Het moet gezegd, de voorbije
week politieke week was er een die kon tellen. De resultaten dan maar allemaal
aan Di Rupo toewijzen, zoals de poco media het nu doen, mag echter wel met een
grove korrel zout genomen worden.
- Di Rupo mag er dan wel nauw bij betrokken geweest zijn, de
troonafstand van Albert II was een beslissing van de vorst en van niemand
anders. De opstoot van Belgisch nationalisme, die we nu meemaken, zal nog
doorwerken tot 21 juli, maar wat erna zal komen is iets wat velen,Di Rupo inbegrepen, met gemengde gevoelens
afwachten.
- De begroting voor 2013 werd inderdaad bijgesteld, echter niet zoals
het zou horen, wat maakt dat die voor 2014 nog steeds een groot vraagteken zal
blijven, ongeacht wat men er ook over vertelt. Het is trouwens niet meer dan
logisch dat deze voor dit jaar werd bijgesteld, want ze klopte niet. Zonder
Europa zou er niets aan gedaan zijn en waren we er nóg armer op geworden. Dat
het er voor 2014 misschien iets beter zal uitzien, heeft mede te maken met het
feit dat Vlaanderen een sluitende begroting heeft en de eerste terugbetaling
van KBC dan tóch tijdig kreeg, waardoor de federale staatsschuld weer onder de
100% kroop. Dit laatste was dus geen prestatie van de federale, maar van de
Vlaamse regering.
- Ondertussen heeft het Brussels Gewest de verdeelsleutel, die deze week
met Di Rupo en de andere entiteiten was afgesproken, alweer verworpen, zodat
het akkoord van de federale regering met de andere gewesten al op springen
staat. Het is nu nog wachten of de Waalse deelregering dit Brusselse voorbeeld
volgt. Dan zijn we terug bij af en mag Vlaanderen het weer alleen doen.
- Tenslotte is er inderdaad een akkoord over het eenheidsstatuut voor
bedienden en arbeiders. Erg fier moeten we daarover echter niet zijn. Er is 27
jaar over onderhandeld en we lopen daarmee dertig jaar achter t.o.v. de ons
omliggende landen. Daar houdt het trouwens niet bij op, want de akkoorden
moeten nog door de achterban van de ondertekenaars bekrachtigd worden, het zal
drie jaar duren voor alles geïmplementeerd zal zijn, zoals men dat
tegenwoordig zegt en er zijn al de nodige uitzonderingen voorzien (o.m. in de
bouw), plus een financiering door de Belgische staat van 300 miljoen euro, zodat
het weer echt een akkoord op zijn Belgisch wordt.
Het wordt afwachten wat er
tussen nu en 21 juli nog verwezenlijkt zal worden van de zo geroemde zesde
staatshervorming. Ik hou de telling niet bij, maar het zou sterk zijn, mocht er
al de helft van verwezenlijkt zijn. Na het parlementair reces zitten we meteen
in de electorale campagne voor de verkiezing aller verkiezingen. De kans dat er
dan nog veel potten zullen gebroken worden, zal dan ook zeer klein zijn. Tenzij
misschien door de nieuwe koning, die als eerste teken van goodwill t.o.v.
Vlaanderen al heeft laten weten dat hij als koning straks alle officiële
stukken zal ondertekenen met Philippe en niet met Filip. Als antwoord op de
vraag van Kris Peeters, Vlaanderen als grootste deelstaat en economische motor
van België serieus te nemen, kan dat al tellen.
Vorige week was er nogal wat te doen i.v.m. het bericht, dat de uitgeverijen Concentra (Gazet Van Antwerpen en Belang Van Limburg) en Corelio (De Standaard en Het Nieuwsblad) de intentie hebben nauwer te gaan samen werken. Over de redenen waarom dat gaat gebeuren, is heel wat inkt vuil gemaakt, maar niet alles gezegd.
Dat het bij Concentra al langer
niet goed ging, was algemeen bekend. De oorzaak ligt in de eerste plaats bij de
Gazet Van Antwerpen, die zon 15 jaar geleden door Concentra werd overgenomen en sindsdien de
helft van haar 200.000 exemplaren minder verkoopt. De belangrijkste reden
daarvoor was, dat de krant, tot de overname, zowat het laatste
Vlaams-christelijke dagblad was dat voor zijn overtuiging uitkwam, iets waaraan
een einde kwam met de komst van nieuwe hoofdredacteur (die nu de VRT teistert),
een beschermeling van de toenmalige socialistische, door De Morgen tot god uitgeroepen Stevaert. Het Frutje
werd de Gazet van Janssens en alhoewel laatstgenoemde nu uit de havenstad
vertrokken is na een al even vernederende verkiezingsnederlaag, blijken de
afgehaakte, Vlaamsgezinde lezers niet terug te komen. Concentra zou vorig jaar
een verlies van één miljoen euro hebben geleden. Eigenlijk was dit geen
verrassing.
Een grotere verrassing, maar
niet voor mij, was dat Corelio datzelfde jaar zon vier miljoen verlies leed,
dit ondanks de constante toename van het aantal lezers, zowel bij De Standaard
als bij Het Nieuwsblad, in een krimpende markt dan nog, iets waarover regelmatig de
loftrompet werd gestoken. De reden daarvoor blijkt te zijn, dat de groep geld
verliest in zijn participatie, via de holding De Vijver, in de Tv-zenders Vier
en Vijf, waarin heel wat vers geld zal moeten gestoken worden.
Dat dit verlies voor mij geen
verrassing was, kan men trouwens nog terugvinden in mijn blog van 04.09.2012
(Het nieuwe Tv-seizoen), waarin ik vrij sceptisch was i.v.m. de toen reeds verhoogde
budgetten van die zenders, die hoopten een deel van de Tv-markt in Vlaanderen
te kunnen overnemen van de VRT en de VTM. Het Vlaamse Tv-publiek, schreef ik,
blijft wat het is. Het zal niet aangroeien en de kans dat buitenlanders (en
allochtonen) ernaar gaan kijken, is zo goed als onbestaande.
Een Tv-zender die in dit
overbevolkte Vlaamse Tv-aanbod een kans wil maken om er bovenuit te steken, zal
met andere argumenten moeten afkomen dan het zoveelste nieuwe spelprogramma, ingekochte
filmpje, digitalisatie of de van een andere zender overgestapte BV. Vraag is maar, of er
iemand daar ooit de moed zal hebben eens innoverend voor de dag te komen en bv eens de Vlaamse keerzijde van de Belgische
medaille zal laten zien. VTM, waarvan zovele Vlamingen hoopten dat ze het waar
zou maken, heeft hopeloos gefaald. Met Vier en Vijf gaat het dezelfde, slechte
kant uit. Om in de cijferretoriek te blijven: veel vijven en zessen, maar geen
vernieuwing. De inkomsten van de reclame hangen nl niet af van de programmas,
wel van de kijkcijfers. Adverteerders gaan hun budgetten alleen optrekken als
er meer kijkers zijn, niet meer zenders.
De verdwazing, waarover ik het gisteren al had in mijn blog, blijkt nog erger te zijn geweest dan ik dacht. VTM zou al vanaf 15.00 uur constant over de zaak hebben uitgezonden en VRT (+ Canvas) vanaf 17.00 uur. Dat maakt uitzendingen van respectievelijk 6 en 4 uur over een onderwerp dat blijkbaar alleen maar tot doel had dat koningshuis en de Belgische recuperatie te promoten. Dit is voer voor psychiaters, want men moet toch echt gestoord zijn om zo'n tsunami aan nietszeggende nieuwspulp te blijven uitzenden, herhalingen inbegrepen, te blijven volgen..
