Er was eens een leuk meisje in Luik die liep steeds met een warm water kruik tot aan het bad waarom deed ze dat wel het water was te koud voor haar huid.
Beuken met gouden pruiken in het woud 't is spijtig dat 't die kleur niet behoud rond deze tijd en dat is een feit is de mooiste tijd van 't jaar welbeschouwd.
Zou graag eens meerijden met de Sint van zodra hij zijn ronde begint met die grote zak op de nok van het dak en dan eens zien hoe hij daar zijn weg vind.
Ook al wanneer je het niet verwacht het leven je toch soms toch toelacht dan krijg je weer hoop al is die niet te koop maar ze heeft je toch weer vreugde gebracht.
De eenzaamheid deed hem vaak huilen en soms deed het hem ook nog pruilen hij kon het niet aan om alleen te staan maar moest hij zich daarom dan verschuilen.
Verban me niet naar "Sint Helena" al staat dat dan ook op die nota als het even kan mijn drank mis ik dan als het toch moet dan 't liefst met een “Stella.”
Als dagelijks de zon niet meer scheen dan helpt er misschien nog een noveen maar doet het er toe wat ik dan nog doe want het lot is dan 't zelfde voor elkeen.
De nar, hij lacht en verbergt een traan maar 't leven zal verder blijven gaan voor ieder gelijk zowel arm als rijk maar is dat dan zijn reden van bestaan.
Ik heb geen geld of goed om weg te geven voel mij daar ook niet toe gedreven al heb ik niet veel het met iedereen deel een eigenschap die 'k met je wil delen.
Wij waren bloemen kinderen toen en leefden van liefde en een zoen nu zie je 't niet meer en het doet ook geen zeer maar vond 't mooi en kan er echt niets aan doen.
