Er was eens een koppel uit Geel die liepen daar steeds in het gareel maar eens de stad uit dan riepen ze heel luid die van Geel wel die zien allemaal scheel.
Ga God verdorie uit mijn koren 'k wil niet dat je mij nog komt storen ga weg van mijn land vind het heel ambetant dat je hier was wil ik niet meer horen.
De wind die streelt zachtjes mijn gehoor hou het in mij vast als een trezoor er niet van afwijk voel me dan even rijk dat gevoel, daar doe ik het meestal voor.
Ik wil alleen nog maar verlangen en laat er mijn hoofd niet voor hangen en als dat niet gaat weet niet of het nog baat maar de pluimpjes wil ik wel ontvangen.
Wie kan mij daar over vertellen hoe bouw je het best schaalmodellen daar ken ik niets van is er iemand die 't kan die dat weet wat 'k ervoor moet bestellen.
Ik schreef vannacht een gedicht voor jou 'k lag wam in bed 't ging over vrieskou doch voelde die niet maar zoals dat je ziet is het kort maar wel geheel tekst getrouw.
Ik loop met mijn hoofd in de wolken 't is net of die steeds zijn aan 't kolken ze gaan op en neer en doen me geen zeer maar ik weet dat niet zo te vertolken.
Het lachen wint steeds van 't verdriet 't is eender hoe je het ook beziet een vrolijke dag krijg je door een lach wees dan zeker dat iedereen hem ziet.
Ze doolde maar door een ijs woestijn daar tussen voelde zij zich echt klein zo een massa ijs bracht haar van de wijs want ze vond haar weg niet op dit terrein.