Al bij al mogen we nog van
geluk spreken dat het nu heeft plaatsgevonden. Om te beginnen, is het vakantie
en zijn er al een deel van onze waarde landgenoten naar zonnigere oorden
vertrokken, waar ze waarschijnlijk wel een meer genuanceerd verhaal te zien en
te horen gekregen hebben. Verder komt 21 juli er zo aan en ligt dan de weg open
naar het parlementaire reces en de komkommertijd, waardoor de royalistische
opstoot een stuk minder zal worden. Eens de politiek in oktober weer ontwaakt,
zitten we meteen in de electorale campagne voor 2014 en zal het hoera
patriottisme van de Belgische nationalisten wel op een lager pitje staan. Als er
zich dan problemen zullen voordoen en die kans is reëel dan zal men wel
andere katten te geselen krijgen dan die van de royals. Tegen die tijd weten we
ook hoe de verkiezingen in Duitsland zullen zijn afgelopen, iets waarop Europa
en de financiële wereld zitten te wachten. Tenslotte wordt het dan uitkijken
naar de exploten van Flup de Taaie, want die komen er gegarandeerd. Het is
zelfs niet uit te sluiten dat er al heel wat tumult zal zijn vóór de eerste
gesprekken over een eventuele nieuwe federale regering zullen beginnen.
Voor schrijvers van kolder en
satire, om nog te zwijgen over de spotprenttekenaars, breekt er een gouden tijd
aan. België wordt een stripverhaal!
Het was mij de laatste week al opgevallen dat
er in onze media helemaal niet meer gesproken werd over de burgeroorlog in
Syrië. Is die nu voorbij, zwijgen daar de wapens? Men had er het raden naar.
Alleen Egypte bleek belangrijk, de burgeropstand tegen Mursi en zijn
islamitische broederschap.
Gisteravond was echter ook Egypte geen nieuws meer, al was daar
ondertussen het ultimatum van de militairen verstreken. Ook helemaal geen
nieuws meer over de Ronde van Frankrijk, over Wimbledon en over de rest van wat
er op de wereld ook gebeurd zou kunnen zijn.
De
reden voor dit alles: Albert II heeft te kennen gegeven dat hij op 21 dezer, op
de nationale feestdag, gaat aftreden ten voordele van zijn zoon Philippe,
bijgenaamd de taaie. Wanneer de Tv-uitzendingen erover begonnen zijn, weet ik
niet precies, maar ze waren er al mee bezig zowel op VTM en op de VRT, toen
ik mijn Tv inschakelde rond 17.45 uur. Het hele verhaal, vanaf de toespraak van
Albert, werd daarna eindeloos herhaald, met daartussen commentaren van
specialisten allerhande, Decroo Sr en enkele andere hofnarren inbegrepen. Dat
gebeurde niet alleen op één, maar ook op Canvas, gelijktijdig en met juist
dezelfde uitzending, zodat kijkers die iets meer wilden weten van wat er in de
wereld nóg gebeurd was, feitelijk verzocht werden naar andere zenders over te
schakelen. Waanzin, waarbij men zich kan afvragen wie voor zon snertuitzending(en)
verantwoordelijk is. Ik heb op een gegeven ogenblik mijn Tv uitgeschakeld (ik
zie normaal alleen nog het nieuws) en ben overgeschakeld op mijn voorraad
klassieke muziek. Toen ik rond 21.00 uur de Tv nog eens even aanzette, was men
er nog steeds volop over bezig. Iets later was het dan toch gedaan en gaf men
als enig ander nieuws item een bericht zonder beelden, dat Mursi in Egypte door
het leger was afgezet en het late nieuws om 22.25 uur zou zijn. Dat laatste
klopte, alleen begon men dan wéér met een heel uitvoerig verhaal over Alberts
troonafstand, met daarbij ook de mening van God en klein pierke. Wie het verslag
over de Tour wou weten moest wachten tot iets over 23.00 uur.
En
zoiets gebeurt dan door een Tv-zender die over drie kanalen beschikt en die
heel zijn programmatie in de soep laat draaien voor een gebeurtenis die door
iedereen al een tijdje verwacht werd en alleen iets eerder dan verwacht werd
aangekondigd. Amateurs!
Tijdens de bankencrisis van 2007 werd KBC, de bank
van bij ons, in eerste instantie gered door de Vlaamse regering en daarna ook door
de federale. Ik ken niet de juiste akkoorden die daarover gemaakt zijn, maar
vond het toch al een beetje raar, dat het de federale regering was die de
eerste terugbetaling kreeg, eind vorig jaar. De eerste terugbetaling voor
Vlaanderen werd pas voorzien in de eerste helft van dit jaar. In mijn blog van 11
december 2012 (Een miljardje meer of minder), schreef ik toen reeds, dat ik
daarover mijn twijfels had. Als er straks iets mis zou lopen, schreef ik,dan
zou de federale regering haar geld terug hebben, de Vlaamse niet. Het heeft geen haar gescheeld of die vervroegde terugbetaling aan Vlaanderen was niet doorgegaan. De
Nationale Bank van België (NBB), was nl in eerste instantie niet akkoord, zogezegd omdat
een betaling aan Vlaanderen de kapitaalbuffer van de bank zou verzwakken. Dat
zou te maken hebben met de nieuwe Europese kapitaalregels die er nog niet eens zijn,
maar eraan komen. M.a.w. de NBB, die voor dergelijke transacties zijn
goedkeuring moet geven, loopt daarmee vooruit op de nieuwe Europese regels
(Basel III, in vaktermen). Deze schande is in blessuretijd nog vermeden kunnen worden. Pas gisteren werd daarover toch een akkoord bereikt en dat werd pas vandaag in de media gemeld. Vers van de naald, waardoor ik in allerijl mijn artikel voor vandaag nog moest aanpassen.
Stel eens voor dat de Vlaamse regering de
eerste storting van KBC had gekregen en de Belgische nu zou moeten wachten tot
de Europese financiële hemel opklaart. Niemand die ook maar een ogenblik gelooft
dat de NBB zijn goedkeuring ook dan niét zou geven. Samen met de 150 miljoen die het Vlaams gewest zal moeten
vinden om de knip en plakbegrotingen van Di Rupo boven water te houden, zou er
een pak geld minder binnenkomen, geld waarop gerekend werd.
Terwijl de laatste Belgische Bank het leven
zuur wordt gemaakt omdat ze in feite een Vlaamse bank is, stevent Dexia, de
bank die door Frankrijk en België in leven moet gehouden worden, af op een
zoveelste slecht jaar. Voor de eerste helft van dit jaar zit er reeds een
verlies op van 450 miljoen euro en wordt er voor dit hele jaar nu reeds een
verlies voorspeld dat het miljard kan overschrijden. Maar Vlaanderen zal daarvoor wél moeten
blijven mee betalen om dit Frans-Belgisch bedrijf, dat ten onder is gegaan door
Franse onwil en financiële arrogantie, niet helemaal failliet te laten gaan.
Haar eigen bank krijgt echter bijna geen toestemming het gewest zijn
voorgeschoten geld terug te geven. Als Vlaming moet men stekeblind zijn, om
niet te zien dat dit België voor ons geen meerwaarde meer betekent. Mensen die
nu nog staan te zwaaien met de vlag van de solidariteit en oproepen voor bv die
federale kieskring om zo terug naar het oude België te stappen, zijn niet goed
wijs of van slechte wil, of beide.
Consternatie in Antwerpen, waar Marc Van
Peel, de havenschepen, in enkele media interviews verklaarde te wensen dat zijn
eigen burgemeester, Bart De Wever, bij de verkiezingen van volgend jaar op zijn
bek zal gaan. Weliswaar niet als burgemeester, maar als voorzitter van de N-VA
in de verkiezingen voor het regionaal (of is het federaal?) niveau.
Erg collegiaal kan men zoiets bezwaarlijk
noemen, zeker als men weet dat ook Van Peels eigen CD&V-voorzitter ergens
burgemeester is, wat trouwens ook geldt voor Magnette, PS-voorzitter en
burgemeester van Charleroi. Toch is het allemaal niet zo abnormaal, want Van
Peel is nog een CD&Ver van het oude type, tsjeef in de volksmond en voor
echte tsjeven is het normaal dat ze altijd de kat uit de boom kijken, nooit recht voor de raap zijn en
steeds op twee paarden wedden. Het enerzijds/anderzijds verhaal, weet je wel.
