Ik ben Henri de Laqaderre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam HaagscheHop.
Ik ben een man en woon in Uden (Nederland) en mijn beroep is Goudsmid.
Ik ben geboren op 19/05/1932 en ben nu dus 92 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schilderen beeldhouwen fotografie natuur bourgondisch eten.
Ik ben heel breed geinteresseerd, en pacifist.
Mijn verhalen en ervaringen.
Hoppies startpagina
18-10-2010
Genieten!
Genieten is voor mij, zittend op een zonovergoten terras, pratend over het nu is, en was!
Maar na een zeer lange herstel periode thuis werd ik langzaam maar zeker weer de oude. We werkten hard en ik kreeg zin om een zaak te beginnen in sieraden. Nou is dat gemakkelijker gezegd dan gedaan.... ik was begonnen met 87 gulden startkapitaal en een heleboel ellende, en als je voor een dubbeltje geboren bent dan ben je niet zo maar een kwartje. Dus ik moest met de bank ( de Middenstandsbank) gaan praten want die geven enkel maar een parapluie als de zon schijnt. Maar na heel wat soebatten en goh. kreeg ik uiteindelijk een lening. We hadden een pand op het oog aan de Stede een nieuw te bouwen winkel centrum, aan de zonzijde lag het... want ik was al dikwijls gaan kijken in winkelcentra en het was me opgevallen dat mensen hier in dit land altijd naar de zonzijde trekken.
Het was 100 m2 groot en was eigenlijk enkel maar een kaal blok beton heel hoog en nog geeneens een afwerk vloer erin. En na heel wat praten met de fa Meier kon ik er beginnen. Het was zaterdag net voor de bouwvak vakantie, en ik had iemand kunnen charteren voor de afwerkvloer ik zou meehelpen met beton draaien, maar ik ben geen bouwvakker dus schepte precies zoals hij had gezegd zoveel scheppen cement op zoveel scheppen zand want dit komt erg nauw. Maar die knapen werken heel hard daar kwam ik achter want ik kon hem amper bijhouden en werkte me zeven slagen in de rondte. Maar s'avonds lag hij erin maar ik was gesloopt, want in het midden was die vloer 9cm. dieper dan aan de rand kun je nagaan hoeveel specie ik had gemaakt nu bestellen ze een draaiende vrachtwagen vol cement, maar daar had ik nog nooit van gehoord. En toen het plafond dat was een crime knoerthard beton en daar moesten een paar honderd gaten in geboord worden, dus de mensen die er al boven woonden konden hun lol op, maar ik kon er echt niets aan doen die pokke herrie. Maar ook dat karwei schoot op, en ik kon het verlaagde plafond erin hangen dat was wel anderhalve meter. Ik moest werken met een zeer beperkt budget, want mijn lening was zeer laag dus ik moest ieder dubbeltje 3 maal omkeren. De heer Hebels van de fa. Indola uit Rijswijk had met Thea en mij het interieur samengesteld, ik had rode vloerbedekking met donkerbruine glasvitrines en wat waren we trots op onze winkel.
En het liep goed, en we hadden leuke verkoopcijfers, in die tussentijd hadden we een stuk grond gehuurd van Andre Reuven op de grens van Den-Haag Rijswijk en aangezien ik een dieren liefhebber was kon ik daar paarden gaan houden. We hadden een directiekeet gekocht en die daar laten plaatsen, daar konden we heerlijk van het buitenleven genieten na een dag van hard werken, want een winkel bestaat niet van 9 tot 6 uur maar er moet ook ingekocht worden op de jaarbeurs in Utrecht enzo nieuwe etalages inrichten waar ik altijd veel werk van maakte, ik had de etaleur van House off England kunnen strikken, en we waren iedere maand wel tot 12 uur s'avonds bezig. En veel poetsen want in ons vak moet alles glimmen want de mensen zijn net eksters, mijn oude baas had het mij al ingeprent, als je iets repareert polijst het dan goed zodat het glimt als een hondekeutel in de maneschijn. Maar dat kan je ook opbreken ik weet nog die dame die naar de politie was gegaan en in een procesverbaal had laten opnemen dat ze haar eigen gouden kollier niet had terug ontvangen, maar die dame vond dat haar ketting zo glom als nieuw dat kon de hare niet zijn, maar vergissen bij mij was uitgesloten want ik hing genummerde plaatjes aluminium aan de slotjes en noteerde die ook op de zakjes, en dat demonstreerde ik de politie en toen was het misverstand opgelost ja toen had de politie nog tijd voor zulke akkefietjes.
