|
Dat er een probleem is om de pensioenen in dit land betaalbaar te houden, is feitelijk al geweten van toen bleek dat Verhofstadt I het spaarpotje ervoor had opgemaakt.
De pensioenen worden in België betaald via een retributie-, zeg maar een piramidesysteem. Men betaalt daarvoor zijn hele werkende leven belastingen en als men op pensioen gaat, zijn er anderen nog werkenden die voor u betalen. Dit systeem wordt door de vergrijzing op losse schroeven gezet. Er komen elk jaar nl meer gepensioneerden bij en in verhouding minder bijdragende werkenden. Daar er in dit land zo goed als geen toekomstvisie is, betekent dit - althans volgens Pascal Paepen, docent Bank & Beurs aan de KU Leuven en Thomas More in ’t Pallieterke van 28 oktober - dat men op een punt zal komen dat de pensioenen niet meer betaalbaar zullen worden. De doorsnee Belg lijkt zich daarvan niet bewust. De Walen zijn er gerust in dat de Vlamingen het allemaal wel zullen betalen (’De Hollandse ziekte’*, mijn blog van 14 augustus) en bij de meeste Vlamingen lijkt dat nog niet te zijn doorgedrongen. Maar de spaarpot die Dehaene daarvoor had opzij gezet, is door Paarsgroen opgesoupeerd. Het Zilverfonds van Vande Lala had een alternatief moeten worden, maar bleek een lege doos .
Naast het heilig huisje dat in België het spaarboekje is, maar niets meer opbrengt, heeft zo’n driekwart van de mensen in dit land gelukkig een eigen woning. Dat zal velen uit de armoede houden, mocht het straks echt fout lopen, maar de politiek lijkt zich daarvan niet bewust. Die heeft het te druk met corona en het klimaat.
*Met ‘Hollandse ziekte’ bedoelt men een land of volk dat een inkomstenbron heeft die niet het gevolg is van een economische vooruitgang en daarom ook geen nood schept voor hervormingen, waardoor het eigenlijk achterstand oploopt. In Nederland gebeurde dat na de plotse winsten uit aardgas in de jaren 1970. Wat aardgas toen betekende voor Nederland, betekent Vlaanderen voor de Walen
---
|