CD&V-voorzitter Beke mag dan nog honderd maal zeggen dat zijn partij er
geen meer is van enerzijds/anderzijds (de Torfs/Vervotte doctrine), maar nu een
van en/en (het Innesto mantra), dat laatste geldt waarschijnlijk alleen voor
zijn high potentials en niet voor de oude krokodillen die in zijn partij nog
op de meeste plaatsen de lakens uitdelen en er mede de schuld van zijn dat ze
steeds maar stemmen blijven verliezen.
Diezelfde partij heeft ook nog maar eens
meegewerkt aan het extra belasten van de burger, na de zoveelste
begrotingscontrole en het daarbij stilaan klassiek horende knip- en plakwerk van de
belastingsregering Di Rupo. Buiten de zgz fairness tax, waarover ik het hier
gisteren al had, zullen ook de gerechtelijke diensten straks 21% BTW moeten
aanrekenen. Dat was vorig jaar ook al gebeurd bij notarissen en deurwaarders en
betekent niet dat die beroepen zelf extra belast worden, maar wel de mensen die
er gebruik van willen maken - iedereen dus - en dat in één keer met 21%.
Misschien is er aan die nieuwe BTW taks voor
advocaten (die trouwens in zowat alle andere Europese landen al bestond) wel
één voordeel: mensen zullen voortaan wel tweemaal nadenken alvorens meteen een
advocaat in te schakelen voor zaken die het niet waard zijn. Méér van die zgz bagatel beschuldigingen zullen er op die
manier zeker niet komen. Mijn vader vergeleek advocaten altijd met een schaar:
elkaar raken ze niet, maar al wie er tussen komt, wordt geknipt.
Wat tenslotte Van Peel betreft, die zou er
best aan doen eens goed in teigen hart te kijken om Alice Nahon eens te
citeren. Iemand die met zijn partij een kartel aangaat met één partij, om na de
verkiezingen kazak te draaien om via andere partijen zijn postje te kunnen
behouden, heeft niet veel lessen te geven in politiek fatsoen.
Bij de nieuwe maatregelen die de regering Di
Rupo wil treffen om aan het half miljard extra euros te geraken om het
federaal budget 2013 in
evenwicht te krijgen, is er ook de 5% zgz fair tax, die bedoeld is voor
bedrijven die in dit land winsten uitkeren aan hun aandeelhouders, maar geen
belasting betalen op de winst die ze maken. Dat laatste lijkt inderdaad niet
logisch, maar zo eenvoudig is het ook weer niet. De meeste van die bedrijven
stellen honderden, zo niet duizenden aan het werk en betalen wel allerlei
taksen, o.m. vennootschapsbelastingen die hier merkelijk hoger liggen dan in
onze buurlanden (de fel bekritiseerde De Nul betaalde vorig jaar 45 miljoen
euro). Door het feit dat internationaal werkende bedrijven de kosten in de
verscheidene landen steeds vergelijken, is het niet denkbeeldig, dat er zullen
zijn die het hier nu wel stilletjesaan welletjes vinden en straks de deuren
zullen sluiten. Sinds het verlagen van de notionele intrestaftrek zijn er
trouwens al heel wat bedrijven die denken te zullen verhuizen. Hoe men ook
t.o.v. die aftrek staat, eerst de bedrijven ermee naar hier lokken en daarna
die korting weer terugdraaien, is boerenbedrog (hetzelfde wat ook gebeurde met
de subsidies voor zonnepanelen, het bevoordelen van dieselwagens, de dienstecheques). Een tweede
voorbeeld is de mogelijke invoering van de Tobin taks, een eveneens nieuwe
belasting voor financiële transacties, die echter niet in alle landen wordt
doorgevoerd. Nederland en Luxemburg bv doen
er niet aan mee. Het gevolg daarvan is, dat de beslissingscentra van heel wat
financiële instellingen nu al verhuisd zijn naar onze noorder- en zuiderburen.
Daar hebben ze zelfs niet eens de financiële paradijzen voor nodig.
Om een rechtvaardig belastingssysteem te
hebben in het huidige Europa, zou men ervoor moeten zorgen dat al die
belastingen overal min of meer dezelfde zijn. Zolang dat niet zo is, zullen
bedrijven steeds blijven shoppen en uitwijken naar de landen waar ze het meeste
kunnen overhouden. Met een regering die zijn reputatie van belastingsregering
steeds meer waar maakt, is het dan ook niet verwonderlijk dat Di Rupo daarop de
kritiek krijgt die hij verdient, ook vanwege de eigen ondernemers. De
uitspraken van Jan Pieter De Nul op de HR-trofee uitreiking van Trends zindert
nog na in de weekeindedities van de diverse media, maar ook daarvoor was er al
heel wat in die zin gezegd. Denk maar aan wat Jos Vaessen (niet één, maar tien
indexsprongen hebben we nodig), Nicolas Saverys (bij de PS zijn het
stalinisten) en Luc Bertrand(dit
socialisme is marxisme) al verteld hebben. Zelfs de doorgaans brave Karel Van
Eetvelt van Unizo heeft er zo stilaan genoeg van. Om nog af te wachten wat er
bij de Katoennatie van Fernand Huts gaat gebeuren, nu die op ramkoers ligt met de
vakbonden, wat voor de Antwerpse haven voor een catastrofe kan zorgen ..
Er zijn weer enkele promotionele filmpjes
gemaakt om België in de kijker te zetten. Ze circuleren op Youtube en doen
denken aan die van Verhofstadt indertijd (Only in Belgium). Zoals toen komen
ook nu de gekende items aan bod: de pralines en de chocolade, onze bieren, onze
kant, Manneken Pis e.d. Er is ook een filmpje bij, opgenomen vanuit een
helikopter, waarop men alle provinciehoofdsteden laat zien, inbegrepen zelfs het
hoofdstadje van de Oostkantonners, Eupen. Raar genoeg ontbreekt er één stad, nl
Hasselt, maar dat ligt dan ook in de Limburg, een regio die, zoals men weet,
geen publiciteit nodig heeft. Daar draait alles prima, buiten dan die
autofabriek die dicht moet, de jobs die teloor gaan bij de toeleverbedrijven, bij Tessenderlo Chemie en de nieuwe investeringen die naar het verkeerde
Limburg gaan, dat van over de grens. Een geluk, dat ze Bokrijk nog hebben!
Als het de Limburgers een troost mag wezen,
tussen de namen en beelden van enkele Belgische beroemdheden (o.a. Fabre, Brel
en de Rode Duivels) ontbreekt ook die van Eddy Merkx. Dat Limburger Roland
Duchâtelet er niet bij is, is nog te begrijpen. Die ligt momenteel niet goed in
de markt in Luik. Misschien is dit wel de reden waarom men de provincie van het
bronsgroen eikenblad stoemelings vergeten is. In Luik is men nl steeds gewend
geweest dat Limburgers er een ondergeschikte rol speelden*, in de economie én
in de sport, niet die van de grote baas van dé club van de vurige stede.
Enfin, het Limburg allein van Jo Eerens wordt
nóg alleiner
* Toen er
steenkool ontdekt werd in Limburg, zou het logisch en goedkoper geweest zijn
daar bv een staalfabriek neer te zetten. Dat mocht echter niet van de Belgische
Staat die toen nog meer nog dan nu beheerst werd door de francofonie en zo
moest bv het Albertkanaal dienen om de steenkool naar Luik te brengen waar men
al staalfabrieken had en wou men vermijden dat er een Limburgse concurrent zou
komen, die goedkoper had kunnen werken.