Maar ik was op het LANDJE bezig zoals ik het stukje buitengebied noemde en kocht mijn eerste paardje, een eersteklas eigenwijze opdonder het was een grijs geval en niet betuigd of ooit onder het zadel geweest en ik was wel dierenliefhebber maar geen paarden trainer want dat is wel even andere koek. Nu hadden we gelukkig Ome Keesje een gewezen dieren oppasser van diverse dierentuinen en die wist ook heel veel van paarden af en met hem gingen we dat paardje trainen nou dat heeft wat zweetdruppels gekost het was net een ezel als hij zijn bokkenpruik ophad vertikte ie het om te lopen en bleef als een blok beton staan wat je ook deed. Maar uiteindelijk kon ik hem inspannen en er goed mee rijden op het stuk land dus we besloten om een buitenritje te gaan maken. Het beestje ingespannen de poort uit en de grote weg op alles ging goed tot ik bij een bushokje kwam, de sodemieter liep erin en vertikte het om het netjes te zeggen om nog een poot te verroeren wat ik ook deed, en de mensen die erbij stonden maar commentaar geven, tot ik zo kwaad werd dat ik hem een schop onder zijn hol gaf en hem weer aan het lopen kreeg, en ik maling aan al het gelul van die mensen want ik moest weer thuis zien te komen, met die krijtezel.
En zo kreeg ik heel wat beesten ezels dravers hackneys een prachtig Fries paard Lucie, een bokken wagen met bok, een heel groot beest en mijn kinderen hebben er veel mee gereden en gelachen want dat zijn ook al van die eigenheimers als ze geen zin hebben dan verrekken ze het. En ome Keesje had twee honden Pascha en Edo herdershonden die heel scherp waren als het paard buiten liep en het moest naar stal dan hoefde je het maar te zeggen tegen die twee en dan liepen ze naar achter in de wei en zorgden ze dat hij in de stal kwam. En dan hadden we ook Nel een heel grote en lieve geit die iedere dag een afwas teiltje vol melk gaf en dat vonden de honden heerlijk + hun dagelijkse portie pens, ze glommen dan ook dat het een lust was. Kregen we een keer een logeetje want mevrouw ging op vakantie het beest stonk in uur in de wind uit zijn bekkie en hij moest allemaal pilletjes eten van die dame maar honden zijn aaseters van naturen dus die pillen waren voor ons taboe eerst kreeg dat beestje pens en hij vond het heerlijk en ging ook eens lekker in de paardenvijgen draaien en dan de melk van onze Nel dat ging er in als pap en je zag het diertje met de minuut tieriger worden, en toen ze hem kwam ophalen herkende ze haar hondje haast niet meer zo dartel en gezond, en we vertelden haar hoe dat beestje zo te houden en dat heeft ze in haar oren geknoopt, dus ze heeft er nog veel plezier van gehad.
Thuis had ik allemaal tropische vogeltjes maar ik had ook een aap die zat op het balkon dat ik dicht had gemaakt met glas en naar de kamer toe met tralies, af en toe mocht hij eruit maar dan zat hij gelijk op die kooi om die vogeltjes proberen op te kanen en wilde je hem dan pakken dan beet hij in je hand het verrekkelinkske en hij at bananen en veel fruit dus als hij plaste stonk de hele tent naar fruitige zeik. Dus was het of het aapje weg of moeders de tent uit nou dat had ik dus zeer snel beslist, en het was niet moeders. Zondags gingen we rijden met een man of zes allemaal dravers ingespannen en dan reden we met een noodgang door Den-Haag dat was nog eens spannend dat zou je nu niet meer kunnen doen met al dat blik op de weg, de meeste automobilisten snappen geeneens dat er geen rem op een paard zit maar dat verwachten ze wel de hooligans. Ook hebben we verscheidene keren een prachtig zigeunerfeest gehad op het Landje tot diep in de nacht met opzwepende muziek en veel violisten prachtig was dat ja we hielden wel van afwisseling, en ook kaarten we heel veel met ome Keesje en consorten, zo had ik eens een draver gekocht Kees heette dat beest hij was beresnel maar sloeg als hij de kans kreeg zijn staart over de leidsels heen en dan had je niks meer te vertellen, dus levensgevaarlijk Thea had het niet op dat beest hij heeft duivelsogen zei ze dus ik wilde hem zo snel als mogelijk verkopen Wim de Vries een hele grote vent en oersterk wilde hem wel rijden, ik had wat kopers gevonden Kees ingespannen en hij reed hem of de duivel op zijn hielen zat maar wel met zijn handen heel hoog zodat hij zijn staart niet over de leidsels kon slaan, die gasten kochten hem maar zeiden.... die vent kan niet rijden net Onze Lieve Heer met zijn handen zo hoog in de lucht maar we lieten ze maar in de waan maar hij heeft toch nog veel prijzen gewonnen op de wilde baan want snel was hij wel. En dan Pinokkio dat was een Hackney die van Dr. Otjens was geweest ik had hem gekocht hij was verschillende malen kampioen van Nederland aan de hand geworden maar inspannen kon je hem niet want hij had zich net zo snel uitgespannen als dat wij hem hadden ingespannen, razendsnel maar op een avond ik had wat gedronken en had weer wat moed verzameld en zei tegen ome Keesje en nu moet hij eraan geloven ik ga hem betuigen, voor een zware wagen gespannen want het was maar een heel rank beestje en hoe ik het voor elkaar gekregen heb weet ik niet meer maar ik kon er zowaar mee rijden voor de wagen, en dat lukte keer op keer en hij tilde zijn voetjes heel hoog op en dat was heel mooi , dus ik had er zo weer een koper voor.
