|
Trouwe lezers van deze rubriek weten dat ik een fan ben van opera, de kunstvorm der uitvergrote emoties. Zondag 16 dezer zag ik in de namiddag op Stingray Classica, Telenet kanaal 50, nog eens een opera uit de oude doos: ‘Così fan tutte’ van Mozart uit de jaren stilletjes. Een opera zoals de componist die zag in zijn tijd en niet zoals tegenwoordige regisseurs die dikwijls denken het beter te weten dan de componist. Het was een hele verademing. Hetzelfde maakte ik een avond eerder mee, toen ik op dezelfde zender een verfilming te zien kreeg over het leven van Clara Schumann, de vrouw van componist Robert Schumann, zelf ook pianiste en componiste, die hem zes kinderen schonk, waarna ze hem verloor toen ze zelf nog maar 36 was en toch haar leven verder zette als gevierde pianiste en componiste, iets uitzonderlijk in haar tijd. Om even bij stil te staan in deze tijden van AI waarin men niet meer zou hoeven na te denken…
|