Het is soms om er moedeloos van te worden,
van die voorstellen die maar blijven terugkomen, alhoewel men op voorhand weet
dat er niets van zal komen. Een daarvan is het voorstel om een federale
kieskring in te richten, waarbij men in heel België op een aantal politieke
figuren zou kunnen stemmen, daar waar dat nu alleen maar kan in hun eigen
regio. Zo zou men dan bv in Vlaanderen kunnen stemmen voor Di Rupo en in
Wallonië voor bv Bart De Wever of Kris Peeters.
Het laatste voorstel in die zin werd deze
week gelanceerd door de jongerenvoorzitters van CD&V, Open VLD, Groen, MR,
CDH en Ecolo. Dat zijn dan jonge lui die de ambitie hebben later in de grote
politiek te gaan. Wel, die mensen laten nu al zien niet bekwaam te zijn voor
het vak. Wij hebben in dit land nl helemaal geen nationale kieskring nodig,
omdat partijen die over de taalgrens willen meedoen bij verkiezingen, dat
gewoon kunnen. Wie daarvoor interesse
zou hebben, kan lijsten indienen en meedoen. Wil de partij van bv Di Rupo, die
volgens de laatste peilingen ook in Vlaanderen populair zou zijn, hier meedoen,
dan dient zij daarvoor een lijst in en kan men in Vlaanderen voor Di Rupo
stemmen. Het resultaat zal dan waarschijnlijk wel zijn, dat de linkse partijen
in Vlaanderen er dan een serieuze concurrent bij krijgen en dat zeker de SP.a
nog meer stemmen gaat verliezen, deze keer aan medesocialist Di Rupo. Datzelfde
zou kunnen gebeuren in Wallonië, waar Bart De Wever populair is bij het kiesvee
van de MR en dus na de Open VLD ook de MR zou kunnen gaan kaal plukken.
Zon vaart zal het wel niet lopen, alleen al
omdat zowel de jongeren van de N-VA als die van de PS, niet toevallig de
partijen met de grootste aanhang, het voorstel van de andere broekies niet
steunen. Het bestuur van CD&V heeft trouwens ook al afstand genomen van het
idee. De hele zaak bewijst nog maar eens dat dit land geen geheel is, maar
bestaat uit regios die naast elkaar leven en steeds verder uit elkaar groeien. Een federale kieskring zal daaraan niets veranderen.
Voor zover over dit laatste nog twijfel zou
bestaan, volstaat het te kijken naar de laatste statistiek van de
jeugdwerkeloosheid in Europa van Eurostat. Voor één keer werden er niet alleen
de cijfers gegeven voor alleen maar België, maar ook die voor de deelgewesten. Daaruit
blijkt dat er in Vlaanderen een jeugdwerkloosheid is van 14,4%, in Wallonië van
27,1% en in het rijke Brussel van 36,4% (het gemiddelde voor heel België is
22,4% dank zij Vlaanderen* en voor Europa 24,2%).
Laat ons dan ook ophouden met alles
Belgisch te willen houden. Het zal trouwens drummen worden op de verschillende
kieslijsten voor mei 2014. Reden daarvoor is dat men niet meer op meer dan één
lijst mag staan, waardoor het niet meer mogelijk wordt dat de grote kanonnen
naar de zege dingen op één lijst en hun naam lenen op een andere om de stemmen
van de partij wat aan te spekken. Aan die vorm van vals spelen nóg een
uitvinding van Verhofstadt - is alvast een einde gekomen.
*
Europees bekeken haalt Vlaanderen de top 5. Negen op tien van de
schoolverlaters in Vlaanderen vinden binnen het jaar na afstuderen werk. Eén
op tien verlaat wel de schoolbanken zonder diploma. Ik heb hierboven
schoolverlaters in Vlaanderen tussen haakjes gezet, omdat men in onze poco
media doorgaans spreekt over Vlaamse schoolverlaters, dit om te verdoezelen
dat de grote meerderheid ervan behoort tot wat men tot 21 maart van dit
jaar in Gent de allochtonen noemde
Er is de laatste tijd nogal wat te doen in brievenrubrieken
en Internetblogs over het feit dat N-VA zon beetje koudwatervrees lijkt
gekregen te hebben van het separatisme. Nogal wat lezers nemen de partij dat
kwalijk. Ik heb daar zelf ook al eens mijn gedacht over gezegd, o.a. in mijn
blog van 11 dezer (Con)federalisme à la carte?. In de aanloop naar de
verkiezingen van mei 2014 zal ik wel niet de enige Vlaamsnationalist zijn die zich
daarbij vragen stelt. Bij nader inzien, is het echter allemaal niet zó simpel.
Momenteel hebben de V-partijen een
vertegenwoordiging in het Vlaams parlement van ± 40/45%. Om het daar echt voor het
zeggen te hebben, heeft men echter minstens 51% nodig. Dat zit erin, alhoewel
dat nu nog koffiedik kijken is. Maar laat ons aannemen dat het in 2014 zou lukken.
Zelfs al zouden de V-partijen dat willen, ook met 51% kan men niet radicaal
voor separatisme gaan. Wie daar twijfels over heeft, raad ik aan eens het boek
te lezen Omver en erover! Vlaanderen onafhankelijk van de VZW Irzorg
(Internationaal Recht Zonder Grenzen), uitgegeven in december van vorig jaar en
een soort uitgekiende en verscherpte versie van De ordelijke opdeling van België van
Annemans en Utsi. In tegenstelling tot dit laatste werk, gaat Omver en
erover! radicaal voor een onafhankelijk Vlaanderen, niet alleen via een
eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring, maar ook zonder enige onderhandeling
erover met de Franstaligen. Een werk dat warm aan te raden is, maar dat tegelijk
laat zien dat zon aanpak zijn grenzen heeft en nog niet voor morgen kán zijn.
Een radicale, eenzijdige onafhankelijkheid
betekent immers niet alleen die verklaring afleggen, maar ook de Belgische
staat overnemen, Brussel overnemen, het leger en de diplomatie splitsen en het
hoofd bieden aan gegarandeerde conflictsituaties, zowel in binnen- als
buitenland. Denk maar aan Europa, NATO, UNO e.d. Het Vlaanderen van vandaag is daar niet klaar voor, ook morgen niet
met een 51% meerderheid in het eigen parlement. Om zoiets te realiseren moet
men minstens 75% hebben en zowat de hele regio achter zich hebben staan, wat in
het huidige Vlaanderen zeker niet het geval is. Misschien kunnen we de volgende
jaren nog iets leren van bv Catalonië, waar een referendum over een afscheiding
in de maak is en waar een groter percentage van de bevolking vóór een splitsing
is.
Wie het niet gelooft, kan best eerst eens
contact opnemen met de VZW Irzorg (www.irzorg.org), het boek bestellen* en
lezen en zal dan zien dat een onafhankelijk Vlaanderen, zoals voorgesteld in
Omver en erover, momenteel - jammer genoeg - niet realiseerbaar is. We zullen al blij mogen zijn
als we volgend jaar aan die 51% geraken en dan vanuit het Vlaamse parlement een eerste stap
kunnen zetten om een einde te maken aan dit kunstmatige land. En dat zal, m.i.,
altijd nog gemakkelijker gaan volgens Annemans Ordelijke Opdeling (O2)
en/of e.o.a. soort confederalisme, herfederalisering of hoe men het ook wil
noemen.
Het is feitelijk geen nieuws meer. Telkens
er bij de stad Antwerpen ook maar iets beslist wordt, steekt er onmiddellijk
een storm van protest op van groen tot bloedrood. Het lijkt wel alsof er in de
rest van Vlaanderen op het gebied van steden en gemeenten helemaal niets
gebeurt. Alleen in Antwerpen.
Nu heb ik er geen probleem mee dat de
oppositie in de koekenstad brandhout maakt van alles wat de meerderheid
daar beslist. The duty of the opposition is to oppose, is het adagium. Anders wordt het, als
blijkt dat een journalist van een zelfverklaarde kwaliteitskrant zich als taak
stelt het stedelijk gemeentebestuur te bekampen. Journalisten worden
verondersteld de feiten die zich voordoen publiek te maken, niet te duiden. Bij
onze linkse media schijnt men zich daaraan niet te storen, zeker als iets niet in hun
kraam past.