En zo hadden we weer eens een paardje gekocht dat heel mooi kon lopen maar het beestje was grijs en oud en de pijp was dus zo leeg dus als we hem showden zat mijn heer de Vries vanuit zijn huisje te kijken naar hem, maar er stonden hele rijen bomen dus als we achter die bomen waren hielden we hem in maar op de open stukken moest hij zijn kunstje verkopen, en de Vries wilde hem kostte wat kost kopen, maar zo'n oud grijs paardje verkoopt niet dus had ome Keesje bij de Hema een partijtje zwarte haarverf gekocht en daar had hij hem mee geverfd een beetje olie eroverheen en hij glom als een spiegel, wij naar de Vries toe en hij was gelijk verkocht, maar na een paar maanden belde hij op en zei ik snap er niks van hij wordt steeds grijzer, ik zei misschien is hij ergens van verschoten of zo wij weten ook niet wat het is, want we konden hem onmogelijk weer een kuurtje geven, want dan waren we afgeschoten want het waren geen heiligen die familie.
En dan het kaarten wat we veel deden, ome Keesje droeg een petje en als hij dat afdeed was hij bovenop zo wit als een berg sneeuw, maar wee hem die daar iets over dorst te zeggen dan ontstak hij in woede en hij was beresterk.... want een dik stuk ijzer sloeg hij zo krom op zijn onderarm, dus als we aan het kaarten waren en iemand zei iets tegen hem over vals spel of iets dergelijks nou dan waren de rapen gaar en moesten we hem sussen voordat de boel in brand vloog. Er waren meer mensen die een stuk grond hadden gepacht en Rooie Jan was een van hen hij had een paard dat volgens hem een veulentje verwachte en op het eind zat hij nachtenlang te waken maar ome Keesje had het al tegen ons gezegd dat paard is gust want hij heeft geen tepelvorming en er hangen geen druppeltjes melk aan dus loos alarm, nou dat heeft wat moeite gekost om hem ervan te overtuigen dat het loos alarm was.
Met onze Lucie ging ik Thea altijd s'avonds uit de zaak halen in de zomer, ik had een mooi rijtuigje een jachtwagen en had er altijd veel bekijks mee want Frieze paarden zijn heel gracieus en lopen bijzonder mooi ik kreeg dan ook dikwijls applaus. Maar al had ik nog zo'n groot stuk gereden ze zijn en blijven fel was ik bijna bij stal dan moest je goed opletten anders was ie vertrokken, want dat wist ze donders goed. Ook onder de man was ze fijn ingereden en mijn dochters hebben er lekker op gereden maar ook dan moest je oppassen want hij liep zo de stal in als je niet opletten, en onze Ellen overkwam dat een keertje bijna.
We waren op vakantie in Brabant op een camping in Ledeacker vlakbij st.Antonis op de Breijenburg het was er hartstikke gezellig Jan Kempen was de uitbater een slimme boer die het iedereen naar de zin maakte iedere Zaterdag was er dansen en geloof het of niet je moest in de rij staan om binnen te komen, hij had een goede diskjockey die heel gezellige muziek draaide en de dansvloer was bomvol en er werd ook lekker gebuisd en ook zijn camping zat mudjevol op een dag nam hij ons mee naar Jan Wassenberg en Vera zijn vrouw die een manege hadden Xaverian geheten ook daar was gezelligheid troef en ook daar werd er zeer goed ingenomen en er was een zeer gezellige ploeg mensen er werd ongelofelijk geouwehoerd en Sint Annaland gaf rijles we vonden het zo gezellig dat we vele malen terug kwamen als we in Brabant gingen kamperen, en zo leerden we An en Pim Kok kennen ik wilde een boerderij kopen want ik was de stad spuugzat en zat daar met hun over te praten toen ze zeiden bij ons in de straat recht tegenover de Staatsbossen is een huis te koop 3 jaar oud en niet te duur maar daar had ik geen oren naar want ik wilde zo'n ouwe boerderij kopen, maar zeiden de mensen daar bij een boerderij komt een boerderij een nieuwe keuken een badkamer het tocht de haren waaien van je kop en je blijft verbouwen dus ik besloot toch maar eens te gaan kijken in Odiliapeel want daar woonden An en Pim nou ik was gelijk verkocht een prachtig buitenhuis met een grote tuin en recht tegenover het bos vol vogeltjes en konijntjes en eekhoorns dus dat was spekkie voor mijn bekkie.
We gingen naar de Middenstandsbank en sloten een hypotheek af en de koop werd geregeld, dus we waren een prachtig huis rijker in Brabant en we dachten als we 65 zijn gaan we er wonen, maar dat liep toch iets anders dan we dachten.
Ik ben Henri de Laqaderre, en gebruik soms ook wel de schuilnaam HaagscheHop.
