toen besliste te doen kon alleen gebeuren door kennis van toen. Vandaag bestond toen nog niet. Het inzicht dat iknu heb kan geen reden zijn tot spijt over wat ik in het verleden niet wist. Daarbij kan ik geen toen-beslissingen nemen terwijl ik kennis van vandaag heb. Ik kan hoogstens zeggen: vandaag zou ik dat niet meer zo doen, ik zou iets anders beslissen. Maar dat is een voorwaardelijke tijd, een niet realistische tijd.
We vergeten vandaag te leven omdat wij met onze gedachten al in morgen leven. Erger, we gaan ons ongerust maken over morgen. Dus over dingen die er niet zijn en heel waarschijnlijk ook niet zullen zijn. Langs verscheidene kanten herinnert men ons eraan dat we moeten bezig zijn en moeten rekening houden met morgen en de volgende dagen. Ik ga misschien morgen een ongeluk voorkrijgen, mijn gezondheid zal gekraakt worden, ik ga verlies lijden. "Je kan toch nooit weten dat en dat en dat ..." Vermits ik het niet kan weten kan ik er ook geen rekening mee houden. Het is tijd genoeg dat ik mij bewust wordt van het probleem als het zich ook stelt. Waarvoor men mij bang maakt zal hoogst waarschjnlijk niet gebeuren. "Maar je kan niet weten". Eigenijk kan ik met meer zekerheid weten dat er mij morgen geen onheil zal geschieden. "En als het toch geschiedt? "Nee, het komt niet en ik ben er niet mee opgezet dat je mijn schrik aanjaagt voor iets wat niet is".
Achter elke deur schuilt er wat. Je kan er naar raden, je kan veronderstellingen maken. Alleen weten wij het zeker als wij de deur openstoten en naar binnen kijken. Als we dit niet doen zullen we nooit weten wat er binnen verborgen zit. Iets wordt verborgen of afgeschermd als het waarde heeft. We kunnen alleen waarden ontdekken als wij de moeite doen om er naar te zoeken. Tenminste, we moeten de deur openen.
Hoe het komt? Ik weet het niet. Heel wat mensen waaronder ikzelf voelen een klein briesje uit hun mond komen en gaan het aan andere verkopen als een grote buil wind. Op zijn minst is dat overdreven. Ook veel te ernstig. En arrogant! Hoe durf ik het aan beslag te leggen op de innerlijke overtuiging van iemand. Zou ik niet beter wat voor mij uit gaan staren om de (on)waarde van mijn eigen mening te schatten?