Bartje Brinckman, journalist bij
De Standaard, ooit overgekomen van de linkse De Morgen en nog steeds links tot in zijn nieren, had in zijn eigen krant
al een vernietigend artikel geschreven over de besparingen in de koekenstad en
mocht dat nog eens over doen in Ter Zake, bij de rode vrienden van de VRT.
Hijzelf woont in Borgerhout, het Antwerpse district waar rood en groen een
districtsmeerderheid hebben gevormd met de crypto communisten van de PvdA, iets waar hij natuurlijk achter staat. Hij
kan het gewoon niet verteren dan zijn rode vrienden er in de verdrukking zitten
en alle argumenten zijn bij hem dan ook goed om de nieuwe Antwerpse meerderheid
aan te vallen. Iets wat bv in het rode Gent gedurfd heet, wordt in Antwerpen
gewaagd. Een ander argument van hem is, dat Bart De Wever niet alleen
burgemeester is, maar ook partijvoorzitter. En dan? Dat is Paul Magnette in
Charleroi toch ook? Hoort ge daar Brinckie over reclameren of mag dat alleen
als men socialist is? Of wat dan te zeggen over oppositieleidster Kerbache, die
is toch ook kabinetschef van de federale eerste minister? Als partijvoorzitter een
rem zou zijn op de taak van burgemeester, dan is federaal kabinetschef spelen
in deze crisistijd dat evenzeer voor het leiden van een stadsoppositie.
De waarheid is, dat steden en
gemeenten zich schromelijk verkeken hebben op de vergrijzing van hun
ambtenaren, in zoverre dat zon 40% van de gemeentelijke budgetten zal moeten
dienen om hun pensioenen te betalen. Dat is niet de eerste keer dat zoiets gebeurt. Vijf jaar geleden werden ze al eens gedepanneerd door de Vlaamse regering en nu zouden ze dat verhaal nog eens willen herhalen. Van de Gemeentelijke Holding* moet men
geen steun meer verwachten, van het federale niveau evenmin, want dat krijgt
zijn eigen budgettaire problemen niet eens opgelost. En de vuilspuiterij van Bartje
Brinckman zal daar ook niets aan veranderen. Hij zou er best aan doen zich daarover niet verder druk te maken. Het is al
erg genoeg dat een journalist, die verondersteld wordt bij zijn krant de taak
te vervullen van chef Wetstraat, zich verlaagt tot vulgaire dorpspolitiek.
* Sinds het Dexia debacle, weten we dat de Gemeentelijke Holding in
vereffening is. Hoe kan het dan dat deze instelling, samen met het Italiaanse
Save, via de vennootschap Belgian Airports, voor liefst 3,85 miljoen euro
investeert in de luchthaven van Charleroi? Investeren is trouwens een groot
woord. In werkelijkheid dient het geld om een belang van 20% over te nemen van
het Waalse overheidsbedrijf Sowaer. Die holding heeft geen geld meer om zijn
kerntaak, het ondersteunen van gemeenten, waar te maken, maar wel om aandelen
van een overheidsbedrijf te kopen. Zoiets gebeurt Only in Belgium om het bij
de reclameslogan van Verhofstadts actieve welvaartstaat te houden.
Op de zoveelste Europese top van donderdag
zou, normaal gesproken, ook nog eens onderhandeld worden over de toetreding tot
de E.U. van Turkije. Leven die Europeanen daar op een andere planeet? De
Duitsers en Oostenrijkers in elk geval niet, want die hebben tenminste ondertussen al bekomen
dat die besprekingen uitgesteld worden tot ergens in het najaar, nadat er tegen
die tijd een soort verslag zou gemaakt zijn van de politieke situatie in het
land van sultan Erdogan. Na alles wat er de laatste weken in Turkije gebeurd
is: de straatprotesten en vooral het brutale optreden van de politie daartegen plus de ongepaste taal van Erdogan,
zou het te gek zijn om los te lopen dat land als een normale democratie te
beschouwen. Turkije wordt het zoveelste bewijs dat islam en democratie niet
samengaan. Vergeten we ook niet dat er in Turkije op dit eigenste ogenblik meer
journalisten in de cel zitten dan in China en dat in absolute cijfers.
Er zal heel wat moeten gebeuren om Turkije
als volwaardig land in de E.U. binnen te halen. Van de 35 hoofdstukken E.U.
wetgeving is er sinds 2005, toen de toetredingsgesprekken begonnen, nog maar eentje afgerond en is het al drie jaar geleden
dat er nog gesprekken daarover geweest zijn. De nu aangekondigde besprekingen
zouden over punt nr 2 gaan. Er is dus nog een lange weg te gaan en zoals de situatie
er momenteel in Turkije bij staat, zal er daar nog veel moeten veranderen. En
dan hebben we het nog niet gehad over de interne relatie tussen Turken en
Koerden. Die zijn momenteel wel weer met elkaar aan het praten geraakt, maar
daarmee zijn de problemen van laatstgenoemden, die ongeveer 20% van de
bevolking uitmaken, zeker nog niet van de baan. Koerden, die in Turkije
officieel Bergturken worden genoemd, worden er al gediscrimineerd zolang de
Turkse staat bestaat en al even lang heerst er in het land een variant van een mini
burgeroorlog.
Door zijn omvang, de grootte van zijn
bevolking* en zijn structuur, die onder Erdogan steeds islamistischer is
geworden, kan Turkije in de E.U. alleen maar zorgen voor nóg meer problemen en
de hele unie grandioos ontwrichten.
* In het
gebied dat nu Turkije is, is de bevolking de laatste 100 jaar vervijfvoudigd.
Momenteel zijn ze met zon 80 miljoen. Met Turkije erbij in de E.U. en een
verdere Turkse bevolkingsaangroei aan dat tempo, hebben de andere landen daar
straks niets meer te vertellen, ondanks verwoede pogingen van o.m. een Verhofstadt
om de aansluiting te verwezenlijken.
Dit
weekeinde kreeg ik onderstaand verhaal in mijn mailbox. Ik wou er eerst een
korte samenvatting van maken, maar denk dat het beter is het (bijna*) integraal
te vermelden. Het mag dan wel geschreven zijn door een Spanjaard (Catalaan?) en
bekeken vanuit zijn standpunt, heel wat van zijn opmerkingen kunnen naadloos
naar de hele westerse wereld worden overgebracht.
---
Heel Europa is gestorven in Auschwitz
Door Sébastien Vilar Rodrigez
Ik wandelde in Barcelona over straat en ontdekte plots een
verschrikkelijke waarheid - Europa is gestorven in Auschwitz... We hebben er zes miljoen Joden gedood en ze vervangen door 20 miljoen moslims. In Auschwitz hebben we een cultuur verbrand, het denken, de creativiteit, het talent. We hebben het uitverkoren volk vernietigd, dat werkelijk gekozen was want ze hebben formidabele mensen voortgebracht die de wereld hebben veranderd. De bijdrage van dit volk is voelbaar in alle domeinen van het leven: wetenschap, kunst, internationale handel en vooral als het geweten van de wereld. Dat zijn de mensen die wij hebben verbrand.
Onder het voorwendsel van de verdraagzaamheid en omdat we aan onszelf wilden bewijzen dat we genezen zijn van de kwaal van het racisme, hebben we de deuren wijd opengezet voor 20 miljoen moslims die ons domheid en onwetendheid hebben gebracht, religieus extremisme en onverdraagzaamheid, criminaliteit en armoede als gevolg van het ontbreken van de wil om te werken en van de trots om zelf hun gezinnen te onderhouden. Ze hebben onze treinen opgeblazen en hebben onze fraaie Spaanse steden veranderd in een onderontwikkeld gebied, ten ondergaand aan rotzooi en misdadigheid. In de appartementen, die ze gratis van de regering krijgen, maken ze plannen om hun naïeve gastheren te vermoorden en te vernietigen. En zo hebben wij in onze ellende cultuur ingeruild voor fanatieke haat, creatieve kunde voor kennis van de vernietiging, intelligentie voor de terugkeer naar het bijgeloof. Wij hebben het streven naar de vrede van de Europese Joden en hun streven naar een betere toekomst voor hun kinderen, hun vastberadenheid om zich vast te klampen aan het leven (want het leven is heilig) ingeruild voor een streven naar de dood, voor diegenen die verteerd worden door doodsverlangen voor zichzelf en voor anderen, voor hun eigen kinderen en de onze. Wat een verschrikkelijke vergissing heeft Europa begaan...
De wereld telt ongeveer 1,2 miljard moslims of 20% van de wereldbevolking. In totaal haalden zij 7 (zeven) Nobelprijzen*. De Joden zijn wereldwijd met zon 14
miljoen of 0,02% van de wereldbevolking. Zij behaalden in totaal 129
Nobelprijzen*
---
Joden promoten niet het hersenspoelen van
kinderen in militaire trainingskampen.
Ze leren hen niet om zichzelf op te blazen en een maximaal aantal Joden en anderen te doden.
Joden kapen geen vliegtuigen, doden geen atleten tijdens de Olympische Spelen en blazen zichzelf niet op in Duitse restaurants. Geen enkele Jood heeft ooit een kerk vernield. Geen enkele Jood uit zijn ongenoegen door mensen om te brengen. Joden doen niet aan slavenhandel en hebben geen leiders die oproepen tot de Jihad en het doden van alle ongelovigen. Misschien zouden de moslims van deze wereld moeten overwegen om zich meer in te spannen op het gebied van het gewone onderwijs en minder te klagen dat de Joden de oorzaak zijn van al hun problemen. Moslims zouden zich eens moeten afvragen wat zijzelf voor de mensheid kunnen betekenen alvorens te eisen dat de mensheid hen respect betuigt.
Onafgezien van hoe u staat tegenover de crisis tussen Israel, de Palestijnen
en de omringende Arabische
landen, en zelfs als u gelooft
dat Israel daar de meeste schuld aan heeft, zeggen de volgende twee zinnen werkelijk alles :
«Als
de Arabieren vandaag de wapens neerleggen, is er geen geweld meer.
Als de Joden vandaag de wapens neerleggen, is er geen
Israel meer.» (Benjamin Netanjahu) Generaal Eisenhower heeft ons gewaarschuwd: het is een historisch feit. Toen hij de slachtoffers van de uitroeiingskampen aantrof, gaf hij bevel zoveel mogelijk foto's te nemen. Hij deed dit met woorden van de volgende strekking: 'Verzamel nu alle dossiers en alle documenten, laat de getuigen spreken, want ooit in de loop van de geschiedenis zullen er smeerlappen opstaan die zullen beweren dat dit alles nooit is gebeurd...' Onlangs werd in het Verenigd Koninkrijk de discussie gevoerd of de Shoah uit de schoolboeken moest worden geschrapt, dat dit 'beledigend' was voor de moslimbevolking, die volhoudt dat dit alles nooit heeft plaatsgevonden.Het is voorlopig niet geschrapt, maar het is een angstaanjagend teken van de vrees die de wereld verlamt en van hoe gemakkelijk ieder land zich daardoor laat verlammen. Het is maar iets meer dan 60 jaar gelden dat er een einde kwam aan WO II in Europa. Nu, meer dan ooit, onder meer Iran, volhoudt men dat de Holocaust 'een mythe' was, moeten we ervoor zorgen dat de wereld nooit vergeet. Hoeveel jaar zal het nog duren voor de aanslagen op de WTC-torens 'nooit zullen hebben plaatsgevonden', omdat dit 'beledigend' is voor de moslims in de VS?.
* Sébastien Vilar Rodrigez geeft ook de namen van alle Nobelprijswinnaars,
zowel bij moslims als bij Joden. Die heb ik hierbij niet gepubliceerd, daar
het zo al een erg lang verhaal is. Wie daarin echter geïnteresseerd is, kan
me die aanvragen via mail.
De federale regering zit al enkele dagen
bijeen om een uitweg te vinden voor het bijpassen van zon half miljard euro
voor de begroting van dit jaar en 3½ miljard voor 2014. Dat dit op geheim
gehouden locaties gebeurt, duidt er alleen maar op dat het ernst is en dat men
er zeker nog niet uit is. Ondertussen wordt de bevolking bezig gehouden met de
discussie over euthanasie voor kinderen, die in de eerste plaats niet zozeer
over die euthanasie zelf gaat, maar wel over het feit dat men die zaak geregeld
wil hebben met een alternatieve meerderheid. Daarbij worden de tsjeven nog maar
eens bij de bok gezet, net zoals dat vroeger al eens gebeurde bij de
abortuswet. Markske Beke maakt zich sterk dat hij zich niet zal laten doen,
maar straks zal ook hij wel bijdraaien, net zoals zijn CVP voorgangers dat
deden. CD&V, zegt Beke, is geen partij meer van enerzijds/anderzijds
(het evangelie volgens Torfs en Vervotje). Het wordt nu de partij van en/en (Innesto?).
En wie dat niet gelooft, zal men wel iets anders wijsmaken
Maar, om even terug te komen op die federale
begrotingscontrole, die werd ingeleid met het goede nieuws dat Maggie De Block
zomaar liefst 90 miljoen euro (3,6 miljard oude Befkes!) uit haar kas terug naar de regeringspot stort,
omdat ze dat geld over heeft. Nu zijn daar twee redenen voor: ofwel heeft men
dat budget niet goed gemaakt en heeft men (weer eens) met geld gesmeten omdat
het om asielzoekers ging, die blijkbaar meer waard zijn dan de eigen mensen;
ofwel doet Maggie wel degelijk goed haar werk. Dat laatste wordt haar trouwens
niet door iedereen in dank afgenomen. Dat heeft ze nog mogen ondervinden, toen
ze ergens vorige week nog een taart in haar gezicht kreeg. Waarbij men
natuurlijk wel kan suggereren, dat het niet moeilijk is om Maggie niét te missen!
Bij de uitreiking van de Trends HR-manager trofee
van het jaar, heeft Jan Pieter De Nul, CEO van het gelijknamige baggerbedrijf,
eens zijn gedacht mogen zeggen en de dames en heren politici van het land de
waarheid gezegd. En die kan hard zijn, dat weten we.
De Nul stelde, dat er van de 6,1 miljoen
Belgen die zouden moeten werken, er maar 3,1 miljoen zijn die dat effectief ook
doen. Velen werken niet, omdat ze er gewoon geen zin in hebben. Omdat het
zonder werken in dit land ook kan. Omdat er zoveel systemen en uitzonderingen
zijn uitgedacht en opgebouwd om betaald te worden zonder werken. Denk bv maar
aan het tijdskrediet, dat bijna nergens anders ter wereld bestaat.
Voor
wat de ambtenarij betreft, geeft De Nul toe dat onze 1,3 miljoen ambtenaren*
zeker niet helemaal onproductief zijn, maar dat er wel 100.000 meer zijn dan
tien jaar geleden.
80 of 90 procent van onze politici zijn
volgens De Nul idioten, die van zichzelf denken bij die andere 10 tot 20% te
horen
En dan nog dit: er studeren in dit land elk
jaar o.m. 500 psychologen af aan onze universiteiten. Wat heeft de economie
daaraan?**
---
De Nul was niet de enige die deze week de
harde waarheid sprak. De Nederlandse Femke Halsema, tot voor twee jaar
partijvoorzitster van GroenLinks en nu voorzitster van de Stichting Vluchteling
heeft in hoedanigheid van die laatste functie Afrika en het Midden-Oosten
bezocht. Ze zegt dat de vele hulporganisaties die ze daar aan het werk heeft
gezien veel meer bezig zijn met hun eigen overlevingsstrategie dan met de
opdracht van hun organisatie. Ze houden zich, aldus Halsema, vooral bezig met
die activiteiten die in de kijker lopen: distributie van goederen, medische
hulp of onderwijs. In een vluchtelingenkamp in Jordanië zag ze liefst 25
hulporganisaties aan de slag. Op haar vraag wat ze daar allemaal deden, kreeg
ze als antwoord dat ze allemaal een stukje van de koek wilden hebben.
In tegenstelling tot het marktmechanisme
leidt competitie echter niet tot een verbetering van (nood)hulp, zegt Halsema.
De mensen die de schenkingen doen en zo de zaak financieren, zitten op grote
afstand en kunnen niet nagaan of de hulp terecht komt waar zij hopen en of deze
werkelijk effectief is.
Zo hoort men het ook eens van iemand anders,
want Halsema behoort wel degelijk tot het linkse kamp van de zgz
wereldverbeteraars. Het verwondert mij trouwens dat er tot nu toe weinig of
geen reactie is gekomen tegen haar uitspraken, zelfs niet van onze Bogdan Vanden
Berghe, de grote baas van onze (z)elf-(z)elf-(z)elf die er hier altijd als de
kippen bij is als iets niet loopt zoals hij het ziet of zou willen.
* Dat is zo ongeveer het dubbele van
Nederland dat 50% meer inwoners telt
** Wat die zoal doen, hebben we o.m. kunnen
meemaken op het proces van Kim De Gelder
De
N-VA heeft de financiële transfers nog maar eens in kaart gebracht. Met al de
discussies die men de dag van vandaag voert over de begroting(en), zou het geen
kwaad kunnen dat ook de Vlaamse meerderheidspartijen daar eens stil bij stonden.
De cijfers van de transfers van noord naar
zuid zijn aan schommelingen onderhevig. In grote lijnen beweert de N-VA dat het
om 8 miljard euro gaat, zowat 3.000 euro per werkende Vlaming per jaar. In
werkelijkheid gaat het echter om heel wat meer. Zoals reeds in 2005 gemeld werd
in het manifest van de Warande, gaat het om ± 12 miljard. Dat verschil is er,
omdat men in eerste instantie geen rekening houdt met de Belgische
staatsschuld. Die komt officieel op rekening van België, maar wordt in de
praktijk alleen betaald door Vlaanderen zolang die andere entiteiten
blijvenbeweren geen geld te hebben.
Buiten de door N-VA aangegeven vlakken
(werkloosheid, RIZIV, pensioenen, kinderbijslag en arbeidsongevallen) zijn er
dan nog de verdoken transfers, zoals de opbrengst van de verkeersboetes, die
voor 80% in Vlaanderen worden geïnd, maar waarvan de helft aan Wallonië cadeau worden
gegeven. Of het feit dat Vlaanderen 60% van de bevolking telt, maar meestal
hoop en al 50% van de opbrengsten krijgt. Bij dat laatste mag men trouwens ook
de verdeling van de ambtenaren rekenen, die verhoudingsgewijs in Wallonië meer
vertegenwoordigd zijn, zeker aan de top, waar ze het meeste kosten.
Waar we de N-VA kunnen volgen, is in hun
zgz confederaal voorstel om de rekeningen van Vlaanderen, Wallonië en Brussel
volledig gescheiden te houden. Alleen zo zou men ook een klare kijk kunnen
hebben op ieders deel van de staatsschuld. Dat laatste zou dan trouwens ook kunnen dienen bij het opmaken van allerlei statistieken die over dit land verspreid worden, waarbij
Vlaanderen steeds in een slechter daglicht wordt gesteld omdat men het alleen
maar heeft over België. De kans dat dit ooit gebeurt is echter vrijwel nihil,
met dank aan de Vlaamse meerderheidspartijen die confederaal wel uit hun
woordenboek hebben geschrapt, maar als alternatief in het Belgische gareel blijven
lopen...
In de politieke discussie over (con)federalisme
en de verkiezingen van 2014, wordt door de traditionele partijen gesteld dat er
geen sprake kan zijn van een zevende (en misschien wel laatste)
staatshervorming zolang de zesde niet helemaal zal zijn uitgewerkt. Het is nl
nu al zeker dat er nog enkele jaren nodig zullen zijn eer alles van de aan de
gang zijnde hervorming op zijn plaats zal zitten en zal werken zoals het hoort.
Dat klinkt aannemelijk. Vraag is wel hoe lang het zal duren vóór die zesde
staatshervorming definitief geregeld zal zijn.
Als we moeten afgaan op wat er gebeurd is
met de nationale plantentuin van Meise, dan zou dat nog wel eens héél lang
kunnen zijn. Die tuin was vroeger nl zogezegd nationaal en kwam pas in Vlaamse
handen na de vijfde staatshervorming onder Verhofstadts actieve
welvaartstaat. Zoals wel meer gebeurt, hielden de francofonen echter hun woord
niet en het resultaat van een zoveelste communautair getouwtrek zorgde ervoor
dat de befaamde tuin met een oppervlakte van 92 hectaren, waarvan heel was
serres, in verval geraakte omdat niemand er nog geld in wou investeren.
Na 12 (twaalf!) jaren van discussie is er nu
eindelijk een akkoord dat is goedgekeurd door zowel het Vlaamse parlement als
door de Franse gemeenschap. Beter laat dan nooit, zou men denken, ware het niet
dat de overeenkomst een schoolvoorbeeld is van de oude politieke cultuur, een
belgicisme dat ervoor zorgt dat niets is wat het lijkt.
De plantentuin mag dan officieel nu in
Vlaamse handen zijn gekomen, de rechten van de Franstalige onderzoekers die er
werken zijn naar slechte Belgische gewoonte gebetonneerd. Er komt een
paritair samengestelde wetenschappelijke raad en wettelijke rapporten mogen
zowel in het Frans als in het Nederlands gemaakt blijven worden. De
Franstaligen mogen in de administratieve raad dan wel in de minderheid zijn,
ze krijgen er een blokkeringsmechanisme, een vetorecht zeg maar, een soort
alarmbelprocedure zoals ze die ook al hebben in het federale parlement.
Democratie op zijn Belgisch.
Vlaanderen kan zich voor de zoveelste keer
nog maar eens blij maken met een dooie mus. Zelfs in hun eigen regio Meise
ligt nog altijd in Vlaanderen - hebben
Vlamingen het niet voor het zeggen. Met dank aan de Vlaamse partijen van de
federale meerderheid, die wel uitpakken met nieuwe beginselverklaringen,
burgerrechten en verantwoordelijk bestuur, maar die zich ondertussen in het
eigen regio nog altijd laten rollen door de Franstalige minderheid..
Als we straks zullen moeten wachten tot alle
punten van de zesde staatshervorming gerealiseerd zullen zijn, dan zullen niet
de verkiezingen van 2014, maar pas die van 2019 belangrijk worden. Meer dan ooit
zal België blijven bestaan dank zij het geduld van de Vlamingen.
Als iets een Waals probleem is, wordt het
een Belgisch probleem, maar als het een Vlaams probleem is, blijft het een
Vlaams probleem.
Bovenstaande uitspraak komt van niemand
minder dan Johan Vande Lanotte, federaal vice-premier en minister van alles en
nog wat in de regering Di Rupo. Hij deed ze wel i.v.m. het mogelijk afschaffen
van de Thalyslijn van zijn Oostende naar Brussel*, maar ze kan model staan
voor de reden waarom de francofonen dit België willen behouden. Alles wat ze
tekort komen en dat is nogal wat verwachten ze van België. Alhoewel dat er
nooit bij verteld wordt, betekent voor hen dit België automatisch Vlaanderen,
het landsdeel dat voor alle Belgische kosten moet opdraaien. Als Vlamingen eens
een probleem hebben, moeten zij niet op België rekenen, maar het zelf oplossen.
Meestal gebeurt dat dan nog ook.
Het zgz samenwerkingsakkoord dat alle
entiteiten van dit land dinsdag gesloten hebben is dan ook niet meer dan de
klassieke wind in de fles. Het akkoord kwam er op vraag van Kris Peeters en om
hem plezier te doen heeft men nu dat akkoord gesloten. Het is echter
(voorlopig?) niets meer dan een intentieverklaring, die straks voor Peeters en
zijn CD&V faliekant zou kunnen aflopen, als er geen reëel vervolg op komt
vóór de volgende verkiezingen.
Het zgz concurrentiepact zal alleen effect
hebben als onze loonkosten min of meer gelijk worden aan die van onze
buurlanden en geen 15 tot 20% hoger als nu het geval is. Met een federale
regering die wanhopig op zoek moet naar nog maar eens een half miljard euro dit
jaar en 3½ miljard voor volgend jaar, is dit een mission impossible, tenzij men
draconische, structurele besparingen uitvoert. Voorbeelden kunnen zijn: de
verkoop van aandelen instaatsbanken
en/of Belgacom, het definitief sluiten van de senaat, het afschaffen van de
provincieraden, het gefaseerd verhogen van de pensioenleeftijd tot de
wettelijke van 65 jaar. Gedaan met plakken en knippen evenals het heffen van
nieuwe belastingen die nog meer bedrijven zullen wegjagen.
Kris Peeters zou er best aan doen niet te
veel te rekenen op de confraters van de andere entiteiten. Misschien zou het
niet slecht zijn, mocht ook Vlaanderen eens in de rode cijfers gaan, iets wat
ik reeds schreef in mijn blog van 03.01.2012 (De sluitende begroting). Persé
die sluitende begroting willen aanhouden, versterkt de tegenpartijen alleen
maar in hun geloof dat Vlaanderen geld teveel heeft.
*Al meer dan tien jaar is er een
Thalysverbinding van Oostende naar Brussel, waar ze aansluiting geeft naar
Parijs. Ooit geregeld door dezelfde Vande Lala. Er stappen in de kuststad elke
dag gemiddeld zon vijf (5!) passagiers op en dat grapje kost de
belastingbetaler elk jaar zes
miljoen euro. Tot vandaag dus al meer dan 60.000.000 euro! Vande Lala is nu bereid
de lijn te schrappen, maar vraagt als tegenprestatie van de francofonen dat die
de Thalyslijn Bergen, Charleroi, Namen, nóg zon ommetje om in Parijs te geraken,
ook opdoeken. Vandaar zijn bovenstaande uitspraak
Onder de titel De terugkeer van de
ideologie is De Standaard een reeks gesprekken begonnen met de voorzitters
van de Franstalige partijen, naar analogie met een reeks met de Vlaamse
voorzitters die eerder dit jaar gepubliceerd werd. De eerste in de nieuwe reeks
is Olivier Maingain, de Vlaamshatende voorzitter van het Fransdolle FDF en het
gesprek verschijnt onder de titel: Er is nog nooit een democratie gesplitst,
een uitspraak van Maingain.
Mijn eerste reactie op die titel was
natuurlijk: En Tsjechoslovakijedan?.
Die vraag wordt Maingain ook, ergens weggemoffeld in het artikel van vier
bladzijden, eerder terloops voor de voeten geworpen, met als antwoord dat het
daar uitzonderlijke omstandigheden waren, omdat het land uit een periode van
communistische dictatuur kwam. Een uitleg die door de ondervragende
journalisten zonder verdere commentaar geslikt wordt. Dat is natuurlijk larie,
want dat zou betekenen dat om een democratisch land te splitsen, het eerst een
dictatuur zou moeten gehad hebben. Tsjechoslovakije was trouwens al enkele
jaren weer een democratie na de val van het Oostblok en was dat trouwens ook
al vóór de communisten er de macht grepen. Daarbij komt nog dat de splitsing er op
een zeer vreedzame wijze is gebeurd, via de zgn fluwelen revolutie en
vooral dat beide deelstaten, Tsjechië én Slowakije, er daarna beter van
geworden zijn. Vooral voor Slovakije was dat een verrassing, omdat dat
landsdeel zon beetje beschouwd werd als het Wallonië van de vroegere
eenheidsstaat. Vergeten we tenslotte niet, dat Tsjechen en Slowaken zowat
dezelfde Slavische taal spreken (een verschil zoals bij ons tussen Vlaams en
Hollands), terwijl wij in dit land wel degelijk met andere taalgroepen te maken
hebben en dat uitgerekend het taalimperialisme van de francofonen er de oorzaak
van is dat vele communautaire problemen hier nooit opgelost zullen geraken.
De kritiek die ik hier uit had feitelijk
moeten gegeven worden door de journalisten van De Standaard, maar die blijken
zich op dat gebied van geen kwaad bewust. In politieke interviews zijn die
alleen maar alert als ze een Vlaamsnationalist aan de tand kunnen voelen (dat
geldt trouwens ook voor die van de VRT). De rest van het gesprek is dan ook
navenant. Maingain vindt Verhofstadt geweldig, is niet alleen gewonnen voor
nationale kieslijsten, maar zelfs voor transnationale (in Europa) en vindt het
gevaarlijk om met de N-VA akkoorden te sluiten.
Het is niet toevallig dat journalisten in
dit land niet betrouwd worden en op dat gebied alleen maar moeten onderdoen
voor onze politiekers
De Coburgers beleven hun beste jaar niet. Na
de perikelen omtrent de dotaties en de herschikking ervan, belastingen
inbegrepen, na de heisa over de fondsen van tante Fabi en het gefluisterde
aftreden van Albert II ergens in het najaar, krijgt diezelfde Albert en twee
van zijn wettige afstammelingen een proces aan hun been en nog niet van
de eerste de beste. Eiser is nl Delphine Boël, natuurlijk kind ooit verwekt
door diezelfde Albert toen hij nog prins was. In zijn kerstboodschap van 1999
had de man trouwens al omfloerst toegegeven dat hij een scheve schaats had
gereden. Raar genoeg heeft hij die dochter nooit erkend en nu komt die dat zelf
vragen via een DNA-test. Naar het schijnt kan hij, zowel als Astrid en Flup, dat weigeren,
maar veel sympathie zal hen dat niet opleveren. Voor Albert misschien een reden te meer om
versneld af te treden.
Bij VTM, waar men een eigen royalty
programma heeft, regelmatig met het koningshuis uitpakt en dus beter zou moeten
weten, zei reporter Barend Leys in het avondjournaal van gisteren, dat het
nieuws dat ook Astrid en Flup gedagvaard werden, maar niét Laurent, voor
hem een verrassing was. Zou het? Het is een publiek geheim dat de wettelijke
vader van Laurent meer dan waarschijnlijk niet Albert was, maar een zekere Aldo
Vastapane, evenals koningin Paola een volbloed Italiaan, rijk geworden in
Brussel met vastgoedprojecten en taxfree shops. Men kan dat even goed laten
controleren met een DNA-test, maar feitelijk is dat niet nodig. Als men Laurent
aandachtig bekijkt en vergelijkt met zijn officiële zus en broer, kan men zien
dat er een reukje aan is. En dan hebben we het nog niet over zijn karakter
gehad. Delphine zal dan ook wel weten dat een DNA-test bij Laurent voor haar
erkenning niet in aanmerking komt.
Tenslotte laat de hele zaak wel een wrange
smaak achter, als men ziet dat in zon koning, die het voorbeeld
zou moeten geven en die de rest van de bevolking via allerlei boodschappen
op regelmatige tijdstippen vertelt hoe die zich moet gedragen, zélf enerzijds niet eens een natuurlijke
dochter wil erkennen en anderzijds een bastaardzoon in de armen sluit.